Chapter 10
1229 Words
Marian pov
Nagising nalang ako sa mga katok, oo nga pala
Nakatulugan ko na ang umiyak,
"Marian, open the door please" si Meliza
Oo nga pala, sila pala ang humila saakin nung
nawalan na nang mga ilaw, pero hindi ko na
Alam Ang kasunod na nangyari hindi masyado
na akong emosyonal.
"Marian, alam ko galit ka, pero unawain mo
naman sila, prinoprotektahan kalang"
Dagdag pa nya.
"Leave me alone!!! " sigaw ko dito.
"Lets me talk to her, hija" rinig kong sabi ng
mama ng taong kina aayawan ko
Mamaya nakarinig na ako ng yabag paalis
"Marian anak, open the please, talk to me"
Pakiusap nya
"I know what u feel, i am always here for you no
matter what, so please open the door"
Dagdag pa
Pero tinakpan ko lang ang tainga ko.
Masama na kung masama basta ayaw ko silang
Kausapin kahit pa sino lahat sa kanila
Dahil kahit anong gawin nila hindi na nila ma
babalik ang buhay ng mga mahal ko.
Sila mommoy at daddy, hindi ko namalayan
Lumuluha na naman pala ako. Pero buo na ang
pasya ko, kukunin ko at ibabalik ko kung ano
ang akin. Paglabas ko sa kwarto ko dederetso
Na sana ako sa baba ng may narinig akong
Nag uusap.
"Pare, why u don't tell her the truth, then mybe
She will understand you" rinig kong sabi ng mga
kaibigan nya.
"Bro, alam namin at nain initidihan ka namin,
Pero bro, bakit hindi mo nalang aminin kasi ang
totoo sa kanya. " dagdag pa ng kaibigan nya
"Kung kinakailangan ibibigay ko ang posisyon
Ko sa kanya, den be it, sa kanya naman talaga
yun, "si Alvin
napaismid nalang ako sa narinig ko
Kaya naman sumabat na ako.
"Kung ganun ibalik mo saakin lahat, para naman
Mabawasan din ang kasalanan mo" galit kong
Turan dito,
Nabigla pa silang lahat dahil sa bigla kung
pagsasalita, tinignan lang ako ng malungkot
nyang mukha. Pero kahit pa gaano sya
kalungkot wala na akong pakialam.
"Marian, u don't understand what ur doing"
Si felex.
Tinignan ko lang sya ng masama, i wonder why
Kung kasama din sya sa nangyari 4yrs ago.
Yeah, its been long, 4yrs na pala akong nawalan
nang amnesia.
"Sige, ibibigay ko sayo ang nararapat na sayo"
Malamig na tugon nya
"But pare....... " si felex
Hindi na nya naituloy ang sasabihin nya sana
Kasi pinatigil na agad ng taong kaharap ko
"I know what to do, i'll go a head then, ill fix the
things that u needed, so be ready"
Malamig parin nyang tugon, pero malungkot
parin ang expresion ng mukha nya.
"Haiist....! " si Meliza
" you know Marian, hindi mo alam kung ano
pinagdadaanan nya" si felex
Naiintindihan ko sya kasi alam ko kilala nya
Si Alvin pero ako yung biktima dito kaya naman
tinignan ko sya nga masama.
"Pinagdadaanan?" diniinan ko pa ang pagsasabi
Ng pinagdadaanan sa kanya,
"Ako" sabay turo sa sarili ko
"Wala ba akong pinagdaanan, nawala si
si daddy sa mismong harapan ko, tapos si
Mommy hindi ko man lang nayakap...
tapos sasabihin nyo HINDI ko alam?? ""
"How did u said those words for me, that i dont
know nothing, hah" sigaw ko sa kanila habang
Lumuluha, at isa isa ko silang tinuro
"Miss marian...... " hindi na matuloy ni oscar ang
sasabihin nya dahil tinaas ko na ang kamay ko
"Isa kapa! Kilala mo pala ako bakit hindi mo
Sinabi saakin ang totoo" kayong lahat mga
sinungaling kayo" sigaw ko sa kanila
"Umalis kayo sa harapan ko, all of you out"
Sigaw ko parin...
Lalapit na sana si Meliza saakin pero pinigilan
ko. "Out" mahina kong utos pero sapat na para
Marinig nya. Pero inbis na aalis nakatayo lang
sya. At mukhang hindi na kayang ilabas ang
Kinikimkim nya kung ano man yun.
