When We Collide (Book 1 of When Trilogy)

This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental. No part of this book may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic or mechanical, including photocopying, recording or by any information storage and retrieval system, without written permission from the author. ____________________________________________________ Prologue I'm always fascinated by the thought of having new things. It's an old habit that could never die. Ganoon ako sinanay ng papa ko simula bata pa lamang ako. What I want, I always get. I don't know if that attitude is a bad thing or what but one thing's for sure, I'm a sucker for the things that are out of my reach and I'm obsessed in doing anything just to get them. "Hindi ko maabot!" Anas ko habang inii-stretch ang isa kong kamay para maabot ang laruang eroplano ng pinsan ko na nasabit sa ibabaw ng cabinet. "Tsk! Ako na." Palatak ni Colton at nilapitan kami. Tumingkayad lang siya nang bahagya at naabot na niya 'yung laruan pagkatapos no'n ay hinarap niya si Cole at iniabot iyon sa kanya. "Yes! Ang galing mo talaga kuya Colton!" Cole said while jumping. Nginitian lang siya nito at ginulo ang kanyang buhok at saka ako naman ang hinarap niya pagkatapos. "Beatrix, h'wag kayo dito magalipad ng eroplano, mamaya makabasag pa kayo dito." He lectured with creased brows. Tss. Bawal ganito, bawal ganyan. He's the most uptight Ponce de Leon that I've ever met! He's not like this before... maybe it's just because he's growing old. You know, when your age increases the fun in your life decreases. "Colton, it's hot outside! Isa pa, maraming mga puno doon at baka masabit lang ang laruan ni Cole." I said rolling my eyes. He sighed, brows drawing together before shifting his attention back to Cole. "Sa labas na lang kayo maglaro ng ate Beatrix mo, ha?" He said to Cole instead and the kid immediately nodded his head. Of course, he knew that Cole can never say no to him. The kid adores him so much. "Ate tara na! Sa labas na tayo!" Masaya niyang sabi at hindi na ako hinintay na makasagot pa, lumabas na siya kaagad. Pinaningkitan ko ng aking mga mata si Colton at hindi naman siya nagpatalo at tinaasan niya lang ako ng isa niyang kilay. Wala akong ibang nagawa kung hindi mag-iwas na lang ng tingin sa bandang huli para masundan na si Cole sa labas. Mamaya kung mapa'no pa siya. Inilapag niya ang laruan niya sa may damuhan at saka ako excited na tiningnan. "Game na, ate! Paliparin mo na!" He exclaimed and there's an excitement that's playing in his eyes. Nginitian ko siya saka ginulo ang buhok niya bago ko sinumulang kontrolin ang eroplanong laruan. "Itaas mo pa, ate Beatrix!" Tumatalon niyang sabi habang masayang nakatingala doon sa laruan niyang kasalukuyan ng lumilipad sa ere dahil sa ginagawa kong pagkontrol dito. I bit my lower lip as I grant his request. Bawat galaw ng mga daliri ko sa remote control ay sinusunod ako ng eroplanong laruan. Napangisi ako nang sobrang tamis habang nakatingala at pinapanuod ang pagsunod ng eroplanong laruan sa bawat galaw na naisin ko. Doesn't it feels awesome when you can control things with the flip of your fingers? I like this feeling of being in charge. I wanted to be the one who manipulates and not the other way around. I want to be the one who'll decide on how and when things will end. "When I grow up I want to be like kuya Colton." Bigla niyang sabi. I quickly glanced at him while my fingers are still controlling the remote. "You wanna be a pilot like him?" "Yes! Gusto kong magfly ng totoong airplane." Aniya. Napangiti naman ako. It's satisfying to see a small kid who already knows how to dream big. At his young age he already knows what he want. When I was his age, I wanted to become a lot of things. Gusto kong maging ganito, gusto kong maging ganyan. Marami akong gusto ngunit hindi ko naman kayang panindigan. "I'm looking forward to that... Captain Cole." Sabi ko at muli siyang sinulyapan. Hindi nakatakas sa mga mata ko ang malalapad niyang mga ngiti. Oh Cole, you are just so adorable. I bet my life, there will be a lot of flight attendants that Cole would capture in the future and I know that he'd be a great pilot someday. "Beatrix, alas dose na." Awtmotiko akong napalingon