My Unfaithful Husband

CHAPTER 2

Sandra's POV

Nagising ako nang 6:15 at ngayon ay 7:20 na. Katatapos ko lang mag breakfast at naisipan kong icheck ang kaibigan ko.

Nakakaawa ang buhay may asawa niya. Lagi na lang siyang umiiyak sa isang sulok dahil may babae nanaman ang asawa niya.

3rd year college kami nang ikasal si Mika sa anak nang business partner nang magulang niya. Fixed marriage ang kasal nila at tanging mga magulang lang at ako ang nakawitnessed nang kasal nila.

Simula kindergarden ay mag kaklase na kami ni Mika kaya naman may tiwala kami sa isa't isa. Mabait ang kaibigan ko pero sabi nga nila may limatations. At kapag na sobrahan mo ang isang Mika ay makakatikim ka nang galit niya. Actually, Mika is a very kind person. Hindi siya marunong magtanim nang galit. Oo, naiinis siya, pero ang magalit, hindi niya kaya. Ang kaniyang paniniwala ay walang magagawa ang galit. Sa totoo lang, nagpapasalamat ako sakiya dahil nakilala ko siya. Because of her, nabago ang ugali ko. Ako kasi yung taong palaban at walang inuurungan na kahit pa mali ay ginagawa ko. Hindi rin ako marunong mag patawad. Kaya sobrang pasalamat ko na nakilala ko si Mika. Siya ang description ko nang Mabuting tao.

Kaya sa sobrang buti niya kahit masakit ay pinapatawad niya. Hindi marunong mag mura si Mika. Dahil nakilala niya ako ay natutu siya pero hindi niya hinahayaang sabihin niya yun. Dahil sa Tyler na napangasawa niya ay hindi niya mapigilang sabihin ang mga bad words. Si Tyler ang first love, first kiss, first person she accepted in her life.

Pero dahil si Tyler siya. Siya iyong tipo nang taong mamahalin mo. Sabi nga nila full package na. Pero don't get me wrong. I haven't fall in love to my best friend husband. At saka may asawa na kaya ko...

3 years nang kasal si Tyler at Mika. At sa 3 years na kasal na yun, hindi ko man lang nakitang naenjoy niya ang buhay may asawa. Ang alam kasi ni Tyler ay ang mag hanap nang babae. Ehh eto ngang nasa harapan niya na fully package niya tulad niya eh hindi niya pa sunggaban. Alam ko naman kasi na ang gusto lang ni Tyler ay ang makipagㅡ.

Bam!

Nabalik ako sa reyalidad nang biglang may na hulog na kung ano galing sa taas. Napaayos ako nang tindig ko nang maalala ko na nandito pala ako sa sala at nag sasalamin. Agad kong inayos ang buhok ko at nag tungo sa second floor.

Pumunta ako sa pinaka dulo nang hallway kung saan ang kwartong tinutulugan ni Mika. Ang guest room. Dahan-dahan kong pinihit ang door knob mabuti naman at bukas ito. Sila talagang mag asawa ang hindi marunong magsara nang pinto kaya hindi na ako magtataka kung paano sila manakawan, kung sakali.

Pagbukas ko nang pinto ay nakita ko si Mika na nakadapa sa sahig. Dahandahan akong lumapit sakaniya at umupo kong saan doon ko makikita ang mala anghel niyang mukha.

Napasimangot ako nang maghilik siya. "Tss kababaeng tao ang lakas makahilik. Parang di babae." Yan talaga ang ugali ni Mika kapag pagod at matutulog. Talagang hihilik yan nang pagkalakas lakas. Yung tama lang.

Napailing ako at saka napag pasyahan na bumaba na.

Pagbaba ko ay laking gulat ko kung sino ang tao. May bitbit siyang isang maleta. Ngumiti ako habang dahan-dahan akong bumaba sa hagdan.

"Good Morning Babe!" Bati ko sabay halik sa pisngi niya.

"Good Morning Babe!" Bati niya pabalik. Sinuri niya ang mukha ko, ngumiti naman ako. "Hindi ka ba naka tulog nang maayos, Babe? Siguro na miss mo ko noh?" Natatawang aniya, tinapik ko nga ang balikat niya.

