GLASE POINT OF VIEW
Nagising ako nang maaga na namumugto ang mga mata. Naligo na lang ako at nagtagal sa kuwarto. Ayokong lumabas na mugto ang mata. Bakit ba kasi ako umiyak kagabi?
Sakto nang mag-alarm ang orasan ay pinatay ko iyon. Magpapalipas pa ako ng mga sampong minuto para siguradong hindi na halatang umiyak ako.
Hindi pa nakakasampong minuto nang marinig kong may kumatok sa pinto.
“P-pasok po,” saad ko. Bumukas naman ang pintuan at nakita si ate Lay.
“Kayo po pala ate Lay. Magandang umaga po,” ani ko at pilit na ngumiti.
“Magandang umaga rin hija. Maaga ka yatang nagising?” tugon niya.
“Opo, ahm, may ipagagawa po ba kayo sa akin? O kaya naman may sasabihin po ba kayo?” tanong ko sa kaniya. Sinara niya ang pinto at tuluyang lumapit sa akin.
“Napadaan ako sa kuwarto m
