ARYANNA’s POV:
I looked away when Javier confessed his feelings. Halos mabali ang aking kamay sa kakapilipit ko. Nanginginig ang mga kalamnan ko. Agad lumitaw ang galit na galit na mukha ni dad sa isip ko. Nagtanggal ako ng bara sa lalamunan. Ngunit blangko ang isip ko. Alam ko naghihintay siya ng aking maging sagot. Paano ko ba siya sasagutin nang hindi magpapasama ang imahe ko kay dad. Masakit pa ang puwetan ko. Sa dami ng hampas niya sa akin hindi ko alam kung ilang morphine ang tinurok sa akin. Hindi ko na rin mabilang kung ilang advil ang aking ininom. Para lang hindi ko maramdaman ang sakit.
“Hello po, excuse me po ito na po ang snacks ma'am Arya. May tawag po kayo sa telepono.” Para akong nakahinga ng maluwag nang dumating si Arnie. She saved me. About the phone alam kung hindi it
