Twist Of The Wind | Speak Yourself Series 1

Kabanata 3

Twist Of The Wind 3

Sayang

"Congratulations!"

Maugong na palakpakan ang umalingawngaw sa buong hall habang paulit-ulit na tinatawag ang pangalan Grade 10.

Masaya din ako lalo na at lahat kami ay may dagdag na puntos sa grades dahil sa lahat kami ay nagparticipate. Gaya nga ng sinabi sa amin ni Ms. De Castro ay sinunod naman namin. Saka ako bumuntong hininga nang makarating na kami sa labas ng School, sa tapat ng waiting shed at doon upang mag-abang ng masasakyan.

"Sayang talaga iyong dalawa, akala ko sila mananalo.." ika ng isang lalaking kalalabas.

"Alam mo naman.. mga SSC lahat matatalino, 'di ba? 'Di ba?"

"Tanga.. 'di lahat matatalino sa SSC. Malay mo pala mga cheaters lang mga yun."

Hindi ko napigilan ang sariling mapatingin sa gawing iyon. Huling araw na ng Book Month kaya bukas ay Sabado na kaagad. Napahilot ako sa aking ulo at iniisa-isang tinitingnan ang mga rumaraan palabas ng gate.

Grabe din ang mga ito, lahat naman ng mga tao sa mundo ay may angking talino. Sadyang magkakaiba nga lang. Ako more on way of how I approach to anyone.. iyong iba ay magaling sa pagsusulat.. pagsasalita.. kapag nasa harap ng maraming tao. May kaakibat na talino ang bawa't isa.. pinaghihinaan lang tayo ng loob.

Narinig ko pa na mariin ang pagkakasaad ng isang lalaki sa "cheaters" ang ilan sa mga SSC. Coming from him, hindi nakakatuwa na judgemental sila just because of their achievements. Pwede naman na magpasalamat na lang at may panahon pa ang lahat na makapag-aral. The audacity.

Umarko ang aking mga kilay at umupo panandalian sa waiting shed. Napatingala ako sa kalangitan, mga bandang alas singko na ng hapon kaya maya-maya ay bababa na rin ang araw. Nagsisimula nang maghalo ang mga kulay sa kalangitan.

Humalikipkip ako mula sa kinauupuan at habang pinagdidikit ang aking mga paa sa isa't isa, nagmumuni-muni muna panandalian.

"Daki! Ano? Uuwi ka na ba? Gusto mo makisabay?" that's Gusion!

Napakurap akong inilipat ang baling sa kanilang dalawa na parehong may bitbit na certificate at bag pack. Naglalakad palapit sa aking place.

Inilingan siya ni Daki.

"Hindi na kailangan.. maya-maya ay dadating din si Tatay para sunduin ako."

"Oh.. sayang naman." nakita ko ang pagkalumo sa naging itsura ni Gusion. "Sige, maybe next time?"

Daki nodded as his replies to him. Mukhang wala na itong balak na sasabihin kaya nagpaalam na rin si Gusion. He didn't see me when he walks out of the pedestrian lane. Bumalik ang aking paningin sa shed at nagkukunwaring hinahanap ang anumang bagay sa aking bag.

"Mag-isa ka lang?" he asked.

Obvious naman, 'di ba? I rolled my eyes before getting up. Nang tumayo ako ay nakaupo na ito sa shed at paulit-ulit na inaayos ang magulo niyang buhok, sa akin nakatingin.

What are you looking at? Pinaningkitan ko ito ng mga mata ko habang paulit-ulit akong lunok nang lunok ng laway.

"As you can observe wala naman akong ibang kasama dito, ba't mo pa yan natanong?" halatang nonsense.

Hindi ko makilala ang sarili ko kung bakit ako naging ganon. Kahit ang tono ng aking pananalita ay iba na basta nang nagsimulang kausapin niya na ako mga kamakailan lang. Hindi ko nagugustuhan na lumalapit siya sa akin.. hindi ko alam kung bakit.

I sat as he stood up. Nagkabaliktaran na kaming dala sa ngayon. Siya naman ang nakatayo at ako naman ang nakaupo. Hindi ko na alam.. hindi naman 'ata ako umiiwas?

