“Buntis ako, Cara.”
Tila nabitin sa ere ang lahat ng kaniyang sinasabi at mukhang pino proseso niya pa ang narinig sa akin. Nag pakawala ako ng malalim na buntong hininga.
“Hindi ko maaring basta basta iwanan si Jaren dahil dala ko ang anak namin. Siguro ay…” suminghap ako at nag sisimulang maginit ang aking mata.
“Siguro ay may pag asa kaming dalawa?” mapait kong sambit.
“Vi…” iyon lamang nai usal niya.
“Buntis ako sa anak niya,” pag uulit ko na ngayon ay lumulusko ang puso.
Hindi naalis sa pagka gulat sa kaniyang mukha. Ngumiti ako sa kaniya nang mabilis siyang lumipat sa aking tabi.
“Vi, bakit mo hinayaan na mabuntis ka? Alam mo ba kung ano ang maaring sapitin mo at ng magiging anak mo sa kamay ng kamay ni Lanus Mundovel?” walang kapag-a pag asa ang boses niy
