Caught up (Tagalog)

Chapter 6

ALONDRA

Nakailang ikot pa siya sa harapan ni Bela, na panay ang palakpak sa kaniya, may suprise performance siya pagkatapos ng speech ng Abuelo niya, and she is here sa taas ng balkonahe sa pangalawang palapag, she is wearing a black sheath dress just like what, Audrey Hepburn wear in Breakfast at Tiffany’s, Audrey is her Abuelo first love.

“Don’t forget this.” Inabot ni Bela sa kaniya ang isang pair ng satin long black gloves. “Perfect! You are so beautiful couz, so smile okay? Show me your beautiful smile.” Sabi nito, she smile at her. “Ang ganda ng smile ah.” She said. “I know, nagpractice kaya ako, para hindi na ako awkward tignan, my skin looks good na rin, thanks sa k-beauty.” Joke pa niya rito.

“I know right, you just need confidence.” Sabi nito. “Im confident with my craft, and I know matutuwa si Abuelo sa performance ko, and ofcourse kayo ni Roberta.” She know she can pull that performance.

She wears the big shades, hawak na niya ang mga profs niya, a glass of milk and a pastry. Maya maya ay may lumapit na sa kaniya na staff para ikabit ang headset microphone niya.

Moon river, wider than a mile

I'm crossing you in style someday

Oh, dream maker

You heartbreaker

Where ever you're going I'm going your way

Two drifters off to see the world

There's such a lot of world to see

We're after the same rainbow's end

Waiting round the bend

My huckleberry friend

Moon river and me

She sung it without instrument accompany at first, then after that, a long instrumental play, you can hear the sound of the piano, when the spot light turn on, Bela appear she is on the mini stage, playing the piano, then  Roberta appear and now she is playing a violin, may nakakatutok na rin ditong spot light. She can see the awe in the face of the audiece. She close her eyes, and swaying her body in the melody of two instrument, and when and its her turn, she open her mouth and sung the whole lyrics again.

She was looking to her Abuelo, ng mapadako ang tingin niya kay Seb who is now pointing his finger sa pwesto ng dalawang may edad na, the older man holding the hands of her Abuela, while they looking at each other, with teary eyed. She almost choked, when singing buti na lang may mga fireworks. After a touching performance ay nilabas ni Romina ang cake, its her Abuelo’s birthday, same date ng Anniversary ng Company.

“O to the M to the G! We did it! That so sexy Lia, and you sis, that was awesome, are you sure three days ka lang nagpractice?” Si Bela, “Cause Im Jinius, thats why.” Sabi ni Roberta. “Wait, bakit nandito ka, you should there, greeting the oldies.” Change topic ni Bela. “Later, pag natapos ako, Im havent eat anything mula pa kaninang umaga, isang tasa lang ng coffee lang iyong nainom ko.” Sagot ni Roberta, habang kumakain ng kare-kare.

Pagkatapos kumain ay lumabas na silang tatlo, she was about to sit sa tabi ng Abuela niya ng lumapit si Seb, he excuse her to her family. “What is it?” Tanong niya, umiling ito, kumunot ang noo niya, “hmm, okay, then babalik na ko sa upuan ko.” Sabi niya.”No, not yet.” Pigil nito sa kaniya, napakamot siya sa ulo niya. “Ang gulo mo.”

Napabuntong hininga ito sandali, at tinignan siya uli, theres something in his eyes. “Nagagandahan ka ba sakin?” Walang kagatol gatol na tanong niya rito, at ang lalaki naman ay parang na amaze sa tanong niya. “Ang taas ng confidence mo ah, sorry but mas maganda pa rin si Roberta.” Inirapan niya ang lalaki sa sinabi nito. “I know.” Irap niya rito.

“Well of my friends want to meet you, he got struck with your beauty I guess.” Sabi nito. “Hmm..really?” Someone really want to meet her? “Yeah, I already told him, that you—“ “Okay, I will meet him.” Putol niya sa sasabihin nito, “Lets go.” Yaya niya rito.

“Let me see him, friends niyo naman siya ni Phil so okay lang.”sabi niya, Let me see him first then if he is cute, then let see.  “Are you sure? Okay lang kung—” “Its okay, Im not going to pass this, minsan lang may magandahan sakin no.” Sabi niya nauna siyang lumabas ng ancestral house.

