Tough Hunks Series 10 : Bryant The Valiant

Chapter 3

Her scream woke him. Bryant jerked awake at the sound, his heart racing. Panandalian kasi siyang nakaidlip. Si Taylor at Edrian naman ang nakatokang magpatrolya sa labas ng kanilang temporaryong safe house. Halos tinakbo naman niya ang pagitan ng kwartong kinaroroonan ni Nadiah. Saka mabilis na binuksan ang pinto roon.

"Nadiah!"

She was twisting on the floor, tangled in one blanket they'd given to her. At sa pagtawag niya sa pangalan nito, napadilat ito ng mga mata. Sa ilang segundo ay blangko lang itong nakatitig sa kanya. Dali-dali naman niyang linapitan ito. Pero sa napapansin niya mukhang tulala ito na para bang binabangungot.

He reached out to her. Nanginginig kasi si Nadiah at unti-unti naman nitong ipinikit ang mga mata. "Sorry."

Napakuyom nalang siya sa kanyang mga kamao. Hindi niya kasi ito pwedeng mayakap. Nasa misyon pa rin siya kaya hindi niya pwedeng isaalang-alang ang mga personal na bagay na namamagitan sa kanila.

Faint rays of sunlight trickled through the boarded-up window. Si Cindy ang pumili sa naging temporaryong safe house nila nong kasagsagan sa kanilang rescue operation. Isa itong liblib na lugar at mukhang abandonadong property din ito. Ang maganda lang dito ay nasa high land sila, so they had the tactical advantage.

At dahil sa nasisinagan nga ng kaunting araw si Nadiah kaya nakikita niya ito. Andami na ngang nagbago sa pisikal na anyo nito. Pero maganda pa rin naman ito sa paningin niya. At nakakahumaling pa rin ang kurba ng katawan nito. Asset pa rin nito hanggang ngayon ang mala-hour glass nitong beywang at pouty lips. Para sa kanya ito pa rin ang--

"Tigilan mo na nga yang pagkakatitig mo sakin." sabi nito at umupo ito sa isang silya roon.

Tragis. Matagal nga ba talaga ang pagkakatitig niya rito?

She pulled up her knees and wrapped her arms around them. "Patay na ba talaga si Jun?"

Hindi naman siya pwedeng magpahalata sa reaksyon niya. Kinailangan pa rin niyang mag-ingat. His team wasn't ready yet to reveal all the intel they were still gathering. Yan din ang rason kung bakit hindi pa sila umaalis sa Malaysia. Maari naman nilang mailabas ng mabilis si Nadiah sa bansang iyon, subalit ayaw ng buong team na mag-iiwan sila ng loose ends. So a twenty-four hour delay was a standard protocol for them.

"Sinubukan ko ng hanapin siya sa loob ng gusaling iyon," sabi niya rito, nahanap din kasi niya ang kwarto kung saan ang sinasabi nitong naroroon si Jun. Nakita nga niya roon ang dalawang silya na mayroong mga pantali. Malamang naroroon nga ang sinasabi nitong si Jun. Kaya lang baka nakatakas na rin ito bago pa sinunog ang gusali. "pero wala talaga akong nakitang ibang bihag."

"Baka kasama siyang pinalabas ng mga goons."

Ayaw naman niyang magsinungaling dito. "Siguro."

Humakbang siya papalapit dito at ni hindi ito pumitlag. "Sinaktan ka ba nila?"

Hinawakan naman ng dalaga ang mukha nito. Nakita niya kasing may iilang pasa ang mukha nito.

"Wala itong mga pasa ko sa mga pasang natamo ni Jun. Simula kasi ng dukutin kami ng mga goons na iyon, araw-araw nilang tino-torture si Jun. Marinig ko nalang na namimilipit na ito sa sakit."

Humakbang ulit siya ng lakad na halos magkadikit na ang mga katawan nila ng dalaga. "Dinukot ka nila, pero hindi ka ba nila piniga sa pagtatanong?"

"Noong una, Oo." She licked her lips. Now wasn't the time to notice that her lips were sexy as ever. It wasn't the time, but he still noticed. Meron naman talaga siyang palaging mapapansin dito. Kaya ngayon pa lang susulitin na niya ang nalalabing araw nila. Dahil once babalik na sila sa Pilipinas ay maghihiwalay na ulit sila ng landas. Kailanman hindi kasi nababagay ang anak ng kriminal sa anak ng isang senador. At mukhang yan din ang magiging kapalaran niya.

Tiningnan naman ni Bryant ang mga palad niya, wala itong dugo, ngunit alam niya na kahit gaano pa siya maghugas ng mga kamay ay naroroon pa rin ang mantsa ng dugo, at kailanman hindi na ito mawawala pa.

He was good at killing. His father had been right about that. They'd both been good at it..Too good.

Napabuntong-hininga si Bryant. Matagal na kasi niyang binaon sa limot ang nakaraan, gaya nalang sa ama niya. Kaya sa trabaho lang siya dapat nakapokus. "So nang tanungin ka ng mga gagong goons..." kailangan ng team nila ang karagdagang impormasyon kaya kinailangan talaga niyang magtanong. "Ano bang gustong malaman nila?"

