Beautiful Mess

CHAPTER ELEVEN

Nakatulala lang ako sa kawalan. Iniisip ang expression ni Sir Dylan kanina.

Why did his expression change when I plea to calm him down? Why did my heart skip a bet when I made him calm? Why is my brain telling me something that it's hard to believe?

I look at him na nakapikit ang mata habang nakasandal sa puno.

Pagkatapos kasi ng meeting nya sa Makati, dumiritso kaagad kami rito cause he want to clear his mind. I wanted to ask kung bakit kasama ako kasi, kapag nagpang abot kami rito, hindi nya kasama si Ms Celia pero natatakot ako.

While looking at him, hindi ko maiwasang matanong kung bakit, paunti-unti, nag-iiba ang nararamdaman ko sa kanya, hindi na crush, parang lumalalim na!

His giving me a mix signal cause he did things that someone was so shocked when he knew he did it to me. He made me felted that I have a power over him.

Hindi ko alam! Basta ang nararamdaman ko ngayon ay nalilito ako sa mga kinikilos nya! It feels so weird!

And the more weird is...I never felt like this before! Never.

Dahil kapag na sense ko na may balak sa akin ang isang lalaki, natatakot ako, ang rami na agad consequences and pumapasok sa isip ko! Na hindi ko kaya mag commit, wala akong time, mga ganon pero ngayon?parang atat na atat ako, parang gusto ko na tanungin na sya ngayon kung bakit ganyan ang kinikilos nya towards sa akin.

I sigh heavily.

Maybe I should stop overreacting on what he's acting! Baka yong iniisip kong meaning ay taliwas sa kanya!

Baka nakikita nya lang ako as a friend or as as sister, kung di kaya naawa lang sya sa akin! Mga ganon.

Ugh! Iwan! Litong lito na ako sa kanya! Ang sarap na lang maging patatas sa lalaking ito dahil sumasakit ang ulo ko kakaisip sa mga pinagkikilos nya!

Why don't he get straight to the point? Hindi yong kilos lang sya ng kilos! Dahil nakakalito! Hindi pa ako maka conclude ng mga bagay bagay dahil ayokong umasa! Pero tangina lang! Ang sarap talagang maging patatas!

Anong gagawin ko rito sa burol na to!? Tutunganga lang? Mag-iisip ng kung anu-ano sa lalaking nasa tabi ko?

Kung wala lang sya rito, natulog na lang ako eh! Pero dahil nandito siya, I need to act properly! I am not trying to impress him pero ayoko ring ma discourage sa akin.

Iwan ko na talaga! Ang sarap sumigaw ng sumigaw dito dahil ang ingay ng puso't isip ko!

Narinig ko ang tikhim nya kaya napaayos ako ng upo.

"Sorry for that mess" aniya.

Napalingon ako sa kanya sa sinabi nya.

Bakit sya sa akin nag s-sorry? Wala naman syang ginawa sa akin! Doon sa babae meron!

Though naintindihan ko kung bakit galit na galit sya. Ilang oras din nyang trinabaho yon tapos natapunan lang ng ganon!

"Bakit sorry?" Kunot noo kong tanong.

He looked away and I saw his adams apple move. I press my lips together.

What was that?

"I just felt like I need to say sorry" He huskily said.

Natulala ako ng ilang saglit.

Why is he acting like that?

I need a concrete answer! Ayoko ng mag-isip cause I will end up doubting myself!

I am not an ideal girl when it comes to physical features! May hitsura naman ako pero hindi gaya ng mga ibang babae na ang gaganda talaga! Hindi pa ako confident sa sarili ko! Kaya if I will consider what's on my mind! Impossible talagang magugustuhan nya ako.

Maybe he did all of this dahil sa awa! Naawa lang sya dahil gaya ng sinabi nya, I look tired tapos studyante pa ako at bumalik pa rin sa trabaho ko na yon.

"Pwede magtanong?" I asked.

"Hmmm"

Lord! Ayoko na! Bakit ganyan sya? Na raramdaman ko na talagang lumalalim yon paghanga ko lang dapat sa kanya.

"Bakit...ka palaging pumunta rito?" I asked out of the blue.

