Fate's Bridge

Chapter 7- Under his spell?!

"W..wag mo nga bigyan nang meaning yun! M..malay mo naman nagkataon lang yun."

"Hmm.. eh bakit parang pati ikaw sa sarili mo hindi naniniwala sa sinasabi mo ngayon?"

Umiwas ako nang tingin kay Faye, sa totoo lang ayoko umasa sa mga signs lang ..

We're still here sa nipa hut, nag bell na pero dahil may emergency meeting ang mga teacher kaya yun pinayagan muna kaming lumabas. Pero sa loob lang nang school.

Tapos yun hinila ako dito nang babaeng to at kailangan ko daw mag explain sa kanya >_>

"Oh .. hindi ka na nagsalita dyan?" makahulugang tinignan nya ko.

Mukang alam ko na iniisip nya =_=

"Do you like him?" sabi na eh yan ang kasunod ng sasabihin nya. At mas lalo pa syang naghihinala dahil hindi ako nagsasasalita.

Ang totoo nyan hindi ko din alam kung ano ang isasagot sa mga tanong nya.

"Of course, I l..like him. Kaya nga naging kaibigan ko sya eh." This time tumingin na ko sa kanya.

But I think she's not convince. As I expected =_=

"KAIBIGAN? weh?! Parang hindi naman yun ang nakikita ko eh!"

"Ano ka ba naman! Diba alam mo naman yung nangyari sa kanila ng ex nya? kaya siguro itinutuon nya na lang sa ibang bagay ang atensyon nya."

"That's not what I see. Believe me hindi kaibigan lang ang tingin nya sayo." tumingin ako sa kanya akala ko nanunukso lang sya pero I sense na seryoso sya.

"No. Hindi yun ganun. Nakipagkaibigan lang sya sakin kaya wag mo ng lagyan ng malisya yun. I know wala syang gusto sakin." Pagkasabi ko nun tumingin ako sa labas.

"Bakit nainlove ka na ba? How sure are you?" nakita ko sa peripheral vision ko na tumingin sya sakin pero hindi ko pa din sya nilingon.

Love? Para lang yan sa mga taong duwag mag isa.

Loving is always have a pain deep inside.

Wala pa kong nakitang nagmahal ng hindi nasaktan.

Maybe she's right. I don't know how to love. Either an idea what it is.

Simply because I don't want to get hurt.

Ayokong umasa, Ayokong maging tanga na naghihintay na mahalin ako nang isang tao na alam kong hindi ako mahal.

Then after you realized, that He'll never love you BACK. What will you do? Crying.

Crying out loud. Why? Does it make a change? Kapag ba narinig ka nyang humagulgol mamahalin ka na nya?

PITY. that's what you called by that.

Hindi yun LOVE.

"I don't know IT. And I don't have a TIME for it." walang emosyon na sabi ko bago tumingin sa kanya.

Shocked. Yan ang nakikita ko sa kanya.

Dahil alam nyang seryoso na ko ..

"R..ristelle.." hinawakan nya ang mga kamay ko at nanginginid ang mga luha nya.

Sh*t. That's my weakness. I don't like the Idea of crying because of love then eventually crying infront of me.

For what? For me to realize MORE that love sucks? >_

"I..i'm sorry. This is my fault. Natakot kang magaya sakin. Natakot kang maging katulad ko.." at umiyak na nga sya sa harap ko. Hayy.

"No faye. I'm sorry." pagkatapos kong sabihin yun.

I hugged her tight. Mas lalo syang humagulgol ng iyak.

I realized, bakit kaya ganun? Kapag kinocomfort ka imbes na tumigil ka sa pag iyak. Mas lalo ka lang umiiyak?

"H..he loves you. I knew it. I can it in his eyes..

Try to open your eyes too, Ristelle."

She looked directly into my eyes.

"Especially, THIS." dagdag nya habang nakaturo sa left chest ko. Kung saan naka locate ang puso natin.

Shocks.. ang corny pakinggan >_

"Ouch!" daing ko pano pinitik nya yung noo ko! Aba! Pagkatapos ko damayan wala na ngang thank you nanakit pa tsk! kung hindi ko lang to mahal nakabitin na sya patiwarik =_=

"Hindi corny yun." Ha? Nabasa nya naiisip ko? Weird.

Confuse ko syang tinignan. But she didn't care to explain kung bakit nya nabasa isip ko.

"Alam mo kasi ang love, It's too POWERFUL. Don't underestimate it. You'll never know.." sinadya nyang bitinin ang sasabihin nya at tumayo.

Lumakad at tumalikod na sya para umalis iniwan na bitin ang sinabi nya.

Or not?

Lumingon sya ulit sakin.

Medyo malayo na sya pero narinig ko pa din ang sinabi nya. I guess sinadya nyang lumayo para hindi na ko makaangal pa.

And then she smiled.

"..you're already on it's spell."

Spell?

Magic ba ang love ?_?