Instant Mommy of a Billionaire's Son

Chapter 05

The moment Phoebus entered his house, a sulking face of his personal cook welcome him. Nakabusangot ang mukha ni Koa habang nangangalumbaba. Para itong nalugi.

"Welcome home, bossing." Bati ni Zion. Zion is his son's babysitter. Nakasuot pa ito ng parang apron na karaniwang sinusout ng mga kasambahay.

"What happened to him?" Phoebus tilt his head a bit to point Koa, who are sulking on the couch. "Maayos pa naman 'yan ng umalis ako kanina."

"Ah," tumawa na malakas si Zion. "Hayaan mo na 'yang isang yan bossing. Nagtatampo lang 'yan dahil hindi na pinapansin ang luto niya ni Andrew mula kahapon. Ayaw na kainin ni Andrew ang mga nilulutong snacks niya."

"Why? What happened?" Usisa pa ni Phoebus, "... and where is my son and the woman?"

"Nasa gazebo sila, boss. Nagkukulay sa mga drawing books ni Andrew." Sabi pa ni Zion.

"Coloring books? Really?" Gulat na tanong ni Phoebus. "My son let that woman play his coloring books?"

Phoebus was shocked. Sa lahat ng laruan ng kanyang anak, ang coloring books lang nito ang hindi pinapahiram o pinahahawakan na kahit na sino ng anak niya. Kahit nga siya mismo ay pinagbabawalan ng anak na makita ang coloring books nito.

"Nagulat nga din kami kanina, eh. Himala na hindi pinagdamot ni Andrew ang coloring books niya. Siya pa mismo ang nag-aya kay Stella na magkulay sila. Nakakapanibago talaga."

Sa ilang araw na pananatili ng babaeng tinatawag ng anak niya na Mama, marami nang nagbago sa anak. And that was like a threats to Phoebus. Baka sa susunod ay hindi na lumapit ang anak niya sa kanya. That would be a héll on earth just in case.

Dahan-dahan lang at walang ingay na naglakad si Phoebus papalapit sa dalawang tao na nagtatawan sa gazebo. May nakalatag na foam bed sa sahig ng gazebo at doon nakadapa ang dalawa habang nagkukulay.

".... And what happen after po, Mama?" Yun ang tanong ng anak na naabutan ng binata.

Mukhang masaya ang pinag-uusapan ng dalawa dahil panay ang tawo ng mga ito. Hindi muna si Phoebus nagpakita sa dalawa at tahimik lang na nakikinig.

"Ayon, umiyak ako nang sobra sobra." Sagot ng dalaga saka tumawa. "Sabi pa ng Itay ko noon na ang tanda ko na daw takot pa din ako sa palaka. Ikaw ba Andew, hindi kana takot sa mga palaka?"

Gusto sanang sumabat ni Phoebus sa sinabi ng dalaga. Maraming beses na na sinaway ng binata ang tungkol sa pangalan ng kanyang anak pero Andew pa din talaga ang tinatawag ng dalaga sa kanyang anak. And that's pissing him off!

"Andew don't know po, Mama. Andew never seen a frog. Sa mga books lang po may frogs and they're cute." Inosenteng tugon ng bata.

Mula sa masayang mukha, nalukot naman kaagad ang hitsura ng dalaga. "Hindi kapa nakakakita ng palaka?"

Umiling ang inosenteng bata.

"Kahit isang beses lang? As in?" Gulantang na tanong ni Stella.

"No, po." Innocence is visible on Andrew's eyes. "Daddy, won't allow Andew to go outside the house po. But sometimes Andew would go out with Uncle Kenzo, and Uncle Cyruz, and Uncle Koa and Uncle Zion."

"Bakit?" Nagtatakang tanong ng dalaga. Hindi pa din ito makapaniwala na hindi pa nakakakita ng palaka ang bata.

"Andew doesn't know po. Sabi lang ni Daddy po for my safety po."

Phoebus suddenly felt guilty for keeping his son into pedestal. Simula nang isilang ang kanyang anak, hindi ni minsan hinayaan ng binata na lumabas ito ng basta-basta. It's for his son's safety.

The world they live in isn't that nice to all people, especially them.

Hindi lang muna nagpakita ang binata sa pinagtataguan nito na mayabong na puno ng rosas. Gusto niyang makita kung ano ang gagawin ng babae.

Tumayo ang dalaga mula sa pagkakadapa at inilahad ang kamay sa bata.

"Stand up, dali." Aya ni Stella sa bata.

Tumingin ang bata sa kanya na parang nagtatanong ito. "Where are we going po?"

"Manghuhuli tayo ng palaka." Ngiting sabi ni Stella. "Para naman makakita kana ng totong palaka sa personal. Tapos gagawin natin ulam kapag marami tayong nahuli."

"Pero takot po ikaw sa frog mama." Andrew pointed out.