kay manang Sally nang marinig ko ang anunsiyo niya mula sa likuran naming ni Cole. Tumango naman ako at dahan-dahang ibinaba ang eroplanong laruan mula sa ere. Amusement was written in Cole's face while clapping his hands as I make a perfect landing on the grass. Dang! Gusto ko pa tuloy manatili! I still want to play with him a little longer but I still have a class to attend to. "Cole, maliligo na ako, ha? May klase pa kasi ako." Medyo lumungkot ang kanyang mukha. "Sige ate, ingat ka." Nakanguso niyang sabi. I nodded my head. "H'wag kang mag-alala, kapag sembreak ko na ay maglalaro tayo palagi." I promised. "Yehey! Sana sembreak mo na." Muling sumigla ang kanyang mukha. Natawa naman ako at ginulo ang buhok niya bago muling nagpaalam sa kanya. Pagpasok ko ng bahay ay kaagad akong umakyat sa kwarto ko na kaharapan ng kwarto ni Colton. Kalahating oras akong nasa banyo at kalahating oras naman ang ginugol ko sa pag-aayos. There's no need to rush, I'd be late, anyway. Isa pa, isang sakay lang naman ng jeep ay nasa eskwelahan na ako... mabilis naman ang biyahe dito sa Angeles City. I'm a graduating nursing student in Holy Angel University and I'm now taking my studies seriously (hindi lang halata) unlike before. Madalang na lang akong gumimik ngayon dahil hindi na p'wedeng magpa chill-chill. Baka umulit pa ako at ayaw kong mangyari iyon. I know money is not an issue to my parents but still, I don't want to waste their money over nothing. I want to be like Colton, too (who wouldn't want to be like Colton, anyway?). I want to make my parents proud the way that he did after he graduated from Aviation School and quickly got a job after that. Imagine, nagtiyaga siyang mag-aral ng ilang taon para lang matupad ang pangarap niya na maging isang piloto. Hindi biro ang tuition ni Colton but he made it all up to our parents, he didn't fail them. Actually, four years ago ay nakuha na niya ang kanyang lisesnya para maging isang piloto at ngayon ay kumukita na siya ng maraming pera. Paglabas ko ng kwarto ko ay nadatnan ko si Colton na nasa sala pa rin ngunit ngayon ay nanonood na siya ng NASCAR habang nakadekwatro. May juice at pizza pa na galing Tre's ang nakahapag sa harapan niya sa may coffee table. "Colton, have you seen Cole?" Pagkuha ko sa atensyon niya. Binalingan niya ako ng tingin. "Sinundo na ni tito Eman." Sagot niya at muling ibinalik ang tingin sa pinapanood niya. Napanguso naman ako. "Sayang at hindi ko na naabutan." I said to my dismay. "Ang tagal mo kasing maligo kulang na lang lamunin ka na ng banyo." He said dryly while his eyes are still fixed on the television. "Damn, Blaney! Ano na!" Napamura pa siya. I rolled my eyes at him. "At least I don't watch something like that. It's stupid! Kumbaga sa kanta, parang sirang plaka lang iyang pinapanood mo." Totoo naman! Mga sasakyan lang na umiikot ng paulit-ulit ang pinapanuod niya and yet he's cursing like he's watching something exciting! "f**k off..." Matabang niyang sabi. Napailing ako. "I gotta go." Paalam ko na lang sa kanya. "Yeah, good idea... you take care, brat." Aniya at sa wakas ay tiningnan na ako. I just made a face before marching out. Lumabas na ako ng bahay at nag-abang ng jeep doon sa main gate. May isang dumaan at walang gaanong tao sa loob kaya sumakay ako. Pagsakay ko ng jeep ay halos tumalon ako nang makita ko ang isang pamilyar na lalaki na nakaupo sa unahan na ngayon ay kaharap ko dahil nasa unahan din ako. Seryosong-seryoso siya habang binabasa ang mga hawak niya na sa tingin ko ay printed reviewers. Pagdating talaga sa pag-aaral ay napaka seryoso ni Brody Benitez. Ni minsan ay hindi ko pa nga siya nakitang gumimik. Masyado siyang seryoso sa kanyang buhay. To think na chicken na chicken lang sa kanya ang kurso niyang Civil Engineering dahil sa talino niya. Kung kasing talino lang niya ako ay hindi na ako magpapakahirap pa at mag-eenjoy na lang ako sa buhay ko habang nag-aaral. Pero hindi, e. Kung minsan nga ay nagre-review na ako pero bumabagsak pa din ako. Biglang tumigil ang jeep at may mga sumakay pa na estudyante pero ni isang beses ay hindi siya nag-angat ng tingin. Talagang seryoso lang siya sa pagre-review niya. I want that kind of dedication. Tamad kasi ako—well, hindi naman sa tamad akong mag-aral. It just happened that I can't help making other things as a priority instead of my studies. Kaya wala naman talagang tamad sa pag-aaral, sadyang iba lang ang mga priorities natin. But the way I see it with Brody, the thing that he chose to make as his priority will benefit him a lot in the future. Seryosong-seryoso siya sa pag-aaral. I wonder kung gaano din siya kaseryoso sa isang relasyon. Kung sa pagre-review niya ay ganyan siya kaseryoso, paano na lang kaya kung magka girlfriend siya? I blushed at my own thoughts. What am I thinking? Girlfriend? Seriously, Beatrix? "Miss! Miss! 