"Are you.. fine o hindi?" aniya.

I can see it in his eyes that he is so confuse. Hindi ko alam, Daki! Hindi ko din kase alam kung bakit parang gusto kong umiwas!

My eyes flickered while narrowing him, umiiwas ako kase hindi ko alam! Naiinis ako kase hindi ko alam.

"Ano?!" angil ko.

I stood up angrily without any reasons. Gago naman, oh. Ano bang meron sa akin?

I was about to leave but he immediately grabbed my shoulders with fully force. Nahilo ako nang ang sunod na nangyari sa amin ay ang magtitigan lang. Ano ba?! Nakakainis!

Hinarap ko ito ng buong buo kahit kusot na ang aking mukha.

"Ayan na.. may sasakyan na. Sasabay ka na ba, Cerene?" aniya.

Masama pa rin ang titig ko sa kanya. Pumasok sa aking isipan na kaya ako nag-iinit ay dahil meron pa rin pala ako ngayong period. Napaka-epal naman pinag-iinitan ko siya ng ulo!

"Iniwan na ako ng mga pinsan ko pero baka maglakad ako papunta don sa highway at doon ako mag-aabang ng masasakyan papunta sa San Vicente." sabi ko.

Nanlaki ang mga mata nito hanggang sa marinig ko ang tunog ng makina ng tricycle. I turned around and quickly get my bag na nasa shed. Si Tito Manuel?

"Oh, Cerene.. nandito ka rin pala. Sabay ka na at baka gabihan ka pa." nilapitan ko si Tito para magmano.

"Naku po, Tito.. Hindi na po kailangan. Salamat po." I said.

"Anong hindi? Libre lang 'to, Cerene.." ulit ni Tito.

Nahihiya naman akong ngumiti kay Tito. In the end ay ako pa rin ang napilitan. Hindi ko magawa-gawang tanggihan pa si Tito dahil nakakahiya.

Kinabukasan ay nagising akong nakahanda na ang pang-umagahan sa hapag kainan. Ang mga pagkakainan ay nakalatag na din doon. Nagmadali akong bumaba sa hagdan at tumulong kila Tita na maghain pa ng ilang sandok ng kanin.

"Ako na po, Tita."

"Oh, Cerene.. Morning!"

Gumawad ang isang ngisi sa akin.

"Morning po, Tita.. Tito,"

Dumeretso ako sa kusina para kumuha pa ng maiinom.

"Tulog pa rin sila Liu at Grace. Ala una na natulog kagabi," sabi ni Tito sa sala.

Binuksan ko muna ang ref at hinanap ang malamig na tubig.

"Cerene.. pupunta tayo mga alas otso kila Ate Sabrina,"

Tuluyan ko nang hinigit mula sa ref ang malamig na tubig at dumeretso sa hapagkainan.

"Ano pong meron, Tito?" tanong ko nang makaupo.

Inilapag ko ang pitsel at sunod kong ginawa ay ang paglagay ng sandok sa kanin. Tulog pa ba sila Liu at Grace?

"Party ng anak ni Ate Sabrina.. siguro kilala mo naman 'ata si Rory Atienza?"

I shrugged. I don't know her.. kahit ang name ng binanggit ay hindi sa akin pamilyar.

Kami kami lang dito ang mga nandito, si Lola, Lolo, Tita at Tito. I started digging the fork and spoon with the rice and Tita's Adobo. Una kong ginawa ay ang sumimsim sa tubig at sunod sunod na sinubo ang pagkain.

"Maaga ang leave ko, hon. 'Di ko pa alam if what time might be my arrival time here." mabilis na animo'y nagmamadali si Titong nagsusubo ng kinakain.

I just realized that he is wearing his casual uniform, I understand that he is a former employee of University School. Isa siyang professor ng ADNU: Ateneo De Naga University.

'Di na nag-alinlangan si Tita na rumespande kay Tito. 'Agad siyang tumayo at kumaripas upang tulungang ayusin ang suot ni Tito. I heard Lolo and Lola's chuckle.

"Oh, nuh. Ang anak ko talaga..."

Gumilid ang mga mata ko kay Lola at Tito.

