My Unfaithful Husband

CHAPTER 13

Nagising ako dahil sa mga halik na aking nararamdaman sa leeg. Hindi ko ito ininda at matutulog na sana nang maamoy ko itong amoy alak. Nagising ang diwa ko nang tuluyan.

Nakita ko si Tyler na pilit akong hinahalikan. Buong lakas ko itong hinila.

"Ano ba Tyler?" Hindi ko na napigilan ng pagsigaw. Wala akong pakealam kong may makarinig man saamin, kung sakali.

Kinuha ko ang kumot ang tinakpan ang aking katawan.

"Tyler, pwede bang umalis ka na? Pa'ano ka naka pasok sa kwarto ko?" Kinakabahang tanong ko. Hindi ko alam kung bakit pero yun ang nararamdaman ko. Hindi ko na alam ang gagawin basta ang alam ko lang sa oras na to ay kinakabahan ako.

Pilit niya akong hinahalikan pero umiiwas ako at tinataboy ko siya.

"Tyler ano ba?" Nanggigigil na ako. "Umuwi ka na sabi. Gabi na. Lasing ka pa."

"Hindi ako lasing."

"E-ede u-umalis ka na." Nau-utal na sabi ko.

"Ba't ka nau-utal?" Natutuwang aniya.

"Pwede ba Tyler? Umalis ka na? Ano na lang sabihin nang mga katulong dito pag nalaman na nandito ka sa kwarto ko?"

"E ano ngayon? Asawa naman kita a? At saka, magkatabi namang natutulog ang asawa a?"

"Tyler, pwede ba? Pagod ako ngayon kaya umalis ka na lang? Umuwi ka na sabay mo?"

Nangunot ang noo niya. "Napagod? Bakit ka mapapagod? Pinagod ka ba nung Reyven na yun a?"

"Reyven? Tyler ano bang pinagsasabi mo?"

"ALAM MO BANG INIWASAN KO ANG MGA BABAE SIMULA NANG UMALIS KA. ANG DAMING NAGKAKANDARAPA NA MGA BABAE SAKIN PERO TINANGGIHAN KO DAHIL MAHAL KITA. AT NGAYON NAMAN NA NANDITO KA NA? MAY KASAMA KA PANG IBA? AT ANO YUN? MAY ANAK PA? WELL, I KNOW THAT, THAT CHILD IT'S MINE? SO ANO NGAYON? HINDI MO AKO IPAPAKILALA BILANG AMA NIYA?"

"Kailangan pa ba? At saka, ano naman kung iniwasan mo ang mga babae? Bakit? Dapat ba akong matuwa? At saka, hindi naman kita pinagbawalan a? Dahil wala naman akong magagawa? At ngayon ay pupunta-punta ka dito sa bahay para sabihin yan? Ano ha?"

"Sinabi ko ito sayo para hiwalayan mo na ang kabit mo para mabuo na tayong pamilya. At para naman magkaroon tayo nang happy family."

"Happy family? Patawa ka ba?" Saka ako humalakhak. "E sa una pa lang wala nang happy family."

"Dahil sumulpot yang Reyven na yan."

"Walang kinalaman si Reyven dito sa usapan Tyler."

"Bakit ba pinagtatanggol mo ang lalaking yun?"

"Hindi ko siya pinagtatanggol dahil una't sa lahat wala siyang kasalanan at nag mahal lang siya."

"Mahal? Ano ha? Minahal mo ba siya? Kaya ba may pahalik halik ka pang nalalamanㅡ"

"Ano naman ang problema dun Tyler? Ikaw pa nga ang mas malala sating dalawa dahil kita sa akto na may milagrong nangyayari sainyo? At ano? Ako naman? Ako naman ngayon ang may kasalanan? Hindi naman diba? Hu'wag mong sabihin na nasaktan ka doon sa halik na yunㅡ"

"OO NASAKTAN AKO. O ano? May problema ka. OO, Mika, nasaktan ako na nakita ko ang asawa ko na may kahalikan na iba."

"So ngayom ay naramdaman mo din ang masaktan dahil nag taksil ang asawa? Ano Tyler? Masakit diba? Pero ano? Wala kang pakealam kahit pa na sobra-sobra mo akong nasaktan at pati babae mo ay napapasubok ako. Wala ka man lang ba naramdamang lungkot na yung asawa mo ginawang katulong? Pero sino ka nga ba? You are just a numb husband to your wife? Wala kang pakialam kong nasasaktan na ang asawa mo? Tapos ngayon? Papasok ka sa kwarto nang may kwarto para sabihin na nasasaktan ka?"

