FORBIDDEN FOREVER

CHAPTER FIVE

FORBIDDEN FOREVER

" PRESENT TIME "

SURPRISE!!

Malakas kong bungad kay Tita Maribeth. Gusto kong matawa sa reaksyon niya.

I miss you tit--

Natigilan ako at agad na natawa ng hampasin niya ang balikat ko. Bahagya pang nakataas ang kilay nito.

Ikaw talagang bata ka! Aatakihin ako ng nerbyos sayo eh. " Aniya habang naka hawak sa dibdib niya.

Sorry na po.. na miss ko lang kayo. " Saad ko at mabilis siyang niyakap.

Niyakap niya din ako pabalik habang hinahaplos ang buhok ko at hinalikan ang gilid ng ulo ko.

Hindi ka nag pasabing uuwi ka, ipapasundo sana kita sa Tito mo. " Aniya sabay haplos ng aking pisnge.

Bahagya pang tumulo ang kaniyang luha, ngumiti ako at hinaplos iyon.

Tita naman. Bakit ka umiiyak? " Malambing kong tanong.

Ang tanda-tanda ko na kasi. " Aniya sabay tawa, pero umiiyak na hindi ko maintindihan.

Parang kailan lang kasi umiiyak kapa habang nasa byahe tayo papalayo sa inyo.. you were just sixteen back then at ngayon. " Aniya habang tinitingnan ako mula ulo hanggang paa...

Pwede ng mag Asawa. " Dugtong niya.

Napanguso nalang ako sa sinabi niya kaya bahagya niya akong kinurot.

Ang ganda-ganda mo talaga, manang-mana sa'kin. " Aniya.

I flipped my hair a bit, kaya sinundot niya ulit ang baywang ko.

I just laughed at her reaction at hindi napigilang yakapin siya ulit.

Tita raleam!!! " Sigaw ng kong sino habang papasok ng bahay ng lingunin ko ito nakita ko sa zephyr kasama si Tito Tonny asawa ni Tita Maribeth.

Tumakbo ito papunta sa akin kaya bahagya akong lumayo kay Tita Maribeth at sinalubong ang yakap ng aking pamangkin.

Ang ganda-ganda mo talaga. " Aniya kaya pinitik ko ang tungki ng ilong niya.

Binobola mo pa talaga ako. " saad ko sa kaniya at mabilis siyang binuhat..

Zephyr is five years old. Anak ng pinsan kong si Marco. Nag iisang anak Nina tita Maribeth.

Where is your mom and dad? " Tanong ko pagkatapos ko itong ikandong sa akin.

Mama is busy in school, while daddy is on duty. Kaya lolo-dad took me. And I'm happy kasi you're here pala. " Tuwang-tuwa niyang sabi sa akin.

Thank you tito ton. " I said genuinely ng makita kong nag lapag ito ng sandwich sa glass table na nasa sofa.

So how's Canada? " Tanong ni Tito pagkatapos nitong maupo sa tabi ng kaniyang asawa.

It's wonderful Tito. Na e-enjoy ko ang pagtuturo ko doon. " Saad ko sabay baba kay Zeph sa sahig.

May mattress naman sa sahig kaya sigurado akong malinis doon at okay lang na ibaba siya.

Matanong ko lang, bakit ka ba umuwi? Ilang taon ka naming kinumbinsi ng tita mong dito nalang sa Pilipinas magturo, ngunit ayaw mo at ngayon nandito kana? " Curious nitong tanong.

Kinuha ko muna ang inumin na nasa harap ko at ininom iyon bago sagutin ang kaniyang tanong.

Well.. ikakasal na ho si Jane first week of June. Which is two weeks from now. And also Tito, may two months vacation po ako. Kauna-unahang bakasyon ko sa loob ng Pitong taon. Mabuti nga at pinayagan ako. " Mahabang paliwanag ko.

Nakita ko ang pagtango nito bago lingunin ang asawa na ngayon ay parang may malalim na iniisip.

What's the matter tita? " Concern kong tanong.

Umiling lang siya sa tanong ko at nilingon si zephyr na ngayon ay abala sa paglalaro.

Iniisip ko lang kong dadalawin mo ba ang mama mo. " Mahinang aniya dahil para mapatingin ako sa kaniya.

It's been eleven years since you left, I was just wondering if you can visit them now you're here. " Mahinang saad niya.

Hindi ko alam, pero nakaramdam ako ng kaba sa sinasabi niya. It seems that there's something else, pero hindi niya lang masabi sa akin.

