CHAPTER 4
We were wretched and our so decaying relationship won't be fixed anymore. It's his dislike of me that was like an acid, penetrating me just so I could let go of him.
Pinagmasdan ko siya at tinitigan nang matagal. I'm waiting for his reaction, and I don't hope that he will stop my decision because kneeling in front of him would be the last resort that I will do. Walang pag-aalangan niyang tinungga ang alak sa basong mahigpit ang hawak niya. I'm seeing his veins that looks like about to come out because of his anger.
"You will not leave...Never!" Galit niyang sigaw sa akin. He then grabbed my hand with such force that immediately make me winced in pain.
Alejandro was never gentle, especially on me.
"f**k!" Malutong niyang mura nang binuksan niya ang pintuan ng library habang kinakaladkad ako.
Hindi ko mapigilan ang panginginig ng kalamnan ko. I hold his hand to at least calm him because I'm a little bit scared right now. He's mad again. He's turning into a beast again.
Bumaling siya sa akin. "Please, Alejandro... Nasasaktan mo na ako!" Mariin akong pumikit upang pigilin ang mga nagbabadyang luha sa mga mata ko.
My composure was ruined again and it makes my heart ached. I wish I can teach my heart to be cold but every time I tried, I always failed. Our personality was reversed, he's a beast and I'm counter parting his attitude.
Mas lalong nagdilim ang kanyang tingin sa akin at halos mangilabot ako nang mas humigpit pa lalo ang hawak niya sa akin na ikinaawang nang labi ko.
"A--arayyy." I groaned painfully. "A--alejandro...."
Umigting ang panga niya at tinalikuran ako. He then again grabbed my hand at walang pakundangang hinila nang walang pag-iingat. Halos hindi ako magkandaugaga sa pagsunod sa mga hakbang niya dahil mabilis ang lakad niya at hindi ko masiyadong nakikita ang tinatapakan ko.
Nang pababa na kami sa hagdan ay natalisod ako at malakas na bumagsak ang katawan ko sa unang baitang. I can't help to shed tears when my ankle and my butt landed on the stairs edges.
I was wearing a tight dress and a freaking heels. What a nightmare, huh?
"Ah!" Hindi ko mapigilang hindi humikbi nang kaunti. It was so painful!
Wala siyang ibang ginawa kundi lumuhod sa harap ko at marahas na bumuntong hininga. Alejandro lifted my face that forced me to look at him.
"Do you think I would pity you?" Malamig niyang sabi sa akin.
His eyes were so emotionless. He really turned into a monster. Mariin lamang akong nakatitig sa kanya. My tears won't stop falling. I realized now, that in this life, I was not gifted with a beautiful life. I was just born to give meaning to my freaking name and to this world. I don't think that I have my own distribution. I was never been useless in my entire life until this very moment.
If suicide is not a sin, I would rather die.
"Get up!"He fired at me.
"Then, stop pulling me!"
Tumayo siya at hinintay akong tumayo. He did not offered help. He just stand there coldly and just ignored my state. I bet my lips to stop quivering. I swear I want an exit from this life.
I swear!
"Follow me." Aniya nang makatayo na ako.
I get my small handkerchief on my purse and smoothly wipe my tears away. I relaxed my eyes a bit to get rid off the redness.
"Angelina!" Nag-aalalang boses ni Morea ang sumalubong sa akin nang makababa kami.
Hinaplos niya ang pisngi ko. "Are you crying?"
Umiiling ako sa tanong niya. I'm tired to answer her, for now.
Pinakatitigan niya ako. I saw how her face contorted in an angry manner. Walang pasubaling pinuntahan niya si Alejandro na nauna nang naglakad sa akin at masamang nakatingin sa direksiyon namin. Sa akin lang pala.
"What did you do?" Sigaw ni Morea kay Alejandro. Her anger in inevitable now towards her brother.
Mariing tumitig si Alejandro sa kapatid at matalim itong tinitigan. "I'm your older brother, Morea. Don't you dare raised your voice on me." Madiing sabi niya.