"Oo Mika. Dahil yun ang alam ko. Ginawa ko ang lahat sa limang taong paghihiwalay natin ay kinaya ko ang lahat. Hindi ako nag hanap. Tama nga sila, mararamdaman mo lang ang importasya niya kung wala na siya. At hindi mo alam Mika kung gaano ako nagsisi. Kalahating taon akong hindi na kapag trabaho nang maayos. Nagkaloko-loko ang kumapanya at salamat kay Deigo dahil sa ginawa niya. Pumalpak ako sa mga ginagawa ko. Hindi ko akalain na hahantong ako sa ganito na hahanap-hanapin ko pa rin ang asawa ko. Pero hindi ako yung taong suicidal dahil alam ko at ramdam ko na babalik ka. Bumalik ka? Nagpasalamat ako. Nagkaroon muli nang kulay ang mundo ko. Pero TANGINA alam mo yung nakabalik na nga pero may kasama pang iba? Hindi mo alam Mila kung paano mag selos ang mga lalaki. Traumatic. Napaka. Naiinis ako lalo na sa mga halik. Halik na dapat ay akin lang. Na dapat ako lang ang makakaramdaman at makakatikim. Pero s**t lang Mika. Nasaktan ako. At mas malala pa ay yung sa bata. Buong akala ko sa lalaki na yun ang bata. Pero dahil sa kadal-dalan nang anak mo ay nagkaideya ako at laking pasalamat ko dun. Hindi mo alam kung gaano ako naulila sayo Mika." Aniya habang tumutulo na ang luha.

Hindi ko na rin na pigilang hindi ma pa luha. Hindi ko alam na may epekto rin pala siya sakin. Oo, nasaktan ako. Oo, na gui-guilty ako dahil mahal ko parin siya.

"Mahal kita Mika, mahal na mahal. At gagawin ko ang lahat para bumalik ka sakin."

Hindi ko na napigilan ang mapahagulhul sa hawak kong kumot. Mahal din kita, Tyler. Pero hindi ko alam kong kaya ko ba itong sabihin sayo. Dahil mas makapangyarihan parin ang action kesa sa mga salita. Mahirap magtiwala lalo na at matagal akong nawala. Nangulila din ako pero nagpasalamat ako kay Reyven dahil siya ang nagparamdam sakin nang tunay na pagmamahal.

Dahil sa lalim nang aking iniisip ay hindi ko namalayan na nagdikit na pala ang mga labi namin. Nagpupumiglas ako pero mukhang nalasing na ako sa mga halik niya kaya wala na akong nagawa.

Kinaumagahan ay nagising ako sa tumatamang araw sa aking mukha. Nakita ko si Tyler sa tabi nang ko na nakadapa at walang saplot. Napatingin ako sa sarili ko sa ilalim nang kumot at holy shizz.

Bumangon na ako at ginawa ang kumot pang takip sa h***d kong katawan. Kinuha ko ang mga damit ko sa sahig at agad nag tunggo sa banyo para magpalit at maligo.

Paglabas ko ay nakita ko si Tyler na nakangiti at inaayos ang buhok niya. Nakabihis na siya pero hindi yung suot niya.

Pumunta ako sa vanity table ko para mag ayos. Kinunutan ko siya nang noo nang masulyapan ko sa salamin na tinititigan niya ako nang nakangiti habang iniisprayhan ko ang buhok ko.

"What?" Mataray kong tanong.

Umiling lang siya.

"Tss." Saka ko pinagpatuloy ang ginagawa.

Nang makalahati ay may kumatok sa pinto.

"Ma'am gising na po kayo?" Dinig kong ani, isa sa mga katulong namin.

"Bakit po?" Nilakasan ko ang boses ko.

"May naghahanap po sa inyo sa baba. Reyven daw po ang pangalan." Aniya.

Nakita kong kumunot ang noo ni Tyler. Umiling na lang ako.

"Opo, baba na po ako."

Nilapag ko ang suklay saka tumayo at pipihit na sana sa pinto nang may makalimutan ako. Nilingon ko siya.

"Alam ba nang mga katulong kagabi na pumunta ka dito?"

"No." Umiling siya habang nakangiti.

Nangunot ang noo ko. "Bakit?"

Nagkibit lang siya.

"Huwag kang baba hangga't hindi ko sinasabi, 'kay?"

Tumango naman siya habang ngumingiti. "Okay po madam."

Inilingan ko na lang siya. Nang masara ko na nang tuluyan ang pinto ay napapangiti na lang tuloy ako.

