The Twisted Fate of the Billionaire's Daughter

CHAPTER 1 Year June 9, 1995 Sa loob ng malinis at maaliwalas na silid ng ospital, naghihintay ang mag-anak Bianchi na may halong kaba at excitement habang nag-aabang sa paglabas ni Mrs. Amelia Bianchi. Ang kulay puting mga kurtina at malambot na ilaw ay nagbibigay ng kakaibang kaginhawahan sa silid, bagay na nakakapawi ng kaunting kaba sa mga puso ng mga nag-aabang. "Daddy, when do you think Mama will come out?" asked Valentina, Romeo and Amelia's eldest daughter, clearly excited to see her mother. "Don't worry, Valentina," replied Romeo, the creative and patient father of the family. "She'll probably come out soon. Let's just trust the doctors." Naglakad-lakad si Fabio, ang panganay na lalaki, sa loob ng silid, hindi mapakali sa kanyang upuan. "I hope so too, Dad. I miss Mommy." "You're right about that, Fabio." sang-ayon ni Giovanni, ang pangalawang anak na lalaki, na tila nagmumuni-muni habang nakatingin sa malayo. "We need to be complete again as a family." Samantala, si Alaia Quinn ay tahimik na natutulog sa kanyang crib, walang kamalay-malay sa mga pangyayari sa paligid. Ang kanyang munting pagtulog ay nagpapakita ng kanyang kawalang-kabuluhan sa mga pangyayari sa mundo, at ang kanyang inosenteng presensya ay nagbibigay ng kakaibang kapanatagan sa loob ng silid. Biglang, bumukas ang pinto at pumasok si Dr. Santos, ang doktor na nag-aalaga kay Mrs. Amelia Bianchi. "Good news, Mr. Bianchi sabi niya, na may ngiti sa kanyang mukha. "Mrs. Bianchi is ready to come out. We can bring her here now." Napuno ng excitement at kagalakan ang silid, at agad na nagmadali ang buong pamilya na makalabas at salubungin ang kanilang mahal sa buhay. Pagkapasok ni Mrs. Bianchi, hindi napigilang lumuha ni Valentina at naglakad siya papunta sa kanyang ina, "Mommy" "Anak ko!" sabay yakap ni Mrs. Bianchi sa kanyang panganay, na hindi na napigilang umiyak sa tuwa. "Indeed, it's truly touching," bulong ni Romeo, habang tinitingnan ang masayang eksena sa harap niya. "They're so happy." Sa paglapit ni Giovanni kay Mrs. Bianchi, napaluha rin siya at niyakap ang kanyang ina. "Thank you, Doc," pasasalamat niya sa doktor, na ngayon ay nakangiti na rin. Sa kabilang banda, si Fabio naman ay pabilis nang tumakbo papunta sa kanyang ina, "Mommy! I really miss you so much!" Naramdaman ni Mrs. Bianchi ang pagmamahal ng kanyang mga anak at asawa, at hindi niya napigilang umiyak sa tuwa at pagmamahal. "I love you so much, my children," bulong niya sa kanila habang sila'y niyayakap. "And I love you very much too, Romeo." Nagpatuloy ang mga yakap at ngiti ng pamilya Bianchi, na nagpapakita ng di-matatawarang pagmamahal at pagkakaisa sa gitna ng mga hamon ng buhay. Sa bawat pagsubok, sila'y nagiging mas matatag at mas nagkakaisa, handang harapin ang anumang darating na pagsubok bilang isang pamilya. Sa loob ng munting silid ng ospital, nagwawakas ang kanilang paghihintay at nag-uumpisa ang bagong yugto ng kanilang buhay bilang isang buo at masayang pamilya. Ng Discharge na si Mrs Bianchi at ang anak nito na si Baby Alaia Quinn Bianchi at lumabas na sila sa Hospital. Sa loob ng kanilang magarang van, ang pamilya Bianchi ay naglalakbay patungo sa kanilang mansion, hindi nila alam na may mapanganib na naghihintay sa kanila sa daan. Ang gabi ay tahimik at mapayapa, ngunit ang takot ay bumabalot sa loob ng sasakyan habang sila'y patuloy na lumalayo mula sa lungsod. "The night is so quiet." sabi ni Valentina, na nagmamasid sa labas ng bintana habang hawak ang kanyang cellphone. "You right Valentina" sagot ni Giovanni, na nagpapatuloy sa paglalaro ng kanyang handheld game console. "I wish it could be like this all the time." Nakatingin si Mrs. Amelia sa kanyang mga anak, na may halong pangamba sa kanyang mga mata. "Don't get out of the car until we reach home." Tumango ang mga bata bilang pagsang-ayon, ngunit ang takot ay bumabalot pa rin sa kanilang mga puso habang sila'y patuloy na naglalakbay. Bigla na lamang, isang grupo ng mga armadong lalaki ang biglang lumitaw mula sa dilim ng kalsada, nagdulot ng takot at kaguluhan sa loob ng sasakyan. "Oh no, what is this?!" bulalas ni Fabio, na agad na nagtago sa likod ng upuan kasama ang kanyang mga kapatid. Nagkaroon ng kaguluhan sa loob ng sasakyan, habang si Romeo ay nagpakatatag sa pagmamaneho, sinusubukan na ilayo ang kanilang pamilya mula sa mapanganib na sitwasyon. "I'm here for you, my children!" sigaw ni Romeo, ang kanyang tinig ay puno ng determinasyon habang