Anak ni Lola at Lolo si Daddy at Tito. They actually have 3 sons and 1 daughter. Sinabi sa akin that their daughter was left in Manila. I've never seen Tita before in personal, I've always use to see her only in pictures.

Mommy and Tita are siblings, though. Paulit-ulit na pumasok sa aking kokote that Tita and Mommy married both of Aberra sons. Is this coincidence or.. what?

Natapos na ang oras namin sa hapag at naghanda na ako. It's already 12, noon time na nang magising sila Liu at Grace. Pinaulanan pa ni Tita ng parangal ang dalawa. Puro gadgets naman daw ang mga inaatupag.

After a long wait for Auntie's daughter's birthday ay nakatanggap kami ng text mula kay Auntie Sabrina. Nagsuot lang ako ng simpleng damit kagaya ng long sized shirt at denim shorts. I searched for my comb to finish styling my own hair, It was successful and since it ended up neat and beautiful.

"May service daw po for Ate Rory's birthday," narinig ko nang kami ay huminto sa tapat ng gate ng pagmamay ari panigurado nila Auntie.

Namilog ang mata ni Tita habang naka-salikop ang kanang braso sa aking baywang.

"Umuwi pa dito si Pastor?"

Nakisingit na rin si Lola at Lolo sa usapan kaya 'di ako makapag-excuse kahit sandali.

"Akala ko nga ay bukas na lang babyahe si Pastor dahil Linggo. Pero dahil nangako na mag-b-birthday si Rory ay talagang nagtulak na siyang pumunta dito," the girl explained.

Nagtanguan sila at nagtagal ang pag-uusap hanggang sa makapasok kami nila Liu at Grace sa loob ng front yard. Nasasayahan kong pinagmasdan ang mga nakahilerang mga bulaklak sa paligid.

Ang ganda!

"Nandito na pala kayo.. nasan ang Mama at Papa mga anak?" nasa tapat na namin ang maputi at makinis na babae.

She's so white, at first sight ay makikilala siya kaagad. Siya iyong tinutukoy na Auntie Sabrina. Nagmano kaming tatlong magpipinsan.

"Ang laki na, ha! Naku! Dalaga na!" nanggigil sa aking sabi.

Napangiti lamang ako.

The service started when the Pastor arrived at 8:00. Eksato sa oras lang. Kanina ay nawalan ako ng buhay pero nang makita ko sila Daki, Vanessa at Gusion na dumating ay biglang sinigla ako. Are they here ba dahil magkakilala ang Family nila Auntie at ng Family nila? Ako ay napailing at inalis iyon sa aking isipan.

"Maligayang kaarawan sa ating.. Anak ng Diyos, Rory.. Tayo ay pinagpala sa ating narinig na mensahe.. at nawa'y makatulong ito lalo na at ngayon ay ating sineseleblar ang ikalabing pitong taon ni Rory.." huling sabi bago magsikantahan ang lahat. We also prayed for a celebration.

"Kainan na! Nasan na ba si Rory?!" it's Tita Sabrina.

Kahit anong gawin ko ay paulit-ulit kong binabalik ang tingin ko sa gilid ko. There were gaps between us, si Liu at Grace na nasa gitna namin. I peered to the side and was shocked when our eyes met. Parang nakakita ako ng asul na dagat dahil sa reflection ng LED lights sa kanyang mga mata. Kumikinang pa ito at mukhang luluha.

I gulped hardly as well when he spins his wrist watch through his fingers. Sa akin pa rin ito nakatingin na parang wala na itong balak na alisin sa akin. Para akong nahihilo kapag nagtatama ang mga mata namin sa isa't isa. Daki knows how to make me flutter at the very beginning.

"Ito na ang platito, Cerene.. sige na halika na at kumuha na kayo ng makakain.."

Kung hindi pa dumating si Tita ay hindi mapuputol ang titigan naming dalawa. In the end ay naghanda na kaagad ako ng mga kakainin ko. Next thing happened to me was too normal when we are casually at a party or what. Matapos ang magkain ng masasarap na pagkain ay nagkwentuhan pa ang mga matatanda. I was alone at the Sala while busy watching TV.

