My Possessive Lover

CHAPTER 5

DHEE's POv

Pagkalabas ko sa opisina ni Chlyde hinanap ko sina Mike para mag report sa hospital kong saan kami nagtatrabaho.

“Ang gagong 'yon ninakawan na nga ako ng halik basta na lang akong ayaw palabasin". Eh gusto mo naman kastigo ng isip ko. After mag report gumawa ako nang documentation para sa naging pasyente ko kanina. Babalikan ko 'yon mamaya to make sure na successful ang operation. Awang-awa ako sa bata sana hindi ito matrauma sa nangyari sa kanyang ina. She’s very young to experience those pains and losses.

Namiss tuloy ko ang ate Daniyah ko. Kinuha ko ang mobile at tinawagan siya. Napunta lang sa voice ni Ate ang tawag ko. I dialed her number again, ring lang ng ring.

Bakit kaya ayaw sagutin ng Ate ang tawag ko busy kaya 'yon pero day off niya ngayon Monday. Nag iwan na lang ako ng number sa messenger nito. I know my sister is very busy. A very hard-working woman.

“Ate, I miss you big time. Please call me when you are free. I love you, eat ko." Malambing kong sabi. Napangiti ako thinking my Ate.

Halos isang linggo na pala kaming hindi nag uusap. Ni text or tawag wala akong natatanggap mula dito. Anong nangyari doon? Sana walang may nangyaring masama sa kanya... Gusto ko na rin mag asawa ang ate ko. Nasa tama edad na ito. Gusto kong bumuo na siya ng pamilya para may pamangkin na ako. Napangiti ako sa ideyang pumasok sa isip ko.

Tapos na ang duty ko ng maisipan kong dumaan sa Buenavista Medical Hospital. Hindi na ako sa emergency room dumaan kundi sa mismong entrance ng hospital. Nagtanong ako sa receptionist.

“Hi, I would like to ask about the patients I brought here a while ago due to the car accident, Mr and Mrs. Fernandez and their daughter.?” Malumanay kong tanong sa kanya.

“May I know who’s asking?" She asked me and showed a genuine smile.

“I was the paramedic in charge during the endorsement.” I said calmly, bahagya itong nagulat sa akin.

“As per checking, Miss Mrs. Fernandez was still in the operating room,” as per the husband. He’s waiting outside the OR. The daughter was brought to a childcare specialist."

Nag pasalamat ako dito at tinungo ang OR gusto kong makibalita sa mga pasyente na dinala dito kanina. Pakiramdam ko na hindi sapat ang ginawa ko kanina. Mabigat ang pakiramdam ko.

Nakita niyang nakaupo si Mr. Fernandez sa labas ng OR waiting area. My benda ito sa balikat. Gulong-gulong ang buhok. Mugto ang mga mata nito dahil sa kakaiyak siguro. Sino ba naman hindi. Hindi niya alam ano sanhi ng aksidente hindi na ako nagkaroon ng pagkakataon para umusisa pa sa mga police. Pinagmasdan ko ito at unti-unting lumapit.

“Mr. Fernandez?" I called his attention. Umangat ng tingin at ngumiti ng mapakla sa akin. Hindi maitatago ang kalungkutang nadarama nito sa mga oras na ito. Pagod puyat, sakit sa dibdib walang kain. Ito ang nababanaag ko sa mukha niya.

“Coffee?” I offered him, tiningnan niya ako at inabot ang kape na bibigay ko sa kanya. Umupo ako sa katabing upuan. Tahimik akong nararamdaman. Gusto ko itong kamustahin pero mas pinili kong manahimik muna. Hintayin na lang nito ang kong kailan ito magsasalita.

“Thank you Ms San Jose!” pinilit nitong pinasigla ang boses niya. Ramdan ko pa rin ang lungkot doon. Tango lang ako. Maya-maya pa lumabas ang isang doktor kasunod nito si Chlyde

“Who is the husband?” tanong ng Doktor na kakalabas lang sa Operating Room. My heart sinks in pain. It’s going to be bad news.

“I am the husband, Doc. How’s my wife?" Mr. Fernandez asked desperately. His voice cracked and trembled.

“I am sorry sir; we did our best but your wife didn't make it. I am sorry for your loss." Malungkot na wika ng Doktor. Parang binalot ang puso ko ng sakit dahil sa narinig ko. I shouldn't feel this way but I just did.

“No!!!? My Nicole. Why!?" Hagulgol na takbo nito sa labi ng asawa na nasa operating table. Idineklara na itong patay ng mga doktor. Hawak ko ang aking dibdib, umiyak na rin ako. Partly I blame myself by not doing my best. Nilapitan ako ni Chlyde at niyakap ito.

“I am sorry Dhianna," ani ni Chlyde. Hindi na ito nag paliwanag but he just gave me a tight hug to comfort me. They are not blood related but her patients had always a place in her heart. Kulang pa ang best ko para mailigtas ko sila.