Sumabit ako sa balikat niya, binitawan niya ang maleta niya at tumuloy kami sa kitchen. "Syempre naman na miss kita. Ikaw pa ba." Natatawang ani ko.

Umupo kami sa dining table. Siya sa head ako naman aa tabi niya.

"Kumain ka na?"

"Yup! Kumain na ako sa restaurant malapit sa airport." Sabi niya nang nakangiti.

"Good to hear that." Sabi ko na lang at nagiwas nang tingin.

"Ikaw? Kumain ka na ba?"

"Mm.. kanina pa." Walang ganang sabi ko.

"Wala kang gana, Babe?"

Tiningnan ko siya. "Hindi naman."

"Babe, natulog ka ba?"

Natawa naman ako." Oo naman."

"O bakit ang itim nang eye bags?"

"Tss. Napuyat lang babe ito naman."

"Hindi ka naman mahilig mag puyat, ahh? Sabihin mo nga sakin, may lalaki ka ba?"

Natawa naman ako. "Ito naman. Baka nakakalimutan mong asawa na kita kaya hindi ka na dapat magselos."

"Yun na nga ang problema ehh maganda yung napangasawa ko at baka hindi makuntento sa itsurang ito kahit pa na gwapo naman."

"Ay gwapo daw."

"Ohh bakit hindi ba? Ehh pinatulan mo naman."

"Oo na gwapo ka na." Sabi ko.

"Hindi ka ba nagka gusto kay Tyler." Bigla ay seryosong tanong niya.

Tumingin ako sakaniyan. Napakaseryoso. Umiling ako." Hindi. Alam mo Babe, naaawa ako kay Mika. Kahapon kasi ay sinugod namin ang babae ni Tyler at sobrang nakakaawa siya. Mabuting tao naman si Mika bakit ganung klaseng lalaki pa ang itinandhana sakaniya?" Tanong ko.

"Kaya ka ba napuyat?"

Nakapout akong tumango. "Hmm!!" Sabi ko. "Grabe si Mika, ilang beer ang ininom. Kaya pala tulog pa." Mahinang bulong ko.

"Uminom kayo?" Tanong niya. Tumingin ako sakaniya at natawa ako nang nanlaki ang mata niya. "Don't laugh there's nothing funny here." Seryosong ani. Natahimik tuloy ako.

"Hindi po ako uminom nang beer si Mika lang. Wine lang po ako at hindi po mataas ang alcohol niya." Sabi ko.

"Siguraduhin mo lang."

Tumango ako. "Opo."

"Akala ko ba hindi marunong uminom si Mika?"

"Tsd. Alam mo naman na ginagawa niya lang yun kapag sumusugod siya sa babae ni Tyler."

"Tsd. Nagaya na sayo ang kaibigan mo."

"Uyu hindi ahh" tangi ko.

"Hindi raw."

"Tsd. Oo na."

"Inamin mo rin" nag pout na lang ako.

Maya-maya ay may narinig kaming footsteps kaya sabay kaming lumingon ni Deigo sa dereksyong pinanggalingan.

Tumayo ako at sinalubong si Mika. "Gising ka na pala, Mika. Tara at kumain kana." Sabi ko at inalalayan siyang maupo sa kabila.

"Salamat." Aniya.

"Good Morning Mika." Bati ni Deigo.

"Good Morning din. Anong oras ka bumalik?"

"Kani-kanina lang." Umupo ulit ako sa pwesto ko kung saan kaharap ko si Mika.

"I see. So anong breakfast." Tanong niya na nagpapalit-palitan nang tingin samin.

Natawa naman ako.

"Kumusta ang business sa Italy?" Maya-maya ay tanong ni Mika habang abala sa pagsubo.

"Okay naman. Thankfully at naclose na namin ang deal."

1 week si Deigo sa Italy because there's a business man there, that he wants to negotiate and I'm glad that he can now negotiate with that guy because the deal is closed.

