One
1915 Words
One
"Hija, I am really happy to know that you're finally with Vernon."
"Gano'n rin ako, Mama." sagot ko bago tignan si Vernon na natutulog ngayon.
"Don't worry Aubri, ako na ang bahala sa babae ng anak ko at sa pamilya niya. Just fix things with my son."
"Yes, Mama."
Ibinaba ko na sa side table ang phone ko. He's not really happy to see me. But I'm not going to stop. Tapos na ako sa paghahanap sa kaniya. All I have to do is make his life a living hell. That was my original plan, but seeing him right now. Sisiguraduhin kong babalik na siya sa akin at hindi sa impakta niyang babae.
I already visited her at sinigurado kong 'di na niya babalaking makipagkita pa sa asawa ko.
Vernon is mine alone. Tinakasan niya lang naman ako pagtapos naming ikasal. Umabot pa ng dalawang taon bago ko siya tuluyang nahanap gayong narito lang pala siya sa Alfuente.
Tahimik ko lang siyang tinitigan. What I have for him never change. Hindi ko alam kung saan ako nagkulang. Binigay ko naman lahat. And all along he really don't want to be with me. Sadyang napilitan nalang siya sa kasal. It's a family tradition. Na ipagkasundo kami. Never ending fixed marriage.
He move a bit. Mukhang gising na siya. Nakakunot noong tinignan niya ako. Nginitian ko siya.
"How's your sleep, baby?" nakuha pa niyang ikutan ako ng mata. Tinalo pa ako sa pagkasungit ng isang 'to. Kahit kailan talaga Vernon.
"Hell."
Ngumisi ako at tumayo sa kama. "Wanna taste heaven, Vernon?" sabay lapit at kandong ko sa kaniya.
Ni hindi man lang siya natinag. He's just looking straight to my eyes. Hindi ko mapigilang mainis at malungkot. f**k that woman!
Tumayo na ako tumalikod at huminga ng malalim. Hindi ako susuko, kung kailangan patayin ko 'yong babae niya. Gagawin ko.
I was about to open the door.
"Aubriella, don't try to hurt her."
Hindi ko siya nilingon o pinansin pa. It's just really annoying to hear that from him. Pinalis ko 'yong butil ng luhang tumulo sa mata ko. Hindi ako iiyak. Aubri, malakas ka. Hindi ka dapat umiyak.
I cleared my throat.
May dalawang bodyguard sa labas ng kwarto. Maging sa labas ng mansyon. I won't let him runaway from me again. His family want us back together, maging ako kaya hindi ko papayagan na maging masaya pa siya sa babae niya.
I went downstairs at sinalubong agad ako ng mga inutusan ko.
"Madame, nahanap na namin siya. Nasa may Santa Debora siya ngayon, sa mansyon din ng mga Fajardo. May ilang bantay pero nakuha namin siya gaya ng inutos niyo." my lips form a smile.
I wonder how would she react pagtapos ng makikita niya. But I want Vernon to suffer first.
"Where's she?"
"Sa safehouse, Madame."
Sa ngayon hindi ko muna sila pagkikitain ni Vernon. Mag iisip muna ako ng gagawin ko sa babae niya bago ko sila pagharapin. Tignan ko lang kung gugustuhin pa ni Vernon na galitin ako.
I decided to cook something for my f*****g husband. No'ng umalis siya, nag aral ako ng dapat aralin and I think it's not useless dahil magagamit ko rin naman ngayon ang mga natutunan ko.
Pinabitbit ko sa isa sa mga kasambahay ang pagkain na niluto ko.
Hindi ko inaalis sa tali si Vernon mula sa silya na 'yon. Why would I? Makakatakas lang siya oras na ginawa ko 'yon. Lalaki parin siya, he can use force. Bukod doon baka nga kaya niyang patumbahin ang mga bodyguards rito. By the look of his body. I can tell.
"Leave now." I told her pero mukhang ayaw pang umalis at nakatingin sa kay Vernon.
I rolled my eyes.
"Umalis kana."
Kita ko ang pagngiwi niya bago magsalita. "Madame, hindi niyo pa po ba papakawalan si Sir Vernon diyan?"
"She won't." taas kilay na nilingon ko si Vernon na galit na galit ang ayos ngayon.
Inismiran ko ang lukaret na 'to. "Hindi ko siya papakawalan, baka gusto mo ikaw ang itali ko!"