Napataas ito ng baba. "Gusto nilang malaman ang tungkol sa ama ko." Napahinto muna ito ng saglit saka pa ito nagpatuloy sa pagsasalita. "Ano-anu ba ang mga pinagkaabalahan ng ama ko ngayon?" Tila may kinimkim na hinanakit sa boses nito.

Kung alam mo lang Nadiah, na nagbebenta ng mga ilegal na armas ang ama mo sa loob at labas ng bansa.

"Hindi ko alam." sabi niya. Madali lang naman magsinungaling sa bagay na yan. Pero kay Nadiah, tila nahihirapan yata siya.

She blinked. "You do." She stood slowly and came close to him. Napatingala ito sa kanya at pinagkatitigan siya. At six foot four, he towered over her smaller frame. "Pero mukhang ayaw mo lang sabihin sakin."

Ang trabaho niya ay ang mailigtas ang dalaga at madala ito sa ligtas na lugar, yon lang at wala ng iba pa. "Ano ang sinabi mo sa kanila tungkol kay senator?"

"Wala. Wala ako ni katiting na sinabi sa kanila tungkol sa ama ko. Alam ko kasi na once magsalita ako tungkol sa ama ko, papatayin pa rin nila ako pag makuha na nila ang impormasyong kailangan nila."

Yeah, tama nga ito. Sa katunayan nga, nanggagalaiti na siya sa mga hinayupak na yon sa pagmamaltrato nila sa dalaga. "So hindi ka talaga nagsalita, at pinabayaan ka lang nilang mag-isa?"

Parang hindi yata siya kumbinsido sa kwento nito. Pwera nalang kung ginamit ito ni Guevarra bilang bargaining tool kaya kinailangang mapanatili nilang buhay ang dalaga habang nasa mga kamay nila ito.

Napapailing naman si Nadiah. "Nang matagpuan mo ako...dinala na nila ako sa torture room. Gusto na siguro nila akong magsalita, by hook or by crook. Gaya nalang sa ginawa nila kay Jun upang magsalita ito."

"Ano bang itsura ng Jun na iyan?"

"Tall, dark, and handsome. Mukhang ka edad lang din yata kami. Alam mo siya lang ang nagpapanatili sa katinuan ko sa limang araw na bihag kami ng mga goons."

Siguro nga dahil wala namang ibang kakapitan ang dalaga sa mga oras na iyon kundi ang kapwa rin nitong nadukot. Pero ang deskripsyon nito sa lalaki na 'tall, dark and never mind este handsome' ay di pa rin sapat. He needed more info than that.

"Mukhang malinaw na malinaw sayo ang mukha ng Jun na yon ah."

Napatango ito.

"Mabuti naman dahil kung sakaling makabalik na tayo sa Pinas ay madali mo lang itong ma describe sa sketch artist."

Napakunot naman ito ng noo.

"We'll just need to search the missing-person's database." pagsisinungaling niya. "A close image will help us find out exactly who Jun was."

Bahagya itong napatango pero mukhang hindi ito kumbinsido. "I think I can do better than meet with your sketch artist. Bigyan mo nalang ako ng lapis at papel, at iguguhit ko ang itsura ni Jun para sayo."

Tama, isa nga palang sketch artist si Nadiah, iyan ang talentong meron ang dalaga. Maguguhit nito ang kahit anuman o ninuman...in an instant.

"Gusto naming gumuhit ka sa mga taong nakita mo habang naging bihag ka pa."

Napatuwid ito ng upo. "Sure."

Good. Ito nga ang kailangan nila.

"Gusto kong mahuli ang mga lalaking iyon. Gusto kong matapos na ang mga masasamang ginagawa nila."

Mismo. Kaya nga itataya niya ang buhay niya sa misyong ito, mahuli lang nila si Guevarra.

"Magpahinga ka muna." aniya saka tinalikuran ang dalaga.

They could take care of the sketches soon enough. For the moment, he needed to go talk with his team to tell them about his suspicions.

Ngunit bigla nalang nitong hinawakan ang braso niya. "Bakit ikaw ang naatasang magligtas sakin? Bakit ikaw, Bryant?"

He glanced down at her hand. Touching him was dangerous. She should have known that.

Siguro isa yan sa rason kung bakit nilayuan niya si Nadiah noon. Alam kasi niyang mapanganib siya para sa babae.

"The senator came to our unit." matigas niyang saad dito para hindi nito mahalata na apektado siya sa pagkakahawak nito sa kanya. "Gusto niyang dalhin ka namin sa isang ligtas na lugar."

"Your unit?" napahigpit ito ng pagkakahawak sa kanya.

Bahagya naman siyang napatango.

Itinago kasi nila ang misyong ito, kaya hindi nila pwedeng sabihin na taga NBI sila kasi labas na ito sa jurisdiction nila.

"Does your unit or team...have a name?"

"Tinawag kami sa team namin na Tough Hunks Agents." mabilis niyang pagsisinungaling. Pero kalahating totoo rin. Dahil bukod sa pagiging agent mga tigasing Hunghunks din naman sila.

