The Mother of My Child

Chapter 7

"Sorry if I kept you waiting.  Makulit kasi tong pinsan ko panay ang tawag sa 'kin sa conference room," paghingi ni Danzel ng paumanhin kay Shanaya. 

"It's okay.  Are we leaving?" tanong nito nang makitang niligpit niya lahat ng gamit niya sa mesa. 

Bago pa siya makasagot ay bumukas ang pinto ng silid niya at bumungad si Ethan na nagulat sa presensya ng dalaga.  Naningkit ang mga mata nito at sumilay ang pilyong ngiti.

"Hi!  I'm Ethan Albano, Danzel's handsome cousin."  He rolled his eyes as Ethan approached Shanaya for a handshake. 

"Shanaya Ricafort," sagot nito na tinanggap ang kamay ni Ethan.  "It's nice to meet you."

"I've heard so much about you."

Napangiti si Shanaya saka napatingin sa kanya.  Gusto niyang suntukin ang pinsan dahil sa kapilyuhan nito.

"Only good things I hope."

"Aside from you're exquisitely beautiful, he said he enjoys your company so much."

"What do you want, cousin?" pagputol niya sa pag-uusap ng dalawa.  "We have an early dinner to catch up."

"Danzel told me you need a job?" tanong pa ni Ethan kay Shanaya na hindi pinansin ang sinabi niya. 

"Ohh...  I'd love to, but... I have other things to do after this week..." mahinang tanggi naman ni Shanaya. 

"Sayang, I really need an assistant right now because Julie is having a one-month vacation.  Contact me when you change your mind."  Kumuha si Ethan ng calling card sa wallet nito at iniabot sa dalaga.

Kahit paano'y ikinatuwa niya ang maaliwalas na mukha ng dalaga habang kausap ang pinsan niya.  Siguro'y napalagay kaagad ang loob nito kay Ethan dahil sa masaya itong kausap.

But, dammit... he was jealous!

"Hey!" warning niya kay Ethan.  "Maghapon na tayong magkasama, may nakalimutan ka pa bang i-discuss?"

"Ah, yes... Please come to my office."  Bumaling ito kay Shanaya saka humingi ng paumanhin.  "Hihiramin ko lang sandali 'tong pinsan ko.  Meanwhile, my wife will accompany you to the cafeteria for some chitchat."

Napilitan siyang sumunod kay Ethan dahil sumenyas si Shanaya na pagbigyan niya ang pinsan.  Nang makapasok sila sa opisina ni Ethan ay tinawagan nito ang asawa na puntahan si Shanaya dahil baka mainip.

"Aalis kami ni Marga bukas, ikaw na muna ang bahala dito."

"Yun lang ba?  You should've just called me."

"I'm glad I didn't," katwiran nito.  "Kung hindi ay hindi ko malalaman na may babae kang dala-dala sa opisina mo.  Who was that?  Where did you meet her?"

"At the hotel."

"Ohh... Kaya pala ilang araw ka nang pabalik-balik sa hotel.  I thought you were working, huh!"

Napangiti na lang siya sa makahulugang biro ni Ethan sa kanya.

"Nagtatrabaho naman talaga ako.  It just happened that I saw her asking for some place to stay, so I offered the Cabana Room."

"Wow!  That's something new!  You allowed her to use your room and then what?  Don't tell me you already ---"

"That's too personal. Wala ka na bang kailangan?" putol niya sa sasabihin nito.  He knew he cannot deny if Ethan would ask if he already took Shanaya to bed.  Mababasa rin nito ang sagot sa mga mata niya.

"I can see you're happy now.  Pero gusto kong pagdudahan na siya ang rason sa mga ngiting lumalabas sa mga mata mo.  My goodness, Danzel, she looked like Anya!"

"Of course not!"

"Okay, kapag tinitigan de hamak na maganda siya kay Anya.  Pero sa unang tingin, may pagkakapareho eh.  Hindi ko lang matukoy.  Shanaya is far more beautiful though... It was maybe because of her eyes."

"Kailan ka pa natutong umanalisa ng babae?  I thought you've changed!" biro naman niya sa pinsan.

"Don't get me wrong.  Concern lang kami sa 'yo dahil halos malugmok ka matapos kang lokohin ng babaeng inisip mong pag-alayan ng pangalan.  And then this.  Maloloko ka na naman sa babaeng kamukha ng ex-girlfriend mo sa unang tingin."

"Hindi ako naloloko kay Shanaya.  We're enjoying each other's company.  That's just it."

"Yeah right... At kung kay Anya hindi mo ipinagamit ang silid mo sa hotel, ipinagamit mo kay Shanaya.  Kung noon ay hindi mo ipinakilala ang sarili mo bilang isang bilyonaryo, inilantad mo ang sarili mo kay Shanaya by inviting her to come with you today."

"What's wrong with that?"

"There's nothing wrong with that.  Just be careful this time.  Sa nakikita ko, puso mo na ang susunod mong ibibigay tapos masasaktan ka ulit.  O baka nakikita mo lang si Anya sa katauhan niya, siya naman ang masasaktan."

"No.  I don't want to fall in love again.  Not now."  Umiling siya sa kabila nang pagkalito.  Tumango si Ethan bago siya nagpaalam na lalabas na sa silid nito.  Pagbalik niya sa sariling silid ay kausap ni Shanaya si Marga.

"Oh, your date is here!  It's nice to talk to you, Shanaya.  Call me when you're not busy.  Gusto ko ng ibang makakausap bukod sa asawa ko," biro nito na nagbigay ng palihim na tingin sa kanya.