Hindi ko kayang itanong sa kanya ang mga bumabagabag sa akin! Baka kasi masakit ang marinig ko. Though alam ko nang hindi ang expectation ko ang sasabihin nya pero ayoko pa ring marinig.

"It's my comfort zone" he answered while looking in front.

Napatango ako. Okay? Yon na yon? Walang explanation? Comfort zone lang?

Ang hirap nyang kausapan ngayon ah? Isang tanong, isang sagot lang!

Nga naman, wala to sa mood ngayon dahil sa babaeng yon, dumagdag pa yong meeting na puro problema ang pinag meetingan! Sinong gaganda ang mood?

Kung ako nga sa pag-aaral ko lang, kapag nagka dambak tambak na ang gagawin, mag b-break down nga ako, how much more sa kanya?

"Madalas bang may sumusugod na babae sa opisina mo?" I asked again para may pag-uusapan naman kami.

He look at me side ways kaya natikom ko bibig ko.

Mali ba ang naging tanong ko?

"I won't allow visitor in my office" he answered.

"Okay" sagot ko na lang kahit gusto kong magtanong kung bakit nakapasok yong babae.

Naglikot ang mata ko, hoping makakuha ako ng topic namin! Ang awkward kasi namin eh!

Magkasama nga kami pero parang hindi kami magkakakilala.

Magsasalita na sana ako nang naunahan nya ako...

"I don't like girls who deprive my privacy" aniya.

Good dahil hindi ko kailanman sya inisturbo! I respect his privacy! Buti na lang.

"Ah ganon ba?" Walang kwenta kong sabi. Hindi ko kasi alam ang sasabihin ko!

"Speaking of...what do you like about boys?"

Gulat naman akong napatingin sa kanya at kumalabog ang dibdib sa kaba.

"Just asking so we can kill the time" kiba't balikat nyang sabi. I nod.

Edi kill the time! Nag assume pa naman ako! Shutangina!

"Ano nga ba?" I mumbled at nagisip.

Now that he asked that. Ano bang gusto ko sa lalaki?

Naghahanap ako ng magiging jowa ko pero hindi ko kailanman natanong sa sarili kong anong gusto ko sa lalaki!

But base sa nagustuhan ko sa kanya! Gusto ko ng mabango?

Ang epal namang eh sagot nyan baka tawanan lang nya sa ako.

Eh kung gwapo naman ang eh sasagot ko!baka isipin nya namang, ang kapal ng mukha kong mangarap ng gwapo! Cute lang ako at mabait kaya dapat hindi ako choosy.

"Ano lang, yong...iwan! Hindi naman ako mapili eh" ani ko at napangiwi.

Kung pwede ko lang sabihin na ikaw ang gusto ko sa mga lalaki! Ginawa ko na! Pero may respeto pa ako sa sarili ko.

He chuckled on my answer kaya mahina akong nagpakawala ng buntong hininga.

Lord! Kung hindi sya para sa akin, ipilit nyo naman po! Ayoko pong masaktan, parang awa nyo nah!

"Are you still ashamed of what you've said that night?"

Nanlaki ang mata ko sa sinabi nya.My God! So naalala nya pa rin? Nakakahiya.Nawala na nga yan sa isip ko then here he is, pinaalala pa. Nakakahiya!

"Ano!...Ikaw kasi eh!" Wala sa sarili kong sabi. Hiyang hiya na ang naramdaman.

"What did I do?" Natatawa na nyang sabi.

Masama ko syang tinignan. The corner of his lips rose up kaya malakas akong bumuntong hininga!

Ang gwapo talaga nya kahit kailan! Paano ba to ginawa ng parents nya?

"Kung anu-ano kasing sinasabi mo" nakasimangot kong sabi. He chuckled.

"You're so cute" May tuwa sa boses nyang sabi.

Uminit ng husto ang pisngi ko sa sinabi nya kaya umiwas ako ng tingin.

Tangina! Magdahan-dahan naman sya! Jusko Lord! Ang sarap tumalon rito dahil sa kilig na nararamdaman ko.

"Sir-"

"Just call me Dylan"

"Okay Dylan" parang tanga kong sabi.

"That's good to hear...I never thought you made me like this huh?"

Taka ko naman syang tinignan.

"Huh?" Taka kong tanong.

