EMBERLYNN’s POV:
Parang hingal na hingal ako pagdating sa bahay. Nakaupo si Tatay Norman sa wheelchair niya, si Barone naman parang don, nakapatong ang mga paa sa center table. Makintab ang leather shoes nito. Marahas kong pinalis iyon at sinamaan siya ng tingin.
“Hindi ka naman masyadong kumportable ano? Daig mo pa ang may-ari ng bahay?!” Bulyaw ko sa kanya.
“Welcome home, Miss. Actually, this is my house.” Napatigil ako sa aking na balak na pag-upo. Napatingin ako sa kanya. Nag-isang linya ang kilay ko.
“Anong iyo?”
“This is my house, Miss.” Simpleng sagot niya at binalik ang mga mata nito sa binabasang dyaryo. Napahiya ako sa inasal ko. Bahay niya? Naumid ang aking dila. Pumunta ako sa likod ng wheelchair ni tatay at itinulak iyon papasok ng kwarto nila. Ang yabang!
Hinawi ko ang