"You maybe my brother... pero wala akong sinasanto kung sinasaktan mo ang kaibigan ko!" Hinampas niya si Alejandro pero hindi man lang ito natinag.
"I already warned you not to hurt her! I trusted you, Kuya!" Nanggigil niyang sigaw sa kapatid. "You're such an asshole! Damn you! I shouldn't have trusted you!"
Mabuti nalang at nasa loob kami dahil masiyadong nakakaeskandalo ang nangyayari ngayon. Agarang kung pinuntahan si Morea at hinawakan siya para matigil.
"Stop, Morea... It's your engagement tonight. Please, I don't want to ruin it." Tinapik ko pa nang marahan ang balikat niya para kumalma siya.
I was about to ask her when Mama and Papa came in.
Oh, please... Not now.
"What is this all about?" Papa Leonardo cold voiced echoed a crossed the living room of the mansion.
Tinuro kaagad ni Morea ang asawa ko. "This asshole!" Pilit niyang sigaw.
Suminghap si Mama. "Morea!"
"I never taught you to be this disrespectful to your older brother." Madiing na sabi nito.
Umiling si Morea. "I'm sorry, Mom! But I won't say sorry for the words I said to Kuya." Mariing sagot niya.
Nagpupuyos na tinuro niya ang asawa ko at naiinis na ibinaba ang kanyang mga kamay.
Marahang hinilot ni Papa Leo ang kanyang noo. "Care to tell me what happened first?"
Alejandro smirked. "My wife and I just had a little misunderstanding." He reasoned out.
Little?
Hindi makapaniwalang tinignan ko siya.
Papa sigh. "It's just normal to have small fight in a marriage life, hija." Mahinahong sabi ni Papa kay Morea.
"Normal? He just cheated. She brought a b***h here." Sarcastic na sabi Morea. "Nakita ko ang babaeng bumaba galing sa ikalawang palapag, magulo ang buhok at damit. Hindi ako naniniwalang hindi ginalaw ni Kuya 'yong pesteng babae na 'yon!"
"Morea..." Papa Leo warned her.
"Oh my God! He freaking cheated and I can't believed I have an asshole brother." Hindi makapaniwalang saad niya. "Come on, Dad. Stop siding him! Siya lang ang tanging tao dito sa loob dahil nasa labas ang lahat ng bisita."
Gulat na bumaling si Mama kay Alejandro. "Is this true, son?" Tanong nito sa anak. Mama's face then turned on me with a worried expression.
Pilit akong ngumiti kay Mama. I wanted to tell it to them but it's so irrational. This is our own fights as husband and wife. Ayaw ko pang idamay sila lalo't sampid lang ako sa pamilyang ito.
Umiiling si Alejandro at pumikit nang mariin. When he opened his eyes, he walks toward to me.
"Don't you dare lay a finger on him, Kuya!"Sigaw ni Morea sa kapatid.
Madilim niyang tinignan si Morea.
"Mind your own business, sis." Malamig na saad nito.
"Alejandro!" Papa Leo's thundered voice stopped him on his track.
Lumingon siya sa kanyang ama. "I'm taking my wife home, Dad." He lazily said at them.
Bumaling si Papa Leo sa akin. "Settle your problems with a little shouting, hija." Saad niya sa akin.
Pilit akong tumango at ngumiti sa kanila. "But dad yo--" Protesta ni Morea.
"Don't you dare shout at me, young lady!" He scolded Morea.
Marahan akong tumingin sa kanya. "It's okay, Morea. I'll call you later." Mahinahon kung saad sa kanya para kumalma siya. "We're fine."
Now, I know why Alejandro can't bring me even in small events. I only caused chaos. We both produced chaos.
Bumuntong hininga sa akin si Morea. Lumapit siya sa akin at hinagkan ako sa pisngi pagkatapos ay bumaling sa kapatid. Binigyan niya nang masamang tingin ang asawa ko at walang sabi sabing tumalikod siya dito.
"Mag-iingat kayo sa biyahe, anak." Saad ni mama at hinagkan rin ako.
Tumango ako sa kanya.
"Bye, Mom." Hinagkan niya ang kanyang ina at pagkatapos ay bumaling siya kay Papa.
