RBS 1: Embracing the Beast

CHAPTER 3

CHAPTER 3

Patience.

When I married him, I begun to understand that word for almost a year of living with him. They said love is patience but what if that love turns into an unrequited one, is it still love?

Of course, it is. Pero may kaakibat itong sakit,

Palagi kong tinatanong ang sarili ko kung mahal pa ba niya ako? Dahil sa tuwing mag-uusap kaming dalawa ay puro nalang away ang nagagawa namin. Nakakarindi minsan dahil hindi ko alam kung hanggang kailan kami ganito.

Today is Saturday and that means, it's Morea's engagement night. It was all over the news since she is a famous international model and of course because of there huge name in the business world. Her soon to be husband is a business tycoon and a handsome bachelor too kaya naman ay napaka-bongga talaga ng engagement nila.

Mapakla akong tumawa dahil sa sa sitwasiyon ko. Lahat na lang nang nakikita ko at naririnig ay nanggagaling sa internet at tv. Tama nga si Morea, nabuburo na talaga ako dito sa bahay.

I sighed.

I still don't know if I will go with Alejandro because he seems very busy. Hindi pa siya nakakauwi sa bahay.

Bumaling ako sa orasan at nakitang mag-aala sais na nang gabi. Agad na nanglaki ang mata ko. s**t! I'm gonna be late!

Mabilis na kilos akong pumunta sa aking kwarto pero agad akong natigilan sa aking hakbang at marahang tinitigan ang pinto namin. Ang tagal naman niya! Bahala na nga, magbibihis na lang ako para pagdumating na siya ay ready na ako kaagad.

Sa nagmamadaling kilos ay kaagad akong pumili ng gown na susuotin. I choose my deep V-long side slit symmetric evening dress. Madali ko itong kinuha sa closet at sinuot.

The party will start at seven and it's quarter to seven already in the evening at wala pa rin si Alejandro. Pagkatapos kung maisuot ang gown na napili ko ay kaagad akong umupo sa harap ng salamin para makapaglagay ng kaunting palamuti sa mukha at kahit papaano ay matabunan ang pagiging maputlain ko.

I have a very fair skin. Morea said I looked like snow white because my skin was very fair as snow. Kaya kaunting samid lang sa aking balat ay agad itong namumula. Hinayaan ko lang ilugay ang maalon kong buhok at sinuklay ito nang ilang ulit. Maglalagay na sana ako nang lipstick nang tumunog ang cellphone ko.

Yes, I have my phone now. Ibinalik niya ito sa akin kahapon pagkatapos niyang mag-imbestiga kuno. Hindi nalang ako nagsalita pa dahil abaka mag-away na naman kami. Sa huli, ako lang ang madidismayado. Isa pa, I don't wanna talk if I'm angry.

"Yes?" Sagot ko nang hindi tinitingnan ang caller.

"Where the hell are you now, Angelina?" Naiinis na boses ni Morea ang agad na naulinagan ko.

Napasapo ako sa aking noo. "Geez! Relax, Morea. I will come into your engagement, hinihintay ko lang ang asawa ko." Sabi ko sa kanya.

Agad kong isinuot ang stiletto ko at inipit ang cellphone sa pagitan nang mukha ko at tenga.

"Si Kuya?" Nagtataka niyang tanong sa kabilang linya.

"Kanina pa siya nandito. Nagtataka nga ako kung bakit wala ka, tinanong ko siya kung nasaan ka at ang sabi niya ay ayaw mo daw pumunta kaya agad kitang tinawagan. I don't know kung saan ako magagalit, sayo ba o kay Kuya? Seriously, Angelina, we really need to talk! I have this feeling that there something going on between the two of you!" Mahabang sabi niya sa akin.

Nanghihina akong umupo sa kama sa sinabi niya at kaagad sinapo ang mukha. I'm speechless. Gusto kong maiyak. Agad akong napanghinaan ng loob sa narinig. Is this still worth it? Hindi ko na talaga alam kung saan pa ako lulugar!

Kahit parang wala akong ganang sumagot ay pikit mata ko na lang na ibinuka ang bibig ko.

