Claiming The Forbbiden

Chapter 2

It has been I week since I woke up from a long sleep.

At tama nga ako that dagger had poison on it.

Himala pa nga at buhay pa ako ngayon.

Sometimes I asked myself na bakit ngayon buhay pa ako?

Chances of me being dead by now is so high. Pero bakit eh'to parin ako humihinga at buhay na buhay.

I sigh and stared at the ceiling of my room.

Nang magising ako kanina ay ito ang bumungad sa akin. I am inside my room and not in a vampire castle anymore.

Narinig ko ang pagbukas ng pintuan. Bumaling ako rito at nakita ang Luna. My mother.

"Hi sweety...okay na ba ang pakiramdam mo?" My mum asked softly. Tumabi sya sa akin bago hinaplos ang aking ulo.

"Nag alala ako ng subra sayo Harmonica...I thought I will lose you..." rinig ko ang mahinang hikbi ni Ina.

At hindi ko narin mapigilan ang mapaiyak. She hug me tightly na sinuklian ko naman.

"I'm so sorry mum." Bulong ko sa kanya.

"Sshh, it's not your fault sweety. But don't do it next time please?"

Nag angat ako ng tingin sa kanya. Bago sya tinanguan."I won't I promise...I'm sorry."

My mother left after we hug and talk. Naiwan akong mag isa sa aking silid.

My wound still hurts but I can managed.

Compare to others madaling maghilom ang sugat nila because of their wolf but not like me. I don't have a wolf yet even if I was pass the age of having one.

Some call me a freak already and some just called me useless dahil wala akong lobo.

I am just a mere creature who doesn't have any strength.

Kaya ingat na ingat sina Ina at Ama sa akin.

They don't want me to get hurt kaya kahit sa labas ng packhouse ay dapat may bantay ako.

But I am stubborn and always make a way to run away from the packhouse just to have fun by myself.

Pero hindi na ngayon. Mas marami ng bantay ngayon lalo na sa labas ng kwarto ko.

Lalo na sa nangyari sa akin na muntik ko nang ikamatay.

Bumuntong hininga ako.

Ever since i woke up hindi ko pa nakita si Ama. Pero alam kong nandito sya.

Siguro ay galit sya dahil sa pagtakas ko kaya hindi nya ako kinausap hanggyang ngayon.

I sighed bago ko napagpasyahang tumayo.

Pigil ko ang aking hininga nung bahagyang sumakit ang aking tiyan.

Dahan dahang akong bumaba sa kama bago ako naglakad palapit sa balkonahe ng aking kwarto.

It's already dark outside.

At this time I usually go outside to meet my newfound friends.

Bigla akong napaisip.

Ilang araw rin akong wala baka nag alala rin sila sa akin. Dahil kadalasan kasi sa ganitong oras ay kasama ko sila.

But then I made my decision. Humakbang muna ako sa aking tokador bago kinuha ang maliit na bote.

I take a sip out of it. Ito yung potion na binigay ni Wisteria.

Bumalik ako sa harap ng pintuan ng balkonahe.

I unlock the door of my balcony and thankfully it's not locked.

Nakasanayan ko nang tumakas kaya madali nalang sa akin ang makababa dito ng hindi namamalayan ng mga pack warriors.

Then I do the drill.

Minutes have passed at namalayan ko nalang ang sarili kong patungo sa loob ng kagubatan.

Hindi naman madilim dahil maliwanag ang buwan.

Madali kong naiwasan ang mga nagrorondang packwarriors.

Ilang minuto pa ang gunugol ko sa paglalakbay ng tuluyan ko nang marating ang mahiwagang sapa.

Kahit bahagyang paika ika dahil sa sugat ko ay excited akong naghubad at agad lumublob sa tubig.

Pero bago nagloblob sa tubig ay tinago ko muna ang aking damit.

"Eve..." I sofly called her name.

Seconds later I heard I splash. Until I was suddenly drag into the deep water.

Hindi man makahinga ay mahina akong natawa sa ilalim ng tubig.

Tumigil sya sa paghila sa akin bago ako dinala pabalik sa ibabaw ng tubig.

"Bakit ngayon kalang!?" I was greeted by my anxious friend.

Pero hindi ko sya sinagot bagkos ang inundayan ko sya ng yakap.

Sandali syang natigilan. Nanatili akong nakayakap sa kanya pinakinggan ko ang kanyang paghinga hanggang sa bigla nya akong sinuntok sa likuran.

"Aray naman!" Reklamo ko bago ako lumayo sa kanya.

Pinanlakihan nya ako ng mga mata."You were almost killed! What the heck did you do Harmonica!"

Lumapit pa sya sa akin at hinampas ako. Hindi lang isa kundi maraming hampas ang natamo ko sa kanya.

"I'm sorry..." yun lang ang nasabi ko sa kanya.