nagmamaneho sa gitna ng kaguluhan. Si Mrs. Amelia ay dumukot ng kanyang cellphone, tila sinusubukan tawagan ang mga awtoridad para humingi ng tulong. Ngunit ang kanyang mga kamay ay nagugulong at ang kanyang puso ay kumakabog sa takot para sa kaligtasan ng kanyang mga anak. Habang ang palitan ng putok ng baril ay nagpapatuloy sa labas, ang pamilya Bianchi ay patuloy na nagmamanman sa loob ng kanilang sasakyan, umaasa at nagdarasal na makaligtas sila sa mapanganib na sitwasyon na kanilang kinakaharap. Sa gitna ng takot at kaguluhan, ang kanilang pagkakaisa at pagmamahalan ay nagbibigay sa kanila ng lakas na kailangan nila upang harapin ang anumang hamon na dumating sa kanilang landas. Sa bawat saglit ng pangamba, ang pagmamahal ng pamilya Bianchi sa isa't isa ay patuloy na nagpapalakas sa kanilang loob. Sa gitna ng karahasan at panganib, ang sasakyan ng pamilya Bianchi ay hinaharangan ng mga armadong kalaban sa negosyo. Ang tahimik na gabi ay biglang naging marahas at puno ng takot. "Dad! what is this?!" sigaw ni Valentina, ang kanyang tinig ay puno ng pagkabahala habang nakatitig sa mga kalaban sa labas ng sasakyan. Nagmamaneho si Romeo nang may determinasyon, ngunit ang kanyang puso ay nagdaramdam sa takot para sa kaligtasan ng kanyang pamilya. "Don't worry," mga anak," sabi niya, ang kanyang tinig ay pilit na nagpapakalma. "I'll take care of you. Just stay safe inside the car." Ang mga bata ay umiiyak sa takot, samantalang si Mrs. Amelia ay patuloy na nagdarasal na sana'y sila'y makaligtas sa panganib na kanilang kinakaharap. Sa gitna ng kaguluhan, biglang nagkaroon ng palitan ng putok ng baril. Si Romeo ay hindi nag-atubiling lumaban upang protektahan ang kanyang pamilya laban sa mga kalaban. "Where is the help?!" bulalas ni Giovanni, na may pananabik na tingin sa labas ng bintana, umaasang may dumating na tulong. "We should have just escaped!" bulong ni Fabio, na puno ng takot at kaba habang kinakapkap ang kanyang cellphone. Ang bawat putok ng baril ay nagpapalakas ng kanilang takot, ngunit hindi nagpatinag ang determinasyon ni Romeo na ipagtanggol ang kanyang pamilya sa anumang paraan. "Don't worry , mga anak," sabi ni Mrs. Amelia, na nagsisikap na manatiling matatag sa harap ng kanyang mga anak, kahit na sa loob ay puno rin siya ng takot. Habang ang kaguluhan ay patuloy sa labas, ang loob ng sasakyan ay puno ng hibik at panalangin. Ang mga bata ay umaasa na makaligtas sila sa mapanganib na sitwasyon, at ang kanilang pag-asa ay nagsisilbing tanglaw sa gitna ng dilim at takot. Ang mga bata ay nagtitiwala sa kanilang ama, at kahit na may takot sa kanilang mga puso, nagpapakatatag sila sa pagmamahal at pagtitiwala sa kanilang ama. "Daddy, please don't leave us," bulong ni Valentina, na puno ng pagkabahala. "Just trust, Valentina," sagot ni Romeo, na nagmamalasakit na tinitingnan ang kanyang mga anak. "You won't be left alone." Sa kabila ng panganib sa paligid, ang pamilya Bianchi ay patuloy na naglalakbay, sumusulong patungo sa kaligtasan sa ilalim ng gabing dilim at mapanganib. Sa loob ng sasakyan, si Mrs. Amelia ay mahigpit na nakayakap sa kanyang mga anak, pinapalakas ang loob at nagbibigay ng kapanatagan sa kanilang mga puso. "Let's just trust your daddy." sabi ni Mrs. Amelia, ang kanyang boses ay puno ng pag-asa at pananalig. "Daddy won't leave us. We'll face any challenge together." Sa ilalim ng gabing madilim, ang kanilang sasakyan ay patuloy na umaandar, hanggang sa makalayo sila sa kanilang mga kalaban at makahanap ng isang ligtas na lugar upang magtago. Sa gitna ng kagipitan at panganib, ang pagmamahal at pagkakaisa ng pamilya Bianchi ay patuloy na nagbibigay sa kanila ng lakas at lakas ng loob. Sa bawat hakbang na kanilang ginagawa, ang kanilang pagtitiwala sa isa't isa ay nagpapalakas ng kanilang determinasyon na malampasan ang anumang hamon na kanilang kinakaharap. Habang sila'y patuloy na nagtatago, ang kanilang pag-asa at pananalig ay nagpapatuloy na nagbibigay sa kanila ng liwanag sa gitna ng dilim at kagipitan. Ang kanilang pagkakaisa ay nagpapalakas sa kanilang loob at nagbibigay sa kanila ng lakas na kinakailangan upang harapin ang anumang pagsubok na kanilang kinakaharap. Sa pamamagitan ng tapang, determinasyon, at pagmamahal sa isa't isa, ang pamilya Bianchi ay nagtagumpay na malampasan ang panganib at makaligtas mula sa kanilang mga kalaban. Sa ilalim ng gabing mapanganib, sila ay nagawang magtago at makalayo mula sa panganib, patuloy na nagtutulungan at nagmamahalan sa gitna ng hamon ng buhay.