Perusal

Chapter 1:Liar Pabagsak kong isinarado ang pinto ng kotsi. Hanggang kailan ba siya mapapagod sa paglipat sa akin sa ibang school. Napatingala ako sa malaking logo sa taas ng gate. "Maddox Academy" another private school for filthy brats. The school was quite classy and I could say, beautiful was undestimate. Dumiretso ako sa headmaster's office para magpasa ng portfolio. "Come in," I heard him said. He cleared his throat the moment he saw me. Mr. Dawson Maddox. That must be his name. It was written on his table. "Good morning, Headmaster." I calmly said to show some respect. Then I gave him a slight bow. "Sit down, iha." sabi niya at inabot ko sa kanya ang envelope. Naglalaman ito ng personal information ko at requirements. "Daughter of Victorino Amadeus. " Basa niya at tumingin sa'kin at nagtagpu ang mata namin. And I saw nothing, this is unusual. There is something in his eyes. It seems unexplainably strong. Something's weird. Nagulat ako ng makita ko siyang ngumiti sa"kin. May kinuha siya sa drawer niya, isa itong puting envelope na may pangalan ko. His eyes are weird. "Good luck, ihahatid ka ni Billy sa dorm room mo." He said with authoritative tone. I utter nothing and tried to search it. Hindi ko pa rin inalis ang tingin sa mata niya, bakit? I can't figure it out. Narinig kong kinuha na ni Billy ang gamit ko at binuksan niya na rin ang pinto para umalis na kami. I still want to stay ang figure it out. "Do you need anything else?" He asked. Kaya napakurap ako at napilitan nang lumabas. "Wala na po, salamat." Saka naglakad ako palabas ng office niya at sumunod na kay Billy. What the heck was that?! Kahit naguguluhan ay pinili ko na lamang kalimutan ang nangyari. Late enrolled ako kaya ngayon pa ako ng pasa ng portfolio. Malapit ng mag-second grading at kakaenroll ko pa lang. Nakalimang transfer na kasi ako. Pagdating namin sa dorm ko, naligo agad ako at nagbihis. Judging the whole campus with just a look, If I will describe it in one word, it shouldbe Luxury. So far this is the best school I've ever seen. Ilang araw pa lang akong nandito, kabisado ko na lahat. They call me freak, weirdo or witch, dahil puro itim ang suot ko. We don't do uniforms, kaya kahit anong gusto mo pwede pero dika pwedeng lumabas. Para siyang maliit na village. Dito nag-aaral halos lahat ng anak ng mayayaman sa bansa at sa iba pang bansa. "Get out of my way," rinig kong sabi ng babae sa likod ko. Kahit hindi ako lumingon alam kong sino, no other than Annika herself, the self-proclaim queen b***h, I mean bee. Nagpanggap akong walang narinig. Kaya binangga niya ako sa balikat at nilaglapasan. Lumingon siya sa'kin at ngumiti ng mapang-asar. "Sorry, haharang harang kasi," at nagtagpu ang mata namin. I saw it, I force myself not to smile back. And I did. "Freak," sabi niya bago siya makalayo. I know. Pinigilan kong mapangiti, nakita ko ang mga bagay na hindi alam ng iba. She act tough but she's weakling as a matter of fact. Everyone thinks her mother is so proud of her but the truth is her mother despise her. Cause she's the product of her mother's betrayal to her husband. She hate the fact that she cheated. That's why Annika is mentally abused by her mother. All along she's just pretending to be tough but she's the most vulnerable I've ever met. Tuloy lang ako sa paglalakad. Sanay na ako sa kanya. Kilala ko na sila lahat. Even the the janitor, who peacefully doing his job. Pagdating ko sa room namin at umupo ako sa upuan na madalas kong inuupuan. "Hi!" Masayang bati ng babae na umupo sa tabi ko, hindi ko lang siya pinansin. She's Janice the real queen they say, known as the perfect in everything, sport, talent, academic, name it. But I know something that everybody don't. And this one thing is deep dark secret. That