"We have to go now." Then he grabbed me again out from the mansion.
Marami ang bumati sa kanya paglabas namin nang mansion but he didn't not even take a glimpse to those people. He was busy grabbing me and all I could do is to look at his back. We were followed by his bodyguard and I can't help to feel an embarrassment. I'm embarrassed of how the way Alejandro treated me in front of them.
Agad na may bumura sa lalamunan ko at wala akong ibang ginawa kung hindi ang tumitig sa kawalan habang hinihila niya ako. Huminto siya paglalakad at sinulyapan ang mga tauhan niyang sumusunod sa amin.
"Leave us." Malamig na utos niya sa mga ito.
Agad na tumalima ang mga tauhan niya. Yumuko ang mga ito at mabilis din kaming iniwan.
When he saw that we are alone, he then let go of my hand. I lifted my face to see his reaction and all I painted out is his dangerous looks on me.
He sighed and withdraw his stares at me. Wala akong ibang ginawa kung hindi ang pagmasdan siya. Alejandro then knelled down in front of me that made me shocked. Hinawakan niya agad ang paa ko na nasaktan kanina. Marahan niya itong hinaplos habang walang pakialam sa magiging reaction ko.
Tumingala siya sa akin. "Does it hurt?" He asked at me that made me really shocked.
Hindi ko mapigilang bigyan siya nang nakapagtataka na ekspresiyon.
"What do you think you're doing?" Umatras ako nang kaunti upang makawala ako sa hawak niya.
Umigting ag panga niya. Umiling siya at umusod paabanti sa akin upang ulit na makita ang paa ko. He touched it again. Agad akong napapitlag sa simpleng paghawak niya. It's like his burning hand touch my coldest and bruised soul. It was a little overwhelming but I'm not hoping.
I just saw him with other girl earlier and my plan still stand. Hindi porke't mahal ko siya ay patatawarin ko na siya agad. He inflected too much pain on me. I'm not trying to fix anything, I'm trying to leave without any regrets because a wound cannot just healed with itself. It needs an immediate closure even if it is too painful. For me, that's how love should work. Not just all about how you must love each other but how to understand it to find it's true meaning.
"Don't move or else.." He warned me dangerously.
I stared at him, I really wonder what is going on in his mind. Mapait akong ngumiti. He just show some kindness on me. Gusto kung humahalak nang napakalakas. When was the last time I laughed so hard? With this so messed up marriage, even if he did any good on me, all I could think about is that his kindness that overpowering him. It's not love, it's kindness. Hindi ko na maisip na minsan ay minahal niya ako dahil sa lahat nang pinaranas niya sa akin.
I accepted it all that maybe someday he will changed and later on he will realized that I can never do such thing like that. Instead of knowing the real me, he created a cruel version of me. He created a version that I was never me and it's hurting me so much. So much. He's a cage that succumbing me in this savage world.
He picked up his phone in his pocket and dialed someone.
"Buy me some ointment, Sunny." Tumayo siya sa harapan ko at tinitigan ako habang kinakausap niya ang nasa kabilang linya.
Kumunot ang noo niya habang tumitig sa akin.
"Bring it personally in my house, immediately." He said before ending the call without breaking his eye contact on me.
Natatakot man magsalita ay nangahas pa rin akong tanungin siya. "Para saan ang ointment, Ale?"
He didn't mind me. He step closer to me and gently held my hand.
"Let's go home now, wife." He said.
I smiled bitterly.
Kung sana ganito ka lang noon, Alejandro. I wouldn't have think of leaving you but the words and your actions were too deep buried on me.
When we arrived in our home, I immediately stepped out of the car. Hindi ko na hinintay na pagbuksan pa niya ako. Naiwan ang kotseng dala ko kanina dahil iyon ang gusto niya. I did not protest. I don't wanna talk to him.
I said I want a divorce, and now I don't know what he's doing. He's so bipolar. I don't know what he is thinking. Plus the fact that I hate him, then I will force my self a way out of this marriage. Alam kong nakatitig lang siya sa akin but I don't care, hindi niya ako madadaan sa galit ngayon. Dumeritso ako papasok sa loob nang bahay at mabilis na umukyat papunta sa kwarto ko. I locked the door after I entered. Hinagis ko ang purse sa kama at mahinahong hinubad ang heels na suot ko at itinabi.
