Just random stories

Story 1; part 2

Alas nwebe na ng umaga ng makarating ako sa bahay. Hinatid ako ni carlo dahil may pinuntahan pa kami

Nag paalam naman sya kay mama at nalaman namin na nagkagulo daw.

Ewan ko pero na-gi-guilty ako sa nangyari sa party kahapon. Pinag handaan kasi yun ni mama eh, pero sinira ko lang dahil sa pag alis ko

At kung tutuusin dapat hindi naako naiyak dahil nakita ko nanaman silang nag hahalikan

Bumaba na ako sa sasakyan at kasunod ko si carlo na dala ang aking gown at sapatos—may dala kasi syang extra na damit at tsinelas

"s-salamat" sabi ko na ikina ngiti nya

"let's go" aya ko at nauna na sa pag lalakad

Bago ko pa mabuksan ang pinto ay bumukas na iyon at iniluwa si ate at mabilisan akong niyakap

"s-saan ka ba galing?" tanong nito

Agad ko syang nilayo saakin at kita ko sa mukha nya ang pag kagulat

"pagod ako" yan lamang ang nasabi ko bago tuluyang pumasok

Bagsak ang balikat at malamig ang mga mata—yan ang itsura ko ngayon.

Nagulat nalang ako ng pagka dating ko sa sala ay naroon si tiny at jean kasama si eren?

Baka naman bisita ni ate?

Sumangayon na ako sa sarili kong ideya. Imposibleng para saakin na nandito sya.

"jiro!" mangiyak ngiyak na sambit ni tiny bago ako yakapin ng mahigpit, niyakap ko din sya

"san ka ba galing?" sabay na tanong ni jean at ni eren pero si jean lang ang hinarap ko

"hinila ako ni carlo eh" pag kibit balikat ko at nag pilit ng ngiti

Nilibot ko ang paningin ko at nakita ko ang tambak na mga regalo kaya pinuntahan ko iyon

"nasaan si mama?" tanong ko kay manang pero nag pilit lang ito ng ngiti

"may meeting daw anak" saad nya kaya tumango ako at ngumiti bago umukod at tignan isa isa ang mga regalo

"carlo! Jean—I mean.... Kuya carlo! Kuya Jean! Padala naman sa kwarto oh" ginalangan ko talaga ang pag sasalita dahil nga mas nakakatanda sula saakin

Hindi ko sinabihan o tinignan manlang si eren dahil sa pag tumitingin ako sakanya nasikip lamang ang dibdib ko

"uhh jiro! Tutulungan na kita mag bukas. Sabi din ng mga teachers ay sa martes na daw ang pasok natin at may seminar" tumango ako kay tiny

Nakita ko ang pag ambang lapit ni ate pero umatras na ako at dumiretso sa hagdan.

Ayoko pa syang makausap. Masakit pa

"bilisan nyo nalang" utos ko sa tatlo pero panay ang reklamo

"ang lalaki kaya nito"

"oo nga!"

"tv ba lamang nito?"

"bilisan nyo na lang" bored na sambit ko at pumasok na sa loob

Agad kong kinuha ang aking pambahay na damit at nag punta sa banyo

Malaki naman ang kwarto ko eh kaya sigurado akong kakasya lahat ng malalaking regalo na iyon plus yung maliliit

Habang nag sha-shower hindi maiiwasan ang pag sikip ng dibdib ko tuwing naalala ang mga nakita at nangyari kagabi

Kahit papaano nag papasalamat ako kay carlo dahil napasaya nya ako at naibsan ang sakit na nararamdaman ko kagabi

Last night, we went to the manila bay. Nag walking kami at tsaka kumain ng kung ano ano.

At pag katapos namin sa manila bay dinala nya ako sa Airport at pinasigaw ng pinasigaw. Sumakit nga lalamunan ko kaya pumunta kami sa iaang pharmacy

Natulog kami sa kotse nya dahil ayoko pa ngang umuwi.

Pag kabihis ko ay agad akong lumabas ng cr. Tumambad sakin ang nakangiting aso na si tiny

Manghihingi nanaman yan ng designed bags ko

"ikaw na lang mag bukas" bored na utos ko bago kuhanin ang remote at buksan ang tv

"Netflix?" tanong nya na ikina tango ko "anime?!" bulaslas nya na ikina tango ko din

Ikinabit ko ang aking headphone sa tv dahil anime hater itong katabi ko. Baka makapatay pa ako

Habang nakikinig ay nag bubukas din ako ng ilang regalo. Kailangan ma-appreciate ko ang mga regalong ito dahil halos lahat mamahalin

Halos lahat kasi ng bisita ko ay mga pinsan at mga nag i-invest sa company ni mama. Yung iba naman ay mga amigas nya

Wala akong masyadong inimbitahan sa kaklase ko dahil ewan ko.

Nagulat nalang ako ng may aksidente akong mabuksan. Tinignan ko kung kanino ito galing at ng makita kung kanino galing ay agad ko itong sinara

Naramdaman ko nalang ang pag tanggal ng aking headphone at nakita kong nakatingin si tiny sa regalo

"iniiwasan mo?"