could ruin her entirely. Kinalabit niya ako kaya tinanggal ko ang isa sa mga earpods ko. I didn't even bother to look at her, 'cause I hate her. She's a waste of energy. "What? " I deadly asked. I want her to feel unwanted and hated. Cause that's what she deserves. "Ahm, tatanong ko lang sana kong, gusto mo bang sumali sa club na binubuo ko, kailangan kasi namin ng member para maaprobahan na ng school council." She hopefully said. But I know what she really want. Umiling lang ako at binalik ang earpods ko sa tainga. I'm sure I hurt her ego by that kaya kinuha niya ang isa kong earpods. "Sige na, magugustuhan mo to, this is an Aim sports club, para sa sport na archery, dart, at air soft." Pamimilit niya pa sa akin. What a liar, she doesn't really want me in her club. I know that she's up to something. "Ayoko," at kinuha ko ang earpod ko sa kaniya, umatras siya at sadyang dinapa ang sarili. Sa malayuan ay nagmukang tinulak ko siya. Pero isang kamay lang. Para sa lakas ng isang manipis na kamay masyadong malayo ang kinatalsikan niya. "Gusto ko lang naman makipagkaibigan." Malakas na saad nito habang mangiyak-ngiyak para marinig ng lahat. This is what she wanted in the first place. She wants to me to look evil in front of everyone. Pinagmumuka niyang masama ang mga taong hindi niya mapasunod sa gusto niya. Ganito siya ka sama kahit ang mga taong sumusuporta sa kanya ay palihim niyang sinisira. She's one of news paper editor ng school kaya gumagawa siya ng issues para maraming magbasa ng news papers nila. She made up gossip that could ruin a person for her news papers. She was always credited by being a great news paper producer. That's why I hate her, she use people to entertain herself. "Anong ginawa mo?! " Sigaw ng kanang kamay niya, ang dakilang vice-president. Binalik ko ang earpods at hindi na sila pinansin. Marami siyang sinabi na hindi ko na naintindihan, at bigla niyang hinablot ang earpod ko pero nahawakan ko agad ang kamay niya bago pa niya makuha. "Hindi mo gugustuhing makalaban ako, Ayana." Bulong ko sa kanya at napalunok siya sa sindak. Pilit niyang binawi ang kamay niya. Mabuti na lang at dumating na ang prof namin. Kaya lumabas na sila. At galit na galit sa'kin ang mga kaklase ko. Well I don't care anyway. After a long day, ako nanaman ang top topic. Nakita ko naman ang pangalan ko sa bulletin board. It was stated there that I bullied the precious Janice cause I'm jealous of her popularity. That's totally insane. Habang naglalakad ay nadaanan ko na naman ang dalawang queen, si Annika at Janice nag-aaway ulit, I mean nag-papaapi na naman si Janice at masama na naman si Annika. Kahit ang totoo, pinapaikot lang ni Janice ang lahat but not me. Let's just say that, this is a play and I'm the only one who wasn't fooled by her acting. She's Manipulative freak. Kaya pumunta na lang ako sa canteen. Para kumain, kaya ko namang mabuhay kahit kamuhian ako ng mundo. Hindi ako kagaya niya. Gagawin lahat para lang sa sympatya. Nakita ko ang isang janitor sa hallway. Ang janitor na kaibigan ng lahat. Magaling makisama, masayahin at palabiro. Mabait, tapat at pagkakatiwalaan. Marami ngang naawa sakanya dahil hindi raw siya nakapagtapos kaya janitor lang siya. Yan ang alam nila. Hindi alam ng marami, he's f*****g the headmaster's wife. At may dalawa pa siyang karelasyon. Hindi siya nakapagtapos dahil nagkaanak siya ng maaga. At ngayon, imbis na suportahan ang anak niya ay nambababae lang siya. Nanghuhuthot pa sa mga karelasyon niya. Horny Bastard. Naiiling na lang ako, habang naglalakad. Nahagip ng paningin ko ang lalaking utak ng katipunan. His thin, tall, with thick glasss, braces and well fixed hair. Good boy in short. But, his not that good. He's more than that, alot more. Alot more opposite