I slowly walked closely on my bed at walang buhay na umupo doon habang nakatitig sa kawalan. Agad na bumigat ang pumuso ko nang dumako ang mata ko sa isang picture frame. It was our wedding photo na pinalagay ko sa dingding since Alejandro would not want it posted in the living neither on his room. He even threw it away when the first time he saw it. But I was persistent at that time, so I sneaked in the photo to my room. Kahit hindi siya nakangiti doon ay napakagwapo niya pa rin sa paningin ko.
Marahas akong umiling at agarang na tumayo tsaka hinubad ang damit. This night will be the start of my plan. I have to be fast.
Pagkatapos kung magbihis nang panibagong damit ay mabilis kung kinuha ang maletang pilit kung itinago sa ilalim nang kama ko. Agad ko itong binuksan at walang ingay na kinuha ang mga damit ko sa nagmamadaling kilos. I have to before Ale will catch me. I will leave at dawn tomorrow.
Hindi ko namalayan na sa bawat pasok ng damit ko sa maleta ay tumutulo na pala ang luha ko. Marahas ko itong pinahid kahit may nagbabadya na namang panibagong luha. Pilit kung pinapapatag ang sarili ko sa posibleng mangyari ngayon. I need to be strong and I need space away from this life.
A knock on the door put me back on my senses. Natataranta akong isinara ang zipper ng maleta at mabilis na binuhat ito upang matago sa walk in closet.
I sighed and wiped my tears away. Binukasan ko kaagad ang pinto at ang malamig niyang mata ang bumungad sa akin.
"W--what is it, Ale?" Tanong ko sa kanya.
He handed me some paper bag kaya natuon ang mata ko doon.
"Use it." Malamig na sabi niya bago ako pinasadahan nang tingin patungo sa paa kong nasaktan.
Umiling ako. "I'm fine. You don't have to offer some help, I've been fine with my own." Walang buhay kung sabi sa kanya.
Nagtagal ang titig niya sa akin at bahagyang gumalaw ang kanyang mga panga. Tila may nagbabadya na namang panibagong galit.
"You are my responsibility and my....wife" He said like he was so hesitant to proclaim me as his wife.
He handed it to me kaya wala akong ibang nagawa kundi kunin din iyon.
"Don't be stubborn. The last time you did, it hurted you." Then he walked out.
I arched my brows while staring at his back.
Why a sudden change of attitude, Alejandro? Dahil ba aalis ako kaya't lumalambot ang puso mo? I hope that's it... dahil kahit papaano ay gumagaan ang loob ko kapag nalaman kong nagsisi ka.
Naguguluhan akong umiling habang isinara ang pintuan ng kwarto ko. Inilagay ko ang paper bag sa table ko at hindi iyon binuksan. I don't have any plan on using it.
This past few days was not a normal encountered with Ale, he seems very attentive in all the things that I'm doing. He's always angry whenever I've done something wrong and it's frustrating me so much. Hindi siya ganito dati, wala siyang pakialam kung ano ang gagawin ko dito sa bahay.
Did he had me investigated? Pero dapat bang pumunta sa puntong iyon? Magsasayang lamang siya nang oras at pera dahil wala naman siyang mapapala.
Bumuntong hininga ako at naisipang tawagan ang sekretarya ko upang ipakuha ang sasakyan ko. After a few rings, she picked it up.
"Good evening, Ma'am! Napatawag po kayo?" Magalang niyang tanong sa akin.
"I'm sorry for calling you this late, Amanda. But I have a favor to ask with you.." I frustratedly combed my hair and seat on my bed.
She chuckled a bit. "It's okay, ma'am. Ano po iyon?"
Amanda was always been a good secretary to me. She's very efficient kahit sa social media lang kami pwedeng mag-communicate. Lahat nang iniutos ko sa kanya ay ginagawa niya nang tama at mabilis pa, kaya hindi ako nagkamali na siya ang kinuha ko. Napag-alaman ko rin na single mom siya at mas lalo akong humanga sa kanya.