“This is Liam, Liam this is Thalia, Isabel’s cousin.” Pakilala ni Seb sa kanilang dalawa, nakipag kamay naman siya rito, hmm he have a soft hands, he is handsome, but not cute, pero kamukha niya si Wei Daxun dahil sa dimples niya.

“Now, I can say na magkamukha nga kayo.” Sabi nito na nagpakabog ng dibdib niya, hindi niya pinahalata ang kaba niyang iyon. “Who?” Tanong niya, she good with controlling her body but now nahihirapan siya, kailangan pa niyang itago sa ilalim ng lamesa ang kamay niya, she can feel her hands are trembling.

“She is a model from Europe, I dont know her name, but I have a picture of her.”sabi nito, tapos may hinanap ito sa cellphone nito, napalunok siya. Gusto niyang magtago, how come that someone recognize her face. Ofcourse they will remember your face, now that you have a make up, mas lutang ang facial features mo, now think fast.

“Here, ito siya, my friend and I attend this fashion show in London last year, nasa runaway siya sa picture na iyan.” Sabi nito, inagaw naman ni Seb ang cellphone dito, at tinignan ng maigi ang picture at siya, palipat lipat ito ng tingin. “Hindi naman pre, malayo.” Sabi ni Seb, inagaw naman ni Liam ang cp dito. “This.” Pinakita ni Liam kay Seb ang cellphone nito uli. “A cover magazine, this from a L’oreal cosmetic brands, you can see clearly the bared face of the model.” Siguradong sigurado ang lalaki sa sinasabi nito, nagtayuan na ang balahibo niya.

“Hmm well, maybe magkamukha nga kami but, it doesnt mean were related, you know doppelganger.” Sabi niya. “Madami na ang nagsasabi sakin na may kamukha nga ako, my face is really common, and that girl, she have brown eyes, mine are black so magkaiba kami.” She said habang pinapalaki ang mata niya para ipakita rito ang mga mata niya.She almost drink the alcohol in front of her, buti na lang mabilis na kinuha iyon ni Bela, na tumabi sa kaniya. Inagaw nito ang cellphone kay Seb at tinignan iyon.

“Mas maganda ang model na ito, they some similar features, but mas matalas ang jaw ng isang ito kaysa kay Lia. In 135 person, theres a chance of one person with the same features of us, bigatin si Thalia, she have a doppelganger with a model, so lucky.” Sabi ni Bela, at tinignan siya ng matalim. “Right.” Rinig niyang sabi ni Seb.

Davika, that was close, paano na lang kung mabuko ka nila? No, hindi pa pwede, ilang buwan na lang naman, she can go back to her life kapag natapos na ang kontrata ni Lia sa agency niya. Kunti na lang, so do your best. Sa dami dami ng pwede niyang maging, model pa talaga!

“Gosh after this, team building naman! Saan kaya tayo?” Si Amanda, they are on the way pauwi, hindi na siya sumabay kay Seb, dahil kasama nito ang mga kaibigan nito na hanggat maari ay iiwasan na niya muna, nandito siya sa kotse ni Sir Dars, para silang sardinas na pinag kasya para lang makauwi.

“Im the one who should ask you that Mandy.” Si K, who is still not looking at her samantalang magkatabi lang silang dalawa. “Sa Batangas ba uli tayo?” Si Vina. “No, I think sa isang Island tayo this time.” Bigay niya ng hint sa mga ito. Last year pa naka plan iyon, kung hindi lang talaga binagyo sa Mimaropa, baka natuloy doon. Roberta is a fan of Law of the Jungle, and matagal na talaga nito gustong lumabas sila ng City at gawin ang survival camp na iyon, magandang team building iyon, masusubok ang resistensya, ang tactic at ang survivals skills nila, maboboost rin ang comradeship nila.

She dont need to worry, wala naman nakahalata, mas kailangan niya lang mag extra ingat pa. Pero hindi niya talaga maiwasan na ipakita ang tunay niyang kulay kapag kaharap niya si Seb, automatic na nagiging Davika siya, pasalamat na lang siya kay Bela kanina, sigurado tatawagan na naman siya nito, at ipaparemind sa kaniya ang mga dapat niyang gawin.