Maya-maya pa ay naramdaman kong bumigat sa kaliwang parte ng sofa na inuupuan ko. Humalukipkip ako nang hindi napuputol ang paningin sa pinapanood na Drama.

"Favorite mo ang Sofia The First?" he asked me.

I scoffed a bit and a small smile plastered on my face. I was so quick to change my expression into a bewildered emotion.

Tumagilid ang ulo nito sa akin at napamasahe ito sa siko sa kanan nang ilapat ito sa aking likuran ng sofa. I could feel him na dahil parang nakaakbay ito sa akin.

I shrugged and rolled my eyes at him. Narinig ko ang pagtikhim niya. He's so clingy.

"I grew up fangirling over Sofia and her step sister and brother. Halos iyan ang napapanood ko noon... nang kami ay may cable pa." pagk-kwento ko.

Pinagsalikop niya ang kanyang mga palad kaya huminahon ako saglit nang kumalas ang mainit niyang balat sa aking likuran.

Naluluha na ito nang isandal ang kanyang ulo sa aking kanang balikat. I heard him snorting after leaning on me.

'Agad akong nagpanic! Ano bang ginagawa niya? Kung matutulog siya ay 'di na kailangang ganito pa ang mangyari!

"Tumabi ka nga.. pwede ka naman nang umuwi kung antok ka na," sambit ko.

Umangil ito at inilingan ako bigla. Ganito ba talaga ito ka-clingy?

"Hoy.." I mumbled to him.

Ginawa ko namang iyugyog ngunit wala na at tuluyan na ngang nakatulog ito. Sinadya ba talaga nito na dito sa akin makatulog o ano?

Ala una na kami nang bumalik dahil naki-karaoke pa ang ilan. Kahit nga ako ay napasabak don sa kantahan, mga bandang alas dose ay nagising si Daki para uminom ng tubig kila Auntie Sabrina. Nakita ko na rin si Rory na kasama sila Vanessa.

Si Rory pala ay nanggaling pa sa Canada, napaka-swerte nya at nagkaroon siya ng oras na makasama mga cousins niya. Rory looks she's exactly 17 years old girl. Her petite built fits for her. Ang maiksi nitong buhok ay bleached hair na, naka-eye liner pa ito at liptint kaya dumagdag ang kagandahan sa kanya.

I observed her body from her head to her toes, maiksi ang denim shorts nito that I could almost see her soul. Ang hanging shirt nito ns puti ay masyadong naibabalandra ang kanyang maputing tiyan.

Mga kalaunan non ay bumalik ako sa sala dahil nakibanyo na rin ako. That was also the time when they met, sila Vanessa, Daki, at Rory. I saw Gusion besides Vanesss pero para itong walang pakealam habang nasa TV ang atensyon nito.

Nailukot ko ang suot kong pang-itaas nang umupo sa gilid nila. They have never caught my attention that moment. Akala mo ay sila lang ang mga tao dito.

I was upset that after all I did only to greet her and this would be her feedbacks for me. Hindi ako pinapansin ni Rory. Ganito ba talaga siya? That time I felt alone and out of place in their eyes since they weren't opening a topic for the rest of us.

I stood up and wrench my arms on my bag. Palakad na sana ako non pero nakita ko pa na nakakunot noo si Gusion, his eyebrows are connected and he does looks like an angry bird.

Kaya ang ginawa ko ay hinigit ko ang kamay nito at sabay kaming lumabas. I see confusion in his eyes when our eyes met. Nararamdaman niya rin ba ang kinaiinisan ko?

"You know what? Mukhang oras na 'ata para umuwi tayo.." biglang sabi niya habang nakaupo sa labas ng gate at nilalaro ang kanyang mga kamay. "Hayaan mo na mga iyon.. Magkakaibigan sila, eh." at maugong siyang nagmura.

Kumunot ang noo ko dahil sa pagbabago ng kanyang ugali.

"Kaibigan mo din sila.. 'di ba?"

He scoffed.

"Kaibigan.. wala akong kaibigang selfish."

Namilog ang aking mga mata sa kanyang salaysay. Totoo ba ito?

