“Manang, si Euri po?”
Muntik pang napaatras si Manang Luisa, isa sa pinaka matandang kasambahay namin nang sumulpot ako sa likuran n'ya. Linggo ngayon at masyado pang maaga para magising ang parents ko. I purposely picked this flight para hindi nila ako kaagad makita because I need to talk to Euri first.
“N-nandoon sa itaas. Walang sinabi ang Mommy mo na uuwi ka ngayon, Hija. Gigisingin ko ba sila?” tanong n'ya na mabilis kong tinutulan at pinilit na ngumiti kahit na kanina pa ako inuusig ng guilt na nararamdaman.
“Hindi na po, Manang. Hayaan n'yo po muna silang magpahinga,” sabi ko at sinulyapan ang grand staircase sa gitna kung saan ang daan papunta sa second floor.
“Sige, Hija. At magluluto na kami ng agahan,” sabi pa n'ya na hindi ko na nagawang tingnan dahil nakatuon ang buong ate
