Twist Of The Wind | Speak Yourself Series 1

Kabanata 2

Twist Of The Wind 2

I know

Maaga kaming nagsiuwian at kasabay ang dalawa kong pinsan. Bitbit ko ang mga librong naka-assign sa akin nang naglalakad papunta pa lamang sa shed. Bumungad sa aking harapan ang maiingay na grupo ng isang klase kahapon. Don ko pa nga nakita ang sinasabing Daki nga. Iyon lang ang alam ko, hindi ako sigurado kung siya nga ba ang tinutukoy nitong si Vanessa.

kalalabas ko pa lang sa banyo ng bandang alas otso na ng gabi, bagong palit ako ng beddings dahil natagusan ko. Meron ako ngayon. As in ngayon ako dinatnan. Nag-init ang aking mukha dahil nahihiya sa nangyari. Mabuti at ako lamang ang tao sa loob ng kwarto kanina kaya hindi ako napahiya.

"Grasya at Liu! Tapusin nyo na ang assignments niyo hindi iyang puro ML kayo!" rinig na rinig mula unang palapag ang akala mong mahinhing boses ni Tita Kae. Their mother.

Tinali ko ang buhok ko at nagpunas ng pawis sa sobrang init. Madilim na sa labas ngunit dahil sa ilaw na nagmula sa buwan ay kayang matanaw ang mga ulap sa kalangitan. Suminghap ako. I wish I can stay here for about years.

Nakarinig ako ng mga kalampag malapit sa kwarto ko. Nasa tapat pa rin ako ng pintuan ng aking kwarto at alam ko na kaagad kung saan nanggagaling ang ingay. Are they fighting or just playing? Napailing ako.

"Ma! Si Ate sinasabunutan na ako!" sigaw ni Liu.

"Ang ingay mo kase!"

"Eh-anong maingay?!"

Bago pa ako makahakbang ay naunahan na ako ni Tita. Nagkasalubong pa kaming dalawa nang siya ay naglakad sa kabilang kwarto. I bowed politely and smiled a bit. Nag-iinit pa rin ang pisngi ko sa kahihiyan.

Sa tapat ko ay tumigil siya. Tita is maputi, her long wavy hair looks just like with Grace's hair. I see her cheeks flushed and bit her lips a bit.

"Pagpasensyahan mo ba ang dalawa, Cerene.. araw gabi ganyan talaga ang dalawang iyan.. mukhang hindi matatapos ang araw na hindi sila mag-aaway." mataman akong nginitian ni Tita.

Now I see the visuals. Her eyes looks so much with my eyes. Her lips and thick eyebrows looks really like me. Mag-Tita nga talaga kami. And for sure nakuha ko talaga ito dahil she's Mom's older sister.

Ginantihan ko ang kanyang nahihiyang ngiti at inilingan siya. "No problem Tita. Ayos lang po sa akin."

Doon na ako nagpaalam na tutulong na akong mag-ayos ng mga pinagkainan sa baba. Tita told me not to do the chores but I insist. Sa huli ay napapayag ko si Tita. This place is quiet different from where I was before. Sa Manila ay marami akong nakakausap through social medias at doon talaga ako pinaka-tutok sa internet. Here.. I have no time to use my phone anytime dahil kailangan kong tumulong. I don't want to be an ass here.

After my chores ay bumalik na ako sa kwarto at nag-aral. I finished my Slogan for Book Month celebration dahil lahat ay kailangang makipag-cooperate. I didn't even know that I am already in the lists of participants.

Ng gabing iyon ay tinapos ko na ang lahat. I opened my accounts on medias and used it as my libangan bago ako matulog.

"Makisabay ka na lang sa pila ng SPJ at SSC, Ms. Aberra," and that's a snap!

Kung hindi lang sana ako na-late edi sana ay ayos na ako. Hindi ako nakahabol kanina sa pag-pasahan ng section namin sa Slogan contest. I caressed my my face before I wobbled to the facility.

Nahihiya akong dumaan sa lane gaya ng kahapon, the air is so awkward that I couldn't speak. Kung magsasalita man ay mauutal ako. Isa pa at kinakabahan ako. Baguhan ako hindi ko kilala ang mga guro dito.