"Even me, pinapaalis mo! Talaga lang marian?
Bakit may nagawa ba akong kasalanan sayo
hah, bakit ba lahat nalang ng taong
nagmamahal sayo pinaapaalis mo hah"
sabi nya, "ako? " turo nya sa sarili nya
"Alam mo ba kung anong pakiramdam kung
anong dulot ng nawala ka, kung anong naram
Daman namin ng hindi ka mahanap,?? "
"Lahat kami, nalungkot kung buhay kapaba"
Rinig kung hikbi nya
"Pero bakit pati saakin galit ka, namiss lang naman kita eh, "dagdag pa nya
Kaya hindi ko na napigilan ang sarili na lumapit
at yakapin sya. Kaya nag iyakan nakaming
dalawa, "imiss you" bulong ko sakanya
At bigla nalang akong niyakap ng mahigpit
"Wag mo na ako itataboy, alam mo ba nung
nakita kita sa hospital gusto ko na sabihin
sayo ang totoo, kasi i miss you na kasi talaga
eh" sabi nya pero medyo naka smile na
pero pagtingin ko sa dalawang lalaki kanina
Wala na sila sa likud namin, hindi ko na
namalayan ang pag alis nila.
" marian about Alvin.... " pagsisimula nya
Pero agad ko na pinigil.
"Hindi ganun kadali yun, kahit ano pang gawin
Nya oh sabihin nya hindi na na nya maibabalik
Ang buhay ng mga magulang ko, " galit kong
sagot, pero napakonot ako ng noo dahil sa
itsura nya na parang meron syang gustong
sabihin, kaya naman tinanong ko na!
"Meron kabang gustong sabihin saakin? "
"Ehh, kasi i'll promise them eh" sagot nyang
parang ayaw pa sabihin.
Naguguluhan man ako pero kailangan kong
malaman.
"So, sila na kinakampihan mo ether me? "
Malungkot kong tinig,
"Syempre ikaw, kaso kasi, magulo pa ang lahat
eh, mag trust kalang kasi... " sabi pa
"Trust??? " tanong ko sa kanya
"Meliza, dahil nga sa trust na yan kaya nawalan
na ako ng magulang, did you get it! " sigaw ko
dito, bumalik na naman kasi ang galit ko
"Mawawala lang ang galit ko kung maibabalik
Nya ang mga magulang ko, pero malabo na!! "
Dagdag ko pa.
"Tapos i'll trust??pathetic" sabi ko pa
Lumapit naman sya saakin at hinimas ang likud
Ko upang pakalmahin ako.
Pero kahit pa anong gawin nya hindi na talaga
Magbabago ang nararamdaman ko.
"Pwede ba samahan mo ako s puntod ng mga
magulang ko" pag iiba ko sa usapan.
At bigla nalang sya nagulat, na akalamo naman
Nakakagulat ang sinabi ko.
"What??? " tanong ko
Pero hinila lang ako papunta sa kwarto ko tapos
Akala mo may hinahanap. Tapos humarap
saakin.
"Salamat naman wala dito" rinig kong bulong nya.
"About tito and tita, i know where they are, but
please hah, don't tell the boys. Baka kasi hindi
Tayo payagan.... " bulong ulit nya na akala mo
naman may makarinig.
"Bat kaba bumubulong" hindi lo na napigilan
sita sa kanya.
"Eh baka kasi my cctv dito no malay mo marinig
nila ako, i promise them pa naman na don't tell
to you" naka pout pa nyang sabi
"Ewan ko sayo.... Samahan mo ako bukas" nasabi ko nalang.
"Ok.... So we eat na pwede naba? I feel hungry
na kasi" sabi pa nya napa smile nalang ako kahit papano
"Uyynag smile na sya" tukso pa nya
Napailing nalang ako, hindi ko namalayan
Gabi na naman pala.
Per tinignan ko ang paligid wala nang mga tao
Maliban sa mga katulong.
Pero mukhang nabasa ng katabi ko ang nasa
isip ko.
"Umuwi na sila tita, kaya nga kahit anong taboy
mo saakin hindi ko aalis no, saka dito ako
matutulog, sa ayaw mo at sa gusto"derederetso nyang sabi
"May magagawa ba ako? " nasabi ko nalang
"Well, wala" sagot pa nya na natatawa na
- Writer
