PROMISES

CHAPTER 05

CHAPTER 05: The Fifth Promise (1)

*

Isang linggo na ang nakalipas since I taught Zelo new things in the field of music and of course some things that he still don't know about me and Gio's friendship that turned into a romantic love. Sa isang linggo na yun ay naging busy ako sa iba't ibang bagay. Trabaho sa kumapanya, singing, acting at lalong lalo na ang press conference tungkol sa buhay ko pagkawala ni Gio. Hindi ko nga sana tatanggapin yung press conference since it is already my private life at ayoko naman na ipaglandakan na wala na si Gio. 

But still, I accepted it because of the fact that Gio also belonged to the entertainment circle. Actually, in that press conference they keep on asking me if I am thinking or planning to do a movie with our story as the plot. Para daw mafeel din ng mga manonood yung kilig at lungkot nung love story namin. Which gusto naman nang manager ko at nang director, but I said no.

Alam ko din na aayaw si Gio kung nandito pa soya. And also,  lahat nalang sa buhay ko masyadong public kahit mga karanasan ko nalang sa buhay ang maging pribado, okay lang. Lalong lalo na ang nakaraan ko. At lalong ayokong pagkakitaan ang love story namin it is a precious memory and feeling that I will not trade for popularity or money.

Pero kahit sobrang busy ko sa mga bagay ay hindi ako nawalan nang oras sa pamilya at sa anak ko. Aalis ako ng eight ng umaga at uuwi ako nga mga alas singko ng hapon, at sisiguraduhin ko na tapos na lahat nang trabaho para sa araw na iyon para hindi ako matambakan ng trabaho. Pagkauwi ko ay agad kong tuturan si Zelo kasabay din noon ay makikipag kwentuhan din ako sa aking pamilya. 

"Madam, Mr. Vergara is now at the board room" - biglang saad ng secretary ko kaya agad akong napatayo sa aking swivel chair. Mabilis akong naglakad papalabas ng opisina ko and with that pace ay mabilis din akong nakarating sa board room. Agad kong binuksan ang pinto at pagka-pasok na pagka-pasok ko ay agad kong nakita si Xavier na prenteng nakaupo sa swivel chair. Babatiin ko na sana siya ng biglang umurong ang dila ko ng makita ko na hindi lang pala siya nagiisa. Kasama din niya pala si Xander. 

I never thought that this will happen. I thought that the rumor saying that the Vergara twins are already okay with each other are just really plain rumors but looks like it's true.

"Good Afternoon" - I greeted them and they both nod their heads. Note talagang sabay silang tumango. Hindi mapagkakaila na kambal talaga sila. Umupo na ako pwesto ko at tska ko pinatong ang kamay ko sa lamesa at tska ko sila binalingan ng tingin "So sino ba talaga sainyo ang ka meeting ko?" - diretsong tanong ko at agad namang tinuro ni Xavier si Xander. Nang hindi kumontra si Xander sa sinabi ng kapatid ay agad akong napatampal ng noo.. Ang tanga ko din naman kase eh ni hindi ko man lang kasi naisipan na tanungin sa sekretarya ko kung sino ba sa mga Vergara ang ka-meeting ko. 

Kung nalaman ko sana ng mas maaga edi sana hindi ko tinanggap ang meeting na to'.

Tsk anyways dapat wala akong pakialam kung sino pa sakanilang dalawa ang kameeting ko. Past is past kaya dapat lang na hindi ako mahirapan na harapain siya at matakot na baka malaman niya na anak niya nga si Zelo. I will keep that a secret until I am ready or until how long I can keep it. 

And right now I know that I may be breaking the promises I made with that letter Gio left but I also know that he will understand. He is the only person who can understand me.

"Kung si Xander naman pala ang kameeting ko then why are you here Xavier?" - takang tanong ko habang nakataas ang kanang kilay ko sakanya. Well, totoo naman kung si Xander ang ka-meeting ko, anong ginagawa ni Xavier dito? Para ano? Para maki-epal? 

"Ang harsh mo ah! Masama bang nandito ako Zian? Tska nagpasama lang naman saakin tong kakambal ko. Natatako—

Xander suddenly hit Xavier's head which cut him off of what he is about to say. 

"You shut up Xavier. Tsk" - singhal ni Xander kay Xavier at napairap nalang ito. Ganyan talaga si Xavier mahilig umirap lalo na pag dehado siya. Nagsimula silang magbangayan at what's worst is that they did not even remember that I am currently in front of them and that I can perfectly hear and see what the heck they are doing with each other. At matapos ang dalawang minuto na hindi parin sila tumitigil ay agad nakapagdesisyon na akong sumabat. 

"Pwede ba tigilan niyo nga ako. Kung maaway lang kayong kambal umalis nalang kayo dito at sa labas nalang kayo mag away!" - singhal ko sakanilang dalawa dahilan para mapatigil sila at sabay pa silang tumingin saakin. Napasuklay ako nang buhok ko gamit ang daliri ko dahil konting konti nalang talaga ay maiirita na ako sa dalawang to.