Anong ibig nyang sabihin? Inano ko ba sya? Sya nga tong ginugulo ang puso't isip ko! Sinisi ko ba sya?

"I just never thought that this day will come" iling iling nyang sabi.

Kumunot ang noo ko sa mga pinagsasabi nya dahil wala akong maintindihan! Parang kinakausap nya lang an sarili nya eh!

"Gutom ka pa no?" Sabi ko na lang.

He look at me, agad ko namang iniwas ang paningin ko dahil kapag magtatagpo ang mata namin para akong kakapusin ng hininga, ang lakas lakas pa ng t***k ng puso ko!

What did you do to me Kier Dylan?

Dapat panindigan nya ako dahil ramdam na ramdam ko ng hindi na ako makaka-ahon pa.

"Are you hungry?" Kunot noo nyang sabi.

I shook my head. And dami ko ngang nakain kanina eh! Ang sarap kasi ng pagkain sa restaurant na kinainan ni Sir! Kaya ayon, napadami ang kain ko.

"Hindi, baka ikaw? Baka gutom ka lang? Hindi ko kasi maintindihan ang sinasabi mo....I mean, nakaintidi ako ng English pero ang meaning non, iwan! Hindi ko gets" paliwanag ko talaga.

"You talk to much when your nervous" he conclud.

"Hindi ah!" Matinding tanggi ko at tumingin sa kanya. He raise his brow, hinahamon ako.

"Suit yourself" arrogance nyang sabi.

"Totoo! Madaldal talaga ako!" Pagpupumilit ko talaga! Mukha na tuloy akong tanga.

"Okay" tamad nyang sabi.

"Oo, madaldal ako, nga lang kapag wala ako sa mood, tatahimik ako! So and so hindi ako kinakabahan ngayon!...At Bakit naman ako kakabahan?"

"Okay Riza" mapaglaro na nyang sabi kaya napasimangot ako pero sa loob loob ko! Parang nagkamalfunction ang systema ko dahil tinawag nya ako sa pangalan ko.

Jusko Lord!

Hindi ko na kaya toh!

If he continue doing this kind of behavior! Hindi ko na masasalba ang sarili ko! Baka tuluyan na talaga akong mahulog!

I know kapag nahulog ako dapat hindi ako hihingi na mahulog din sya sa akin pabalik cause I know, and I'm sure, hinding hindi nya ako pupulutin!

When the clock strike 6:00 umalis na kami sa burol at bumalik sa companya to continue the work, hanggang 10:00 pm lang ako ngayon! Tapos bukas ulit! Jusko!

Dahil halos natapos ko na ang nasa todo list kanina, nag check na lang ako ng emails at gumawa ng schedule ni Sir para wala na akong masyadong gagawin bukas.

This kind of work is so ideal! Hindi ako pagod na pagod, hindi ako pinagpapawisan, pa type type lang sa computer, pa sulat sulat lang, hindi mabigat ang trabaho.

I am so blessed na binigyan akong maka experience ng ganitong trabaho.

Siguro hulog na ng langit si Dylan! Jesus used him to help me! Laking pagpapasalamat ko na yon.

Maya Maya pa.

"Let's have dinner first" bigla sabi ni Sir Dylan.

Napatingin ako sa phone ko at nakitang 7:30 na pala. Hindi na namamalayan ang oras dahil sa dami mg ginagawa.

"Huh? Ano, okay lang ako sir-"

"Dylan" he corrected me.

"Sa bahay na lang ako kakain" I politely said. He shook his head.

"Nah, I don't like my employees starve to death, so let's go" aniya.

Pumasok naman sa isip ko yong sinabi ni Ms. Celia na hindi pala nya gusto na nagugutom ang mga empleyado nya kaya tumayo na ako.

"Ugh..." s**t! Wala pala akong pera!

"Let's go" aniya at naunang mag lakad.

I sigh at labag pa sa loob na sumunod sa kanya.

Sana eh libre ako dahil kung hindi, tutunganga lang ako sa harap nya.

Actually, hindi pa naman ako nakaramdam ng gutom! Siguro dahil ito sa dami ng kinain ko kaninang tanghali.

"Madaldal huh" bigla nyang sabi.