"Tara na umuwi na tayo, Gusion. Antok ka lang,"

"Walang tayo," aniya.

Napako ako mula sa kinatatayuan ko nang iwika niya ang mga iyon.

"Kaya kong umuwi nang solo lang. Ikaw.. hintayin mo sila Liu at Grace."

Napaawang ang bibig ko at sa hindi malamang dahilan ay para akong sinampal dahil sa kanyang mga binitawang salita.

Hinilamos ko ang aking mukha at mga ilang minuto na tulala ako ay nagpaalam na ako. Saktong ala una na ng oras na iyon kaya pagkabalik ko sa bahay ay sumampa na ako sa higaan at ipinikit ang aking mga mata upang manalangin at tuloy-tuloy na akong nakatulog.

"Humayo kayo at pagpalain nawa ng Panginoon." nagbatian ang lahat matapos ang Simba sa San Isidro.

Nagkasalisihan kami ni Pastor kaya nakipag-hawak kamay ako at ni-shake ito.

"Salamat po, Pastor."

Nagmamadali akong lumabas dahil hindi ko na mahanap ang mga pinsan ko. Nang makatungtong ako sa labas ay iba ang mga bumungad sa aking harapan.

"Oh, Cerene!" lumapit sa akin si Vanessa at niyakap ako nito.

Hindi ko ginantihan ang yakap nito kaya naramdaman kong unti-unti na itong kumakalas.

Pakiramdam ko lang ay hindi dapat ako nagkakaganito. Simula kagabi ay masama na ang pakiramdam ko nang naging op kami sa usapan nila. I should understand them kahit ganon.

"Cerene, right?!" nakangiting sambit sa akin ni Rory at hinapit ang aking beywang hanggang sa yakap na ako nito. Nagulat pa ako dahil sa ginawa nito.

"Y-yes.." utal kong nasabi.

Dumating na rin si Daki at nakapamulsa na ito sa ripped jeans niya. Nakatingala ako dahil matangkad pa ito sa akin, his lips quirked.

"Happy Sunday, Cerene." anang niya.

Ngumiti lang ako at ako na mismo ang kumalas sa pagkakayakap sa akin ni Rory. We aren't friends.. kagabi lang ay para akong hangin sa hindi nila ako makita.. tapos ngayon.. ngayon lang niya ako mapapansin? Napaka imposible.

Napilitan akong ngumiti nang makita ang malawak nitong ngiti sa kanyang labi. She seems so happy, na parang ito na ang pinaka-masayang araw na mangyayari sa kanya.

"Uh, Cerene.." pagtawag sa akin ni Vanessa. Nagtama pa ang mga mata ng tatlo.

"Bakit?"

"Bukas baka hindi ako makasabay sa pag-uwi mo.. kasabay ko sila, eh." hayag niya.

Napatango ako at iniba ang direction ng aking paningin.

Kailan ka naman sa akin sumabay sa pag-uwi?

"Ayos lang naman.." I said calmly.

"What? Bakit? Paano siya, Vanessa? Wala siyang kasama pag-uwi at baka gabihin! Marami pa namang mga lalaki dito sa paligid at baka may humalay sa kanya!" hinihingal na pag-pupunto ni Rory.

Napalunok ako at tinago sa sarili ang pagkaka-offend dahil sa kanyang sinabi.

"Baka.. baka ma-r**e siya!"

Habang nakayuko ako ay hindi aki makahagilap ng mga sasabihin. Namamalayan ko lang na may nakatitig sa akin.. si Daki.

"Pwede naman siyang sumama sa atin, 'di ba?" singit niya sa usapan.

Napatingin ako sa kanya pero inalis na nito ang tingin sa akin.

"A-ano?! B-bakit?!"

We all looked at Rory, namumula ang tainga nito at magkasalubong ang kanyang kilay.

"I- I mean.. Bakit naman hindi, 'di ba?!"

Hindi pwede na hindi ako magsasalita dito. Saka nakakahiya.. baka magambala at maging sagabal lang ako sa kanilang tatlo. Oops..

"Hindi naman na kailangan—"

"Sayang.." bulong ni Daki habang nakadungaw sa kanyang relo.