CHAPTER 30

1897 Words

"Thank you," sambit ko at bumaba na mula sa kotse niya. Maya-maya lang din ay bumaba na ang tinted window at doon tumambad sa akin ang mukha niya na nakangiti. I smiled back nang dahil sa wala namang rason para hindi ko siya ngitian. I am letting myself to be involved in his life. I wonder what will happen to me as time passed by. Nakakatakot, but I can't run away with this just like what Edward said. "Thank you again," he uttered. Napailing naman ako nang dahan-dahan dahil doon. Ako dapat ang magthank you nang dahil sa kabila nang pagiging harsh ko, hindi siya nagalit. "Ano ka ba, ako ang dapat na magthank you sayo no!" Natatawang sambit ko pa at ani mo'y hinampas siya nang mahina. I can see from here that his lips formed a beam na siyang dahilan para mapangiti ako muli. That small

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD