Chapter 8
ISABELLA'S POV
"...please give me a chance. A chance to show you how much I love you...
Nakauwi na ako sa bahay, subalit parang umi-echo pa rin sa utak ko ang mga sinabi niyang iyon kanina sa restaurant. Nandoon ang sinseridad sa kaniyang mukha habang binibigkas iyon. Napatitig ako sa kaniya dahilan para magsalubong ang mga mata namin. Sa huli ako rin ang bumawi. Naiilang ako. Hindi ko matagalan ang mga titig niya na tila inaarok kung ano ang nilalaman ng damdamin ko.
"I'm sorry kung naging mabilis ako. It's just that... I can't contain it anymore. You have to know. But don't worry, hindi kita mamadaliin. I'm... willing to wait." Sari-saring emosyon ang naramdaman ko nang mga oras na iyon. Saya dahil nalaman ko na gusto rin ako ng taong gusto ko. Kaba dahil hindi ko alam kung
