Break me Silently

Simula

Simula

Mabilis akong natapos maligo at agad na nag-ayos ng sarili. Naglagay ng kaunting kolorete sa mukha at nagsuot ng simpleng damit, dark blue maong tube na pinaresan ng black fit jeans at rubber shoes.

Lalabas na sana ako ng kwarto ngunit napatigil dahil sa biglang pag-ingay ng selpon. I already knew who it is as always. Napabalik ako sa kama and took it to answer the call. 

He is calling again...

Nilakasan ko ang sound nito at agad na umalingwangaw ang boses ni Aarim sa loob ng aking kwarto. Ito nanaman ulit tayo. Ano nanaman kayang report nito sa'kin?

 "What rim?" Napamaywang ako.

He fakely cough. "Aren't you coming yet?    Kanina ka pa hinihintay dito ni papaloves biday!" 

Oh ganoon ba?

"Sorry rim pero 'di mo 'ko maloloko. Alas syete pa lang ng gabi hindi pa alas nwebe." I rolled my eyes.

"Kahit kailan talaga hindi ka maloko. You are always serious even to my jokes!" He laugh.

Blablabla...

"Iyon lang ba ang sadya mo?" I sarcasticly asked while brushing my hair by using my hand. Matagal siya bago nakasagot. I smirk. I know what his up to, tss.

"Dami kasing matso gwapito dito beh!" Gigil na aniya. "Gusto kita ipakilala kaya pinapadali kita. Urgh, dalian mo na nga kasi!"

I laugh mockingly. Sabi ko na eh. Hanggang ngayon ba ito pa rin ang pag-uusapan namin? Eh, iyan na lang palagi ang topic namin. Ni hindi man lang siya napapagod, paulit-ulit na lang. 

He's been like that always, when we do gala. Kapag marami siyang nakikita marami rin ang kaniyang daldal at iyan ang laging report sa akin kahit saang lupalup pa siya ng mundo pumunta tanging iyon lang, nakakatawa lang. Minsan nakakairita pero minsan nakakatuwa. We've been close friends for three years from now.

He's Aarim Saldomar. A gay pero noong unang pagkakakilala namin akala ko talaga tunay siyang lalaki pero yun lang ang akala ko. 

Actually ako lang ang taong nakakaalam no'n dahil ayaw niyang may makaalam noon. Espicially his father, coz ones he knew, na ang kaisa-isang anak niyang lalaki ay isang gay. He will throw him away out of their company and family. Kumbaga hindi iyon tanggap ng papa niya dahil ayaw madungisan ang panggalan. 

For me it's okay, it's him. We don't have the right to act to his only freedom. Hindi man iyon tanggap sa bible wala pa rin tayong karapatang pagbawalan siya sa sariling pagkatao niya at sa kaniyang kalayaan. Hayaan natin siyang kumilala at magdesisyon para sa sarili niya. Especially he's a good friend!

"How many times i'll tell you rim that i don't need a lover or mens, what so ever. I'm not into that right now. Becuase my priority is my ambition. Ang isipin ang magiging future ko! Alam kong alam mo iyon?" 

Ngayon ko lang ito lahat naibuhos sa kanya sa paulit-ulit niyang pangungumbinsi sa'kin kahit na alam niyang hindi ako tutugon. 

Suminghap siya sa kabilang linya.

Ang mahirap lang kasi sa kaniya ay ang kadaldalan at kakulitan niya. Nasanay na ako sa kanya pero minsan talaga nakakainis eh...

"O-k-a-y! I get it. But biday hindi naman sa ganoon. I just want to introduce you to them coz it's so important man! So ito na nga.."

Napahinto siya.

"Isa sila sa mga may-ari ng ibang malalaking kompanya. Kilala sila ng lahat. My point is ipapakilala kita sa kanila.. so, ayun baka malay mo kunin ka nila bilang employee! Dati ko pa 'yan inooffer sa 'yo but you always disagree on me!" nakita ko sa peripheral vision ko ang pag nguso niya. 

Umirap ako.

"Tampo na 'ko sayo." Pahabol niya. Napangiti ako. Oo nga naman pero sige na nga bakla.

"Okay deal" pagpafinal ko. Pagbigyan ko na kawawa naman.