"I unfortunately left my car at my in laws house and I have an urgent things to do tonight. Can you please pick me up tomorrow?" I asked a bit nervous of my plan.
"Yes, Ma'am. What time?"
I bite my lips. "Exactly one in the morning."
"Is there something wrong, Ma'am?" She asked a little bit concerned.
"N--no!"Gulat kong sabi. "I just want an early ride for my vacation. Did I tell you about it, by the way?"
"Ah, hindi po, Ma'am." Alanganin niyang sabi sa akin. "Pero na-schedule ko na po 'yong publishing ng book kaya regular na lang po akong mag-aupdate sa inyo kahit sa tawag na lang po."
"Thank you, Amanda."
I'm trying my best to maintain the firmness of my voice before I could breakdown in front of her. Amanda never ever questioned me about my life, especially why I didn't always meet up with her whenever I'm about to publish my book. I asked her one time if she's curious about me but she only said she like a mysterious writer and she respected my decisions.
Hindi rin nakaligtas sa mga pandinig at mata ko ang media who's always messing up my emails. Always messaging me for an exclusive interview of why maybe I didn't step out again in the spot light and just continue to write silently. Para matapos ang lahat, I ordered Amanda to post an announcement that I chooses this kind of writing situation for more improvement of my writing skills.
" I'll send you the address after I'll end this call. Bye." I said and hang up.
I immediately text her the address of our house.
Pagkatapos ay wala na akong maisip gawin kaya naisipan ko nalang matulog. But it is just a few minutes when I closed my eyes and I heard a loud knock on my door. It was so loud that makes me scared. Ilang bayo pa ang narinig ko bago ako nanginginig na pagbuksan ang pinto.
"Open this damn door now, Angelina!" Galit na sigaw ni Alejandro mula sa labas ng pintuan.
Nagmamadali ko iyong binuksan. Halos mapatalon ako sa gulat nang marahas niyang ibinato ang boteng may alak na hawak niya sa harapan ko kaya kumalat ito sa carpet. Hindi kaagad ako gumalas at baka maapakan ko ang mga bubog, hindi pa naman din ako nakatsinelas.
Kinakabahan akong nag-angat ng tingin kay Ale. He's cold eyes were directly staring at me like daggers and all I could sense is danger.
"A--ano na naman ba ito, Ale?" I asked shaking because of fear.
Agad siyang lumapit sa akin habang iniiwasan ang mga bubog. Umatras ako nang bahagya dahil sa agresibong paglapit niya. Itinulak niya ako sa kama kaya wala akong nagawa kundi ang mapasigaw nang bahagya.
"Alejandro!"
His eyes were blazing with so much fire and he was really angry. Umigting ang panga niya at dahang dahan na lumuhod sa harap ko.
"You are leaving me?!!" Sigaw niya sa akin habang niyuyogyog nang madiin ang balikat ko.
I trembled with so much fear and my tears were now start falling. Umalis siya sa harapan ko at mabilis na kinalas ang sinturon niya at mahigpit na hinawakan ang kamay ko.
"W--what are you doing, Ale?" Kinakabahan kong tanong.
Matalim niya akong tinignan kaya kaagad naukid ang dila ko. "Just f*****g shut up!" Malamig na saad niya sa akin.
Humikbi ako nang malakas na pwersa ang gamitin niya upang maitali ang mga kamay ko sa taas nang ulo ko. Nanginginig akong pinagmasdan ang mukha niyang galit na galit.
"Ale, please... Don't do this." Pakiusap ko sa kanya.
Bumaling ang mukha niya sa akin.
"May plano kang umalis?" Tanong niya sa akin at hinawakan ang panga ko habang ang isang kamay ay nakapiid sa taas nang aking ulo upang pigilan ako sa aking pagpupumiglas.
"W-wala..." Pagsisinungaling ko.
"Don't you dare lie at me! I heard everything!"
Namilog ang mata kong nakatingin sa kanya.