CHLYDE's POV:

Halos mapiga ang puso ko sa lungkot ng makita ko si Dhee na umiiyak at luhaan sa pagkawala ng pasyente nya na dinala niya dito kanina... She was stable but after the MRI result may nakitang namuong dugo sa utak ng pasyente. She lost a lot of blood too.

We did our best, but the injuries are beyond our skills and expertise. Hindi ko alam paano pagagaanin ang nararamdaman nito. Alam niya nag flat rate na ito kanina but Dhianna did her best to save this woman. She didn’t give up. When they arrived, the vitals were stable, but during the operation, everything went sideways.

Lalong pinagtataka ko dahil ang babaeng pasyente lang at mas malala ang damage samantalang ang anak at asawa nito ay hindi. Nagtataka rin ako bakit deactivated ang airbag sa passenger seat at hindi ito nag deploy after the impact.

Niyakap ko at hinalikan siya noo. Gusto kong iparamdam dito na nasa tabi lang s’ya nito. Oh this woman is unaware how gorgeous she is even she’s crying and her eyes are swollen.

Iginiya s’ya ni Chlyde palabas ng hospital, tinungo nila ang parking para iuwi na ang dalaga. Alam niya ang puyat, at pagod nito. Gusto sana niyang yayain mag dinner pero alam niyang wala itong gana matapos ang nangyari.

They’ve stopped on a black Tesla car with self-driving features, voice command, and an upgraded GPS system.

“Welcome Dr. Khayden Chlyde and friend,” agad bungad ng digital voice command na babae pagka on ko ng aking sasakyan

“Destination please.” Tumingin si Dhianna sa kanya ng may pagtatanong.

"Dhee, please state your home address” sabi ko sa kanya. She has no energy to argue. Pag banggit nito biglang ng salita ang voice machine

Location confirmed. The area is secured, and our ETA will be 45 minutes, more or less. Nag salita si Chlyde.

“Initiate self-driving mode. Initiate a backseat massage. Nature music. The seat will be full at rest for better relaxation.” I said calmly and looked at Dhianna’s face. She was overwhelmed and a bit confused, but she stayed quiet.

“Initiating command confirmed Dr. Khayden Chlyde. Fasten the seatbelt. Inhalation is initiated. Relax and enjoy the ride.

DHIANNA's POV

Inakay ako ni Chlyde palabas ng ospital at tumapat siya sa black Tesla S 2020 model. What the hell ang yaman at ang astig naman ng sasakyan nya. Gaano ba ito kayaman.

May pinindot si Chlyde na parang remote control automatic na tumaas ang pinto ng sasakyan nito. Inalalayan akong pumasok at pinatong pa ang kanang kamay nito sa ulo ko para di ako mauntog. Nalula ako sa makabagong teknolohiya ng sasakyan nito at sigurado ako hindi biro ang halaga noon.

Biglang may isang spray na lumabas sa bandang gilid ko na parang pabango. Ang aking inuupuan biglang umatras at ang nagbago ang posisyon ko. Sumandal ako at nararamdaman kong may gumalaw sa likod ko na parang minamasahe ako. Pinikit ko ang talukap ng aking mga mata at hinila na ako ng antok...

CHLYDE'S POV

Tinitigan ko siya ng buong byahe ang himbing ng tulog nito. Napagmasdan ko ang kanyang maamong mukha. I touch her and trace every part of her face. From her forehead, down to her nose, and on her cheek down to her chin. He leaned forward to give her a soft kiss.

“You’re mine, Dhee. I am so possessive of what is MINE. You have no idea what you did to me. You gave me sleepless nights and arousal that nobody does." He whispered in her ear. Maya-maya pa dumating sila sa tapat ng building nito. Tulog pa rin ang dalaga.

Voice control: We arrived at your destination, Dr. Khayden Chlyde.

Chlyde: Park and Auto-lock.

Voice control: Affirmative Doctor.

Lumabas na ako ang lumipat para buhatin si Dhee papuntang unit nito. Binuhat ko ito ng pa-bridal style. Tumingin sa kanila ang mga taong nakasalubong nila ng may pagtataka. Yung ibang babae nakangiti pa sa kanya.

Hindi ko pinansin at dumiretso ako sa elevator at pinindot ang floor nina Dhee. Pagdating sa pinto ng unit nito agad niyang inilagay ang thumb ni Dhee para bumukas ang pinto. Pag kabukas bumulaga sa kanya ang sankaterbang rose petals scattered all over the floor and going to her bedroom. Maraming bouquet red roses nakapatong sa center table katapat ng sofa, para sa magkabilang side ng istante sa tapat ng glass window. Binuksan ni Chlyde ang pinto tumambad sa kanya ang mga bulaklak. Dahan-dahan niyang inilapag ang dalaga sa malambot na kama. Inikot ko ang tingin ang buong paligid ng silid napangiti ako sinunod ng kaibigan ang gusto nya.

Binalikan ko ng tingin si Dhee na mahimbing pa rin ang pagtulog nito. Nilapitan ko ito at dinampian ng halik sa labi. Nanatili siya doon ng ilang saglit at umalis na.

“I will miss you, my Dhianna.” I'll see you really soon, Sweeney"—wika nito sa isip.