Natahimik siya at humirit na lang bigla sa tuwa. Ako naman ay napa-aray sa lakas ng boses niya. Sakit sa taenga agad ko itong inilayo. Baklang 'to araw araw good vibes.

"Walang bawian yan ha?"

Kulit ng baklang ito. "Oo nga."

I'm so lucky to have him. "So, see you soon biday!" Masaya niyang paalam at agad na pinatay ang tawag.

I laugh and put my phone into the pouch of my jeans. Then lumabas ako ng kwarto at bumaba ng hagdan. 

Pagkababa ko ay nasulyapan kong may taong naghahanda ng dinner sa hapag. Napangiti ako sa kawalan. When i arrived in the kitchen that where she is, is i kiss her on her forehead and thank her for the dinner.

"Good evening mom. Mukhang masarap iyang luto mo ah!" Inubos ko ang usok ng paborito kong ulam. 

Sinigang na baboy na may sampalok!

"Of course. Paborito ng anak ko 'to, eh." She smiled. Ang ngiting 'yan.. nakakatunaw ng puso.

Nagsimula kaming kumain ng tahimik ngunit masaya pa rin. I really love this way with mom. I love watching her smile kahit papaano napapangiti ko siya kahit wala si daddy. Kung masaya siya, masaya na rin ako.

"Gig?" Tanong niya nang nagkatinginan kami.

"Yup." As i slice the meat and immedialy put it on my mouth.

"Umuwi ka ng maaga ha? May lakad pa tayo bukas. Maaga pa naman iyon kasi baka mapuyat ka." Paalala niya.

Oo nga pala. "Yup, mom uuwi po kaagad ako. Gig ko lang naman po ang ipinunta ko roon at tsaka hinding hindi ko po makakalimutan ang anniversary ninyo ni daddy." I assured it to her. "That is the best day of my life too..." Now she smiled sweetly but i saw a pain in her eyes.

I can't blame mom kung bakit hindi pa niya nakakalimutan si dad. She love him so much. Hindi madaling makamove-on sa isang taong matagal mong nakasama at mahal na mahal mo. Kahit nga ako ganoon rin. 

Napangiwi ako sa huling naisip. Nagyakapan kami bago ako umalis ng bahay and she gave me a sweet good luck.

I graduated college in business ad kaya walang problema at ang tanging pinoproblema ko ay matatanggap kaya ako sa isang tulad ko? Ang skill ko? Naalala ko pa noon 'yong sinabi sa akin ni dad "believe in your self, do your best. Huwag kang magpapatalo sa mga mapanutyang nakapaligid sa'yo ang tanging pakinggan mo ay 'yong sinasabi ng puso mo. Kuhanan mo ng lakas ng loob ang iyong makakamit pagdating ng panahon." Iyon ang pinanghuhugutan ko ng lakas at ang inang sumusuporta sa 'kin ngayon. 

Nagsimula akong kumanta noong fiftheen years old ako. Maganda na raw kasi iyong pag kanta ko, pang anghel daw ang tinig.

"Shemay! Sab, you look so good on that!" Sabay turo sa damit ko, papuri niyang may kahulugan. 

Andito kami sa likod ng bar at kaming dalawa lang.

I crossed my arms.

"I know. Kahit ano pang damit na suotin ko babagay talaga sa 'kin." I joke. Nagyakapan kami.

He chuckled. "I know, i know. Ikaw na talaga. I like your boobs anyway mas lalong lumaki pwedeng pahingi?" He pointed my chest and offered his hand. Tinampal ko iyon at natawa na rin sa inakto niya.

May taong biglang pumasok kaya mabilis niyang naiayos ang sarili. Natawa pa ako lalo dahilan kung bakit niya 'ko pinandilatan ng mata. 

"Quite sab! i hate you. Gusto mo bang mabuking ako?" Irita niyang bulong. Kinurot pa ang tagaliran ko. 

Ouch! Iyan ang ayaw ko sa kanya.

"Okay, okay!" Itinaas ko ang dalawang kamay bilang pagsuko. Natatawa pa rin.

Sabay kaming pumasok sa bar ni rim. Hawak niya pa rin ako sa baywang. Pinabayaan ko na lang iyon. Ganoon naman siya palagi kapag may maraming tao sa paligid. 

Marami rin ang bumati sa amin may mga models. Ang iba ay mga kaibigan na ni rim, ang iba naman ay hindi na namin kilala. Ang iba rin ay pinuri ang suot ko. Bagay daw sa sexy kong katawan at bakit daw hindi ako sumali sa modeling. 