than he appear. Pagkatapos kong bumuli ng pagkain sa canteen, pumunta ako sa tambayan ko sa likod ng dorms. May narinig akong ingay, it's something creepy , good thing it's not moan. Kaya hinanap ko kung saan ito galing. Then I found Shara, also known as the Dirty girl. She's bullied for being smart. Hindi siya mapasunod ni Janice sa gusto niya, at nasasapawan niya minsan si Janice sa katalinuhan. Kaya nagawan siya kwento nito. Gaya ng lagi niyang ginagawa. Umiiyak siya ngayon, punong puno ng mantsa ang damit niya dahil sa mga pagkain na pinagtatapon sa kanya. "You look idiot, " sabi ko kaya napatingala siya sakin. Punong puno ng luha ang muka at namumula ang mata. She look helpless. "Ano! Tatapunan mo rin ako ng pagkain!" And her tears are carelessly falling down her face. Napatingin ako sa dala kong pagkain. Why would I? "Bakit kita pag-aaksayahan ng pera." Binili ko to para kainin hindi para aksayahin sa katulad niya. Natahimik naman siya sa sinabi ko at napahiya ng konti. Napansin kong gusto niyang magsalita pero wala siyang masabi. Binato ko siya ng panyo at tumama ito sa muka niya. "Para saan 'to?" Tanong niya kahit alam na kung para saan ito, and she's a bit thankful about it. Inamoy niya at tumingin sa akin. "Ngat-ngatin mo baka mabusog ka." Napanguso siya sa sagot ko at umalis na ako sa harap niya. But I heard she mumbled thank you in the end. Umupo ako sa isang lilim para kumain ng payapa at tahimik. Naramdaman kong umupo siya sa tabi ko, "Stay away, you smells stink." "Ang sama nito," she commented in high pitched tone. Habang nagpupunas ng muka gamit ang panyo ko. "Pahingi, ah." Sabi niya at kumuha ng fries ko. I don't hate it but I don't want her to be comfortable with me. I'm allergic of keeping in touch. "It doesn't mean, na binigyan kita ng panyo, we're already close." I said in monotonous voice. Tumingin siya sa akin. "Oo na, gutom na kasi talaga ako. Pahingi lang konti kanina pa kaya ako jan. " Pansin ko ngang mugto ang mga mata niya at namumula. Sabi niya at uminom pa ng drinks ko. Hindi halatang gutom siya. Hindi na ako nagsalita pa at hinintay na mahiya siya. Pero walang nangyari. "Alis," sabi ko matapos niyang ubusin ang pagkain ko. Thanks to her wala akong lunch. "Come on, alam kong mabait ka." I like her, cause she's loud and confident. Out spoken and honest. May sinabi siya tungkol kay Janice dahil napapansin niyang peke si Janice. But I rather be alone. "Alis," saad ko ulit. She's done eating. She should leave now. I've done too much favor. "Hindi naman ako madumi, uniform ko lang yong nadumihan. Complete hygiene ako." "Alis, " all I want is her to stay away and left. Ano pa bang kailangan niya. "Va-" surprisingly she knew my name but I cut her off. It's interesting how she knew my name. "ALIS," I sternly said. Natahimik siya at tumingin sa mata ko. "Sag-" She can't stay longer. I want to be alone. Napatikom ang bibig niya at nagkibit balikat. "Alis," I shut her again. Kaya naman sumuko na siya. Tumayo na siya at akmang aalis na. "Clean yourself, "sabi ko kaya napahinto siya at binalik ang tingin niya saakin. "I mean, your name, I know what happen." I said without looking at her. As expected she turned and faced me again. "Then help-" I can help her but I don't want to. Kaya na niya ang sarili niya. She old enough to handle such things. She needs to learn how to fight for herself. I will help no one. And that's final. "Alis," padabog na siyang umalis sa harap ko. After a multiple 'Alis', she finally left. And I finally eat my lunch in peace. Kailangan niyang maging matapang para sa sarili niya. Hindi niya kailangan ng tulong. Dapat na kayanin niya mag-isa. Sabi nga nila. When someone's in trouble, help them and they will remember you when they are in trouble again.