Pagbaba ko ay naabotan ko si Reyven na nakaupo sa sofa. Agad siyang tumayo nang nakita ako.

"Good Morning Hon!" Bati niya sabay halik sa pisngi ko.

"Morning Hon!" Umupo kami sa sofa.

"Kumain ka na?" Tanong niya.

"Hindi pa Hon. Kakain pa lang. Ikaw? Kumain ka na ba?"

"A oo kumain na ako. Eto o dinala ko para sayo." Sabay abot sa cake. Kinuha ko naman ito. "Hindi ako makakapagbisita nang ilang araw sainyo dahil may business deal ako sa cebu. Tatlong araw ako dun." Aniya. Nalungkot naman ako.

"Okay lang Hon."

Tumingin siya sa relo niya. Tumayo siya kaya napatayo na rin ako.

Hinalian niya ang pisngi ko. "Hon, I gotta go, I have anither meeting to attend to." Aniya.

Nginitian ko siya. "Take care."

Iginaya ko siya sa may pinto at bago pa siya lumabas ay humarap siya sa'kin at ginawaran ako nang mabilis na halik sa labi.

"Good bye Hon!" Aalis na sana siya nang my marinig kaming boses galing sakin likodan.

"Good Morning Manang!" Bati niya rito.

Napatingin sakin si Reyven at pinanliitan ako nang mga mata. Napakibit balikat na lang ako at napakagat labi.

"Good Morning din iho. Hindi ka man lang nagsabi na pumunta ka dito kagabi?" Ani manang.

"Biglaan po manang e. May breakfast na po ba?"

"Ay oo teka at ipaghahanda kita."

Napayuko ako at alam ko na ang nasa isip ni Reyven. Nakakainis. Lintik na Tyler na yan, sinabi ko nang wag siyang baba nang hindi ko sinasabi.

Saka ko siya narinig na lumapit sa dereksyon namin. "O may bisita ka pala, my dearest wife." Sabay pulupot nang braso niya sa beywang ko, na halos mapatalon ako sa gulat.

SHIT!! Hindi ako masyadong nagmumura pero hindi ko mapigilan. Sinasadya niya bato kahit alam niya naman?

Nakita ko na magtiim baga si Reyven. O-oh

Nararamdaman ko din na nakangiti si Tyler. Gross!!!

"MIKA!! What is this? Anong ibig sabihin neto, Mika?" Galit na aniya. His fist clenched.

Lumapit ako sakaniya, nag luluha na ang aking mga mata. I felt guilt. "Reyven let me explain."

"Explain?" Napasinghap siya at tumingin kay Tyler na ngayon ay ngingisi-ngisi.

"Asawa? Sabi mo wala kang asawa? Sabi moㅡ GOSH!! All the time we're in Canada you're just cheating on me? You are a cheater. And what worse is, you lied to me." Aniya bago ako tuluyang tinalikuran.

"Reyven!! Hindi ko sinasadya!! Sorry!! Hindi ko alam!!" Napaluhod na ako sa sahig. Hinang-hina ako. Nagu-guilty ako sa ginawa ko. I didn't meant it at tama nga, sarili ko lang ang iniisip ko all the time I was in Canada.

Habang nag be-breakfast ay hindi parin ako matinag sa pag iyak. Hindi ko lang matanggap na sa ganitong sitwasyon niya malalaman ang lahat-lahat. Nagu-guilty ako sa mga pinaggagawa ko. Lalo na yung memories na mag kasama kami sa Canada. Kasama ang anak ko na tinuring niya na parang tunay na anak. Nagu-guilty ako.

Naiinis ako kay Tyler dahil siya na lang lagi ang sumisira sakin. Akala ko ba hindi niya ako mahal at ngayon ay pinalaya niya ako sa tumulong sakin tao oara maka ahon muli. Hindi ko masisisi si Reyven kung mag wala siya, alam kong mahal niya ako at ramdam ko yun sa bawat sandali na mag kasama kami. Pero alam ko naman na hindi siya suicidal na klase nang tao.

Idagdag mo pa si Taylor. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Ang damii kong problema sa mundong ito. Hindi ko na kaya. Pano to maiintindihan ni Taylor kung sakali? Pero alam kong maiintindihan niya ito lalo't oa na matalino na siya.

Buong breakfast ay wala ni isa saamin ay nag salita. Nang matapos ay naisipan kong pumunta sa garden para mag relax at makapagisip-isip.

