Adventure In Zumas Planet

PROLOGUE Galaxy Is Unknown Kasalukuyang nandito kami ni Sarabe sa sala area at wala pa’ng nagsasalita sa ‘min. Marami ang tumatakbong katanungan sa isip ko at alam kong kaya niyang ipaliwanag sa ‘kin ang lahat-lahat. “Anong lugar ‘to? Bakit ako nandito? Patay na ba ako?” Sunod-sunod kong tanong sakaniya. “Isa-isa lang pwede ba?” Sabay cross arm niya pa. “Ang lugar na ito ay ang Zumas. Isang planetang hindi nabibilang sa solar system kaya walang nakakaalam ng existence nito maliban sa ‘tin.” Ibang planeta? Paano ako nakapunta rito? Pinaglalaruan ba ako ng babaeng ‘to? “Pinaglalaruan mo ba ako? Gulong-gulo na ako kaya huwag ka ng magsinungaling Sarabe!.” “Ano’ng mapapala ko kung magsisinungaling ako Sakura?” Bigla naman akong nakaramdam ng guilt dahil sa sinabi ko sakaniya. “I am sorry, go ahead. Just tell me the details where the hell I am.” Sabay pakawala ko ng buntong hininga para kumalma. “Natatandaan mo pa ba ang nangyare saiyo bago ka nakapunta rito?” “Oo, naaksidente ako tapos nang magising ako, nakita ko si mama at kahit anong sigaw at pakiusap ang gawin ko sakaniya hindi niya pa rin ako naririnig o nakikita. Sinundan ko siya at hindi sumuko sa pakikipag-usap sakaniya hanggang sa pumasok siya sa kwarto at doon ko nakita ang sarili kong katawan. Nagulat ako at napaiyak hanggang sa hindi ko malaman na dahilan, ay nakarating ako sa isang bus station. Isang station na never ko pang na encounter sa buong buhay ko. Pumasok ako sa bus na ‘yon at sumama sa paglakbay hanggang sa makarating ako rito.” napatigil ako ng ilang sigundo at inalala ang nakaraan. Sobrang linaw pa ng mga imahe sa isip ko kaya detalyado kong naibahagi kay Sarabe ang mga pangyayare. “Patay na ba ako? Kalukuwa na ba ako? Bakit kakaibang dimension ata ang napuntahan ko? Ang akala ko langit o empyerno ang binabagsakan ng mga namamatay na tao?” “Ano nga ulit ang sinakyan mo papunta rito?” Seriously! Nakikinig ba talaga ‘to? “BUS. KAYA PA’NO MO NASASABING NASA IBANG PLANETA NA AKO? BUS! BUS ANG SINAKYAN KO HINDI SPACESHIP!” Singhal ko. Nabuntong hininga naman siya. “Una, hindi ka pa patay.” “Eh sino ‘yon—” “Makinig ka muna sa mga sasabihin ko. Huwag ka na munang sumawsaw.” At saka niya itinaas ng bahagya ang kaniyang salamin sa itaas na parte ng ilong niya. “Hindi ka pa patay Sakura. Natutulog ka lang sa Earth pero ang kaluluwa mo ay muling nagkaroon ng panibagong buhay dito sa Zumas. Nandito ka dahil hindi ka ordinaryong nilalang Sakura. Nandito ka dahil kailangan ka namin. Kailangan ka ng planeta, kasama kayo ni Matagi sa mission para makamit ang kapayapaan ng planeta.” Nalilito ako sa mga sinasabi niya. Parang hindi pa nasasagot ang mga katanungan ko tapos ngayon may mga dumagdag pa. s**t. “Anong ibig mong sabihin?” “Napakahirap talagang mag explain sa walang alam.” Bulong niya na hindi ko mantindihan. “Zumas is one of the planet in galaxy in which you cannot seen in solar system. The distance of this planet from Earth is hundred billion kilometres.” Hundred billion kilometres? Are you kidding me Sarabe? “ No one from the number of scientists that can explain the existence of Zumas because of the great distance. And they haven’t any equipment to discovered this planet.....They will never do.” Bakit parang hindi masikmura ng katawan ko ang sinasabi niya? Amazement is really covered in my body. Hindi ako makapagbitaw ng salita. Totoo, totoo ang napapanaginipan ko noon. Except in Earth, there was a planet that can harbour life. “Galaxy is unknown Sakura, there are many things that you cannot expect to be exist.” ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ :-) Warning for all readers, this story is FICTION. Imagination ko lang ‘to kaya ‘wag ni’yo akong e-judge. Tumatanggap ako ng correction at hindi ako tumatanggap ng judgement. Mind your own kong baga. Kung ayaw mo ng ganitong genre, huwag mo ng basahin. I’m just sharing my imaginary planet here. Haha, walang basagan ng trip.