"Buti naman at nakauwi ka na at tumingin na yan si Sandra nang ibang lalaki." Sabi niya at tiningnan niya ko nang nagaasar.

Tumingin ako kay Deigo at pinaliitan ako. Tiningnan ko ulit si Mika. "Mika don't joke it's not funny." Sabi ko.

"Haha!! Joke lang." Tumingin siya kay Deigo. "Don't worry Deigo walang lalaki si Sandra ikaw lang."

"Good to hear that." Aniya.

Nagkwentohan pa kami about life at iniiwasan namin na mabanggit ang pangalan nang asawa niya. Althought, sabi ko nga na mabait siya pero concern lang kami. Oo, dati na tukoy na namin pero hindi siya nagalit dahil hindi siya marunong magalit at concern lang talaga kami.

Pagkatapos nun ay napagpasyahan namin na pumunta sa mall para makapag unwind naman kami, dahil this past few days ay naging busy kami sa kanya-kanyang kumpanya kaya kailangan din namin mag unwind.

Nagayos muna kami bago pumunta sa mall. Si Mika ay may damit dito sa bahay dahil madalas siya dito kapag ayaw niyang makita ang asawa niya sapagkat nakikita niya kung paano ito gumalaw sa ibabaw nang babae. Ang laswa nang nakikita niya pero I respect her kaya bilang isang kaibigan ay dito ko siya pinapatuloy.

Mika's POV

"Guy's kain mo na tayo nang lunch." Sabay sulyap ko sa wrist watch. "11:25 na. Gutom na ko ehh." Sabi ko nang tumapat kami sa Italian Restaurant.

"Ikaw talaga Mika, kapag nakakakita ka nang pagkain, kumakalam na agad ang tiyan mo." Ani Sandra. "Sige tara na, at gutom na rin ako." Napailing na lang ako. Gusto rin pala.

"What is better, babe? This one or this one?" Tanong ni Sandra kay Deigo habang pinapakita ang isang white long sleeve and blue blouse.

Ako naman ay pumipili parin sa mga long sleeve. Nandito kami ngayon sa department store, katatapos lang namin mag lunch kaya naisipan naming mag shopping.

"Mas bet ko ang blue blouse." Ani Deigo.

"Pero mas gusto ko tong Long sleeve." Ani Sandra tapos nag pout pa.

"Bakit pinapili mo pa ako kung ikaw din naman pipili?" Natatawang ani Deigo habang pumipili nang shorts.

"Oo nga noh? Hehe!!! Wala lang trip ko lang." Ani Sandra. "Ate I'll get this one." Baling ni Sandra sa sales lady, binibigay yung long sleeve.

"Sa counter na lang po Ma'am." Ani sales lady pagkatapos alisin yung hanger.

"Guy's bayadan ko na muna tohh." Baling samin ni Sandra.

"Ito babe, bayaran mo na." Ani Deigo habang inaabot ang credit card niya.

"Thank you." Sweet na ani Sandra sabay abot sa card at pumunta sa counter.

Tumikhim si Deigo kaya naman na baling ang atensyon ko sakaniya.

Nginitian ko siya. "Ang sweet niyo." Ani ko.

"Ganyan talaga ang buhay magasawa." Ani Deigo saka tumikhim ulit. Binaling ko sakaniya ang atensyon ko, tumayo ako nang tuwid at nilagay ang isang kamay sa sling bag ko ang isa naman ay pinamulsa ko.

"Mika, hindi mo sana mamasamain ang tanong ko." Ani habang hindi mapakali.

Natawa naman ako. "Ano bayan at hindi ka mapakali. Parang ang seryoso nang tanong mo ahh" sabay tawa ko pa.

Tumayo siya nang tuwid. "Tatanong ko sana kung okay na ba kayo nang asawa mo?" Nauutal na aniya.

Natigilan naman ako but I still compose myself. "Well, we're not okay but I'm trying. At saka kailan naman kami naging okay." Ani ko. Natandaan ko nanaman tuloy yung nangyari kagabi sa bar.

"Ha! Grabe ang haba nang pila." Salamat naman at bumalik na si Sandra to ease the tension between me and her husband. "What's with the silence, guys?" Napansin niya yata ang pananahimik namin.

