FORBIDDEN FOREVER

PROLOGUE

FORBIDDEN FOREVER "

ANO BANG PROBLEMA MO? PWEDE BANG BITAWAN MO'KO " saad ko at pilit na nag pupumiglas.

Mariin ang pagkakatitig sa akin ni Anthony at mas lalong hinigpitan ang pagkaka hawak sa papulsuhan ko.

YOU'RE HURTING ME! " sigaw ko.

Physically and mentally...

Agad naman niya akong binitawan kaya bahagya akong umatras papalayo sa kaniya. Sinuklayan niya ang kaniyang buhok gamit ang kamay niya at kagat-labi itong humarap sa akin.

Ganito na naman ba raleam? aalis kana naman ba? iiwan mona naman ba ako? " Sunod-sunod niya tanong sa akin..

Dapat sana ay umalis nalang ako kaninang madaling araw. I've always been avoiding this kind of conversation. Dahil alam kong bibigay ako pagdating sa kaniya.

You can't stop me, Anthony! Kailangan kong umalis! " Singhal ko sa kaniya at sinubukang umalis sa harap niya.

Akala ko ay tuluyan na akong makakaalis, ngunit hindi dahil Isang malakas na paghila ang kaniyang ginawa na nag pabalik sa akin sa harap niya.

Let's not d-do this p-please.. Hindi ka pa ba kontento sa pag-iwan mo sa akin noon? Hindi ka ba napapagod iwanan ako. " mahinang usal niya.

Kitang-kita ko kung paano unti-unting pumatak ang mga luha niya. Inalis ko ang tingin ko sa kaniya at yumuko.

This isn't the first time, I saw him crying. i hate to see him cry, Pero kailangan kong umalis.

I'm not good for him.

P-please. Let me go Anthony. You can f-find someone e-else.. M-makakalimutan mo din ako. H-hindi man ngayon, pero kaya mo. " saad ko.

Pakiramdam ko ay nawawasak ang puso ko habang sinasabi iyon sa kaniya. I love him so much, pero hindi pwede ang ganito. It's forbidden.

Y-YOU know we're not supposed to be doing this, right? alam mong mali itong ginagawa natin. Why can't you understand that? " Puno ng pagsusumamong saad ko.

Isang malungkot na ekspresyon ang iginawad niya sa akin at halos hindi ko maatim na tingnan iyon.

Again?... Palagi mo nalang itong ginagawa leam. You always decide on your own, without asking me? what about me? " aniya, habang dahan-dahang inalis ang pagkaka hawak sa papulsuhan ko.

Ganon ba ako kahirap mahalin? I told you I'm doing everything to get out in the situation, I wasn't supposed to be in. " pumipiyok na boses niyang saad.

Bakit? Did you ask me the moment you decided to marry someone else? Did you think of me? Tapos ngayon kong kailan unti-unti na akong umuusad, guguluhin mo na naman ako! " I scream in so much frustration.

I know I made a big mistake, that's why I'm trying to fix it. " sagot niya.

Sunod-sunod na pag lunok ang ginawa. I'm trying my very best not to cry in front of him. Ayaw kong makita niya na tutol ako sa aking sariling desisyon.

Sinusubukan kong maging malakas, para makita niyang kaya kong iwan siya na kaya kong mabuhay ng wala siya. Kahit na ang totoo ay hindi.

God knows how much I wanted him to be with me, I want to stay with him, pero mali ang lahat.

Bakit parang dali-dali lang sayong iwan ako.. Kaisa-isang bagay na kailanman ay hindi ko nagawa.. Ang iwan ka! Kahit Isang beses sa loob ng Pitong taon ay hindi kita nakalimutan. Sa bawat na nakikita ko siya iniisip ko na sana Ikaw nalang! Na sana ikaw yong Pina kasalan ko. Iniisip ko na sana hindi nangyari ang lahat ng ito sa atin. I'm trying to get out of it. Gusto kong maging Malaya, para makasama ka. " Biglang usal niya kaya natahimik ako.

Gusto ko ding makasama ka. GUSTONG GUSTO. " sa isip ko habang nakatingin lang sa kaniya.

Ang gusto ko lang maman ay hintayin mo ako, it's almost there baby.. Konting-konti nalang. Malapit na, Tapos ngayon ka pa nakapag desisyong iwan ako? Why so selfish leam? " he said.

Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa sinabi niya, Pakiramdam ko ay sandamakmak na karayom ang tumusok sa puso ko. I can bare to see him like this.

His voice was full of pain, you can heard the pain his carrying the whole time. With the way how he utters those words.

I want you to choose what is right Anthony. Why can't we just accept the fact that we're really not for each other? Nakaya mo ng wala ako sa loob ng ilang taon. Bakit hindi mo nalang iyong ipinag-patuloy? You can forget about me easily, ayaw mo lang talagang gaw--

DAHIL HINDI KO KAYA! KUNG KAYA KO LANG NG WALA KA, MATAGAL NA DAPAT AKONG SUMUKO! NOON PA SANA KONG KAILAN NAKAPAG DESISYON AKONG PAKASALAN SIYA!! " putol niya sa sasabihin ko.

Right now his eyes are full of anger and sorrows. What did I do to deserve this man? What did I do for him to love me this deep.

Baka hindi mo na talaga ako mahal? " tanong niya na nakapag pahina sa akin.

God... I'm so in love with you, you're my one and only.

I'm in love with yo--

THEN WHY ARE YOU LEAVING ME AGAIN? " he said.

DAHIL AYAW KONG MAGING MAKA SARILI! I CAN'T BE HAPPY, KNOWING SOMEONE'S HURTING! DA*N IT! " sigaw ko at nag simulang humagulgol.

Nakita kong natahimik siya, Hindi siya Makapag salita sa sinabi ko.

I love you so much.. and.. and it hurts me to see you with someone else. I know how much you love me, I can feel it, Pero hindi sapat na maging katulad niya ako. Ayaw kong gawin ang bagay na minsang sumira sa pagkatao mo. Maraming bagay na dapat itama, I want you to think carefully about the decision you're going to make. " saad ko at unti-unting humakbang papalayo sa kaniya.

S-stop right, there. " pigil ko sa kaniya ng makita kong humakbang siya papalapit sa akin.

Ayaw kong lumapit siya, dahil sa oras na mahawakan niya ako ulit ay bibigay na ako at hindi na ako tuluyang aalis.

From now on, don't go near me. Wag kang pupunta sa mga lugar kong nasaan ako, pretend that I don't exist, that you don't know me. " I said without looking at him.

R-raleam.. L-let's talk about this please, Hindi ko na kaya lumayo ka ulit sa akin " pakiusap niya, Parang nilulukot ang puso ko habang naririnig na nag mamaka awa siyang wag ko siyang iwan.

I-i'm sorry, I already made my decision. saad ko at agad siyang tinalikuran at mabilis na nag lakad palabas ng bahay na iyon.

This is the right thing to do, mas gusto kong ako ang masaktan kesa ibang tao pa. Alam kong masakit ang desisyon kong ito, but this is the right thing to do. I know, I might regret it pero matatanggap ko rin at magiging okay din naman ako sa susunod na mga araw.

Tuluyan na akong nakalayo sa bahay kung nasaan

siya. Nilingon ko muna ito para suriin ang itsura at paligid nito.

Salamat sa pagmamahal.