"You can't do this to me, Ale!" Matapang kung sagot sa kanya kahit nahuli na niya ako.
Hindi siya nakinig bagkos ay mas lalo pang inilapit ang mukha sa akin. I can now smell his own breath.
"Why do you want to leave, huh? You wanted to be freed from me?" He said mockingly at me.
Dumilim ang mukha niya na mas ikinagimbal nang sistema ko. "You can never escape from me. Never." He then claimed my lips with a savage kiss.
I protested but all he did was to firmly hold my face and all I could do is to cry. This is not what I dream off. This is not! His kisses were to harsh and it was not gentle. I didn't not open my mouth but he did not like it, that's why he bite my lips so hard that make me whimpered in pain.
"Ah!" I screamed but he immediately covered my mouth with his and he entered his tongue. Wala akong ginawa kundi pigilan ang hikbi ko upang may matirang hangin sa baga ko.
Malakas kung iniwas ang mukha ko sa kanya nang sa tingin ko ay kailangan kung huminga. He groaned and gripped my jaw harder.
"N-no! Ale, it's painful." Saad ko sa kanya nang malasahan ko ang sariling dugo mula sa aking labi.
Pero hindi siya nakinig at marahas akong hinalikan at wala akong ibang ginawa kundi ang hayaan siya habang lumuluha ako nang hindi lumilikha nang ingay. Ang bigat nang aking dibdib ay mas lalo nadadagdagan. Guminhawa ang aking pakiramdam nang iwanan niya ang aking labi at agad na naglakbay ang kanyang mga halik sa aking panga at aking leeg. His kisses were to loud and I can't help to sighed deeply.
He let go of my jaw and his hands started to wander on my body. Then it stopped on my right boobs. Kaagad na umawang ang labi ko nang umpisahan niyang masahiin iyon habang hinahalikan pa rin ang aking leeg.
I hesitantly groaned when I felt a little fire on me.
He has better access on my body since my hands were tied up on my head and his left hand were holding it firmly so I could not protest. Iniwan niya ang kamay ko sa taas nang aking ulo at tinignan ako nang matalim.
"Don't you dare move." He dangerously said at me.
Hilam ang aking mga matang tumitig sa akin. "Ale, don't do this to me. Please...."
"Why? This is one of your job as my wife!" He said it like we are on a business meeting.
Job? It makes my heart ached more. Humikbi ako nang mapait.
"Huwag mo akong iyakan. It won't work on me, wife!"
Malakas akong suminghap nang sirain niya ang manipis na blouse na suot ko at walang pasubaling inihagis iyo kung saan. Natataranta kong inangat ang aking katawan but he grabbed me immediately at agad akong ikinulong sa bisig niya. Hinawakan niya ang bra ko sa pagitan nang dibdib ko at marahas na iniangat iyon.
"Ah!!!" I screamed because of the pain. Oh my God!
It was supposed to be unclasped at the back but he did not. He's move was so savage. Hinila lang niya ang harap nito na parang lastiko at hinintay na mapigtas ang bra ko. I screamed a little harder pero agad niyang tinakpan ang bibig ko nang mga kamay niya.
Bahagyang umungat ang katawan ko dahil sa pagkakahila niya. It was so painful!
I cried harder but he didn't mind me. His eyes were still dark and I think he's enjoying that I'm in pain.
Nang mapigtas iyon ay nakahinga ako at naghihinang ipinikit ang aking mga mata. Kaagad niya itong hinawakan at marahas na minasahe kaya napaimpit na naman ako sa kaunting kirot na nararamdaman.
"A--aleee..." All of my pleading were lost in the air because I think I already run out of breath.
He then placed it inside his mouth while his massaging the other one.
I both experienced pained and pleasured. This feeling were all new to me and I can't help to gasped whenever he licked my n*****s.
"You like that,huh?" He asked me teasingly.
That's what he did. Papalit-palit niyang ginawa iyon sa mga dibdib ko and I will just groaned in pain whenever he used his teeth to bite my n*****s.
Sabog pa rin ang utak ko nang marahas niyang hinubad ang shorts at panty ko. I wanted to protest dahil nahihiya ako but he shot me with deadly stares.
