Chapter 3
962 Words
Chapter 3
I PLAYING THE KEY of Dad's car when I feel bord. I have to do something, but what?
I am here outside our house. Looking at the sky and in the beautiful stars. Pagkatapos kong kumain ay dito ako pumunta. Nagpapalipas ng oras habang nagliligpit sina Aling Fee at Mang Kanor ng nga ayusin sa piging na ginawa nila kanina.
I was about to help but they refused. Marami rin naman kasing tumutulong sa kanila. So, I don't need there. So I am here outside getting some time to avoid my boredom. Hayst.
Naririnig ko ang ingay ng mga kuliglig at insekto sa paligid. Which is usual in the province. Magtataka na lamang ako kung merong aswang na lumitaw sa harapan ko. I want to ask them, 'why are you all eating a human flesh?'
Weird.
Umupo ako sa may bench saka kinuha ang cell phone ko sa bulsa ng pantalon kong suot. Kailangan ko palang i-text si Mom kung saan ako at ipaalam sa kanilang ligtas ako. Ayaw ko nang tawagan siya, at baka saan na naman mapunta ang usapan. Knowing Mom, she has many questions that I need to answer. Whether I like it or not.
Pagkatapos kong ma send ang message kay Mom ay pinatay ko na ang cell phone. Baka mamaya tumawag pa sa akin 'yon.
I looked up at the sky and find a big star. I closed my eyes and make a wish. But a little girl, interrupted me.
Oh, come on! Your f*****g ass, Milo! You are insane!
"Kuya Milo? Ano po ang ginagawa mo dito? Bakit ka nandito sa labas?" A little cute voice asked.
Nagmulat ako ng aking mga mata saka bumaling sa magandang babae este bata na si Pea. Kunot na kunot ang noo nito habang nakatingin sa akin nang mataman.
Damn those beautiful eyes of her!
"Nag-iisip lang si Kuya Milo. Di ba, sinabi ko na sa 'yo, tawagin mo na lamang akong Milo. Huwag na ang Kuya. Masyadong matanda ang dating eh. Bata pa kaya ako," sagot at reklamo ko dito.
Kimi itong napangiwi saka napakamot sa ulo, "iyon po sabi ni Inay at Itay sa akin, eh. Pasensya na po, pero dapat daw ako gumalang sa mga nakakatanda."
Basag!
Ouch! Panira talaga ang 'nakakatanda' na salitang 'yan!
Tumayo ako sa kinauupuan ko saka nilapitan si Pea na nakatingin sa langit. Napangiti ako nang masilayan ko ang napakaganda nitong mukha.
Ang ganda na niya kahit bata palang. Paano na kapag dumating na siya sa tamang edad?
"Pea," tawag pansin ko sa kaniya.
Agad naman siyang bumaling sa akin ng tingin. Inosente itong tinanong ako, "po, kuya Milo?"
"Please, promise me something?"
Kumunot ang maliit na noo nito. No. Sakto lang. Hindi maliit. And being 13 years old ay nasa tamang edad na at may isip. But I like how she responded, too innocent, eh?
"Ano po 'yon, kuya?"
"Promise me that, you won't let the other guys court you, excluding me," seryoso kong sabi saka tinignan siya nang seryoso sa kaniyang mga mata.
Sa mga mata niya ang pagkalito at pagtatanong, "hindi po kita masyadong naiintindihan Kuya?"
"Your body, your shape, your innocent eyes, your lips, your in angelic face, everything that you have, my Pea. Was all mine. Mine alone. Promise me, that you are only mine. Don't let the other guys, touch you. Promise?"
Kahit naguguluhan sa pinagsasabi ko ay tumango siya. Tumango siya kasabay ng kaniyang pagngiti nang malapad.
"Promise po, Kuya Milo."
Oh, my heart is pounding so fast.
Her smile. My weakness. I can't resist.
Tumungo ako saka mabilis ko siyang hinalikan sa kaniyang pisngi. Hindi ko na mapigilan ang sarili kong panggigilan siya.
Para sa kaniya ay halik ng isang Kuya iyon, pero para sa akin hindi, kundi para sa akin halik iyon ng soon to be husband niya.
Titing kayad na sana ako mula sa aking pagkakayuko nang bigla na lamang niya akong yakapin.
Nanlaki ang mga mata ko. Her small arms wrapped in my neck. Oh, heaven!
Napangiti ako.
And a moment, I found myself hugging her back. Please if this is the moment with my crush, I wish that I could not wake up from this dream.
Pero mas napalawak ang ngiti ko nang marinig ko ang malalim na hilik ni Pea. She is asleep in my arms. What a wonderful gift from God, Isn't it?
Kinarga ko na siya saka pumasok sa sala. Pangiti-ngiti pa ako habang pinagsasawa ang mga mata ko sa mukha ni Pea. Paakyat na sana ako sa kwarto ko para doon na lamang patulugin si Pea nang maabutan ako ni Aling Fee.
"Milo? Saan mo dadalhin si Pea?" Nakakunot ang noo nito habang nakatitig sa akin at sa anak niyang karga-karga ko.
Ngumiwi ako, "she is asleep. I will bring her in my room, 'Nay Fee. Doon na lang muna ako sa guest room."
Napapalakpak ito nang may maalala. "Oo nga pala! Hindi mo pala alam kung saan ang silid ni Pea namin..." Pea ko, 'Nay Fee. Ang Pea ko, hindi ninyo. "Akin na Milo, ako na ang bahala sa kaniya. Nadisturbo ka tuloy. Magpahinga ka na at ako na ang bahala sa batang 'yan. Amin na."
Ngumiti ako dito, "kahit kailan hindi naman naging pabigat sa akin si Pea. Where is her room? Ako na po ang maghahatid sa kaniya."
Napakamot ito sa ulo saka hindi alam kung ano ang gagawin. Ang mauna o ang agawin mula sa akin si Pea.
"Ah, sige, sundan mo nalang ako Milo." At nagpatiuna na ito sa paglalakad. Ako naman ay pangiti-ngiti habang nakasunod sa likuran nito.
May balak pa sana akong tabihan at yakapin si Pea habang natutulog, eh.
Sayang! Hindi ko na mayayakap ulit ang crush ko! Sa susunod na lang. Kung may susunod pa!
- Writer
