Claiming The Forbbiden

Chapter 1

Nakakabinging katahimikan ang bumalot sa buong silid.

I was fidgeting my fingers when My father the current Alpha of our pack stood up.

Lahat kami ay napatingin sa kanya.

"So, it's settled then?" My father said."Wala ng gulo ang magaganap sa pagitan natin." My father continued.

Tila lahat kami ay nakahinga sa kanyang sinabi.

Tila nabunutan ng tinik lalo na nung may ngiting tumitig ang Pinuno ng mga Lobo sa Hari ng mga Bampira.

But the rejoice that building upon us was immediately cut off when the King of all Vampires laugh sarcastically.

He was like mocking my Father that have been shocked by the Kings sudden action.

But then the Kings laughter died down in a split second before looking at my father with full of hatred. "You think ganoon nalang kadali iyon Alpha Dorcan?" Mapanguyam syang tumitig sa aking ama.

Several gasped was heard in each corner of the room that we are in, upon hearing the words of the Vampire King.

And I am too.

Bakas ang pagkagulat ko na binalingan ang Hari ng mga bampira na prente ang pagkakaupo.

Napakuyom ako ng kamao.

Ang akala ko ay okay na.

Bahagya akong binalot ng kaba nung tumayo ang Hari. He lifted his hand and motion something.

Namalayan ko nalang na pinalilibutan na kami ng mga kawal.

Nanlaki ang aking mga mata. Ganoon din ang aking mga kasama.

"What's the meaning of this Vampire King!?" My father asked furiously.

Akmang susugurin nya ang hari nung pinigilan sya ng mga kawal.

Ang mga kasama ko naman ay ramdam ko ang kanilang takot at kaba.

Kaunti lang kaming nandito. 25 in total. We are out numbered compare to the kings pawn.

Binalingan ko ang Alpha na pinipigilan narin ni Beta Arthur at ni Gama Richard.

"Ano ang ibig sabihin nito!? Ang akala ko ba ay maayos na ang lahat King Quillan!? Maayos kaming nagpunta dito sa palasyo because you invited us tapos ano to!?" Galit na galit ang aking ama.

We heard the King sarcastically laught. "If so...what a pathetic gullible dogs you all are."

In just a snap all hell loose. Nagkagulo na ang lahat nung bigla ay nagpalit anyo ang aking Ama at sinugod ang hari. He transformed into a majestic black wolf.

Nagkagulo na lahat ng kasama ko at sinugod narin ang mga kawal na bampira.

While I was still there standing in shock.

Hindi ako makagalaw.

I don't know what to do!

Hindi alam ni Ama na sumama ako dito dahil hindi nya ako pinayagan.

Patago lang akong sumama dito and I even disguised myself to blend in para lang hindi nya ako makilala. Even my friend Wisteria gave me a potion to cancel my scent para lang hindi ako makilala ni Ama.

And now this. All I saw was a pure chaos.

And this is not what I expected!

Sumama ako dito just to witness the Vampire King and the Alpha King my father to finally share a handshake of Peace between to unions.

Pero iba ang naging resulta ng pagpunta namin sa palasyo ng mga bampira.

They deceived us!

It is the King who invited us in the first place ngunit nagkamali lang pala kami sa pagpunta dito.

The Vampire King doesn't want to have peace with us. All he need was a war between Vampire and Werewolves!

And now he's starting it with a dirty game.

Tinira nya kami patalikod.

Ang akala namin ay ito na siguro ang pagbabago sa pagitan ng mga bampira at lobo but we are all wrong.

Napatingin ako sa aking Ama kung paano nya dinaganan ang Hari ng mga Bampira. My father bit the Vampire Kings shoulder earning a powerful growl from him that almost shook the entire palace.

Pero ang akala ko ay matatalo ng ang Hari ng mga Bampira nung bigla ay binalibag nya ang aking Ama. The Alpha king hit the wall causing it to crack.

Nagalala ako bigla sa aking Ama.

Then just a second the vampire King stood in front of my whimpering father that is still in his wolf form.

King Quillan then lift his right hand and throttle my father while his other hand was aiming for my father's hand.

He's going to kill him!

No!

Parang tumigil bigla ang lahat.

Bigla akong namulta at nanlamig ang aking mga kamay.

But i must do something!

Wala sa isip na napatakbo ako sa gawi nila.

King Quillan cannot kill my father!

I must stop him!

Ang akala ko ay hindi na ako makakabot. Ginawa ko ang lahat para lang banggain ang katawan ng Hari ng mga Bampira.

Nabitawan nya ang aking ama. And I stood there protecting my father.

"You have no right to hurt my father Vampire King!" Lakas loob kong sabi sa Hari nung umayos ito ng tayo sa aming harapan mula sa pagkakatulak ko sa kanya.

Then I heard him laught. "That was a fast move you've got there."

Bigla akong nanginig sa kanyang malamig na tinig.

At nung tuluyan na syang humarap sa gawi ko at tinitigan ako ng mariin ay halos kapusan ako ng hininga.