Kita ko ang takot at pagkataranta sa mukha niya. Pakielamera!
"Naku, hindi po, Madame! Sabi ko nga po aalis na ako. Sige po, itali niyo lang diyan si Sir." sabi niya bago nagkukumahog na umalis at sinara ang pintuan.
Inayos ko na ang pagkain niya sa mini table. Kung sana ay maayos lang kami at wala sa ganitong sitwasyon. Malamang ay masaya kami. But he has the guts na magkaroon ng kabit!
"Wala kang mapapala sa ginagawa mo, Aubri." natigilan ako sa pagsalin ng juice sa baso. Hindi ko ipinakitang nasaktan ako sa sinabi niya. Walang panahon o lugar para ipakitang mahina ako.
"If you say so, my dear husband. Anyway, I cooked something for you. Kumain kana at alam kong gutom kana."
Susubuan ko siya. Hindi ko siya kakalagan. Hindi pa sa ngayon.
"I won't eat that, mamaya ay may lason pa 'yan." malamig pa sa yelong sabi niya.
Ngumuso ako. Alam ko naman na alam niyang noon ay hindi ako marunong sa kusina. But, hey. Nag aral ako para sa kaniya. I couldn't tell na magaling na magaling ako. But I learned few dishes. At hindi ko siya lalasunin.
"Fine, edi titikman ko para naman wala kang masabi." tinikman ko ang sarili luto at hinintay niya sigurong bumulagta ako kahit hindi 'yon mangyayari dahil wala namang lason ang niluto ko para sa kaniya.
"See? I'm alive, Vernon. So f*****g eat." taas kilay kong sabi bago itinapat ang kutsara sa bibig niya. But he's not opening his mouth.
Nauubos na ang pasensya ko dahil ayaw niya talaga.
Sa inis ko ay hinawakan ko siya sa pisngi at pilit na pinakain. Kaso lang ay walang nangyari. Walang patutunguhan ang pagiging marahas ko rito. Dapat ay matutunan kong maging mabait at h'wag mag maldita sa kaniya.
"Eat now, Vernon. Hahayaan mo bang mamatay ka sa gutom bago mo makita ang hampaslupa mong kabit?" tiim bagang niya akong tinignan.
I'm hurt seeing how he reacts about that stupid woman. Nakakapangigil na minsan ay gusto ko nalang ay suntukin siya o kayang iuntog siya sa pader ng makalimutan niya na ang kabit niya! Goodness gracious.
"Don't call Alisa like that, Aubri. Stop being brat and being b***h! All of this doesn't make sense. Kung noon mo pa pinirmahan ang divorce papers ay sana kasal na kam-."
Hindi ko napigilang sampalin siya. That's a low blow for me. Can't he just think about what I am f*****g feeling right now? Napaka insensitive rin ng isang 'to. Napaka kapal ng mukha niyang ipangalandakan sa harap ko mismo na mas gusto niyang pakasalan 'yong babae niya.
Damn, dammit!
"I'm not happy without her! Hindi kita mahal, Aubri! Just sign the f*****g papers and get out of my life!" mala kulog ang boses niya. He's fuming mad.
I can't stop my tears, mahal ko lang naman siya. I did my best but I guess, that wasn't enough for him.
All along I want Vernon for myself. But that f*****g Alisa ruined everything. Nawala sa akin si Vernon ng dahil sa kaniya.
Kinuha ko sa drawer ang divorce papers at harapang pinunit 'yon sa kaniya.
He's just looking at me. Natutuwa siguro sa nakikitang pag-iyak ko. Pinilit kong ngitian siya. Pinilit ko but my lips sag down and my tears won't stop flowing.
"You can't runaway from me, Vernon. Hindi ka aalis sa tabi ko at lalong h-hindi ka babalik sa babae mo!" mariin kong sabi bago siya tinalikuran at pumunta sa terrace ng kwarto. Breathing for some fresh air and not letting him want to see me in this f*****g state.
Ibabalik ko siya sa akin. Magpatayan na kami ng babae niya. Hindi ko hahayang matalo ako. I will never be a loser like Alisa!
He can't runaway from me. I'll make sure of that.
Inayos ko ang sarili at nakipagtitigan sa kaniya. Walang bahid ng kahit ano. Ngumiti ako ng matamis at saka nagsimulang ayusin ang pagkain niya at binalik sa tray. Alam kong hindi siya kakain bukod sa nakatali ang kamay niya ay matigas rin ang ulo niya.