Hindi ko naman 'yon gustong gawin dahil ang goal ko sa buhay ay ang magbago at tuparin ang pangako ng namayapa kong ama.

"Our beautiful singer is now here." Announce ni jhoe sa lahat nang nakitang paakyat na ako sa stage. Si jhoe ang dj nitong bar. Dinig ko ang hiyawan ng lahat at mga palakpakan nila. 

Natatawang umakyat ako sa stage kahit na may kaunting kaba pa rin akong nararamdaman. Hindi iyon maiiwasan dahil nakakakaba talaga kapag nasa stage ka at ikaw lang mag-isa.

Sa pagbabago kong 'to ang nag-dala sa 'kin upang mahalin ako ng lahat at hindi kagaya noon. Noong halos itapon na kami sa emepyerno. Ngayon lang ulit ako naganahan ng loob.

"You can do it!" pagbibigay ng lakas loob na sigaw ni rim sa 'kin sabay kindat. Nginitian ko siya at nag thumbs up.

I already prepared for this song and i will sing this again for the second time. Sing it in front again of many people. But sing it without him..

Para sa isang taong hinding hindi ko makakalimutan. Marupok pa rin ako e.

"Good evening to all of you! I hope you'll like it. Enjoy you all guys!" 

Mas lalong lumakas ang hiyawan ng lahat. Umupo ako. Pumikit at inalala ang mga ala-alang naiwan niya sa 'king isipan.

Nahanap ko sa 'yong mga mata..

Panimula ko. Naghiyawan 

silang muli.

Ang ligayang dati 'di kong hindi nakita..

Nasilip ng aking pusong ligaw..

Nang tinuturo ng tadhana ay ikaw..

Ngunit hindi po pwede.. Hindi tayo sinuswerte..

Mas mabuti pang maging sekreto.. Ang pag-ibig nating delikado..

Nabingi ako sa hiyawan ng lahat dahil sa biglang pag-bilis ng t***k ng puso ko at tahip-tahip na kaba. 

Sa mga titig na iyon. 

Kanina ko pa iyon nararamdaman ngunit binabalewala ko lang. Baka guni-guni ko lang pero ngayon hinanap ko ito. Succesful ko itong nahagip. 

I met his serious gaze. It makes me uncomfortable.

Mga matang kulay abong nakatitig ng seryuso sa akin na tumatama sa malikot na liwanag mula sa malayo. Hindi ko tanaw ang mukha niya dahil nasa mata niya lamang tumatama ang liwanag. Nakaupo siya sa isang high chair sa counter. Halos mangatog ang tuhod ko roon.

Looks familiar.. that pair of eyes...

That eyes.. no...

Pumikit ako. Kinanta ang churos ng nakapikit. Baka guni huni ko nga lang iyon. Walang pagkakataon na makikita ko siya rito. 

Diniinan ko ang paghawak sa mic at pumirmi sa kinatatayuan. Hindi siya nalalayo sa akin.

Delikado.. delikado.. delikado... 

Magagalit ang mundo.. galit ang mundo.. galit ang mundo...

Delikado.. delikado.. delikado... 

Sa atin na lang 'to.. atin na lang 'to.. atin na lang 'to...

Nais kong malaman ng mundo..

Na ikaw ay akin at ako'y sa 'yo..

At kung nagtugma lang sana ang panahon..

Edi sana'y masaya tayo ngayon..

Ngunit hindi po pwede.. Hindi tayo sinuswerte..

Mas mabuti pang maging sekreto.. ang pag-ibig nating delikado...

Now, i opened my eyes. I met his gaze again. His eyes is sparkling through the light. I saw a pain in there. Parang gustong kumawala ng puso ko. I felt my eyes heated. This can't be. Malabong siya iyon.

He sip on his drink. I close my eyes again and sang the last churos.

Delikado.. delikado.. delikado... 

Magagalit ang mundo.. galit ang mundo.. galit ang mundo...

Delikado.. delikado.. delikado... 

Sa atin na lang 'to.. atin na lang 'to.. atin na lang 'to...

Hmm.. hmm.. Ohh..oh..

Delikado.. delikado.. delikado... 

Magagalit ang mundo.. galit ang mundo.. galit ang mundo...