Sana mali ang iniisip ko. " Sa utak ko.

I don't think I can face them right now tita, ilang taon na nakalipas, pero hindi pa rin ako handang harapin sila. Maybe soon. " Sagot ko.

Matamis na ngiti lang ang isinagot niya sa'kin. Mabilis kong inubos ang kinakain ko at nag paalam muna saglit na may pupuntahan ako.

Makalipas ang mahigit Isang oras ay nakarating sa Isang cemetery para dalawin ang isang puntod na sobrang mahalaga sa akin.

Agad kong inilapag ang dala kong bulaklak at nag sindi din ako ng kandila.

I-i'm sorry, Ngayon lang ulit ako nakadalaw. Alam kong naghintay ka. " Mahinang saad ko.

Sinusubukan kong hindi mapa-iyak, pero sa t'wing naaalala ko ang nangyari sa akin noon ay kusang bumabagsak ang luha ko. I'm so fragile, even the smallest thing hurts me.

Umupo ako sa tapat ng kaniyang puntod at tinatanggal ang ilang alikabok at damong naroon. Inilibot ko ang tingin ko sa paligid at nakita kong maraming tao ang naroon.

You know.. it's been seven years since I went here to visit you. I missed you a lot. Alam kong alam mo iyon. " Pag kakausap ko sa puntod.

Tutor na ako sa Isang bansa at unti-unti ko ng natutupad lahat ng Plano ko noon, sayang lang kasi hindi na kita kasama. Malapit ko ng makuha lahat ng gusto ko, pero lagi kong nararamdaman na may kulang kasi Ikaw yon. " Nakangiti kong saad.

Tatlong oras din akong naka upo sa puntod nang biglang mag ring ang cellphone ko kaya agad ko iyong kinuha sa aking bulsa.

Si hazel ang tumatawag at agad ko iyong sinagot.

DUMATING KA NA PALA? BAKIT HINDI KA NAG SABI? NASAAN KA?!! " sunod-sunod na Singhal niya sa akin kaya inilayo ko ang cellphone sa aking tainga. Dahil baka mabingi ako.

Ang dami mong tanong at sumisigaw ka pa talaga! Pag talaga na bingi ako malilintikan ka sa'kin. " Sagot ko.

Ikaw naman kasi, nasa Pilipinas kana pala hindi ka manlang nag sabi. " Aniya gamit ang kalmadong boses.

Ganyan, marunong naman pala mag salita ng mahina kailangan talaga sumigaw. " Reklamo ko.

So nasaan ka nga? Nalaman ko lang din Kay tita Maribeth na naka-uwi kana. Kung hindi niya sinabi wala talaga akong alam. " Nagtatampo niyang usal.

Kahit phone lang kami nag-uusap ay alam kong nakanguso siya ngayon habang sinasabi iyon sa akin.

May dinalaw lang ako, pupunta ako sa inyo mamaya. Balitaan mo na din si Jane para Dyan na tayo sa inyo. " Nakangiting Sabi ko.

Paki kumusta mo ako sa pogi Dyan. " Aniya.

Tinutukoy niya ang puntod na dinalaw ko.

Hello daw sabi ni hazey, baka naman pwede mo na siyang sunduin.. " natatawang saad ko.

WAG KANG MAKINID SA BAL*W NA YAN! " Sigaw ulit nito kaya mas lalo akong natawa.

Ang tanda-tanda na hindi parin talaga nagba-bago.

Sige na ibababa ko na, kita nalang tayo mamaya. " I said.

Pasalubong ko ha? Wag mong kal--

Hindi ko na hinintay na matapos siya at ibinaba na ang linya... Muli akong humarap sa puntod habang may matamis na ngiti sa labi.

Sige aalis na ako ha, dadalaw ulit ako bukas. Bantayan mo ako palagi, alam kong masaya kana kong nasaan ka man ngayon. " Saad ko at agad na tumalikod papalayo sa puntod.

I know you're always watching me.. please guide me always, don't cry when you saw me struggling up there. Alam mong malakas ako kaya wala kang dapat ipag-alala.

Malakas ang mama mo, you're my only weakness, I almost lost myself the moment I lost you.

Kaya ganun nalang ang hirap para mag patawad sa mga taong naging dahilan ng pagka wala mo sa akin. Including your father.

I hate him so much, dahil isa siya sa naging dahilan kong bakit nawala ka sa akin. You're the only one who gave me strength, yet I lost you.

TO BE CONTINUE....