DIAMANTINA’S POV
OMG! Like, OMG lang! Anong kaunuhan ba ito ni Aston? Bakit ayaw niya akong umalis sa tabi niya? Mahal na ba niya ako?
Ipinilig ko ang ulo ko.
`Wag ka ngang ilusyunada diyan, Diamantina! Gusto lang ni Aston ng kausap, `no. Aasa ka na naman tapos hurt-hurt ulit.
“O-okey…” sagot ko at umupo ulit ako sa lupa. “Nami-miss mo na mommy mo, ano? Kaya ayaw mo akong umalis…” sabi ko.
Umiling siya. “Hindi. Dito ka lang para kapag nabulunan ako ay may taga-kuha ako ng tubig!” sabay tawa niya ng malakas.
“Gago! Ulol!” Aalis na sana ako pero hinawakan niya ako sa kamay.
“Ito naman! Hindi na mabiro!” Tumango siya. “Oo na. Nami-miss ko na si mommy. Sobra. Ang totoo nga niyan, ginamit kita para kahit papaano ay mabawasan iyong pangungulila ko sa pagkawala niya.”
“Ha? Ginamit? Ako? P