"Don't worry, papunta na ako. Kukunin ko lang ang kotse sa garage and I'll be there in a few minutes." I said to her kahit parang mababasag ang boses ko.

She sighed. "We'll talk after the party and we'll settle this problem that you have with Kuya. Ingat sa pag-dadrive, Angelina." She warned me.

I nodded. "Yeah, gotta go now. See you." I said then ended the call.

When I assured that my looks is okay, I exited in the house and went to the garage with a heavy heart. I really thank myself that I bought a car because I don't really know what to do at times like this.

Pagdating ko sa mansiyon ay kaagad akong bumaba sa kotse but was dumbfounded when I was surrounded by paparazzi. What the fudge? Why didn't Morea inform me about this? Sino ang hindi pupunta naman nga diba kung ganito ka enggrande ang party na ito.

I wanted to roll my eyes.

"Mrs. Alcazar, can we have your time for a brief interview?" Agad na tanong ng mga reporters.

Sasagot na sana ako nang may sumapaw na naman. "You look stunning tonight, Mrs. Alcazar. Who is the designer of your gown?" Sabad nito.

Agad kung inaangat ang kamay ko nang dahan dahan nang masilaw ang mga mata ko sa mga flash ng camera sa aking harapan. I wanted to shove them away but they are too many at walang tumutulong sa akin para hawiin sila.

I'm so late in the party.

"I'm sorry to disappoint you but I'm really late at my sister-in-law's engagement, maybe some other time?" I politely said at them.

Pero parang hindi ata sila nakikinig dahil hindi pa din nila ako pinapadadaan.

"Please, Mrs. Alcazar, just a few question." Pakiusap ng iba sa akin.

I sighed. I can't turn them down now especially when they said the word please. Sasagutin ko na sana sila nang may agad magsalita sa likuran ko.

"Mr. Alejandro Alcazar is waiting now for his wife. So if you'll excuse us." Saad nang lalaking naka-tuxedo at marahang hinawi ang nagkukumpulang reporter.

Hindi agad sila nakasunod dahil marami din siyang kasama na tumulong para makadaan kami. Some reporters are really stubborn!

Agad namang naging mabilis ang lakad ko habang sumusunod sa lalaki.

"Who sent you here?" I asked.

Tumigil ito sa paglalakad at hinarap ako. He had looks and his features are really sharp.

He slightly bow. "Ms. Morea sent us here to get you." He said with a low baritone voice.

"But didn't you sa---" I stopped when I realized something.

Maybe inutos ni Morea na palabisin na sa asawa ko ang mga bodyguards na iyon when in fact ay siya naman talaga ang nagpadala noon para sa akin.

I tilted my head a bit. "Nevermind. Just lead the way." Utos ko sa kanya.

Seconds had passed and the man talked again. "Nandito na po tayo." He said as he motioned his hand to the door.

He opened the double door for me. "Thank you!" I smiled at him before entering.

Nang makapasok ay agad akong namangha sa ganda ng mansiyon. Not that I'm never been here before. Nakatingala kung tinanaw ang mga naggagandahang mga desinyo at palamuting bulaklak sa taas. It's really amazing and it seems I'm in a fantasy world. The whole place were perfectly designed with blooming flowers. It's theme with peach and bright colors.

Agad kung pinanaalahan ang aking sa sarili sa maiksing pagkakatulala. Hindi ko lang man natulungan si Morea sa preparasiyon nato. I bet she is disappointed at me right now.

Gosh! Late na nga ako ay nag-aaksaya pa ako nang oras dito. I composed myself and focused my sight in the front. But I was caught off guard when most of the guest were looking at me. Gusto ko agad tabunan ang mukha ko sa kahihiyan. Is there something wrong with my face?

Nagtanong ka pa! Late ka na nga, special entrance ka pa! Kastigo ko sa aking sarili. I can see in their eyes some amazement and envy. Some smiled at me kaya kumaway ako pabalik at marahan ding ngumiti.

"Angelina!" A loud shrieked from a familiar voice awakened me.

Morea.

Humarap ako sa kanya at ngumiti. She's very beautiful tonight. I love her outfit!