Sabay kaming nag-iwas. "Wala." Sabay din naming sabi.

"Okay."

Pagkatapos mag shopping ay napagdesisyonan naming pumunta sa park.

"Mika ohh ice cream." Sabay abot sakin ni Sandra nung mango ice cream.

"Thank you." Sabi ko saka kinuha iyon. Tumabi sakin si Sandra sa pagkakaupo dito sa bench. Si Deigo ay sigurado akong bumubili pa nang ice cream niya. Habang nakatitig sa palubog na araw ay nalungkot ako. For some reason I missed my husband. Even though we're not really like one.

"Mika, umiiyak ka na naman." Maya't maya ay ani Sandra. Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako.

I licked my ice cream and with my free hand I wiped my falling tears.

"Ang tagal naman ni Babe." Ani Sandra sabay tingin sa wrist watch niya. "5 minutes nang nakalipas ahh? Hindi naman masyadong mapila sa bilihan nang ice cream."

Actually, I got jealous how relationship Sandra and Deigo was. They really are a perfect husband and wife. Wala nga lang silang anak dahil pinaghahanadaan pa daw nila ang future nang magiging anak nila. Sana. Sana ganun din kami ni Tyler. Pero I know that it will never happen. Hindi niya ako mahal even though I tried my best for him to fall for me but it didn't happend.

Ano bang wala sa'kin at meron sa mga babae niya? Why is he keep looking for another women if I'm here in front of him. Never let him go even if he does.

"Ano game?" Hindi ko namalayan na nakabalik na pala si Deigo.

"San ka ba galing? Siguro nakipaglandi ka nanaman." Ani Sandra sabay hampas sa balikat.

"Ouch naman babe." Daing ni Deigo. "Syempre hindi kita ipagpapalit kaya nga kita pinakasalan diba?" Ani Deigio sabay haplos sa mukha ni Sandra na ngayon ay ngingiti na.

My tears started falling. For some reason, I'm wishing that Tyler can tell that to me.

"Hoy! Babaita! Kanina ka pa umiiyak. Wag ka ngang umiyak. Diba usapan na Tyler didn't deserved your tears and yet, your here crying because of him." Saad ni Sandra.

"Guy's c'mon let's go. Dun na lang tayo sa swing para makapagrelax tayo." Ani Deigo sabay hatak sa kamay ni Sandra.

I wiped my tears. Sumunod naman ako sakanila. Papalapit na kami sa swing nang mapahinto kaming tatlo sabay-sabay. Nanikip ang dibdib ko after seeing the scene. Hanggang kailan ba siya titigil? When?

"Guy's let's go." Ani ko sabay talikod. Hindi pa naman kami tuluyang nakakaalis nang tawagin niya ko.

"Mika!" Aniya.

Tumakbo na ako hanggang sa matungtung ko ang kotse ni Deigo. Agad-agad akong sumandal sa pinto nang back seat. Yumuko ako at doon ay umiyak.

"Mika, let's go." Hindi ko namalayan na nandito na pala sila. Agad-agad akong pumasok sa back seat at doon pinagpatuloy ang pagiiyak.

Sila namang dalawa ay tahimik lang. Alam na nila, kahit anong comfort nila, wala iyon mangyayari.

Nang makarecover ay pinunasan ko ang luha ko. Napasulyap ako sa rear view mirror at grabe ang mugto nun. I open my sling bag and get my kit. Binuksan ko iyon at sinimulan ko nang ayosan ang mukha ko.

Nakita kong nawiwirduhan sa'kin ang magasawa but I just look at them thru rear view mirror and smiled. First, I put a concelear then put some retouch on.

Nang matapos ay niligpit ko na ito at tumingin sa bintana. Madilim na. I looked at my wrist watch and to my surprise its already 6:12. I can't imagine na nagtagal din kami sa park nang hindi ko namamalayan.

I smiled. Even though this day is not good. I can still can recover. I'm proud to myself.

___________________________

RECRUIT OTHER VIEWERS FOR THE FAST UPDATE!