SHE'S SERIES.1 HER DESTINY

year 2000 Grade four ako nong nagsimula lahat. 10 years old. siguro ito Yong stage na naiintindihan mo na lahat ng nangyayari sa paligid mo. Lima kaming magkakapatid. si kuya Renan panganay namin. si ate Rose pangalawa. sumunod si kuya Rick. ako si Rich. at ang bunso namin si Regie. Masaya kaming namumuhay nun. malaki din naman ang kinikita ni tatay sa pangingisda at tindahan ni mama. naalala ko nun apat plang kami nag aaral. sabay sabay kaming pumapasok sa school. si ate rose ang maghahatid saken minsan sa room ko, minsan si kuya Rick. hindi ko alam kong saan si kuya Renan lagi. ang alam ko kasi graduating siya sa high school at officer sa CTI 2nd Cadette. pero minsan nasusunod niya kami tapos sabay sabay din kaming umuwi sa bahay. masaya araw araw. kaen. tulog. laro. tapos biglang nagbago lahat. naalala ko, sumakay nalang kami sa jeep dala mga gamit namin. papunta kong san bago palang sa paningin ko. wala pa sa isip ko ang mag tanong non. nalaman ko nlang no'ng nag kwentuhan sila sa harap ng hapunan namin. nawalan ng trabaho si tatay dahil sa na ban ang mga malalaking sasakyang pan dagat na wala pang permit non. malaki kinikita ni tatay noon, isa siyang kosinero sa malalaking bangka. Yong mga mangingisda na pumupunta sa laot. Lumipat kami sa lugar na kinalakihan ni tatay. kung dati ay nasa bukid kami nakatira, ngayon naman ay sa tabing dagat. nakakatuwa dahil karamihan dito ay mga kamaganak namin. wala naman naging problema dito. mahihirapan lang siguro kami sa tubig at kuryente. napag disisyonan nila mama at tatay na doon sa Maynila mag aaral si kuya renan. naitawag na daw nila sa kapatid ni tatay non. pagkatapos mag ng graduation ay pumunta na si kuya sa maynila para doon mag aral. si ate rose at ako doon parin sa dating pinag aaralan namin. sa kapatid ni mama si tita neneng. si kuya Rick naman sa kapatid din ni mama si tita beng. nakakalungkot lang dahil mararanas namin ang mag watak watak lahat. hindi naman kami nahihirapan. nandon lang ang lungkot dahil mamimis mo ang dating sabay sabay kayo. Sa pag tita namin sa mga kapatid ni ng mga magulang namin. baon ang payo na laging sinasabi ni mama samin. "mag aral kayong mabuti. kaylangan niyong tiisin na malayo kayo samin. wag kayong pasaway sa mga tita niyo." kung dati pag gising namin ready na almusal, damit papuntang school, baon bukod sa pera my juice at tinapay pa. sa idad na 10 years old, nalayo ako sa mga magulang ko. sa mga tita ko ako natuto kong pano mag saing, laba at mag tupi ng damit ko, mag walis. kung dati pag may saket ka pahinga ka lang si mama na bahala sayo. pero wala sila. kaylangan mong kumilos kasi nahihiya kang hindi kumilos. Hanggang sa masanay nako na wala sila sa tabi ko. ine-enjoy ko nalang kasi natututo naman ako. nasanay na ganun.. nag graduate ako sa elementary na wala sila. hanggang sa Yong ate rose ko naman ang pumunta sa Maynila para mag trabaho bilang kasambahay. c kuya Rick naging working student sa school namin. hindi na kasi ako kayang pag aralin ng tita namin dahil May mga anak na din silang nag aaral din. bukod sa pagiging working student ni kuya rick. nag trabaho din siya sa negosyo ni tito na asawa ni tita beng. un ang ginamit niya pag suporta sa pag aaral ko.