I press my lips at napapikit ng mariin.

"Totoo yong sinabi ko" Nakanguso ko ng sabi.

Madaldal naman talaga ako kapag close ko ang isang tao! Sya kasi! Nakaka nerbyos, nakakawala sa isip, dagdagan pa na grabe pumintig ang puso ko! Sinong hindi tatahimik?

"Yeah right" natatawa nyang sabi.

Bakit ang feeling close nitong isang to? Akala ba nya natutuwa ako?...Hindi! Dahil kinikilig ako! To the point nahuhulog na ako sa kanya.

Tamad ko syang tinignan.

"Happy?" May inis kong sabi.

Gusto kong palakpakan ang sarili ko dahil nakakaakto pa ako ng ganito sa harap nya!

"Finally, I am" proud nyang sabi. Kumunot ang noo ko pero agad na nawala when he tap my head.

"Hindi ako aso" ani ko. He chuckled and put his hand on his pocket again.

Pagkalabas namin sa elevator, naglilingonan agad na empleyado sa amin.

I pursed my lips when I saw how judgemental their eyes were.

I look at Dylan na nakatingin sa akin na nakataas ang kilay.

"Sabi ko sayo eh sa bahay na ako" nakasimangot kong sabi.

Ayaw na ayaw ko ko pa naman na pag chismisan ako!

"Just go" aniya.

I sigh at tumingin sa mga tao na napapalingon talaga sa amin.

Great! First day sa work, napagchismisan agad!

Habang naglalakad, na realized kong! Saan pala ang kotse nya rito? Hindi ko kasi tanda dahil hindi ko naman sinaulo.

I stop and look Dylan na parang model kung maglakad. I gulped. Ang gwapo talaga!

He press something at tumunog ang isang kotse. Agad ko namang nilingon yon.

My eyes widen when I saw a sports car? What the!

"Sayo yan?" Mangha kong sabi.

Sa t****k ko lang nakikita ang ganyang kotse! Ang ganda pala talaga! At isa pa! Hindi ko alam na may sports car sya! Mercedes something yong kotseng sinasakyan namin eh.

"Hiniram lang" kibat balikat nyang sabi.

Kumunot ang noo ko sa sinabi nya.

"Sinong hiniraman mo para makahiram rin ako?" Makulit kong.

Ang ganda ng kotse eh.

"You love cars?"

I love you!

"Hindi, namangha lang" sagot ko.

"Wanna drive it?" He offer.

"Gusto mong pumuntang langit ng maaga?"

Tamad syang lumapit sa sports car at binuksan ang pinto.

"Get in. Dumadaldal ka na, I'm sure your hungry" tamad nyang sabi.

"Madaldal naman talaga ako" pakikipagtalo ko habang pumapasok sa loob.

"Yeah right"

Habang umiikot sya patungog driver set. Naisip ko na bakit ganito sya ngayon? I wonder what on his mind?

Ang weird talaga ng mga kinikilos nya! Gusto kong mag conclude ng mga bagay bagay pero natatakot talaga akong ma misinterpret ko ang mga kilos nya...Hindi ko alam! Sumasakit ang ulo ko kakaisip!

Siguro kaya ganito ang mga iniisip ko sa mga kilos nya dahil nahuhulog na ako sa kanya?

A simple gesture on him, ang laki na ng impact sa akin, tumulong lang, iba na ang kahulugan sa akin, binibiro lang, may laman na sa akin!

So therefore, ako lang ang nagiisip ng ganito dahil gusto ko sya!

Malakas akong bumuntong hininga.

Now that I realized this, I should get ready for the consequences.

Kung paninindigan nya tong nararamdaman ko, mas mabuti pero kapag hindi, okay na lang din, ako yong nagkagusto eh, Hindi ko naman pweding ipagpilitan ko ang sarili ko

Tahimik kami buong byahe pero minsan, nararamdaman kong tinitignan nya ako kaya nagkunwari na lang akong, manghang mangha sa nakikita sa labas!

I wanted to appreciate this car dahil ngayon lang ako nakasakay ng ganito kagara at kamahal na kotse but his presence and what he acting today, succumbed my mind.

