Twist Of The Wind | Speak Yourself Series 1

Kabanata 1

Twist Of The Wind 1

Sa iyo siguro

“Excuse me, po..”

Mula sa aking likuran ay napakurap akong tumingin. Bumungad sa aking likuran ang mataas na binata, medyo maputi ito at ang singkitin niyang mga mata ay tumama sa aking paningin.

He is white, he has this kind of defined body. Something that could take my breaths away.

Magulo ang abo niyang buhok at sa mapupula niyang labi ay parang kailan lang ay kagat kagat niya pa ito.

"Sorry po,"

I remembered that this isn't my line, hindi ko nga alam kung saan ang section A! Should I ask him or what?

Napako ang paningin ko sa kanya habang naguguluhan pa rin akong tinititigan.

"I'm searching for section A—"

I gulped hardly when he narrowed his pointed finger to the group of people. Doon ako halos hindi makapag-salita dahil sa ginawa niyang pang babara!

"S-sige po.. salamat," paalam ko.

Napapikit ako habang kagat-kagat ang ibabang labi ko. Oh, god! Naiinis ako sa sarili ko! Nautal pa ako!

Letche kase iyan, ba't ang pogi niya?!

Tinahak ko ang tinutukoy niya kaya tama naman. Nakipila ako sa pinakalikuran bago magsimula ang anunsyo ng Principal.

"This is the week of Book Month celebration, gaya ng dati ay ganun ulit ang mangyayari.. hoping all of us cooperate." aniya.

May sinabi pa iyon pero hindi ko na iyon binigyan pa ng pansin. Hindi ko na maintindihan ang sarili ko kung bakit lumilipad kaagad ang isip ko don sa lalaki kanina. Ang lalim ng boses niya.. Tapos ang hinay ng kanyang pamamaraan sa pakikipag-usap.

Wala akong kamalay-malay sa naging oras nang makarating ako sa classroom. Gaya nga ng aking inisip ay ako ang naging center of attraction dahil baguhan pa lamang ako. Pumasok sa isipan ko na pwede akong makapasok sa SSC ngayong 10 ngunit hindi na maaari dahil hindi ako nakapag-take ng test para don.

Sinubukan kong alalahanin ang sarili na makipagkaibigan pero natatakot ako.. hindi ito gaya ng dati. Sa dati kong pinag-aaralan ay naging madali ang paghanap ko ng mga makakaibigan dahil nasanay ako. Dito.. hindi ko alam kung paano at saan ako magsisimula.

Tinawag pa ako ng guro na si Ms. De Castro para magpakilala sa unahan. Nahihiya akong ngumiti at alanganing binigay ang buong lakas ko nang makapunta sa harapan. Ang dami nila!

Oh, my god.. I can do this!

Humugot ako ng hininga at ibinuga lang din ito.

"Hi.. I am... Cerene Atasha Aberra, sixteen years old po. I was living in Quezon but not right now since my parents finally decided to transfer me here in Bicol. I don't know anything about the traditions or cultures here in Bicol.. and gusto kong makahanap ng maraming kaibigan dito. Nice to meet you."

Oh, fuck.. is it okay? Is it fine.. or what?! Namamawis na ang mga kamay kong nakapa-daop nang magpakilala ako!

I don't get it if they were just trying to interact with me through their blazing eyes! Nakakapanuyo at masyado silang matatalim kung makatitig sa akin.. damn it.

And obviously that's the end of discussion. Busy na ang mga tao sa paparating na book month kaya wala din akong magawa sa buhay. I reached for my notes on the desk and before I rather move away from my seat. I quickly unlocked my bag as I put my phone inside it.

Napa-ayos ako ng buhok, kahit paano ay 'di ko maiwasang hindi gumilid ang aking mga mata dahil ramdam na ramdam ko ang titig ng karamihan sa akin.

Relax, Cerene.. baguhan ka lang..

"Hi!" may lumapit sa aking maputing babae.

Her chinita face is so fine-looking unlike my face. I have this almond eyes and she has these kind of chinita look.. and while I don't.