Tyler's POV

Habang naka upo dito sa sofa sa sala ay nagiscroll ako sa sss. Si Mika ay nandoon sa garden dahil gusto niya raw mag relax at makapagisip-isip. What happend earlier ay ginusto ko. I'm a kind of person that "getting what your mine". And Mika is only MINE.

Ang sarap nga suntukin nung Reyven na yun pero hinayaan ko na lang dahil alam kong masakit talaga ang ginawa ni Mika. Well, I can't blame her despite of what I've done to her. It's kinda tragic. It's really painful to you saw your love one with another.

When we meet at the restaurant, ay talaga naman na masaya ako dahil na miss ko siya. Sa nag daang taon ay lagi ko siyang iniisip. Tinigil ko ang makipaghalubilo sa mga babae. Pumupunta lang kami ni Deigo sa bar para makapag relax man lang.

Tinigil ko na din ang pagiimbestiga sakaniya dahil tama nga si Sandra "MAGPAPAKITA SIYA KUNG GUSTO NIYA".

Nang mag meet kami sa restaurant accidentally ay natuwa ako pero may kasama siya ibang lalaki. Ang sakit pala sa feeling na ang asawa mo ay may ibang kasamang lalaki. Hindi ko din maalis ang tingin sa batang lalaking kasama niya.

Nabuhay ang loob ko nang umalis ang lalaki niya dahil may emergency. Kaya naman kinuha ko ang pagkakataon na ipag drive sila sa bahay nila, na dapat ay bahay NAMIN.

Dahil sa kadaldalan nang anak niya ay nalaman ko din na hindi anak nung lalaking yun si Taylor. Kaya naman malakas ang loob ko na anak ko siya dahil na rin sa mga sinasabi niya at nakikitaan ko ito nang same features as me.

May narinig akong footsteps mula sa hagdan kaya naman tinago ko ang cellphone ko sa bulsa at tumayo para salubungin si manang at si Taylor.

Lumapit ako sakanila. "Good Morning Taylor!" Bati ko dito.

Nag mano siya sakin. "Good Morning po!" Aniya.

"Ahh! Tyler, mag be-breakfast mo na si Taylor." Ani manang.

"Samahan ko na po kayo."

Habang nag be-breakfast si Taylor ay nakatitig lang ako sakaniya. I really know that he's my son but I can't tell it to him, it should be Mika. Mika should tell Taylor the truth.

"Hmm... Where's mommy? I didn't see her?" Maya't maya ani Taylor habang umiinom nnag tubig.

Nataranta ako. Umupo ako nang maayos. "Ahh!! Pumunta sa garden. Nagre-relax."

"Ahh!! Why are you here by the way?"

Napalunok ako sa tanong niya. Walang padalos-dalos. Straight to the point. "Ahh!! Binisita lang si Mika."

"What's your relationship with my mommy? Don't tell me your my dad?"

Napalunok ako sa tanong niya. Pero hindi pa man ako nakakasagot nang dinagdagan niya pa.

"It doesn't matter anyway." Nagkitbalikat siya.

Nang matapos siya mag breakfast ay nag pasama siya sakin na pumunta sa garden. Naabotan namin si Mika na nakaupo sa gilid nang swimming pool at ang kanyang legs ay nababasa.

I cleared my throat. "Mika!" Tawag pansin ko.

Mika's POV

Napalingon ako sa tumawag sakin. Nakita ko si Tyler at si Taylor na nakatayo. Ngumiti ako.

"Good Morning Taylor!" Bati ko at nag squat para ma level ang height niya.

"Good Morning Mommy!" Aniya at hinalikan ako sa pisngi.

Tumayo na ako nang tuwid. "Do you eat your breakfast?"

"Yes Mommy. I ate breakfast with him." Aniya at tinuro si Tyler.

Bumuntong hininga ako. I think this is time. It's time to let Taylor know the truth. Ayaw kong ipagkait ang pagiging daddy ni Tyler kay Taylor. Okay na ang limang taong hindi sila nag kita.

Nag squat ulit ako para pagpantayin ang height namin.

Maiiyak na yata ako. "Baby...." mahina kong sabi. Tumaas naman kilay niya. Natawa tuloy ako nang bahagya. "Baby, hindi ba gusto mong makilala ang daddy mo?" Masinsinan kong ani.

Tumango na man siya. Tinignan ko si Tyler na nakakunot noo. Nginitian ko naman siya.

"Baby, anong sasabihin mo kung makilala mo siya?" Baling ko sa anak ko.

"I just want to know why he lived you?" Aniya.

Natahimik ako. Sorry.... Sorry, Taylor, I lied.

Si Tyler naman ay nagiwas nang tingin. I'm sorry, Tyler....

