Simula
1418 Words
Simula
TW: a***e and Harassment
"Wala ka ng ginawang matino sa pamilyang ito! Puro kahihiyan ang dala mo! Hindi ka ba nahihiya?! Tangina naman, ayris! Ang tanda tanda mo na! Tignan mo natalo ako sa sugal! hayop ka talagang babae ka! Ibalik mo ang perang natalo ko bukas na bukas! Naiintindihan mo!?" Nagtatangis ang bagang na sigaw ni mama.
Sanay na ako sa ganito. Laging ganito, walang bago.
Natalo kasi siya sa sugal kanina. Hindi ko alam kung anong kasalanan ko sapagkat nag sugal siya ng walang dalang pera. Tinago ko ang sahod ko dahil enrolment na next week at kailangan ko 'yon.
Hiningian niya ako ng pera ngunit wala naman akong naibigay sakaniya kaya ganyan nalang ang galit niya at ako ngayon ang sinisisi niya sa pagkatalo niya.
Nagsugal ba naman ng walang pera tapos ngayon ako ang sisisihin? kalokohan.
"Lumayas ka sa harap ko at naiirita ako sa pagmumukha mong hayop ka! Layas!" sigaw pa nitong muli. Napayuko na lamang ako at tinalikuran siya.
"Ayan kasi, masyado kang madamot. Walang iniisip kundi ang sarili." Parinig ni ayna, kapatid ko.
Hindi ko nalang ito pinansin at dumeretso na ako sa kwarto. Wala namang bago, pare pareho silang may galit sakin. Hindi ko naman mawari kung saan nang gagaling yung mga sama ng loob nila sakin samantalang puro p*******t ang nakukuha ko sakanila, hindi naman ako nag rereklamo. Dahil pag nagreklamo ako, sampal ang makukuha ko.
Ilang taon ko na ba 'tong nararanasan sakanila? simula ata nung nagkaisip ako. Nakakatawa dahil hindi ko manlang naisip na layasan sila. Naiisip ko kasi na pano pag lumayas ako dito, sino ang mag aasikaso sakanila? sa gawaing bahay? sino ang bubuhay sakanila? hindi ko naman kayang talikuran ang responsibilidad kong 'yon sakanila dahil simula nang nagkaisip ako, 'yon ang pinamulat nila sakin.
Sa ilang oras na pag iisip ay nakaramdam din ako ng antok dahil sa pagod.
Nagising ako ng mga gumagapang sa hita ko. Hindi ko 'to maaninag dahil madilim.
Tila binuhusan ako ng malamig na tubig nang mapagtanto kong may kamay na gumagapang sa hita ko.
"Gising na pala ang mahal kong prinsesa. Wag kang magalaw, si kuya ang bahala sa'yo." Sabay ngisi nito nang nakakakilabot.
Ginapangan ako ng kaba. Hindi ko alam na mauulit 'to simula nung umalis siya at lumipat na ng bahay.
Hindi na bago ang pangyayaring ito ngunit walang nagbago sa takot ko.
Hindi ako makaimik, makasigaw o makapag salita manlang. Tila naputol ang dila ko dahil walang kahit anong salita ang lumalabas sa bibig ko.
Unti unti siya pumaibabaw saakin at hinahaplos ang pisngi ko pababa sa aking dibdib. Hindi ko na kaya. Sobra na 'to.
"Ayan, umungol ka. Sabihin mo ang pangalan ko. Gusto kong marinig mula sayo dahil napaka sarap sa pandinig ng boses mo." Unti unting naglandas ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan. Gusto kong sumigaw, magpapapadyak ako para itulak ang demonyong 'to ngunit hindi ko magawa. Nanghihina ako.
"K-kuya...w-w-wag. parang a-awa mo n-na." paiyak na sambit ko.
Hinawakan niya ang dibdib ko at ginalaw galaw na ito.
Tulungan niyo po ako, diyos ko.' sigaw ko sa isip ko.
"Mag makaawa ka na sarapan ko pa, baka pagbigyan pa kita." Malamig na tono niyang sambit. Unti unti niya ng hinalikan ang leeg ko at pinasok ang kamay niya sa shorts ko.
Hindi umaabot sa ganito 'to dati. Ayoko na!
Buong lakas kong tinuhod ang p*********i niya at namilimit naman siya sa sakit kaya agad akong tumakbo palabas ng bahay at nag iiiyak sa kalsada.
Hindi ko alam ang gagawin ko. Natatakot akong magsumbong at magsalita. Hindi ko alam kung saan ako pupunta masyado ng pagod ang katawan ko. Ayoko na. Gusto kong magpahinga.
Lakad takbo ang ginawa ko hanggang sa mapadpad ako sa isang parke.
Medyo lumiliwanag na ang paligid at malamig ang hangin.
Habang naglalakad ako palapit sa isang puno ng accasia ay agad akong napalingon sa kumakanta. Nakuha niya ang atensyon ko sapagkat kinakanta niya ang paborito kong kanta.