“Hello?” Sagot niya sa tawag, agad na napangiti siya ng marinig niya ang munting boses na iyon, its her neice, Kitty. “Dont worry baby, Momma will coming.” Sabi niya, its been awhile ng huling dalaw niya sa pamangkin niya at sa Mama niya. Her adoptive mother is a Filipina, who married to a German who adore her, they have a daugther who is Kitty’s mother, her Ate Davida.

Malinaw na malinaw pa sa alaala niya, ang mga pangyayari, if nahuli pa siya ng dating noon, malamang, walang Kitty sa buhay nila, at dahil din doon, nakilala niya si Uncle Lorenzo, but Lia calling her Papa. Uncle Lorenzo is the doctor who operate her ate, para maisalba ang 7 months baby na si Kitty.

She feel guilty ng mamatay si Davida, feeling niya hindi niya nagawa ang responsibility niya as a sister to her, she is angry at herself and she promise that she will do her best para makaganti. Hindi tinaggap ng pulis ang suicide note ng kapatid niya dahil sa walang basehan iyon, sa galit niya at sa kagustuhan na bigyan ng hustisya ang ate niya, aya nagawa niya ang mga bagay na hindi maisip na magagawa niya, and because of that, her adoptive loss his life too, inatake sa puso dahil sa scandal niya, kaya mas umapoy ang galit niya.

After 2 years and half, naipakulong na rin niya sa wakas ang Professor na namolestya sa kapatid niya, she framed the Prof at nakulong ito, pero hindi siya naging masaya, akala niya lang, pero nagkamali siya, hindi siya naging masaya, nakonsensya siya at dahil doon nadepress siya at nauwi sa mga attempts niya. Sa tulong ng pamilya niya, sa Mama niya kay Kitty, si Uncle Lorenzo niya at si Lia na unang pagkakataon ay nakita niya. Sa tulong nila ay unti unti siyang bumalik sa dati, naging string of hope niya ang pamangkin at ang kapatid niyang si Lia.

Naalimpungatan siya, napanaginipan niya ang Ate Davida niya, she is crying while looking at her. Kaya bumangon siya, tinignan niya ang oras, its 3 in the morning, she prepared the things na dadalhin niya sa pamangkin at sa Mama niya. Isang uwan na siyang hindi nakakadalaw sa mga ito, kaya babawi siya.

Binugbog siya ng halik ni Kitty ng makita ang dala niya. “Thank you Momma, I have surprise for you too.” She cant handle her cuteness, kaya pinisil niya ang mukha nito. “Ouchie, its hurts Momma!” Reklamo nito, ng pakawalan niya ang pisngi nito ay mabilis itong tumakbo bitbit ang carrier kung nasaan natutulog ng mahimbig si Jas.

Jas is the kitten na nakita niya sa rooftop noong nakaraan, nahuli ito ng security, at binigay sa kaniya ng walang kumuha dito. A beautiful ragdoll kitten that she named after Jas.

“I thought hindi ka pupunta ngayon iha.” her Mama, huminga siya ng malalim, “As if naman Ma, I cant stand my baby crying on the phone.” Mahinang sabi niya, tumango naman ito. “Anak.” Tawag pansin nito sa kaniya, kaya nilingon niya ito. “Ano iyon Ma?” Tanong niya.

“Pwede bang sayo muna si Kitty? Nag imbita kasi si Tita Tina mo, kasal ng Ate Raquel mo, gusto niya akong pumunta.” Nag-aalangan nitong sabi, ngumiti siya. “Sige Ma, doon ka muna, ako muna ang bahala kay Kitty.” Sabi niya. “Danke Davika.” Pasasalamat ng Mama niya. 

“Its nothing Ma, ang tagal mo ng hindi nakakadalaw sa kanila, kahit magbakasyon ka Ma, okay lang, pwede ko naman isama si Kitty sa office, just like before.” Sabi niya, pero Bela already warn her about that, but she just cant deprived her mother. Her Mother deserve that vacation, sa apat na taon nila sa Pilipinas, ay dalawang beses pa lang nakauwi ng Province ang Mama niya.

Lia, please bumalik ka na. 

To be Alondra madami siyang ginawa para maging perfect copy cat ng kapatid, pero nitong nakaraan, nalilimutan niyang si Lia siya, buti na lang talaga hindi nakakahalata ang pamilya nito. Alondra is kind a reserve kapag nasa public siya, but she is noisy kapag kasama ang family nito at ang mga close friend nito, which is hard for her, dahil she is not a friendly person, but she will do her best.