Nakita ko na bahagya syang natigilan nung magtama ang aming mga mata. I even witness how his eyes changed its color from light brown to crimson red in just a split second.

But his expression change into more intense. Nanatili ang pula nyang mga mata at mas may galit na ako nitong tinitigan.

"I will kill you!" Iyon ang katagang lumabas sa kanyang mga labi.

And the next thing I know ako na ang kanyang sinasakal. I am hardly pressed on a wall.

Hindi ako makahinga. Pilit kong pinigilan ang kanyang kamay ngunit hindi ko kaya ang lakas nya.

I held his hand na nasa leeg ko pilit ko itong pinigilan. Halos mawalan na ako ng hininga at nanlalabo na ang aking paningin.

Siguro ito na ang katapusan ko.

Gusto ko tuloy umiyak.

Dahil kahit sa kamatayan ko ay wala man lang akong nagawa para sa sarili ko. Mahina parin ako.

Hindi ko manlang kayang ipagtanggol ang sarili ko.

Kung sana noon pa ay lumabas na ang lobo ko baka sana ngayon ay malakas ako. Hindi ako mahina at hindi mamamatay ng walang laban.

I am useless. Baka ito na siguro ang katapusan ko.

Lumuwag na ang hawak ko sa hari ng mga bampira. Hindi ko na kaya. Nanghihina na ako.

Pipikit na sana ako pero muling nagtama ang mata namin ng hari ng mga bampira.

Hindi ko alam pero parang gusto kong titigan nalang ang kanyang mga mata kahit na galit itong nakatitig sa akin.

Gusto ko ring....

Haplusin ang pisngi nya at kanyang noo para mawala ang pagkakakunot nun.

I don't know maybe I was crazy.

Kahit mamatay na ako iba parin ang iniisip ko.

Hanggang sa nanlabo na nga nang tuluyan ang aking paningin.

Hindi na malinaw ang kanyang pulang mga mata.

Gusto ko nang pumikit.

"Let go of my daughter you bastard!"

Narinig ko ang galit boses ni Ama hanggang sa naramdaman ko ang paghiklas nya sa akin mula sa mga kamay ng Hari.

Mabilis akong nakasagap ng hangin. My throat hurts so bad. Halos tumulo ang luha ko habang napapaubo.

Sumandal ako sa pader na nasa aking likuran." You're safe now sweety." My father said in a soft voice.

Ngunit bigla nalang nawala ang presensya nya sa aking tabi.

A loud growl erupted at alam kong kay Ama iyon.

Pinilit kong magmulat at nung makita kong muling sumugod ang ama ko sa hari ng mga bampira ay binalot na naman ako ng takot.

No! Hindi pwedeng masaktan si Ama. Di bale nang ako dahil wala naman akong kwenta. Pero si Ama, hindi pwede. My mother is still expecting from my father to go home safely.

Kaya hindi pwede.

I forced myself to stood up. Halos mabuwal ako sa panghihina at buti nalang ay nakakapit ako sa pader sa aking likuran.

Nag angat ako ng tingin and my eyes landed on a red once. The vampire king is looking at me. Wala syang expression. He stared at me kaya umiwas ako ng tingin. Natakot ako bigla.

He almost killed me.

Nabaling ang aking tingin sa aking Ama. Sinugod nya ang hari ng mga bampira na hindi manlang natinag. Nanatili ang kanyang tingin sa akin. Kahit na sinugod sya ng aking ama.

Sinubukan kong maglakad.

Ngunit nakakailang hakbang pa lamang ako nung may biglang humarang sa aking harapan.

And the next thing I know...I was stab on my stomach with a silver knife.

Bigla akong nabingi.

The man who stab me was tackled by Beta Arthur.

Nanlamig ang aking mga kamay. Hinawakan ko ang aking sugat and all I saw was blood.

Biglang sumigid ang sakit sa aking tiyan. Napaluhod na ako ng tuluyan.

My head also hurts.

Nag angat ako ng tingin only to find out that the King is still staring at me but there's something in his eyes. Hindi kagaya kanina na puno ng galit itong nakatitig sa akin pero ngayon ay mas emosyong nakapalukob doon.

Isang emosyon na hindi ko inaasahan.

Pagalala.

His eyes says it all. Na kahit anong kurap ko ay nandoon parin ang emosyong iyon.

Sa hindi malamang kadahilanan ay natuwa ako sa pinakita nya. Hindi ko alam.

Muli akong napahawak sa aking sugat. Mas masakit na ito ngayon.

Maybe that dagger had poison on it.

Hindi man ako namatay sa kamay ng hari pero mamamatay parin pala ako ngayon.

Hanggang sa bumigat na ang talukap ko at tuluyan na nga akong natumba.

Before I lost my consciousness naramdaman ko pa ang isang presensya na sumalo sa akin.

I was being held by a warm embrace until I lost my consciousness.

Well, I think this is the end.....

_______