Baby, I am a wreck when I'm without you
I need you here to stay
I broke all my bones that day I found you
Crying at the lake
Maganda ang boses niya at talagang masarap sa pandinig. Umupo ako sa tabi niya ngunit hindi niya ako nililingon, marahil hindi niya ako napapansin dahil busy siya sa pagkanta
Was it something I said to make you feel like
you're a burden, oh
And if I could take it all back
I swear that I would pull you from the tide.
Maya maya ay tumigil siya at napalingon saakin. Nanlaki naman ang mata ko sa gulat.
"S-sorry...uhm.. N-naistorbo ata k-kita..." Pahina nang pahinang tugon ko.
"Good Morning." Nakangiting usal naman niya. Nagulat ako sa biglang pagbati niya, akala ko nagalit.
"G-good Morning. Ang ganda ng boses mo. Alam mo, favorite ko 'yan." Dere-deretsong tugon ko habang nakangiti. Napawi ang kaba ko dahil sa ngiti niya.
"Pareho pala tayo. By the way, im traice ivan. Ace nalang." Pagpapakilala niya sabay alok ng kanyang kamay.
Inabot ko naman ito at walang pag aalinlangang ngumiti. "Ayana Patrisce. Ayris nalang." Pang gagaya ko sa pagpapakilala niya.
"Anong ginagawa mo pala dito? nag Jog ka ba?" Tanong niya
Natigilan naman ako. Bigla ko nanamang naalala ang nangyari kanina. Bahagya akong natahimik at agad namang may namuong luha sa mga mata ko.
"Hey...are you..okay?" pinalis ko agad ang luhang namuo at humarap sakanya
"A-ah..wala 'to may naalala lang. a-ano sige una na 'ko." sabi ko at agad ng tumayo at umalis.
Hindi ko alam kung saan ako pupunta, kung uuwi ba ako saamin o ano. Ngunit wala naman akong choice dahil nandon pa an pera at gamit ko.
Pupuslit nalang ako at kukuha ng gamit. Sisimulan ko na rin mag hanap ng matitirhan. May ipon pa naman ako dahil Sa trabaho ko. Sapat ma siguro 'yon para sa pang araw araw na gastusin.
Ito ang unang beses na desidido akong umalis samin. Hindi ko na kaya yung nangyari kanina. Hindi ko na alam ang gagawin ko pag may nangyare pa ro'n na mas malala.
Dumating ako sa bahay, tahimik at walang tao. Panigurado ay maagang umalis si papa at pumunta sa sabongan at si mama naman sa sugalan.
Araw araw ganito. Puro sila gastos dito, gastos doon. Ako naman, kayod dito kayod doon pero ako pa rin ang lumalabas na walang pakinabang, nakakahiya at walang silbi.
Nakakatawa lang na halos puro p*******t na ang ginagawa nila sakin pero mas iniisip ko pa rin ang kapakanan nila. Pakiramdam ko, nabuhay ako para lang buhayin sila.
Labing pitong taon... labing pitong taon akong nag tiis at sa wakas nakaalis din ako sa puder nila.
Hindi rin nila siguro ako mahahanap dahil wala naman silang pera o kahit anong kapangyarihan sa batas para mahanap ako kaya't kampante ako.
Dito lang din ako titira sa San Andres, at dito ko lang din ipagpapatuloy ang pag aaral ko.
Lumipas ang isang linggo at enrolment na, sa susunod naman na dalawang linggo ay pasokan na.
Grade 11 na ako this year at alam kong mahirap lalo na ako lang mag isa pero sanay na naman ako dahil simula pa naman noon sarili ko lang ang meron ako.
Nagsoot lang ako mg simpleng White tank top, high waisted jeans at sneakers. Inayos ko lang ang buhok ko ng messy bun para mas presko.
Andito na ako ngayon sa tapat ng school, maraming estudyante, nakakailang. Hindi ako yung tipo na mahilig makipag kaibigan dahil mas gusto ko ang mag isa.
South Andres University... Ito na ang pinaka malaki na school dito sa San Andres, hindi ganon kalaki ang pera ko para pumasok dito pero pasok ako dahil sa Scholarship.
I'm an excellence awardee since grade 1. Active rin ako sa mga school activities lalo na sa sport na volleyball. Paminsan minsan sumasali ako sa dance troupe kaya naging advantage 'yon para makakuha ng full scholarship.
Maswerte ako dahil kadalasan limang estudyante lang ang binibigyan ng chance na makatanggap non.
Lumapit na agad ako sa registrar at pumirma na ng form. Dumaan din ako sa executive office para sa scholarship at after an hour ay tapos na rin.
Pumunta ako sa bayan para bumili ng mga gagamitin ko for this school year at uuwi na sa apartment para makapag pahinga.
Hindi ko alam kung ano pang mga mangyayare sa mga susunod na araw. Magiging maayos ba ako? mapagtatagumpayan ko ba lahat 'to?
maraming tanong ang naglalaro sa isip ko hanggang sa makaramdam ako ng antok at dahan dahang sumasara ang talukap ng mata ko.
;
- Writer