“What do you think?” Tanong niya kay Kitty, inayos niya ang kabilang kwarto kung saan natutulog si Seb dati. “Pretty, but I want to sleep with you Momma.” Yakap nito sa kaniya. “But big girl ka na diba.” Sabi niya pero umiling ito. “Im still a baby.” Sabi nito habang naka pout, she cant resist that.

“But you are turning 10 next year.” Asar niya rito, niyakap naman niya ito ng mapansing nagtutubig na ang mata nito, compare sa ibang 10 years old, maliit ang pamangkin niya, she look like a 8 years old dahil sa framed nito. Kitty is premature baby, kaya maingat silang ng Mama niya, 

“This is your champorado.” Nagluto siya ng champorado para sa almusal nila. “I miss this Momma.” sabi nito at hinipan muna nito ang kutsara bago dinala sa bibig. Pagkatapos kumain ay nagbihis na silang dalawa.

“Kitty, stay here muna dito kay Ate Mandy ha.” Nilapag niya ang bagpack sa ilalim ng table na dati niyang ginamit, ng wala si R. “Ako na ang bahala kay baby girl.” Sabi ni Amanda, nang ilapag niya sa harapan nito ng tupperware na may lamang champorado.

”Thank you, balik ako mamayang break.” Paalam niya rito, tinignan niya si Kiity na busy na sa pagbabasa ng bigay niyang libro dito, napangiti siya ng tinignan siya nito at nagflying kiss sa kaniya, binalik niya rin ang flying kiss nito. Ang sweet ng baby namin.

JustCallMeJAS: lunch later?

Marimar: Thanks but kasabay ko sila Mandy mamaya.

JustCallMeJAS: with Pres?

Marimar: yup

JustCallMeJAS: pasama, wala akong kasama mamaya, D is not here.

Hindi na siya nagreply rito, at nagpokus sa ginagawa niyang ppt na pinapagawa sa kaniya ni madam. She almost forgot na may kasama siya, kung hindi pa niya narinig ang boses ng pamangkin niya. “Hey there cutie pie, sino ang hinahanap mo?” Narinig niyang tanong ni Seb rito.

“Tita Lia po.” Sagot nito, “Lia? Ah si Thalia, may tinatapos lang siya, upo ka muna rito, tatawagin ko siya.” Mabilis niyang sinave ang ppt sa flashdrive, at saka niya kinuha ang bag niya. “May batang naghahanap sayo.” Tumango lang siya sa sinabi ni Seb at kinuha ang tasa sa drawer niya.

”Kitty, sorry, nagugutom ka na ba? Lets go, kain na tayo ng lunch.” Hinawakan niya sa kamay si Kitty. “Tara, madami akong kaning dala.” Sabi niya kay Seb, na nagdalawang isip pa bago sumunod sa kaniya. “Ang tagal mo girl, nagutom na kami.” Sabi ni Amanda pagpasok nilang tatlo ng pantry.

“Wow ice cream, para sakin ito Tita?” Tanong nito sa kaniya, nagttwinkle ang mata nito. “No, Kitty, kay Tita R iyan.” Sabi niya. “No, its for Kitty, dont worry, its a sugar-free.” Kombinsi sa kaniya ni Roberta. “Okay, one cup lang tayo Kitty.” Sabi na lang niya, tumango tango naman ito at saka yumakap kay Roberta para mag thank you. “Tita bukas uli ha.” Lambing nito rito, natawa naman silang apat don.

”Yes, we are allowed. This is not the first time na dinala ko si Kitty rito.” Sabi niya kay Seb, who is still here sa pantry, hinuhugasan niya ang baunan na dala niya, its Kitty’s third day, and so far, nabihag ng pamangkin niya ang mga tao sa office nila, na may mga dalang pagkain para kay Kitty. “Thats good, kaninong anak siya?” Tanong nito. “Sa bestfriend ko.” Mabilis niyang sagot. “Bestfriend?” Tanong nito, tila kinikwestyon nito kung may kaibigan siya.

”Yup, classmates ko noong College, Bela know her too. I know, nagtataka kung paano ako nagkaroon ng friends, but I want you to know, that I have a lot of friends, mukha lang akong reserved and everything but kapag kasama ko iyong mga friends ko nagiging wild ako. They are just too busy to their own life, you know mga foreigner kasi iyong iba sa kanila, wala sila dito kaya hindi ako makapag party, next time isasama kita sa mga dinner party nila.” Mahaba niyang explain, tumango tango naman ito. Im really a liar, talagang iniiwasan niya talaga mga socialite na kaibigan ng kapatid niya, dahil mabubuko siya kapag sumama siya sa mga ito.