"Talaga bang ang father ko mismo ang lumapit sayo? Paano niya nalaman ang--"

"Hindi naman ako ang mismong nilapitan niya. Pumunta siya sa division namin."

Napapailing naman si Nadiah sa kanyang ulo. "I didn't think he'd try to get me back." may lungkot sa pahayag nito.

Hinarap niya ulit ang dalaga saka hinawakan niya ang baba nito at inangat. "I was getting you back." Batid niyang nagiging personal na yata siya sa mga sinabi niya rito.

Hands off, Bryant. Get her on the plane. Iuwi mo na siya sa kanilang tahanan. At wag na wag ka na ulit magpapakita sa kanya.

Pero matagal na ang pahanong hindi niya na ito nahahawakan. At matagal na rin ang panahong hindi niya na ito nahahalikan. Iyon pa naman ang kahinaan niya.

Subalit bigla nalang tumingkayad ang dalaga at hinalikan siya sa kanyang mga labi.

Oo, hindi siya nanaginip. Hinalikan talaga siya nito.

Bryant let his control go. For that moment with her, he just let go. Kaya mabilis niyang kinabig ang katawan ng babae at niyakap ito. Her breasts pushed against his chest, and he could feel the tight points of her n*****s. She had perfect breasts. He remembered them so well. Pretty and pink and just right for his mouth.

Yeah, her mouth...nothing was better than her mouth. Nang dise-otso pa lamang kasi ito ay natikman na niya ang kainosentihan nito.

Seduction, at that moment from her, wasn't what he'd expected. But it sure was what he really wanted. His hands tightened around her, and he held her as close as he could. His tongue thrust against her mouth, and her moan was the sound he'd never forgotten. Arousal hardened his body as her hands slid under his shirt and her nails raked across his flesh.

Mukhang mas nagiging hot at wild na ngayon ang dalaga. Pero sa tingin niya mali pa rin ang ginawa niyang pag take advantage rito.

Pero bakit hindi man lang niya pinigilan ang sarili? Bakit nakahawak pa rin siya sa kurbang beywang nito?

Isa lang naman ang sagot diyan - dahil kailangan niya ito.

Kumalas na siya sa halikan nila at yumuko siya para matitigan niya ng maigi ang dalaga. Humihingal pa ito mula sa makapugtong-hiningang halikan nila. Her lips were red, swollen from his mouth. Gusto pa nga niyang halikan ulit ito. Pambawi sa sampung taong magkawalay sila.

So ano pa ba ang hinihintay mo, Bryant? Pasko? Get her naked. Take her to bed.

Ngunit sa halip ay malalim siyang napabuntong-hininga. "Hindi to dapat nangyari." palatak ni Bryant.

At his words, the hunger, the passion that had been on her face and in her eyes cooled down instantly.

"Nadiah--"

"Sorry." anito sabay tulak sa kanya. "I don't even know what I'm doing." Tinalikuran siya nito at hindi na ito lumingon pa.

"You should try to get some more sleep." pahabol niyang sabi.

Naisip kasi niya na hangga't nasa kustodiya niya ang babae ay responsibilidad niya ito. At kahit saan man ito magpunta dapat naroroon din siya na parang anino nito. Kaya dapat din itong sumunod sa kanya.

"If ever you're in my arms again..." nasambit niya bigla nang harangan niya ito sa dinadaanan nito.

Tragis naman oh, ba't linya pa ng kanta ang nasabi ko.

Tuloy nanlaki ang mga mata ng babae na nakatitig sa kanya.

"Nagpakamaginoo lang ako this time."

Tama. Eh maginoo naman talaga siya.

"Napakalaki kong gago kung gagawin ko ulit sayo yon. Pwera nalang kung ikaw mismo ang mang-aalok," birong-totoo nito. "dahil hinding-hindi talaga ako tatanggi."

Tila nainis naman sa kanya si Nadiah kaya bigla itong nag walk-out sa kanya.

Alam niyang hindi iyon magandang salita para sa isang babaeng naranasan ang pagkabihag. Wala lang talaga siyang ibang masabi. Kaya minabuti niyang pabayaan lang muna ito sandali.

Nang pupuntahan na sana niya ang mga ka teammates sa kabilang kwarto ay naispatan naman niya si Edrian na mukhang kanina pa naroroon.

"Now I get it." pahayag pa nito.

Gusto niyang magalit sa pakikinig nito sa pag-uusap nila ni Nadiah, pero wala na siyang magagawa pa. Isa pa kaibigan at kasamahan niya si Edrian. Kaya hindi na niya matatago pa rito ang nakaraan nila ni Nadiah.

"Napatunayan kong lapitin ka talaga ng mga chicks, tol. Sana all." tudyo nito sabay tapik sa balikat niya. "Kasi kahit saan man tayo magpunta, di maitatangging chick magnet ka nga. Pambihira."

Napa smirk naman si Edrian. "Mukhang alam ko na kung bakit." anito na nakangisi. "May nunal ka sa junior mo, ano?" paanas nito.

Bryant just glared at his friend. At sa halip na patulan ang mga biro nito ay minabuti niyang talikuran ito para makipagpalit na ng guard shift kay Taylor.

*****