Hindi ko alam kung ano ang magiging reaction ko sa kanyang unang bungad sa akin.. kanina pa ako tahimik dito. Nagsasalita lang ako kung may tatanongin and that's my only way how to interact with them!

"Hello.." I comely greeted her.

Lumakbay ang kanyang titig sa kabuuhan ko bago ako hatakin palabas.. as in with her all force! Hindi ko alam kung saan kami pupunta!

"You know what? I was so bored because the class is totally boring! Anyways.. you don't have to worry about it, basta ang mahalaga ay magka-klase tayo.. so.. are we friends?" she is so hyper!

Hindi ko alam kung paano siya tanggihan pero sa totoo lang ay hindi ko talaga kaya.. I just don't like it when she pulled me out nang hindi manlang sa akin sinasabi. I want her wise respect for me still. Pero wala naman sigurong mali if I give to her my trust.

My lips pressed together. Ngumiwi siya na parang alanganing binabasa ang aking mukha.

No problem.

"We are friends now.." I heavily sighed.

She excitedly pulled me closer to her and hugged me so tight. Nahirapan akong tulakin siya dahil sa sobrang sikip! She is so strong!

"I.. I can't breath.."

Hindi ko pa alam ang name siya.. nang kumalas siya ay nakahinga ako ng maluwag. Inayos kong muli ang nakatali kong buhok at inayos sa pagkakalukot ang aking shirt.

"So what's your name?"

This is the difference between my friends in Quezon to her, mga kaibigan ko ay hindi masyadong clingy sa ganitong pamamaraan. They are clingy without even hugging me like this.. crazy.

"I am Vanessa, nice meeting you, Cerene.. Vanessa Navales." tumingala ako sa kalangitan bago abutin ang nakalahad niyang palad sa aking harapan.

Nagtitigan kaming dalawa at pansin ang nakaka-ilang na ngiting tumatak sa aming mga labi. Gayon ay naging maganda ang unang araw ko dito sa Bicol dahil nagkaroon ako ng bagong kaibigan.. worth it!

"Sino sila?" I asked her while I was staring at those girls and boys, napansin niya na kanina pa ako palinga-linga sa paligid kaya hindi ko na nagawang magpaliwanag kung bakit..

"Mga SSC. They are practicing for the BOTB."

Pinangkunutan ko siya ng noo.

What, BOTB?

"Battle of the band," aniya.

Sinimulan naming dalawang lakarin ang daan patungo sa lane ng mga SSC.

"Ano naman ang mga iyon?" turo ko sa kabilang rooms. Apat na silid ang naka-okopya doon malapit sa pwesto ng canteen.

Humalukipkip si Vanessa.

"SPJ, sila ang iyong nag-aaral pa panungkol sa journals." kahit sa simpleng paliwanag ay nakuwa ko kaagad ang ibig sabihin.

Napatango ako.

I caressed my stomach as I felt it boiling. Napatutop ang aking labi.

"Gutom ka?" tanong niya dahil nakuha ang aking atensyon.

Tumigil kami sa nilalakaran kaya nagmadali akong tumango sa kanya. That's what happened next, sunod ay nasa harapan na kami ng canteen. Hanggang dito ay maraming mga mata ang sulyap nang sulyap sa akin.. Labag man sa loob ay gumaganti ako ng ngiti sa kanila.. awkward.

I hooked my bag with my right arm, nang papasok ay mula loob ay nakita ko nanaman ang lalaki. Parang may kung anong pumisil sa aking puso nang makita siyang busy sa kinakain niyang pancit. My eyes are still on him when he rubs his Adams apple.

"Dadaan ang mga pogi! Mga ate at kuya makikiraan po muna!" lumipat ang aking tingin sa gilid at may sunod-sunod nang nakapila papasok sa open way. Mga lalaki.

Nagtama pa ang mata namin ng isang lalaki na may kagat kagat na straw sa Banana Milk niya. Gulat pa ito at parang nakakita siya ng dyosa.. Joke! Ako nga pala iyong dyosa!