Pinasadahan niya ako nang tingin mula ulo hanggang paa,

"Ako ang may engagement pero bakit mukhang ikaw ang mayroon?" Busangot niyang tanong sa akin.

Humalakhak ako sa kanya. "Sino ngayon ang pangit sa ating dalawa? Nabuburo pala, huh?" I teased her.

Kumunot ang noo niya. She pouted at me kaya mas tumawa ako nang malakas without minding some stares that I am getting from the guest.

"I'm sorry for not helping you with this. I'm just re---"

"It's okay, Lina. Huwag ka nang mag-alala. I don't want to burden you either kaya't minabuti ko nang huwag kang disturbuhin." She cutted me off.

Nagulat ako sa sinabi niya. "You can disturb me anytime!"

She just rolled her eyes and looked at my dress again.

"Kahit anong gawin mo siguro maganda ka pa rin tapos higitan pa niyang balat mo na kasing puti nang marshmallows." Sabi niya sa akin habang umaambang yakapin ako.

I hugged her. "I'm so happy for you." I genuinely said.

She sighed and tap my shoulders. "Thank you."

"Halika na at naghihintay na sila mama sa iyo." Sabi niya at hinigit ako papunta sa isang malaking table.

Nang makita ako nang mama niya ay lumiwanag ang mukha nito at agarang tumayo para yakapin ako.

"You looked wonderful! Bakit ngayon ka lang, iha? I miss you so much." Malambing niyang sabi sa akin. "Ilang buwan ka nang hindi bumibisita dito."

Nang kumalas siya sa pagkakayakap sa akin ay agad niya akong hinigit patungo sa pwestong inuupuan niya kanina.

"Mama, dapat katabi ko si Angelina." Ungot ni Morea dito.

Mama Lian's brows arched. "Matagal kung hindi nakita ang batang to at tsaka may fiancee ka na, hihiramin ko muna tong manugang ko." Mama said na ikinatawa ko pati na din si Papa at ang mga taong naroon sa aming table.

"It's okay, babe. Hayaan mo muna si Mama." Michael said lovingly at her before turning his head on me and smile genuinely. Sinuklian ko naman siya ng ngiti at nagpatianod na agad kay Mama.

Bumati muna ako kay Papa Leo bago ako umupo.

"Nice seeing you again, iha! Ale is very possessive at you, huh? Kaya hindi ka na inilalabas ng bahay ninyo." Sabi niya sa akin na ikinapula nang pisngi ko.

"Stop teasing your daughter, Leonardo." Mama Lian said kaya tumahimik agad si Papa na ikinatawa ko.

Masarap talaga sa pakiramdam kapag nakikita ko sila. I felt so much alive and contented. Pinupuwangan nila ang mga kalungkutan at pangungulila ko sa mga totoong magulang ko. They're my second parent that I really love and I'm grateful that I'm part of there family. Sadly, there son can't... Oh, damn it!

When we settled down ay agad akong ipinakilala ni Mama sa mga naroon.

"Everyone, this is my beautiful daughter in law, Angelina Alcazar." Saad ni mama sa kanila.

An elegant woman that has the same age with Mama Lian just smiled at me. I smiled at her too and greeted her back.

"She's Michael mother, Cassandra Hidalgo." Mama Lian informed me.

"And Vinokk Hidalgo, his husband." Patuloy na sabi ni Mama na ang tinutukoy ay ang katabi ni Tita Cassandra.

The man was seems very powerful, of course, who wouldn't have known the Hidalgo's Empire. Pero hindi ko maintindihan kung bakit kumakabog ang puso ko. His eyes are really familiar. Hindi ko maintindihan ang sarili, it seems like I'm very connected to this man.

Gulat na ekspresyion ang nakitaan ko sa kanya nang magtama ang aming mga mata.

"Kristina?" Maang niyang tanong sa akin.

Naguguluhan akong tumitig din sa kanya.

Natigil naman sa tawanan silang lahat nang tawagin ako ni Tito Vinokk sa maling pangalan.

"What's wrong, darling?" Tita Cassandra asked his husband nang makita ang balisang ekspresiyon nito.