Nagbuntong hininga ako.
"Pakawalan mo na ako rito, Aubri. Stop being s**t here! Hinahanap na ako ni Alisa!"
Tahimik ko lang siyang tinignan. Alisa na naman. Kung gawin kong abo 'yang Alisa mo, ewan ko nalang kung tawagin mo pa siya.
Hindi ko na siya pinansin at lumabas na sa kwarto kahit nagsusumigaw pa siyang pakawalan ko na siya.
Inilagay ko sa mesa ang tray ng pagkaing hindi ginalaw ni Vernon. Noon pa man mag-isa na akong kumakain. Up to now ay gano'n parin.
Ngumuso ako at saka napagpasyang kainin nalang 'to. Naabutan ako ng bruha kong kasambahay na pakielamera.
"Madame, dapat kasi maging mabait kayo kay Sir." tumango tango ako sa kaniya. I know, but being brat and b***h is with my name.
"Kumain na kayo, sabihan mo rin ang mga bodyguards."
I am in no mood. Sumakit ang ulo ko bigla kaya pumanhik na ako.
Naabutan ko siyang nakapikit ang mata. I'll just take a shower before going to bed. Trenta minutos rin ako sa banyo bago lumabas. Only wearing a thin white night dress. Hindi narin ako nagsuot ng bra only my panty under this dress.
Kahit ganito pa or maghubad ako ay nakita na naman niya ang katawan ko noon. And plus, he wouldn't react. Tahimik lang siyang nakatingin sa labas ng terrace.
Just the mere fact na ginawa na nila ng kabit niya 'yon ay halos gusto kong pumatay ng tao. It's really heartbreaking.
Nakatigilid na hinarap ko siya yakap ang isang unan. He said I'm pretty and he wouldn't dare to find another woman. But that's pretty bullshit.
"What's with that Alisa, Vernon?" I asked.
I'm sleepy but was manage to asked him that stupid question. Alam ko naman kung saan 'yon hahantong.
I saw how his eyes change. Parang kumislap. "She's very different from you. She's that kind of person that everyone would love."
Mahal din naman ako ng parents ko even they were miles away. His parents, they love me. My only friend. Mahal din naman niya ako kahit ganito ako, I guess. And he once told me before, he loves me. But things turn around. He hates me now.
"And you love her, damn right?" I said before drifting to sleep.
--
Nagising ako sa ingay. I open my eyes and my brows automatically shot up seeing them infront of me.
"Hi baby Aubri." he even winked at me before kissing my hand. Agad ko 'tong binawi.
Pinagkrus ko ang braso ko. "What the hell are you guys doing here?"
It was Hell and Ten Fajardo. Kadugo ng walanghiya kong asawa.
Pinasadahan ako ni Impyerno ng tingin. p*****t asshole. Kahit kailan napaka manyak ng isang 'to.
"Stop looking at Aubri like that, Hell." gusto kong matuwa pero hindi ko ipinakita 'yon sa kaniya.
He just grin at inasar niya si Vernon. "I can do everything I want, dumbass! Look at you man, tied up and can't do anything."
Kunot noong bumangon ako sa kama at nilapitan 'yong dalawa. "H'wag kayong mangingielam dito. Vernon is my business."
Sabay silang tumango. "Don't worry, baby. Hindi naman kami mangingielam."
And I was shocked on the next thing he did. He pushed me to the bed at nangibabaw sa akin. I swear, my eyes grew wide. Hell Fajardo is on my top, hawak ang magkabila kong palapulsuhan.
"f**k you, Hell! Ten, do something you asshole!" ramdam ko ang galit niya. Masaya ako sa narinig kay Vernon, at least may paki parin pala siya.
Hell leaned in and whispered something. "Makisakay ka nalang, Aubri." I simply nod my head.
Nagsisigaw ako para sa mini drama nitong si Hell. He even act na hinahalikan ang leeg ko kahit nakasubsob lang siya.
"I'll f*****g kill you once I'm free you son of a b***h! Get your filfthy hands off with my wife!"
Umalis sa ibabaw ko si Hell pagkatapos ay para kaming mga baliw na tumawang tatlo.
"I-if only you should've seen your face, Vernon!"
I smiled sweetly at him before he did nonstop cursing us.
- Writer