It was too late already when a woman favored me. Naningkit ang mga mata ko nang umalis na. The disappoinment was already written in my face. Sabi nga daw ay si Ms. Sabrina Benitez, the advisory class of 10 SSC. Saang banda ba ang room dito ng mga SSC?

Napahilot ako ng sintido ko. Hindi ko alam kung saan talaga nakatayo ang room ng 10 SSC. Mapapansin siguro sa akin that I am a transfered student here. Nakasuot ako ng plain shirt at skirt ulit. Kaso nakakahiya namang tanggihan ang guro na humingi sa akin ng Favor. What's the favor again?

Isang folder ito, need 'ata ibigay at don na ako aalis. Iyon siguro iyon. Nagkibit balikat ako at lutang na hinanap ang room. Malapit lamang ang SSC lane sa Department kaya madaling hanapin kung alin doon sa kanila. Ugh.. super init pa naman. Nabunutan ako ng tinik nang makita ko na ang sign. There's a fence and rocks over the sideways, marami ding halaman na dadaanan sa gilid ng bench sa harap ng mga room.

Gosh! Nakakahiya!

This is when I started to walk slowly, ilang beses kong nilukot ang skirt ko dahil sa kaba. I don't know them yet!

"Mamaya ang final practice from 3:00 to 4:00 PM. That's at least 2 hours for practice," nagpapaliwanag 'ata ang babae.

Nakilala ko ito, siya iyong babaeng nakasalamin.. she's that girl I saw last day.

Habang nagsasalita ito ay dahan-dahan akong gumilid sa tabi ng pintuan nila. Hindi ako nagsasalita ay 'agad nilang nakuha ang buong atensyon ko. Letche naman.

"Yes?"

Ngumiti ako ng pilit.

I swear! This is insane!

"Good morning, Ma'am. Folder po, need to sign it on the last page." I said.

She gets the folder and starts flipping the pages.

"And this is from..?"

Blanko ang isip ko nang magtanong siya kung kanino galing ang folder! s**t! Ito na nga ba ang sinasabi ko! I don't like walking alone lang tapos may ganitong favors pang mangyayari. It's so embarrassing lalo na at hindi ko kilala ang gurong iyon.

Napalunok ako. Kailangan pa ba talaga?

"Actually po I'm a-"

Someone cuts my sentence.

"Si Cerene po iyan, Ma'am! Transferee."

And that voice sounds very familiar. I peered my head a bit inside the door pero ang nakita ko kaagad ay ang lalaki sa pinaka unahan, he's in the first row of seats tapos nakatingin na ito sa akin! Naghumarentado ang puso ko! Oh, god! Iyong lalaking nakita ko sa ceremony!

I looked away and then see Gusion. Nasa third row siya at pinakaunahan din. Girls boys, girls boys, girls and boys ang set up ng seat arrangements nila. For Pete's sake! Hindi ako makapagsalita.. parang may nakabara sa lalamunan ko. I smiled a little and lifted my right hand in the air before waving it.

"Oh, I see.." ni-head to toes ako ng guro.

Napaayos ako ng tayo dahil sa kanyang madiing titig sa akin.

"Next time or bukas please wear your uniform.." she told me. Kaagad akong tumango. "And please don't wear short skirt next time.." she added.

Ang puso ko.. kanina pa humaharentado.

"Tinamaan ka ba?"

Huh? Ng ano?

Napayukyok ako sa desk ko nang ikwento ko ang nangyari kay Vanessa. Anong tinamaan? Ako? Saan? Ng ano?

Maugong itong napaalik-ik.

"Nako, Cerene.. baka si ano iyan..."

Nagtataka ko siyang tiningnan. Sino ba? Hindi ko talaga alam kung sino ang naiisip niya. Mas mabuti pa nga na hindi ko na dapat ipahalata na malalim ang iniisip ko.

Umalik-ik siya bigla.

"Confirmed, girl! Crush mo si-!"

"Good morning, Section A." naputol ang sinasabi ni Vanessa sa biglaang dating ng next subject namin.