Delikado.. delikado.. delikado... 

Sa atin na lang 'to.. atin na lang 'to.. atin na lang 'to...

Nang natapos na akong kumanta ay hindi ko na ulit naramdaman pa ang paninitig na iyon. Hinanap ko siya pero wala na rin siya sa kaninag pwesto niya. Siguro ay umalis na iyon. Nakaramdam ako ng ginhawa pero nakaramdam din ako ng lungkot.

"T-t-thank y-you" tanging nasabi ko sa entablado. What the heck! Nautal pa ako. I really curious about those eyes! It bothered me that much huh. Nangatog pa ako roon.

It's too familiar. 

No. Hindi siya 'yon. It's been years! Hindi iyon magpapakita sa 'kin. Never. Dahil hindi niya na ako mahal at ayaw niya na akong makita pa! Kaya walang tsansa na siya iyon.

Kapareha niya lang ng mga mata iyon. Hindi lang naman siya ang may ganoong mga mata.

Umiling ako.

Nagmadali akong bumaba dahil sa kahihiyan. Aarim wated for me downstair. Tinanggap ko ang kamay niyang nakalahad at nginitian ang isa't isa.

"Kahit kailan talaga ang galing mong kumanta. I'm so proud of you!" Akbay niya sa akin.

Nagsimula na kaming maglakad papunta sa kung saan. Sa lamig nitong lugar pinagpawisan talaga ako? Mabuti na lang at hindi iyon napansin ni aarim.

"Hindi naman masyado sakto lang-"

"You're sweating?" Takang tanong niya at ang mga mata ay seryusong nang nakatuon sa akin. I'm wrong..

"I'm not!"

"Wee? Paanong hindi? Sa lamig ba naman dito." He raised an eyebrow.

"Hindi nga! Alikabok lang iyon.. T-tinanggal ko lang.." Hindi ko alam kong bakit agad akong naguilty.

Mas lalo siyang napataas kilay. He nodded. "May alikabok pala rito, hm..." he tried to confirmed it to his self.

Napasapo ako ng noo. "Saan nga ba tayo pupunta aber?" Pag-iiba ko sa usapan.

Marami ang pumuri sa akin at kumausap sa amin halos kakilala ni aarim iyon lahat kaya na out of place ako. Bilib din ako sa baklang 'to ang galing magpanggap. 

Kita mo talaga sa kilos niya ang galing sa pag acting sa pamamagitan ng pagpasok ng dalawang kamay sa bulsa, ang pagsasalita niyang ramdam mo talagang hindi siya tunay na bakla at ang tuxedo niyang nagmumukha siyang hot. 

Yup he's hot and good looking kaso sayang na iba. Maraming babae ang nagkakandarapa sa gwapo niyang mukha at sa tikas ng katawan niya kaya hindi ko sila masisi pero hanggang doon na lang sila kasi bakla 'to. Ibinaling niya ulit sa akin ang tuon.

"Like what i have said earlier.." i nodded and teased him sa tikas niya ngayon.

Natapos kaming nag-usap ay nagpunta na nga kami sa gusto niyang puntahan. Biniro niya pa ako dahilan upang magtawanan muli kami. Nasa VIP room daw ang mga yun ayon kay aarim. 

Nacuriuos naman kaagad ako at may naramdamam kung anong kaba na sa 'di malamang kadahilanan.

Pumasok na kami sa kwartong iyon. Nang nakarating na kami ay may waiter na kaagad na lumapit sa amin. Sinenyasan iyon ni rim kaya agarang napatango ang lalaking waiter at itinuro ang isang daan. 

Natawa ako dahil sa kabang nararamdaman. Ano bang kasunod nito at kinakabahan ako ng husto? Napakunot noo si rim sa biglaan kong akto.

"Ibebenta talaga kita mga matso gwapito iyon!" he joke again with a chuckle.

Siniko ko siya. 

"Ano iyon ibebenta mo ako? Di ba illegal iyon? Ibebenta mo kaibigan mo sa isang stranger, boang ka ba rim? Baka ikaw ang ibenta ko sa mga lalaking iyon usto mo?-" napatigil ako ng huminto kami.

"Ingay ng bunganga mo sab.. nandito na tayo." Pabuling na aniya. Binatukan ko siya. Napailing-iling pa siya at nginunguso ang nasa harapan. 

May parte sa 'kin na umatras pero may parte rin na kailangan kong lumingin sa harap. Ano kayang mayroon kapag tumingin ako gayong mas lalo akong kinakabahan.

"Sit."

That voice...

Tuluyan na nga akong humarap sa taong nasa harap namin. Ganoon na lang kalakas ang t***k ng puso ko nang makita siya rito mismo sa harapan ko. Hindi ako makagalaw at tanging nagagawa ko lang ay ang paglunok, gusto kong umatras at tumakbo palayo sa lugar na ito pero narito na ako. Tatakbo pa ako?

He is sitting formally and sipping on his glass of wine. He has cigarettes on his hand.

No... para akong nabalik sa nakaraan.

"A-a-atom?" I felt my eyes heated. 

Naupo na si aarim pero nanatili akong nakatayo. Hindi ako makapaniwala. 

Aarim wrinkled his forehead and curiously looked at us.

He's on his maroon tuxedo and it's suit him so good. That tuxedo... 

Sumakit ang lalamunan ko at parang gusto kong tumakbo palayo dahil sa naiisip na gusto ko siyang paulanan ng halik.

He arched a brow. "Do i know you?"

Natulala ako. A-anong sinsabi niya? 

"Sab, magkakilala pala kayo?" Natatawang tanong ni aarim at hinihila ako paupo pero nanatili lang akong nakatayo.

"A-atom—" naputol ang sasabihin ko nang may narinig akong pagbukas ng pintuan at mga yapak papalapit sa amin. Lumampas sa 'kin ang babaeng may mahabang buhok. She directly go to atom seat and kiss him in the lips. 

Hindi..

Hindi.. mali ang iniisip ko.

Sumikip ang dibdib ko. "R-r-richel?" Namasa na ang mata ko. She's wearing a fancy dress.

Unti unti niya akong nilingon. Napatakip ako ng bibig ng nakitang siya nga. Sunod sunod na pumatak ang mga luha ko. Her eyes widened but it immediatly disappeared. Half of her mouth opened.

Fuck that expression.

Atom pulled her to sit on his thigh. He is now kissing her neck and bitting her ears while looking at me. His face full of sarcas and i don't know why he making that face.

My chest hurt so bad. Napuno na ang sakit na naipon sa akin. Ang sakit na makita kung ganiyan sila. Niloko nila ako! Lumabo ang paningin ko dahil sa luha. Even my tears felt so hot because of fresh pain inside me.

"W-what's going... on here..?" My voice trembled. I bit my lip.

Bumalik ang pagkataray ng mukha niya. Hinagod ng daliri niya ang katawan ni atom. 

"Simply, we're couple.." aniya.

Nanginig ang tuhod ko at mas lalong nanuot sa sakit ang lalamunan ko dahil sa bagong luhang gustong lumabas. I felt betrayed. They f*****g betray me!

"A-atom.. totoo... ba?" 

His face darkened and his eyes change into coldness. I saw nothing in his eyes but only coldness. "Yes." Even his voice is so cold.

Parang bumagsak ang mundo ko. Parang nanghina ako ng marinig ko sa kaniya iyon. Damn him. Naging blanko ang isipan ko.

Tumayo si aarim at hinagod ang likod ko. Nag-aalala na mukha ang ibinigay niya sa akin. 

Huwag nilang sabihing itong nagdaang mga taon ay sila!

"Kailan pa naging kayo?!" Bagama't buo ang pagkakasabi ko noon ngunit pumiyok ako. 

I don't want him to see me hurting but i can't help myself get hurt. Hindi ko rin kayang pigilan ang mga luha ko at sakit na nararamdaman ko. I can't blame myself feeling this. Napuno na ako. Hindi ko na kaya. Ilang taon ang lumipas at ito ang madadatnan ko.

I saw atom looked away. Bakit? What does this mean atom? Why you looked away? Does my suspicion is real? Did you even know that i love you so much?

Naestatwa ako at para akong nahilo sa naging sagot ni richel sa tanong ko. Tuluyan na ngang nagsipatak ulit ang mga luha ko. Walang tigil sa pagbuhos. Hindi ako makapaniwala. All this time niloloko lang nila ako. I trust them so much. I love him so much. But he just hurt me so bad.

"We're engage since we were children." 

Susunod…