Ugh! Ang sarap sarap na talagang magtanong para hindi na ako mababaliw kakaisip pero nakakahiya naman! Baka sagutin lang nya ako ng 'your not my type' shutangina!

"Your bothered of what they will say?" Bigla nyang tanong.

"Huh?" Kunot noo kong sabi. He glanced at me pero agad na binalik ang mata sa daan.

"Don't worry about what people may say, wala naman tayong ginawang masama" seryoso nyang sabi.

Napaawang naman ang labi ko nang makuha ko ang ibig nyang sabihin.

Akala siguro nya na ang tahimikan ko ay dahil sa mga empleyado nyang mga chismosa. Ang hindi nya alam! Sya, sya ang iniisip ko dahil tangina nya! Napakapa-fall! Jusko.

"Ugh...hindi naman, tahimik lang talaga akong tao" mahina kong sabi. He chuckled.

"Tahimik na tao then kanina madaldal. Suit yourself Riza" natatawa nyang sabi.

Napangiwi naman ako. Ang tanga ko talaga minsan eh! Kanina sabi ko, madaldal ako tapos ngayon tahimik? Ang tanga talaga!

"Totoo naman! May time na madaldal ako, tapos tatahimik, mga ganon. Girl thing" rason ko pa.

"Girl thing huh?"

Napanguso ako! Edi hindi! Rason ko lang talaga yan para hindi pumasok sa isip nya na gusto ko sya.

Bakit naman sa dinami-raming lalaki sa mundo! Sya pa ang nagustuhan ko?...Impossibleng maging sa akin, impossibleng eh crush back ako, impossibleng pupulutin ako!

Ang kapal kapal na nga ng mukha ko dahil noon, sinabi kong ang taas ng standard pagdating sa pamimili ng makakarelasyon pero yong mukha parang tinapaktapakan ng gago!

Hay naku!

May hitsura ako pero hindi talaga ako confident , hindi ako marunong mag-ayos, wala talagang ka amor-amor tapos nangangarap pa ako na kagaya nya na...Gwapo, mayaman, napakabango, ang ganda ng katawan, yong biceps nya parang puputok na, Yong way ng paglakad, pag-upo! Nakakamangha para sa akin!

Pagkarating namin sa isang five star na restaurant, para akong kuting na sunod ng sunod sa kanya, para pang tanga dahil manghang mangha sa lugar.

"Aray!" Inis kong sabi nang mabunggo ko ang nasa unahan ko.

"Walk by my side" kunot noo nyang sabi. Tumingala ako sa kanya habang hinihimas ang noo.

"I'm sorry" aniya at sinabayan ako sa paglakad, tuloy sa harap lang ang tingin ko baka masabihan pa ako ng ignorante

"Eat as much as you can, libre na kita" aniya nang nakitang hindi ko kinukuha ang menu.

I shook my head.

Nakakahiya na! Nilibre na nga nya ako kaninang lunch, libre na naman ngayon? Ano to date?

"Wag na, may pera naman ako" Ani ko at kinuha ang menu pero ang isip ko nasa perang mayroon ako.

Pagbukas ko sa menu halos lumuwa ang mata ko sa mga presyo!

Spicy chicken, 950.00 pesos! Adobo, 500.00 pesos! At ang iba namang pagkain na hindi ko mabasa dahil ang hirap basahin ang tataas rin ng presyo.

Jusko! Ano bang restaurant na to! Parang may gold na nilagay dahil grabe! Ang mamahal!

Wala ngang nagkasya sa pera ko sa mga pagkain nasa menu.

"Hey, what's yours?" Agaw pansinin ni Dylan. I sigh heavily at nilagay ang menu.

"Busog ako" seryoso kong sabi at kinuha ang phone ko.

Jusko! Anong klaseng pagkain yon?

"What?...It's almost-...oh" biglang tigil nya kaya napaangat ang tingin ko.

"Bakit?" Taka kong sabi.

"Busog ka?" He asked habang tinitignan ako ng maigi. I nod.

"Oo, marami akong kinain kaninang tanghalian, busog pa ako" rason ko!

Ang tanga kasi eh! Ang lakas loob tumanggi sa libre! Wala namang pera!

Nanliit ang mata nya.

"Liar..." he said at nagtawag ng waiter at nag order ng pangdalawang tao.