Pagkatapos niyang maitabi ang mga baunan ay umalis na rin siya roon at pinuntahan si Kitty, she check kung basa na ang likod nito. “Lets change your dress Kitty.” Sabi niya, ng makita ang stain sa flower dress nito, ulam kasi nito kanina ay iyong tortang talong, may mantsa ng ketchup sa damit nito. “Momma.” Tawag pansin sa kaniya ni Kitty, naglalakad na sila pabalik ng office ni Roberta.

“What is it baby?” Tanong niya. “Can we go to church later?” Tanong nito, lumuhod siya sa harapan nito, at inayos ang blusa ng dress nito. “Ofcourse naman, uwi tayo ng maaga mamaya.” Sabi niya. “Thank you Momma.” Humalik ito sa pisngi niya. “So sweet naman ng baby ko. Isa pa nga rito.” Turo niya sa kaliwang pisngi niya, na agad naman dinampian ng halik ng bata, ang hindi niya alam ay nagtatago sa may pintuan ang isang anino.

Naghihintay sila ng sasakyan ni Kitty ng may pamilyar na sasakyan ang huminto sa harapan nila, kalalabas lang nila sa simbahan at ngayon ay balak naman niyang ibili ng mga libro si Kitty at ilang schools supplies para may magamit ito pagbalik sa Calamba. Nakauwi na noong nakaraan ang Mama niya, kaya kailangan na niya ring iuwi si Kitty.

”Hi Tito Jas!” Kaway ni Kitty ng makita si Seb. “Hello there cutiepie.” Naka ngiting bati nito kay Kitty. “Where are you girls going?” Tanong nito. “Sa Mall, may bibilhin lang kaming books.” Sabi niya. “Tamang tama, papunta rin ako doon. Sumabay na kayo sakin, madaming pasahero, mahihirapan kayong makasakay.” Sabi nito.

“Ihahatid mo na daw si Kitty sa kanila?” Si Seb, tumango naman siya, “Nakauwi na si Tita, kaya iuuwi ko na siya.” Sagot niya. “Kelan, bukas ba? Pwede kitang samahan bukas, Im free.”sabi nito. “Okay, bayaran na lang kita ng pang gasoline mo.” Sabi niya, Hindi ako magpapakipot, mahirap ang byahe ngayon, mainit pa, nakakatakot ang papalit palit ng sasakyan.

”Huwag mo na siyang gisingin, kargahin ko na lang siya.” Dahan dahan ang kilos ni Seb, halos hindi na ito huminga habang naglalakad sila papunta elavator. Palihim siyang napangiti ng kuhanan niya ng picture ang dalawa, muntik na niyang mahulog ang cellphone niya ng biglang napalingon si Seb sa kaniya, kaya agad niyang binaba ang kamay niya, at kunwari may katext siya.

”Im texting tita na ihahatid natin bukas si Kitty.” Dahilan niya, at sakay niya tinago ang cellphone niya sa bag niya. Seb is a good friend, kung hindi lang masama ang unang pagkikita nila, baka nga mas naging malapit siya rito, kaysa kay Krizzy, and speaking of Krizzy, iniiwasan pa rin siya ng babae.

”Thank you.” Sabi niya rito ng ihatid niya ito sa may pintuan niya. “Its nothing.” Tipid nitong sabi. “Sige umalis ka na para makatulog ka na.” Sabi niya. “Dyan lang ako sa taas.” Turo nito sa itaas na kina noot niya ng noo. “Eh?” Hindi siya makapaniwala sa sinasabi nito.

“503, hindi ko ba nasabi sayo? Binenta sakin ni Mr. Sato iyong pad niya, babalik na siya ng Japan, nabili ko lang ng mura. Sige bye na, at ipapark ko pa sa itaas ang sasakyan ko.” Sabi nito, at iniwanan siyang nakatanga roon. Tama pala ang chika sa kaniya nila Mylene, nasa itaas lang ng floor niya ang pad ni Seb, kung ganon wala na pala ang crush niya sa itaas, malungkot na sinarado niya ang pintuan.