I can't stop looking at their badges on their shirts. Mga SSC rin pala ang mga ito.

"Vanessa, ano ang SSC?" napatanong na ako habang nakapila kami.

Iniwas ko ang paningin sa grupo dahil tagos sa akin ang mga matang tumitingin pabalik sa akin. Na tila hindi ako kilala ngunit handa akong kilalanin. Or.. assuming lang ako? Ano ba! Maganda kase ako!

"SSC means about Science, teh!" sagot niya.

Ipinagkibit balikat ko ang lahat hanggang sa makapag-order na kami. Hindi ako gumastos ng marami gaya nong nasa Manila pa ako. Madalas ay umaabot ng 100 ang nagagastos kong pera para lang sa snacks ko... and.. not just for me, damay na kahit ang buong klase ko kung minsan.

Ipinangbayad ko ang kinse para sa Yakult. I'm on a diet. Period.

Umapila na kami sa isang table pero sumingit ang mga lalaki kanina. When I turned around my eyes widened. Nasa likuran ko lang pala ang lalaki! My, god! Nagulat ako at halos magka-heart attack!

Parang kailan lang ay gulat na gulat ito.. ngayon ay halatang mas gulat ako sa biglang pagsingit niya.

"Sorry po, nagulat kita Ate? Pano iyong gulat?" unti-unting humupa ang reaksyon ko sa gulat sa tanong niya.

Ang taas niya kumpara sa akin! Tiningnan ko si Vanessa at ayun na sya.. nakikipag-usap na sa mga SSC boys.

"Ate." tawag ng lalaki at may patapik pa sa aking balikat.

Bumalik ang aking tingin sa kanya. Kaya mo this, Cerene.

He keeled his head a bit. "Ikaw yung baguhan?" aniya.

I nodded and bit my lower lip. Bumaba ang tingin niya sa labi ko at binasa niya ang kanyang namumulang labi.

"Wow.. ang astig ate, kaso sayang at hindi ka nagtake ng exam sa SSC.." napakamot siya sa kanyang batok.

Pinasadahan ng aking palad ang pisnge ko habang dahan-dahang umuupo sa isang set ng table sa canteen. Sumunod pa siya at syang tumabi sa gilid ko.

"Wala naman kase talaga akong balak at.. hindi ko naman alam ang tungkol sa SSC?" paliwanag ko dahil totoo.

Binuksan ko ang cover ng yakult at ni-shake ito before sipping. Hindi ko alam na ganito ang mangyayari kapag lumipat na ako.. actually, wala talaga akong alam sa SSC at wala akong alam na merong ganon dito. I've tried everything to know about this School pero wala akong nabasang may ganito? Or what.

Last na ginawa ko sa Manila ay ang research ko para maayos na ang marka ko sa pag-transfer. Ayon lang ang mga naganap bago kami dito pumunta.

"What grade are you na ba?" tanong ko naman.

Ngumisi siya at bahagyang pinilig ang ulo.

"Nine pa lang.. pero ayos na yan.. level doesn't matter.. unless.. 'di ko na ipagpipilitan pa," and he smiles at me in embarrassment after he states that.

Tumaas ang isang kilay ko. Alin ang ipagpipilitan ba?

Baka sa sumunod na lang ay malaman kong may crush na ito sa akin.. ayos lang. Maganda naman kase talaga ako.

"Why are you staring at me like that?" he exclaimed.

Cute naman sya.. but not really my.. type.

Hindi ko maintindihan kung bakit napapansin ko ang sariling mas nagiging curious pa sa isang lalaki. Crush ko na 'ata siya.. mga 4 hours siguro.

"Crush mo ako, ‘no?"

"Hala si, Ate! Hindi, ha?!"

Dagdagan niya pa ng alik-ik nang dahil sa tanong ko. I did smile nor frowned at him. Sadyang wala naman talagang nakakatawa doon sa tanong ko pero obviously ay tumatanggi siya.