"Tsk gago ka kasi" - rinig kong bulong ni Xavier at napansin ko ang pag irap ni Xander. Tsk marunong din palang umirap ang isang to. Now that I notice it the two really looked alike. Kung hindi ko lang kilala ng mabuti si Xavier or di kaya si Xander ay mababaliktad ko ang pangalan nila. 

"Anyways, ano ba ang paguusapan natin Xander Vergara?" - diretsong tanong ko sakanya dahilan para mapaubo siya. Tsk am I too formal? Natural lang namang maging promal ako sa mga meetings diba? Tska hindi naman siya nandito para makapag-chikahan.

" I would like to offer a partnership to a café that I am about to build near your company" - diretsong sabi niya at ako naman tuloy ang napaubo. Partnership?

Kailan pa siya nahilig sa partnership na yan? Dahil sa pagkaka alam ko he likes to do things on his own. And also the Vergara's company can perfectly handle such small business so why do they actually need my help?

"Do you have your proposal? You know the process Xander, you should have given me a copy of your proposal, your plans and those things must be presented first to the board before me, as the owner of the company agrees. Hindi yung basta basta ka nalang pupunta dito at sasabihin yan saakin" -  diretsong saad ko kasabay ng pagging seryoso ng ekspresyon ko.  I do not take business as a joke. Alam kong magandang business ang isang café this days but then again we cannot change the fact na sa dinami rami nang cafes na naglipana sa buong lugar ay grabe na ang competition dito at hindi maiiwasan ang malugi.

"I already gave you the proposal, I think it is on your table. I also  presented the proposal to the board and these things happened two weeks ago and they all agreed. I am the owner of the Vergara Group of Companies kaya madali ko din silang napa-oo" - he said and I mentally rolled my eyes. Yes you are Xander Vergara at madali mo din akong napa- oo NOON pero hindi ngayon. Then I realized something.

"Two weeks ago? Bakit hindi ko to alam?" - gulat na gulat kong tanong habang nakakunot ang aking noo. No one actually told me that Xander Vergara actually submitted a freakin' proposal! So now I look like the f*****g stupid person here!

"You are still mourning that time at ayokong sirain yun, so I told them to never disturb you"- makahulugang sabi niya and then I realized what happened in those two weeks. How can I forget all that had happened. Tsk I even frogot na nagluluksa pala ako ng mga panahong iyon. Seriously, how stupid can I get?

Nagpakawala nalang ako nang isang malalim na buntong hininga at diretso akong napatingin sa mga mata niya. I noticed that there are different emotions swirling on his eyes and because of that I cannot really named what he is feeling right now. Anyways it is none of my concern how he feels, but I am grateful for what he had done.

Kaya pala walang kahit sino ang tumawag o nag text man lang tungkol sa trabaho dahil sinabihan niya ang mga board.

"Okay, since the board already agreed I'll also agree to that proposal of yours just inform me about the other details. I need to go now I actually forgot that I need to take a day off" -  sabi ko at nakita ko ang pangiti nang kambal at ginawaran ko nalang sila ng isang tango bago ako tumayo. Pagkatayo ko ay agad akong naglakad papunta sa pintuan pero bago pa man ako tuluyang makalabas ay muli akong nagsalita.

"Thank you for the concern" - and with that tuluyan na akong nawala sa paningin nila at mabilis akong nalakad pabalik sa office ko. Wala naman talaga akong naka schedule na day-off ngayon but I think I really need some time off dahil medyo nalulunod nadin ako sa sobrang dami ng kailangan asikasuhin. 

Ng makapasok na ako sa opisina ko ay agad kong kinuha ang cellphone ko mula sa aking bulsa at agad kong tinawagan si Zion

"[Hey twin what's up?]" - bungad niya saakin at napatawa ako nang mahina. I can imagine Buggs bunny saying 'what's up doc?' Pfft 

"[Why are you laughing Zian?]" - nagtatakang tanong niya and I can clearly imagine my twin brother frowning. Masyado ko siyang kilala para hindi ko magamay ang bawat kilos niya kahit na kausap ko lang siya sa telepono

"Nothing. I just want to say na pumunta kayong lahat ngayon dito sa opisna ko may pupuntahan tayong importante. And one more thing, bilisan niyo" - tanging sinabi ko nalang at bago pa man siya magtanong ng napakaraming tanong ay agad ko ng binaba ang tawag. Lumapit ako sa lamesa ko, umupo ako at napansandal nadin ako sa upuan.

Nakita ko ang picture frame na kung nasaan ang latest na litratong kinuha namin ni Gio kasama si Zelo. Kinuha ko ito at agad kong hinaplos ang mukha niya. I really miss him too much.