Pero galit lang syang napatitig sa akin bago ako muling hinampas sa braso."Naiinis ako sayo!" Muli nya akong hinampas.

Hindi ako umilag. Hinayaan lang sya.

"Hey! Stop that Eve. Why are you hurting Harmonica?"

Hindi ko naramdaman ang paglapit ni Esla sa amin. Lumangoy sya papunta sa harapan ko at pinrotektahan ako kay Eve.

"Wala kang alam Esla wag mong ipagtanggol si Harmonica."

Tinalikuran na kami ni Eve at lumangoy palayo sa amin. Alam kong galit sya sa akin.

Binalingan ako ni Esla. "Woi, ano ba ang nangyari? Bakit galit na galit sayo yun?"

Hindi ko sya sinagot bagkus ay hinawakan ko ang magkabilang balikat nya.

Moment later her eyes turns it's color from blue to gold.

At nang matapos sya ay hinampas nya rin ako."Muntik ka nang mamatay Harmonica!"

Pero iba ang naging reaksyon nya kay Eve. May pag alalang tumitig sa aking si Esla.

"Let's go to the cave. I'll treat your wound."

Hindi na ako nakaangal ng hinila na nya ako palangoy papasok sa kuweba.

Maliit lang ang kuweba kaya papasok palang kami ang tanaw na namin si Eve na nakaupo sa malaking bato.

Hinahaplos nya ang kanyang kulay lilang buntot.

Nagtama ang aming paningin ngunit inirapan nya lang ako.

Bahagya akong napalabi.

"Bilisan mo Harmonica!"

Gusto kong batukan si Esla."May buntot ka Esla at ako wala kaya mabagal talaga akong lumagoy."

But she just giggled at inalalayan nalang akong lumangoy.

At dahil maliit lang naman itong kuweba kaya naupo ako katabi ni Eve.

Natatakot ako sa kanya.

Muli akong napalabi nung irapan nya ulit ako.

I slowly extend my hand to tag her hair. Binalingan nya ako."Sorry na Eve. Hindi ko na uulitin yun. Hindi na ako sasama kina Ama at hindi ko na ipapahamak ang sarili ko."

Bumuntong hininga sya bago ulit ako inirapan. Ang maldita nya talaga. Pero tinanguan lang nya ako.

Bahagya akong napangiti.

"Asus! Kaibigan na ulit sila. Walang nang tampuhan. But let's treat your wound first Harmonica. Come here."

Umusog ako palapit kay Esla. Tinapat nya ang kanyang kamay sa aking tiyan na may sugat. Then it glow kasabay ng kanyang mata.

Seconds later wala na akong sakit na naramdaman. I'm all headed up.

I gave her a tight hug. "Salamat Esla."

"You're always welcome but next time ingatan mo ang sarili mo Harmonica. Mag iingat ka palagi. Hindi lang isang beses kang muntik na mamatay kundi dalawang besed pa sa gabing yun. Kaya mag ingat ka palagi."

"I'm sorry. Hindi ako nag iisip."

Halos mag hahating gabi na nung makalabas kami sa kuweba.

Nagkukwentuhan lang kami at nagkukulitan. Bumalik narin ang pakikitungo ni Eve sa akin.

"Mag iingat ka Harmonica ah?"

I stood infront of them with all my glory.

Sanay na ako ganoon din sila sa akin.

Wala rin namang makakakita sa amin dito dahil tago ang sapa na ito.

That's why I am comfortable walking all naked around the girls. After all they are like a sister to me not just a friend.

"Oo na Esla. Hindi ko na po ipapahamak ang sarili ko."

"Oh really?" Maldita namang sabi ni Eve.

Napalabi ako."Of course. I promise hindi ko na ipapahamak ang sarili ko."

I was talking to them when i heard Esla gasped. Agad syang lumangoy sa likuran ni Eve.

Nakita ko rin ang bahagyang paglaki ng mga mata ni Eve.

Binalingan nya ako."Harmonica run!" Puno ng takot nyang sabi sa akin.

But before I could do anything I feel a presence behind me.

The next thing I know I was in between a large hand that is holding my body securely.

Nanigas ako at binalot ng takot.

Napahawak ako sa kamay na pumulupot sa bewang ko bago ako nagpumiglas.

"Don't you dare hurt our friend!" Rinig kong sabi Eve.

Pero nanlamig ako at binalot ng kaba nung marinig kong magsalita ang pangahas na humawak sa akin.

"I won't." His familiar baritone voice was all I heard.

"I don't believe you! You almost killed her!" Esla said.

"Let her go!" Eve was furious.

Hindi na ako nakapagpigil at hinarap na ang pangahas na humawak sa akin.

And I am greeted with his red crimson eyes.

A smirk slowly form from his lips. As his eyes falls to mine. "Hello My Love..."

No!

I gasped. "King Quillan..."

___________