"She really looks like Kristina." Sabi nito na ang tinutukoy ay ako.

Lumingon naman sa akin si Tita at manghang nakatitig sa akin.

"W--who's Kristina?"

Kahit si Papa Leo ay hindi rin mapigilang sumabat. "Are you okay there, kumpare?" Tanong nito.

Agad namang tumango si Tito Vinokk at marahan pa rin akong tinitigan. Si Michael naman ay tinitigan din ako pero nagbawi din ito ng tingin at alalang alalang tumitig sa ama.

May ibinulong si Tita sa asawa nito at marahang tumango naman sa kanya si Tito Vinokk.

"Is there something wrong, Cassandra?" Tanong ni Mama.

Marahas na umiling si Tito Vinokk. "I just mistook her for someone close to me." He told us.

Tumingin ito sa akin at ngumiti. "I'm sorry, iha. You just really looked familiar to me."

Humalakhak nang marahan si Mama. "Maybe you saw her on a magazine. She's a famous writer though." Saad nito.

"Yeah! My best friend is a very famous writer." Morea said proudly na ikinangiti ko.

"Oh! Maybe that explains a lot." Tita Cassandra said and smile.

Agad namang bumalik ang masaganang usapan nila kaya ako ay nakikinig lang at pamin minsan ay kumakain ng mga chocolates na sini-serve.

"Where is Alejandro?" Agad na tanong ni Papa Leo kay Morea.

"I don't know, Papa, kung nasaan siya." Saad niya habang madiin na nakatitig sa akin. "Michael and I were busy attending the guest."

Marahas na bumuntong hininga si Mama.

"His wife is already here. Nasaan ba nagsusuot ang lalaking 'yon?" Matalim na mata ni Mama ang sumalubong sa akin habang tinitingnan ang bakanteng upuan na nasa gilid ko.

Hinawakan ni mama ang kamay ko kaya napatingin ako sa kanya.

"Baka nasa library ang asawa mo, iha. Puntahan mo na at baka umiinom na naman iyon mag-isa." She said at me.

Gusto kong tumanggi pero anong sasabihin ko. Na hindi kami okay ng anak niya at parang hindi kami mag-asawa?

I nodded slowly even if my heart is racing.

Agad akong nagpaalam sa kanila at pumunta sa ikalawang palapag. My heart won't stopped beating again. Deristo lang akong naglakad patungong library ng mansiyon. I still remember the first time I came here, naligaw ako noon kay nang makita ko ang library ay kaagad akong pumasok at wala ibang ginawa kundi ang magbasa buong maghapon. Alejandro was mad at me that time because he was so worried dahil buong maghapon niya din akong hinahananap. He even called a police to search me.

Mapait akong ngumiti. Well, I guess that love only end there.

Hindi na ako kumatok pa nang makalapit ako sa pinto. Dahan dahan ko iyong binuksan para hindi ako makalikha ng ingay.

I wanted to see him silently but when I was already in, I was shocked from what I have seen.

I can't believe that my husband was kissing a woman while she was seating on his lap. The woman moaned when my husband's hands roamed around her body.

"You're so good, Alejandro." The girl said sexily.

Alejandro's head lowered down to the woman's neck.

"Don't move." Malamig na sabi nito sa babae.

I can't see what they are doing because the woman's body was facing in front of me pero hindi ako tanga at mas lalong hindi ako ipinanganak kahapon para hindi malaman ang kalaswaang pinanggagawa niya.

I felt a lump on my throat and my heart . My husband just cheated on me. After all the hatred words I accepted from him, ito ang matatanggap ko?

My hands became numb. Nabitawan ko ang purse na dala ko kaya lumikha ito ng ingay na sapat nang makita nilang dalawa.

Lumingon sa akin ang babae at malalaking matang tumingin sa akin. She then immediately get up out of my husband's grap. Walang pasumbaling inayos niya kaagad ang damit na nakalihis at madaling kinuha ang mga gamit.

Matalim at malamig ko siyang tinitigan.

"Leave!" Madiin kung sabi sa kanya. Agad naman siyang nakinig at mabilis na lumabas sa kwarto.