Alejandro parted my legs then. Iniangat ko ang ulo ko para tingnan siya but I caught him staring on my femininity kaya uminit ang mukha ko. Now, he sees all of me. Nagtaka ako nang bumaba ang ulo niya patungo sa akin at mabilis kung tiniklop ang paa ko. Pero hindi niya hiyaan iyon at mabilis ding ipinarte iyon pabalik. I can't help to inhaled heavily.
He suddenly dive down there. I gasped! He's kissing me down there and it felt so good.
"S-top it, Ale." I protested.
But he was so eager. He used his tongue and it was pure bliss. Sa bawat hagod ng dila niya sa akin ay napapaangat ang katawan ko and my breath would just hitched.
"Ah!" I moaned louder when he parted my legs for more access.
Seconds turns to minute and all I could do is to moan louder than I ever did before. I can't believed I was so turned on. Umangat ang balakang ko nang maramdaman ang matinding pagsabog ng kung ano sa loob ko.
"Stop, A-ale..." I pleaded habang naginginig aking hita. He didn't listen and just continue on what he is doing.
"Damn! Ah!" I arched more when he used his finger to touch me down there adding so much pleasure on me.
But before I could notice his next move, he immediately inserted a finger on me. I gasped in pain. I bite my lips to stop making a sound.
He then looked at me surprise but I did not mind him because the pain is consuming me a bit.
But later on, he continue. He take his finger out and then take it in. It was painful at first but later on it became pleasurable.
Habang ginagawa niya iyon ay mabilis niyang hinubad ang kanyang damit.
"I c--can't take it an--ymore, Ale." I said with a horsed voice.
As a cue, he crawled back on top of me. Pinadaanan niya nang halik ang tiyan at dibdib ko. He stopped on my boobs and kissed it more. He then continue on kissing my neck , to my jaw and to my lips. I can sense that he's been more gentle now.
And why is that?
He kissed me passionately. "Kiss me back." He ordered firmly at me. We kissed once again and I felt like I'm floating when I felt his kiss again. It was so warm and gentle like before. I immediately withdraw it when I felt something growing on my lower abdomen.
Agad na tumingin ako doon and was so shocked when I see his. Uminit ang pisngi ko at bumalik ang tingin sa kanya.
It was so large.
My throat went dry.
He was about to insert it on me but I immediately crawled upward. Umangat ang mukha niya sa akin. Nagdilim iyon at nahintatakutan akong tumingin sa kanya.
"I c-can't..." I said. He thinks I'm not a virgin anymore but I am.
I'm not yet ready.
"I will take you." Malambing niyang sabi.
I don't know why if I am just too drunk because of the pleasure or he's being gentle now.
"It's still a no, Ale." Matapang kong saad kahit na nanlalambot ang tuhod ko.
He smirked. "Don't worry, wife. I will be still gentle on you like it was your first time." He said like we were just playing.
He then grabbed me. Nagpumiglas ako pero kaagad niyang ipiniid ang mga nakatali kung mga kamay sa taas ng ulo ko at mas ibinuka ang hita ko.
"No!"
Without a second thought, he inserted his manhood on me.
I screamed with so much pain! He is so large.
It was too much.
"Ah!" Pumikit ako nang magdilim ang paningin ko dahil sa sakit.
Natigilang siya at namamaghang tumingin sa akin. I know that from this moment, he knows.
Malutang siyang nagmura. "f**k!"
"f**k!"
"The pain..." I murmured painfully.
I felt a hand caressed my face and that brought me back on my senses. Hindi ko magawang ibuka ang aking mata dahil sa masakit talaga ang gitna ako. Humikbi ako nang malakas. It was so painful. Like I was sliced with a large knife down there. He was about to move when I hold his large hand.
"Please, don't move. It's really painful, it hurts." Humihikbi kong pakiusap sa kanya.
I can't really hold on to the pain. My head is starting to doze off and the last thing I remembered is him trying to wake me up and calling my name.
"I'm sorry, Hon." He breathed. "This is the only way to make you safe..." He whispered again before I drifted off to sleep.