The Possessive CEO Owned Me

I''ll leave you here Ma'am Daphne. Kayo na po bahala kumausap kay Sir Red," sabi no'ng desk Information Officer na nag hatid sa'kin dito sa labas ng kwarto ni Brix. Red pala ang tawag nila kay Brix. Ako kaya? Ah basta! Sir Brix nalang siguro. Nagdadalawang isip akong katukin ang pinto. Magpahanggang ngayon, hindi ko pa rin alam kung bakit ako pina-transfer dito at kung ano ang magiging papel ko sa opisina niya. "Katukin mo na Daphne! Sige na!" sabi ko sa sarili ko. Huminga muna ako ng malalim bago ako nagkaroon ng lakas ng loob. Kumatok ako pero wala namang sumagot. Kumatok ulit ako at nang wala pa rin akong marinig na sagot ay sinubukan ko nalang buksan ang pinto at dahan-dahang pumasok. Kaya naman pala siguro hindi ako marinig dahil sobrang laki ng opisina niya at ang layo ng distansya ng pintoan niya sa desk niya. Nilibot ko ang paningin ko. Napakaganda pala kahit napaka simple lang ng itsura ng kwarto ng opisina niya. Napaka masculine ng dating nito at puro kulay itim, white at gray ang kulay ng mga furniture. "You are 1 hour and 15 minutes late Ms. Alcantara." Halos mapalundag naman ako ng biglang umikot ang swivel chair. Biglang bumilis ang t***k ng puso ko ng masilayan ko na ang kabuuan ni Brix. Ang manly niya! Ang gwapo-gwapo! Ang sarap halikan ulit! Fresh look na ulit siya 'di tulad noong nasa Rooftop kami. "Are you listening to me?" Napabalik ako sa reyalidad at inayos ang postura ko. "Ah yes Sir!" Nagkatitigan kami at hindi ko maiwasang makaramdam ng pag-init ng magkabila kung pisngi pati ang pamamawis ng mga kamay ko. Bakit ba kasi ganito siya makatitig? Galit kaya siya dahil sa nangyari no'ng nakaraang tatlong gabi? Eh siya naman 'tong humalik ah! Siya pa nga 'tong niligtas ko dahil gusto niyang magpakamatay para sa babaeng iniwan siya. "Start your work," maikli niyang sambit. "Po?" "I said start your work," seryosong saad niya sabay titig sakin ng malalim. "Ano po 'yong work ko dito? At kasi po nalilito po ako kung bakit po ako andito. Bakit nga po pala?" Ilang katahimikan pa ang lumipas bago siya sumagot. Nalilito tuloy ako kung saan ako tititig dahil nagiging uncomfortable ako sa tingin niya. "You'll be my private secretary starting today. Wherever I go, you will be there. You will work for me 24/7". Nalaglag ko ang dala kong box na may mga gamit ko. "Po? 24/7? Ano pong ibig niyong sabihin Sir?" "Of course, I will also pay you triple from your previous salary in Eztyle," he said in a manly voice. "Pero–" Natigilan ako dahil sa titig niyang parang naiirita sa'kin. "No buts! Now start working." And with that basta nalang niya akong tinalikuran na parang wala lang. Balak ko sanang mag protesta pero agad siyang nag bisi-busyhan habang nag che-check ng mga papeles. Pinulot ko ang mga gamit ko at pinuntahan ang pwesto ko 'di rin lang kalayuan sa lamesa niya. Oo, iisa lang ang kwarto namin at mas lalong nakakailang. Hindi ko naman dapat 'to maramdaman dahil matagal ko na 'tong ginusto pero parang sobrang na puzzled ako kung bakit niya 'to ginagawa. Parusa kaya to dahil sa halikan namin?