Nang makaalis siya ay bumalik ang tingin ko sa asawa ko. He's there still seating on the couch while having this stoic expression on his face.

How dare him? He even extended his hand to get a wine.

My eyes were emotionless right now and my hands are aching to hit his face.

Lumapit ako sa kanya. I took his glass of wine in his hands and put it in the table. Nag-angat siya ng mukha sa akin at malamig akong tinitigan. How could he maintain his cold expression?

Inangat ko ang kamay ko at sinampal siya nang napakalakas. Lumikha iyon nang napakalakas na ingay dito sa library dahilan nang pagtabingi din ng mukha niya. Namamanhid na ibinababa ko ang namumula kong kamay dahil sa ginawa.

I'm really frustrated and so angry right now. Hindi ko alam kung saan ko ibabaling ang galit ko.

"W--why are you doing this to me?!" Pigil kung sigaw sa kanya kahit sobrang naninikip ang dibdib ko. "Hindi pa ba sapat napagdusahin mo ako sa kasalang ipinaratang mo sa akin na kahit kailan ay hindi ko matandaang ginawa ko! You are unbelievable!"

Tumayo siya at walang sinabi. Tinalikuran niya ako at mahigpit na kumuyom ang kanyang kamao.

"If you wanted to taint our marriage like this, bakit kailangang ganito? Bakit kailangang paulit-ulit mo akong sinasaktan?"

Kusang tumulo ang luha ko nang hindi ko na mapigilan ang aking nararamdaman.

This asshole!

"I accepted everything because I wanted to save this marriage, na ikaw lang ang unti unting sumisira. I love you with all my heart that even in death, I'll still gonna love you." Hikbi kong sabi sa kanya kahit hirap na hirap akong ibigkas ang mga salitang 'yon. "You ruined my life and my love for you. I did always ask you if what was wrong but you always denied my presence like I don't exist! Bakit kailangan mo akong pagkaitan?"

Tumingala ako sa kanya habang hawak ang dibdib ko. "You are not my Alejandro anymore." Napipiyok na boses kung sabi.

He immediately turned his head at me. I was shocked at his blood shot eyes, I was shocked because for a long time, I can finally see some emotions in his eyes.

"Do you think I want this?" Malamig niyang tanong sa akin.

Tumitig lang ako sa kanya. Dahan dahan siyang lumapit sa akin. He then cornered me with his both hands and stared at me dangerously.

"I can never love a woman like you. You are a liar." He paused. "A disgusting slut I've ever seen." Mariing patuloy niyang sabi sa akin.

Mapait akong ngumiti kahit parang papatayin na niya ako sa titig. This man! Mapapatay niya talaga ako.

"Now, tell me what I did. If you give me one reason why you are doing this, I'll give you what you want." And after that I will leave.

Mahinahon ko siyang hinarap kahit hindi ko na alam ang nararamdaman ko. Something shattered on me from the inside and all I could think is to cry silently too on the inside.

"Why are you like this?" Tanong niya. Ang kanyang mata ay titig sa akin na para bang hinahalukay ang aking kaluluwa.

Nagtataka akung tumingin sa kanya. "Like what?"

Mariin niyang hinawakan ang mga balikat ko na parang ako'y pinipiga. I didn't flinch, I was numb already.

"Playing innocent?"He smirked. "Okay, I'll play with your act. You want that, right?" He paused and smirked at me evilly.

"You f*****g cheated on me." He said while emphasizing the word 'cheat'.

I wanted a biggest revelation and I expected one but not this. I closed my eyes. I wanted to laugh, all this time, that's his reason? Halos mamatay ako kakaisip kung ano na tapos iyon? I can't never even leave him because I love him. But this is too much. My heart just broke down into pieces.

I'm sorry, my love, but your time is up. I guess. Wala na talaga kaming patutunguhan. I will not wait anymore. I will not.

I'm tired. So damn tired. My heart was so cold that I can't felt the pain anymore. I will leave him. I'll die if I stay with him.

"Let's get a divorce, hon." I finally said as I opened my eyes.