Naguguluhang nagtama ang mga mata naming dalawa ni Vanessa. May lesson?

She shrugged, sabay naming tinutok ang atensyon sa harapan.

"I am your subject Teacher in Research and Chemistry, Ms. Benitez the advisory class of 10 SSC. Hindi ako narito to rush you para sa final defense nyo.. I just want to remind all of you na need ng survey muna.. and I want the survey asap. Pass it on Monday. Next week, that's all."

May ilan pa itong sinabi sa amin kaya nang matapos ay nagsilabasan na kaming lahat dahil mag-aayos daw kami ng mga booths para sa every representative. Hindi ko inaakala na magkakasalisihan pa kami ng mga SSC nang kami ay naglalakad patungong Pavilion. I was ready to chase after my classmates kaso biglang nagsitawidan sa lane ng Acacia ang mga lalaki.

"Dahan-dahan lang kase, napaka-gago naman nito, oh.." singhal ng pamilyar na boses.

I quickly drew a sigh before smiling at him. Siya ang una kong nakitang nakangiti na sa akin kanina. His lips slowly quirked as he mouthed something to me. Di ko magets si Gusion!

Huh? Ano daw?

Pumungay ang mga mata niya nang maglakad ito sa kasama nyang grupo. His eyes never leaves my scenery.

Hindi ako nakapagsalita ng oras na iyon. Parang dahil sa kanyang pagtitig ay nagitla ako. There is something on him that is so breathtaking.

Handa na akong tumalikod ngunit nakita ko pa sa gilid ng mga mata ko na may isang lalaking may hawak ng panyo sa kanan nyang kamay. Kagat kagat nito ang ibabang labi habang paulit-ulit na winawagayway ang panyo. That boy again..

"Cerene!" that was Gusion.

Kumakaway na ito sa akin.

"Uhmm..?"

"Hey, dude.. mukha kang pagod ngayon, huh?" nakaharap na siya sa lalaking tinutukoy ko kamakailan.

Hindi ako huminga at napahilot sa mga kamay ko.

"I know..." rinig ko lang na sagot ng binata.

I frightened and with that.. I had to step backwards para hindi ako magmukhang tanga sa gilid nila.

Humugot ako ng hininga bago tuluyang makaabante sa aking grupo.

"Kasali daw sa quiz bee, pre.. sama ka pa ba?" ani Gusion.

I gulped. Naririnig ko pa rin! Malapit lang pala ang grupo namin sa lane!

"Syempre.."

"Namumutla ka lang.."

Napatiim bagang akong bumuntong hininga. Daki shook his head.

"Kulang lang sa tulog pero kaya pa rin naman, Sion." aniya.

Bakit ganon? Marinig ko lang ang boses niya ay pakiramdam ko ay nabubunutan na ako ng tinik. Nahpakawala ako ng buntong hininga nang makatayo ako ng matuwid. Nakita kong suminghal ang dalawa sa kanilang mga pinag-uusapan. Well, I don't want to be a chismosa kaya lumayo ako ng kaunti.

I let out a big sigh when I cleared my throat.

May mga nagsilinguan sa akin na ang ibang paninitig ay gaya pa rin ng dati..matatalim at ang iba ay mataman akong tinititigan. Ganun lang talaga ako kabago sa paningin nila kung kaya't hindi ako komportable. Everything here around me is so, so new. Hindi na ako mag-aakala pa kung may baguhang ganito din ang pakiramdam. I was glad that I have someone.. si Vanessa.

Sinuklay ko ang buhok ko gamit ang mga daliri habang naghihintay pa sa ibang mga studyante. May limit nga daw ang paglinis dito at tatlong klase sa isang grade levels ang naatasang maglinis. Well.. I am from section A. So it means na ang mga kasama namin ay ang 10 SSC and SPJ.

"Good morning, Ms. De Castro.." students bowed politely.

Huli na nang magawa ko iyon pero nagpapasalamat dahil ngumiti ito sa akin.

"Grade 10 students, tara na.."