"iiwasan ko. Ayokong masira ang relasyon nila ni ate. Kilala ko si ate." malamig na saad ko bago itabi iyon

Ugali kasi ni ate—pag may nagawang syang nakakasakit sa iba, mag paparaya sya—yung tipong sarili na nya ay nasasaktan nya

Sana yun nalang ang nakuha ko kay papa. Hindi yung mabait nga, mapagbigay pero madamot.

Napa buntong hininga nalang ako bago isalpak ang sarili sa kama

***

Martes ng umaga....

Dalawang araw ko ng hindi kinakausap si ate. Kung mag uusap man kami ay bihira lamang.

Tanging si mama lamang ang nakakapag usap saamin.

Agad kong bumaba at napatigil na lamang ng makita si eren na nasa hapag.

Nginitian nya ko pero hindi ko iyon ginawa pabalik,bagkus ay umupo ako sa tabi ng kay mama

Malayo kay ate at mas malayo kay eren

Bago ako kumain ay sinigurado ko munang ayos na ang damit, palda at pants ko.

Tama. Naka pants ako, nag mamaikli lang naman kasia kong palda dahil sa nag papapansin nga ako kay eren

At dahil wala na naman akong gagawin sa kanya ay hindi ko na susuotin ang maliliit na palda.

Babalik na ako sa dating tomboyin na si jiro. Hindi naman totally na tomboy parang boyish style pero mahilig padin sa lalaki

"jiro anak. Ano yung sinasabi ni tiny na aalis kayo mamay?" tanong ni mama kaya lumingon ako at walang eksaktong mukha ang maibibigay kaya nag pilit na lang ako ng ngiti

"I-se-celebrate kasi namin yung pag kakaroon ngbagong baril ni jean at I-te-test nadin nam--"

"ANO?! Ikaw ha! Bumalik ka nanaman sa pagiging basagulera mo" napangiwi ako dahil sa ka-OA'yan ni mama

"hindi naman kasi--"

"anong hindi?!" pasigaw nanaman ni mama kaya napa buntong hininga nalang ako

"ma! Wala naman kaming inimbitahan na kaaway! We're just having a gunfire sa open field! May kasama kaming mga professionals like police and militaries. Kaya don't worry hindi ako uuwi ng duguan like before" mahabang paliwanag ko ag satingin ko naman naintindihan nya eh

"ayy basta. Manang! Bumili ka na ng mga clinic things. Baka umuwi ang anak ko na may dalang bala sa katawan"

Hindi pala.

Napailing na lamang ako at tumayo

"where are you going?" tanong ni eren pero hindi ko nilingon

"ma. Aalis na ko" hinalikan ko sya sa pisngi bago pumihit at mag lakad

Pero bago pa ako makalabs ng dinning area ay may humawak na sa balikat ko

"ihahatid na kita" napairap na lamang ako dahil sa pag prisinta nyang iyon

Agad kong hinawi ang kanyang kamay saakin at lumingon.

"hindi na. Kaya kong maglakad" malamig na sabi ko bago umalis

***

Hingal at pagod ako ng makarating sa tapat ng pinto ng room. Hindi ko inaasahan na madaming asong gala ngayon

Hinabol ako ng mga yon at niligaw, buti nalang at nakapag tanong ako ng daan kung hindi baka hindi ako makapasok

Agad kpng binuksan ang pinto at bumungad saakin ang nakangiting si tiny

"bakit ka nakangiti?" nakakaintriga yung tanong ko pero ang totoo hindi ko alam kung bakit sya nakangiti

"totoo ngang sinundo ka kanina ni eren?!" kinikilig pa sya kaya napailing ako

"hindi ako yung sinundo nya. Si ate, si ate yung sinundo nya. Baka nahiya lang kaya--"

"ay bitter"

"I'm not" pinanliitan nya ako ng mata pero panay lang ang iling ko.

Sa mga sumunod na buwan ay ganoon lang din sya hanggang sa piling ko nahuhulog na ulit ako sakanya pero pinigilan ko

Alam kong kay ate sya. At kahit ngayon lang, ay maging matatag ako at ipaubaya sya kay ate. At ang masakit, buntis si ate.

Umalis ako ng bansa dahil hindi ko na kaya. Tuwing nakikita kong masaya at mag kasama sila nasasaktan ako lalo na pag naiisip na anak nya iyon

Wala akong naging balita sakanila. Naging selfish nanaman ako. Lagi naman eh.

Pero anong magagawa ko, mahal ko yung tao pero mahal din sya ng ate ko.

Eight years had passed wala padin silang balita at kahit ako walang balita sakanila. Tanging si mama lang ang natatawagan ko pati ang mga kaibigan ko at tuwing may sasabihin sila tungkol kay ate ay iniiwas ko talaga ang sarili ko

"alex!" sigaw ng kung sino

Nilingon ko iyon at nakita ko si burn—sya si burn simson, kaibigan kong Australyano. Ewan ko ba pero nakakatuwa ang pag mumukha nya

Masaya akong nakiilala ko sya.