"I'm Gusion," nilahad niya sa akin ang kanyang kanang kamay.

I am Cerene.

"And you?" naghihintay siya.

I took his hand and shake it.

"Hulaan mo.." sabay ngisi.

"Huh?! Ang daya naman, ate.." singhal niya, hindi mapigilang pang-ikutan ako ng mga mata.

"Anong mali don?" agap ko.

Naka-ilang buntonghininga siya nang napapaisip.

"Sixteen?"

Halos umawang ang labi ko dahil nakuha niya kaagad ang tamang sagot. Pero nagawa ko pa ring ipanatili ang ngisi sa labi bago ako nagkibit balikat. He shrugged and shoved my hand.

"Parang hindi naman, hehe.."

Naunahan ako ng kaba nang titigan ako nito ng malaliman.. hindi siya ganito kanina kung makatitig. Iyong titig na aakalain mong mahihilo ako sa ganda ng kanyang mga mata.

"Kuya.. tama na nga iyan," sumingaw sa may gilid ko si Vanessa at mariin ang tingin sa lalaking kausap ko.

She knows him? At kuya?

Kumalas ako mula sa pagkakaupo at tumayo, tinapatan ko ang tindig ni Vanessa at pareho naming kaharap si Gusion.

"Sa iyo siguro, oh.." pagka-abot sa akin ni Vanessa ng pikata ko ay kinuha ko naman kaagad.

Do they know each other or.. I got it by mistaken? Mukha silang close sa isa't isa. Also pertaining doon sa tinawag ni Vanessa na "kuya" si Gusion.. hindi ako nagkakamali ng dinig nang sabihin sa akin ng binata na he is in grade 9 still..

Hindi ko binigyang pansin ang pikata.. kinabahan ako dahil hindi ako nag-aalam na nawawala ito ngunit ayos na dahil naibalik sa akin. Oh, gosh.

"Hoy, huwag ka nga dyang maniwala.. Grade 10 na din iyan." anas niya at sinipat siya ng binata.

"Ang tanga lang? Ba't mo pinaalam?"

"Kase bakit hindi? Like.. eww, kuya! Stop it nga!"

Okay..? Are they in a relationship or what? Bestfriend? What?

Naguguluhan akong palipat-lipat ng paningin sa dalawa, hanggang ngayon ay hindi pa rin ako napapansing naiilang sa pagitan ng dalawa.

"We aren't actually kind of friends, ha? Pero kase he's my Tito—"

"Shut up, crazy!" Gusion cuts her sentences.

Nasa bibig na ni Vanessa ang malinis na palad ni Gusion. I looked at them in confusion. What's happening?

Vanessa shoves his hands and took a chance to speak again.

"He's my Tito—Ano ba! P-pero ayaw niyang tinatawag siya non—" Gusion chokes her.

They both bursted into laughs. May sarili ng mundo ang dalawa. Okay?

I cleared my throat only to get their attentions.

I have no worries about being a Tito or if someone might call him Tito.. That's a kind of respect signs and etc. Or baka dahil ayaw niyang tinatawag siya non because he doesn't want to be an ugly younger Tito.

Huh? Bumalik sa isipan ko ang word na Tito.. so they are relatives?!

"Tadaaa!"

Inaantok kong tinanaw ang labas ng room namin sa bintana. Malapit lamang ang kinauupuan ko sa may bintana kung kaya ay kahit ang mga classroom sa iba ay kaya kong tanawin ang mga taong nakasilip din.

So I didn't know that Gusion is pretending to be in 3rd year in Junior High school, didn't even noticed that he is older than me.. he is 17!

So they are relatives, huh? That's the point why they look very familiar specially to their visuals.

Are they that really too close or?

Ang daming katanungan sa aking isipan pero nawala iyon nang nakita kong naglalakad na sa labas ng bakuran si Gusion. He's carrying a lot of bags while walking towards his classmates. Napasilip ako sa Pavilion, anong meron sa Pavilion? Our room is very close to the Pavilion. It is also clear that I am in section A.