Matagal bago sumagot si Stella. "Okay lang. Tatakbo nalang ako kapag tumalon papuntaha sa akin ang palaka." Inilahad ulit ni Stella ang kamay. "Ano, tara?"

Masayang inabot ng bata ang kamay na nakalahad ng dalaga, "okay po!"

Phoebus stared at his son. He look so happy while jumping and chanting. He suddenly felt guilty. Kasalanan niya kung bakit may mga bagay na hindi ang alam ng anak. For him, it's better than put his son's life in danger.

Hindi gusto ni Phoebus na mangyare ulit 'yun sa anak. Ayaw niya nang magdusa pa ang anak tulad ng dinananas nito noon dahil sa kapabayaan niya. Dahil sa pagtitiwala niya agad-agad. Never in his life he would to that happen. Never again.

"Nakita mo sila, boss?" Tanong ni Zion ng makita ang boss na bumalik galing gazebo.

"Yeah," Phoebus lazily answered. "Watch them out, Zion. Nanghuhuli sila ng palaka sa labas. Bantayan mo baka kung anong palaka ang makuha nila. Balak pa naman ulamin ni Stella ang mahuhuli nila."

Tumawa ng malakas si Zion, "talagang kakaiba ang trip ng babaeng 'yan palagi. Pang-out of this earth ang mga ginagawa palagi. Kaya nagtataka talaga ako bakit gustong-gusto ni Andrew si Ms. Stella, magkaiba naman ugali nila."

Akmang sasagot pa sana si Phoebus ng tinawag siya ni Cyruz ang personal driver nila.

"Someone's outside the house, boss. He's been tailing us since we left the company." Seryosong sabi ni Cyruz. "Should I dispose her, boss? My hands been itchy this past few days. Medyo na ngangati na 'tong kamay ko, boss. Matagal na ang huling hawak ko sa baril. I miss shooting people on their heads." Said Cyruz like it was normal for him to shoot people dead.

"Avoid talking this kind of topic when we're at the house," Phoebus every voice held so much authority. "My son might hear it." Phoebus sigh, "Tingin niyo ang anak at si Stella. Baka kung ano na ang ginagawa ng dalawang 'yon."

Iisa lang ang hinala ni Phoebus kung sino ang sumusunod sa kanila. This woman has been a pain in his head. Talaga hindi pa rin ito tumutigil kahit anong gawin niya.

"What are you doing here, woman?" bungad agad ni Phoebus ng makita ang babae na naninigarilyo sa labas ng gate nila.

Ngumisi ang babae, "give me money. I want it now." Walang hiyang saad nito.

Phoebus stared at the woman blankly, "Why would I do that?"

The nerve of this woman. Mas makapal pa ang mukha nito kaysa sa espalto ng mga kalsada.

Mapang-uyam na tumawa ang babae, "You will give me money Phoebus, or I will sold your location to the Domingo's. Gusto mo ba ulit napahamak ang anak mo? Sabihin mo lang. Isang tawag ko lang sa mga Domingo, tiyak akong susugod agad mga 'yon dito."

Phoebus gritted his teeth and clench his fist. Kahit gaano pa siya kagalit sa babaeng kaharap niya ngayon, hindi parin nito itong kayang saktan. Malaki ang utang na loob niya sa babae.

Left with no choice, Phoebus asked. "How much money you need?"

Isang matagumpay na ngiti ang iginawad ng babae, "bibigay ka din pala."

"Name your price so, you could leave." matigas na sabi ni Phoebus. Gusto niya nang matapos ang usapan nila ng babae. He felt nauseated seeing the woman evil smirk.

Sambit ng babae bago ibinuga ang usok ng sigarilyo, "fifty million. Just a small amount."

"I'll send it to your bank account." Daretsahang saad ni Phoebus. "Just keep your mouth, Parcia."

"Oh, yes, of course. Mommy will make sure that no one will find you." Ani ng kanyang Ina na kinamumuhian niya. "Thanks for the money, my son. Adios."

Parcia, Phoebus mother. The woman he loathed a lot. And rason kung bakit hindi siya madaling magtiwala sa babae 'yon ay dahil sa Ina niyang minsan na siyang pinagtaksilan.

The reason why his son got kidnapped once and suffered from brutal way in his young aged.

Phoebus walked back in his house with menacing aura. Naiinis siya pero wala siyang magawa. Pero napalitan ng pagkabahala ang inis niya ng makarinig siya ng isang malakas na tili mula sa garden.

"Andrew!" Tawag niya at dali-daling tumakbo patungong gazebo.

At doon, nakita niya ang babaeng nakahandusay sa damuhan at umiiyak na anak.

"Daddy, is Mama dead po? May tumalon na frog sa kanya." Iyak ng anak habang niyuyogyog ang dalagang walang malay.