Sinundan namin ang gurong papasok sa Pavilion. Kita kong naghalo-halo na ang boys namin sa boys sa magkaibang sections. Ganun na din ang mga babae sa amin. Marahan akong naglakad para iwas disgrasya lalo na at dumadaan kami aa hadgan pababa. Ilang palapag lamang ito ngunit kinakailangang dahan-dahanin. Hindi ko pa rin malilimutan ang ala-ala na nangyaring nadulas na ako sa ganitong daanan.

"Cerene! Dito tayo!" Suminghap ako nang ako'y tawagin ni Vanessa.

I nodded and showed her my thumb.

"Susunod ako.."

"Patulong na lang akong dalhin ang ilang mga bulaklak sa 10 SSC mga anak.. ilan lang sa boys at girls.. iyong iba ay magbubuhat ng mga upuan at mga lamesa. Iyong iba ay magwawalis na lang at magtulong-tulong aa pag-d-decorates." mungkahi ni Miss De Castro.

Hindi na ako nagdalawang isip pa at nagboluntaryo na ako.

I might choose this than to clean at the Pavilion. Hindi ako mahilig na magdecorate dahil sanay na din akong tagabuhat.. I can do both but I would choose a girl na marunong bumuhat kahit hindi naman mga lalaki.. very simple.

Nakaka-miss na talaga na nagbubuhat ng mga upuan para idala sa event place. Gaya nito..ngayon ko lang ulit naranasan.

Hindi ko pinansin ang mga nasa paligid kahit si Vanessa. She's too busy talking with her other friends pa, eh, kaya di ko magawang gambalain. Nasa tapat na kami ng garden nang biglang may sumingit na palad sa may harapan ko. I was actually ready to pick the pots pero dahil sa may sumingit kaya natigilan ako. Whose hands are these?

Unti-unting tumaas ang mga mata ko hanggang sa manlaki ang mga mata ko. Si Daki!

"Do you need help pa ba, Miss.. I don't know?" mahina niyang pagkakasambit.

I gulped hardly as my hands get wets. Ilang beses akong napapalunok pero sa pakiramdam ko ay may nakabara na. Hirap na hirap na akong magsalita!

"Uhm.. k-kaya ko naman ito, eh.. dalawa lang naman." I responded.

I swear! Pinagpapawisan na ako!

Bahagya itong umiling at gumawad ang ngiti niya sa akin.

"You're Cerene, right? Correct me if I'm wrong—"

May biglang sumabad sa aming usapan.

"Anong meron? Tutulong na ba kami dito, Daki?" hindi ko kilala ang lalaki.

Ini-scan lang ng aking mga mata ang buong kabuuhan nito. Matangkad ito at payat. Hindi ito masyadong maputi ngunit dahil sa makapal na salamin sa mata niya ay alam kong focus na ito sa pag-aaral. Nerd?

"No, thanks." sagot ni Daki.

Bumagsak ang paningin ko sa mga orchids habang binibilang ang mga bulaklak nito.

Awkward.

"Pakisabi na lang sa other representatives na magkakaron tayo ng meeting para sa magaganap na Book day."

"Representatives of what?"

Tumagilid sa kanya ang ulo ng kausap.

"SSG. Importante pa rin na magkakaayos ang lahat sa event na ito. But anyways.. mauna na muna ako, Daki." and then he slightly tapped him on his shoulders.

"Yes po kuya, Jiro." and then they both nodded to each other.

Mapahawi ako sa buhok ko nang biglang hinangin ang buhok ko. Inayos ko din ang aking skirt dahil pakiramdam ko ay tatagilid na ito. Actually.. this is really our first interaction. Iyong kinakausap niya talaga ako.. hindi ko alam kung anong klaseng interaction ang nangyare sa amin at the first meeting time.

Namaalam na ang tinutukoy na Jiro sa kanya, at matapoa non ay walang sinuman ang nagsalita. Kahit ako ay walang balak.. siguro?

"Hi, Cerene!" agad akong tumingala aa kanya.

Nakangiti pa ito nang tingnan ko pero makalipas ng ilang segundo ay kagat kagat na nito ang ibaba niyang labi na para bang may pinipigilan.

What's funny?!

Pinangkunutan ko siya ng noo bago ako suminghap.

"Ano?"