Siguro ay alam niyang nandito ako dahil madami siyang alam. His pamangkin is just beside me.

"Shunga! Crush mo na yan, 'noh?!" she giggles and pinched my chin harshly.

Napadaing ako at umalingawngaw ang pag-angil ko sa buong klase. Never knew that Ms. De Castro was there in front, napasinghot ako at tinapik-tapik ang dibdib ko.

Shit!

Dinungaw ko si Ma'am at sunod sunod ang hampas ko kay Vanessa nang mapagtantong hindi iyon napansin ni Ma'am. May kausap na itong guro sa tapat ng aming room. Ang kulit talaga!

Hindi ko mapigilang hampas hampasin paulit-ulit sa balikat si Vanessa. This is ridiculous!

Gulat siya sa ginawa ko.

"Hindi ko nga siya crush, okay?" inirapan ko pa.

Narinig ko ang pagtawa niya ng mahina. Tumalikod ako at sinilip ulit ang mga nagaganap sa Pavilion.

Ano ba talagang meron sa Pavilion? Kitang-kita ko sa stage na nag-aayos sila. Lumakbay ang aking mga mata sa gilid ng bars na nakapalibot sa pavilion. Parang may pumisil sa aking puso nang muling matanaw ang lalaki kanina. Hindi ko pa alam ang name niya.

"Oh, eto, ha? Sasagutin ko na.." inunahan ako ng katabi ko nang harapin ko siya para magtanong. "Magkakaron na kase ng Book Month celebration, 'di ba? Kasali sila sa BOTB." aniya.

"Sila sila lang ang maglalaban laban?" I asked in curiousness.

Ngumiwi siya at kinagat ang maliit niyang daliri habang nag-iisip.

"May mga regular din kase na makakalaban nila.. regular like us."

Like us? We are regular?

Naguguluhan ako na may parteng naiintindihan ko ang punto niya. Ang sa aking iniisip ay kung ano ba talaga ang name ng lalaki. Ng isang lalaki?

Miguel? Flyn? Jacob? Archie? Ano ba ang name?

"Sino iyong isang lalaki?" gusto kong ituro ang tinutukoy ko pero hindi ko magawa dahil ayaw kong may makakita na pinag-c-chikahan namin ang lalaki.

Naningkit ang singkit niyang mga mata sa akin. I was just asking. The hell?

"Si Daki ba ang tinutukoy mo?" she asked in a croaky voice.

Napalunok ako ng sariling laway mula sa naniningkit niyang mga mata sa akin. Who is Daki? Are you nuts or what? Asking me if that's Daki? 'Di ko nga alam kung sino iyon!

Mataman ko siyang siniringan at tinanguan kahit hindi ako sigurado.

"Yeah.. that's Daki."

Daki? Naiwan ako pagkatapos ng ilang minuto sa room namin at kinuha ko panandalian ang cell phone upang makapag-search. I tried to search him on f*******: pero ang daming lumalabas! Hindi ko tuloy sigurado kung si Daki nga ba ang tinutukoy niya.. Yong lalaking nasalikuran ko rather.

Pinagmasdan ko na lamang ang lahat sa Pavilion na nag-aayos at linis doon. Ang mga suot nila ay kakaiba sa amin. Their uniforms look like a sailor moon's kind of costumes. Tapos sa mga lalaki ay skyblue na pants at puti ang pangtaas, plus the dark blue necktie.

Isa sa nakahatak atensyon sa akin ay ang Knee socks nila. Their uniforms look unique and quiet ravishing for our eyes. Their skirts (for girls) are combined of white and skyblue straps. Ribbon na straps ang nasa may blouse nila.

Kahit anong tanaw ko sa ibang banda ay hindi ko pa rin talaga magawang iwasan ang isang wangis ng lalaki. His built is so breathtaking. Seryoso. If he is rather Daki, I admit that he is a type of a sublime.

Mas lalo tuloy akong nagtataka kung sino ba talaga siya.. I want to know him more at gustong kaibiganin.