"Baby, your daddy didn't leave me."

"But mommy you said, daddy leaves you?"

"Sorry, baby, I lied. I'm the one who leaves him."

"Why, mommy? Didn't you love daddy that's why you leave him?"

Umiling ako. "No baby. It's just....It's just....It's just complicated that time. In a relationship baby, its a normal."

"Why did you leaved him? You said that its a normal. Then, why did you leaved him?"

It's really hard to explain in his age.

"Baby.... I told you. It's really complicated that time, to the point that I'm already misserable. And by that, I chosed to leave him."

"What kind of situation it is mommy?"

"Baby...." I'm out of words right now. "Baby, don't bring up the past. Let's just put it in the past. At least now, you can now meet your daddy."

"Where's daddy Reyven, mommy?"

Natigilan ako. Tumingin ako kay Tyler at masamang nakatingin sakin. Naoabuntong hininga ako.

"Baby, wala na kami. Bumalik na kasi si daddy kaya syempre nag kabalikan na kami. Pero, don't worry, I'm sure we'll be friends."

"Wala na kayo ni daddy Reyven?"

"Yes baby. Now, don't call him daddy Reyven, okay?"

"Okay mommy.."

Bumuntong hininga ako at tumayo. Lumapit ako kay Tyler. Tumingin samin si Taylor.

"Baby, siya si Tyler. A-asawa ko. Daddy mo."

Buong araw lang nag bonding ang mag-ama. Masaya ako na nag kasundo sila agad sila.

Naexplain ko na rin lahat-lahat kay Taylor at kay Tyler at masaya ako dahil naging okay na ang lahat. Umuwi na rin kami sa bahay namin ni Tyler.

Tinry kong kontakin si Reyven at thankful ay nagkausap kami. Humingi ako nang paumanhin at napatawad niya naman ako. Nagkausap din sila ni Tyler at Taylor at nagkalinawan.

Ngayong gabi ay pupunta dito si Deigo at Sandra para mag dinner. I hope they are okay now.

"Good Evening Guys!" Sabay nilang ani nang makapasok sa dining area na magkahawak kamay. Nag katinginan kami ni Tyler at nag ngitian.

Thankful they are okay now.

"Good Evening Taylor!" Bati ni Sandra at nag squat pa para gawaran si Taylor nang mabilis na halik sa pisngi.

Habang hapag kainan ay magkahawak kamay parin si Deigo at Sandra.

"Your really okay now? Well, its pretty much obvious?" Natatawa kong ani.

"Well, as you can see? Yes, we're finally okay now." Sandra said and giggle.

"Taylor, you really look like your daddy Tyler." Ani Deigo.

"Of course, tito Deigo, he's my daddy." Taylor said.

"I hope we can have this little handsome little boy." Ani Deigo at tumingin kay Sandra.

Pinalo ni Sandra ang braso ni Deigo using she's free hand.

"Don't joke, Deigo. It's not funny anyway." Saka niya inirapan.

"I'm not joking Sandra. I want to have a little boy."

Pinalo na ni Sandra si Deigo with her both hands.

"DEIGO!! I'm not joking."

"I'm not also joking."

"Argh!"

"Haha!! You two really match well." Ani Tyler.

"Your both sweet everytime your arguing." Taylor said and giggle.

"See? Taylor's giggle is lovely. We should make one." Deigo teased Sandra.

"Deigo!! Making baby is not easy."

"Then let's make it easy."

"Deigo, I'm serious."

"I'm also serious. Look? We've been married for how many years, yet we don't have a child?"

"We don't need to make it rush, Deigo. We need to plan it first."

"But having a plan is not working. You know what? Let's do it later."

"DEIGO!!"

"Haha!!! You really so cute!! I bet if we have a baby girl, I'm sure our baby girl will really look like you specially when your angry. Haha!!"

"Deigo, look? I'm not yet ready to be a MOM."

"Why? You don't want to have a child to me?" Nag seryoso ang mukha ni Deigo.

"Deigo, no. Its just, I need more time. See? We've both busy in our personal work."

"But we can manage our time."

"Guys, okay. Don't plan your family here. We're here to have dinner not making a family plan." I interrupt.

"Your the best 'dre, making a family plan in a dinner." Ani Tyler at natawa pa. Sinamaan ko nga siya nang tingin.

Natatawa naman si Taylor. Si Sandra naman ay masama ang tingin. Si Deigo naman ay natatawa lang.

We don't plan this but we have a happy family.....

___________________________

RECRUIT OTHER VIEWERS FOR THE FAST UPDATE!