"Pretty.." he only whispered pero narinig ko pa rin.

"'Di ko makirninig.." I lied.

"Wala. Sabi ko.. ang ganda mo."

Napaurong ang dila ko sa sinabi niya. He was serious that moment. Nakangiti na ito habang pinagmamasdan ako. Biro ba iyan?

Pero charot lang. Maganda naman talaga iyon.. isa na siya sa umako noon.

I flipped my hair before I jokingly make a pose in front of him. Alam kong nakakahiya pero ngayon lang ako mag-a-assume na crush niya ako.

"Anong ginagawa mo?" humagikhik siya.

Pinanlisikan ko siya ng mga mata ko at doon agad na kinuha ang dalawang bulaklak. Sumunod siya nang ako ay maglakad papaalis.

"Taray naman.." he mumbles.

Patago ko siyang pinang-ikutan ng mata. Siniringan ko pa ito nang mamatapat na ako sa nilalakaran. Wow, ha? Marunong pala siyang sumunod?!

"Are you mad?"

No. I said in my mind without taking a single glance at him.

"Hoy.." aniya at naramdaman ko ang biglang paglapat ng kanyang siko sa aking kanang balikat.

Nanuyo ang lalamunan ko dahil doon. Napaka-clingy naman nito!

"H-hoy ka rin... 'noh." and then I let out a short snort.

I stuttered! Kasalanan ito ng mundo!

I heard him cursed "gago" ng paulit-ulit habang marahang umaalik-ik. So natatawa na siya niyan? Happy pill niya ako?

"Huwag ka ngang ganyan, Cerene.. baka gusto mong may maibunyag ako dito?" he said.

Ano namang ibubunyag niya?! Magkakilala ba kami? Close ba kami?!

He again laughed, naguguluhan na ang mukha ko at ilang beses ko siyang sinisiringan ngunit tawa lang ito ng tawa sa akin. I let out a sigh.

"Ikaw, ha.. tumigil ka nga," I started and stopped to face him. "Mr. Unknown." with matching mataray na inirapan.

I took a step forward bago niya pa ako maabutan. Pero natigilan ako sa paghinga nang may marinig akong pamilyar na boses.. pagkaharap ko ay si Ate Martha na iyon.

May panyo ito at pinag-pupunas sa mukha ni Daki. Akala mo ay yaya niya.. magkaano-ano ba sila?

"Ate, Martha!" kinawayan ko siya.

"Ate.." he groaned. "Tama na.. nakakahiya. 'Di pa naman ako pagod."

Huh? Binalikan ko ang dating pwesto at ilang beses akong nagsalit-salitan ng tingin sa dalawa.

"Ate.. argh.. si Cerene.." aniya, nahihiyang sinisiko si ate.

"Aba, eh, ano bang problema sa naalagaan ka? Ayaw lang ni ate na mapagod ka at may pawis na tumulo!" seryosong saad ni ate.

Napanguso ako. Kahit kailan ay hindi ko na nararanasan ang ganito at marinig ang ganito kila Mommy at Daddy. I missed the old days.. iyong bata pa lamang ako..

Noong bata pa lamang ako ay nasanay ako na tumabi sa gitna nila Mommy at Daddy. Pero nang lumaki na ako ay palagi nilang bukang bibig ay kaya ko na ito..

At ngayong malayo sila sa akin ay minsan lang din nila akong kamustahin. See the difference?

Bumuntong hininga ako at napatungo, 'di maiwasang mag-alala sa kinahihitnan nila Mommy at Daddy sa ibang bansa.

"Mabuti naman at nagkita na kayong dalawa ni Davey, Cerene.." ate muttered.

Tiningnan ko siya kahit gulong-gulo. Hawaka hawak pa rin ang mga bulaklak sa paso.

Tinutupi na nito ang panyo at naiiling ang katabi niya sa kay ate Martha.

"Ngayon lang po kami.. nagkakilala.." I slowly told her.

Tumango ito na akala mo ay alam niya na.

"Kinuwento ka sa akin nitong kapatid ko, Cerene.."

And my eyes went wide when she told me that.. magkapatid sila?!

Now.. I know.