"Thank you, Marga."  Siya na ang nagpasalamat para lantaran itong itaboy.  Nang makaalis si Marga ay hinawakan niya ang kamay ni Shanaya at iginiya palabas sa opisina niya.

"Pasensya ka na sa makukulit kong pinsan."

"It's okay.  Nakakawala nga ng inip."

"And I'm sorry if I bore you the whole day.  Babawi ako."

Pagkatapos nilang mag-dinner ay dinala niya ito sa SM Arena dala ang dalawang tiket ng Boyce Avenue Concert.

"Seriously?" tanong nito na tila hindi makapaniwala. 

"I heard it on your playlist over and over.  So, when I saw they are having a concert, I thought of ---"

"Oh, thank you!" 

Mabilis nitong inilapit ang mukha sa kanya para sa isang halik na ikinabigla niya.  It was a brief kiss but he felt ecstatic.  Na para bang napakalaking bagay ang nagawa niya kay Shanaya.  Gusto niyang makita palagi ang mata nitong nakatawa katulad nang nakikita niya ngayon.

Sa VIP Seat sila nakapuwesto kaya't lalong hindi maipinta ang saya sa mukha ni Shanaya.  Sumasabay pa ito sa bawat awiting pini-perform ng banda.

I met you in the dark, you lit me up

You made me feel as though I was enough

We danced the night away, we drank too much

I held your hair back when

You were throwing up

Then you smiled over your shoulder

For a minute, I was stone-cold sober

I pulled you closer to my chest

And you asked me to stay over

I said, I already told ya

I think that you should get some rest

Hawak niya ito sa baywang habang sumasabay sila sa saliw ng tugtugin.  Hindi niya maipaliwanag ang sayang nararamdaman niya.  Shanaya was different when she's happy.  And he would trade anything to see her happy like this again.

Hanggang sa matapos ang concert ay nakangiti ang dalaga.  Niyaya niya pa itong mag-snack at maglakad sa gilid ng Manila Bay bago ito iuwi sa hotel.

"I hope you enjoyed my suprise..."

"I did.  Thank you," sinsero nitong wika.  "Nakabawi ka sa maghapon mong pambuburo sa akin sa opisina mo."

Tila naman siya napahiya dahil sa ginawa niya kay Shanaya.  He kept her in his office just to spend the whole day with her.  Hindi niya inisip kanina na mabuburo ito habang siya'y abala sa maghapong trabaho.

"I'm really sorry."

"Forgiven.  Pero may ibang lakad ako bukas.  Hindi na kita masasamahan."

"Hmmm... I hope it's not a date with some other guy..."

Napangiti naman si Shanaya habang papasok sila sa Cabana Room na ipinagamit niya. 

"Dadalaw ako sa Uncle ko.  Kapatid ni Papa."

"Are you sure?  Why I have this feeling that was just an alibi?"

Isang malambing na tawa ang pinakawalan nito saka tuloy-tuloy na nagtungo sa living room ng Cabana saka pinatugtog ulit ang kantang paulit-ulit na sa stereo niya kanina habang pauwi sila.  Lumakad ito sa kusina para kumuha ng maiinom.   Mabilis niya itong na-corner sa harap ng kitchen counter.

"Tell me the truth... You don't enjoy my company, do you?"

"Hindi ako gumagawa ng alibi.  Pero kaysa naman iburo mo ako sa opisina mo, I might as well do something worth the time."

"That hurts... So, am I not worth your time?"

"You know what I mean, Danzel..."

"Susunduin kita kung saan man 'yun.  We will have lunch together."

"What?  No need.  Nakita ko kung gaano ka ka-busy kapag nasa opisina ka.  Hindi mo kailangang abalahin ang sarili mo sa 'kin."

"See?  You don't want to spend time with me anymore," tila bata namang pagtatampo niya.  Pero sa halip na pumayag ito'y tinawanan lang siya.

"Ang kulit mo, Danzel.  Umuwi ka na kaya."

"Now, you're throwing me out."

Isang irap ang pinakawalan nito habang lalo niyang idiniin ang ibabang bahagi ng katawan.  Ang totoo'y ayaw niya itong pakawalan dahil palalabasin na siya ng silid nito.  Hindi niya pa gustong umuwi.  He wanted to spend time with her -- the whole night, if possible.  Pero hindi niya alam kung paano sasabihin.  So, he kept their conversation going.  Pero kanina pa gumagana ang imahinasyon niya at nag-iinit na ang pakiramdam niya.

"Why don't you just kiss me and take me to bed?" paghahamon nito na tila nabasa ang mga nasa mata niya.  He smiled naughtily.

"Now, that's more sensible..."

Kasabay nang pagbaba ng labi niya sa mga labi nito ay ang pagtanggal ng butones sa Sunday dress nito.  Shanaya responded to his kisses wildly and aggressively.  Lalo tuloy sinisilaban ang katawan niya sa bawat dantay ng kamay nito sa dibdib niya.

Tuluyan niya nang nahubad ang bestida at natanggal ang strap ng bra nito.  Bumaba ang halik niya at inangkin ang malusog nitong dibdib na nakatambad sa harapan niya.  His hands caressed that soft flesh between her legs.  She moaned aloud which becomes music to his ears.  Lalo nitong pinapataas ang temperatura ng katawan niya.   Wala nang inhibisyon kay Shanaya.  Tila ba sanay na ito sa haplos at halik niya. 

I knew I loved you then

But you'd never know

'Cause I played it cool when I was scared of letting go

I know I needed you

But I never showed

But I wanna stay with you until we're grey and old

Just say you won't let go