'Yung nursing student." Naibalik ako sa realidad nang marinig ko ang driver. Tumingin ako sa gawi niya at nagtama ang mga mata namin sa salamin. Doon ko napagtanto na ako pala ang tinatawag niya. Napaawang ang bibig ko. "Nagbayad ka na ba? Malapit na tayo oh. God knows hudas not pay." Aniya. Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa sinabi niya ngunit nagpantig naman ang tenga ko sa pang-iinsulto niya. Umarko ang isa kong kilay. "Excuse me? Wala naman ho akong balak na takbuhan ang maliit na halagang ibabayad ko sa inyo. My parents are giving me enough money so that I can pay you so it is not necessary for you to call me names." Naiirita ako ngunit hindi ko siya sinigawan. What for? Yelling is never an option. It would just make me look more pathetic and low. Mabilis akong kumuha ng barya sa wallet ko at iniabot iyon sa katabi ko at saka pumara dahil nakita ko na ang gate ng eskwelahan ko. Pagbaba ko ay saka lamang ako nakaramdam ng hiya. Great, Beatrix! Just great! You just embarrassed yourself in front of your crush and in front of other students! Baka mamaya ay isipin pa ni Brody na hindi ako nagbabayad. But at least I've defended myself, right? Pero hindi ko pa rin alam kung anong tumatakbo sa utak niya. Hindi ko alam kung maniniwala ba siya pero nasa kanya na 'yon! Damn it! Kung bakit ba kasi inuna ko pa ang pagpapantasya ko kaysa magbayad ng jeep? Pagbaba ko ay kaagad na akong nagtungo sa may main gate ngunit hindi ako kaagad pumasok, gumilid muna ako habang hinahalukat ang bag ko. Hindi ako papapasukin hangga't wala akong ID. Nakalimutan ko pa yata! s**t naman! I've been rummaging my bag like crazy ngunit hindi ko pa rin makita ang ID ko! "f**k!" I cursed under my breath. "I think this is yours." Mabilis akong nag-angat ng tingin nang marinig ko ang isang malamig at medyo paos na boses. Namilog ang mga mata ko nang makita ko si Brody Benitez na nakatayo sa harapan ko at hawak-hawak ang ID ko. Bago pa man ako magmukhang tanga sa harapan niya ay kinuha ko na ang ID ko mula sa kanya. I shivered when I felt his fingers brushed on my fingers. "S-Saan mo nakita?" Tanong ko. s**t, s**t, s**t! Hindi ba dapat nagpasalamat muna ako bago ko siya tinanong ng ganito? "Doon sa pwesto mo sa jeep... Nahulog mo yata no'ng kumukuha ka ng pamasahe." Aniya. Muli na namang nag-init ang magkabila kong pisngi nang maalala ko na naman ang nangyari. Tangina! "O-Okay. Salamat." Sabi ko na lang at tinalikuran na siya dahil sa kahihiyan. Ngunit hindi pa nagtatapos doon dahil sinalakay na naman ako ng pagka-ilang nang maramdaman kong nakasunod siya mula sa aking likuran. Nanginginig kong iniscan ang ID ko at nag flash sa monitor ang mga ibang impormasyon tungkol sa akin. Mabilis kong tinahak ang daan papunta sa building ko. Nang makalayo-layo na ako ay lumingon ako sa likod para tingnan kung nasa likod ko pa ba si Brody. A relieved sigh escaped from me when I realized that he's no longer around. Napakamalas ko naman yata ngayong araw na 'to. Hindi ko alam kung may mukha pa akong maihaharap sa kanya ngayon! "Hi, Beatrix!" Pagpasok ko pa lang ay si Ryan na kaagad ang bumungad ng bati sa akin. Matipid ko lang siyang tinanguan at umupo na sa tabi ni Jessica. "Ano 'yon? Tango-tango? Napakatipid mo naman." Itinaas baba niya pa ang kanyang mga kilay saka ako ngising asong tiningnan. I shot her a disgusting look. Damn her! Kakapasok ko pa lang ay inuumpisahan na niya ako. "Shut up, Jess!" I groaned at nangalumbaba sa aking armchair. Tinawanan niya ako. "Don't give me that face, Beatrix. Parang hindi mo naging crush 'yang si Ryan ah." Pagpapaalala niya pa na lalo kong ikina-inis. "Well, that was before when I thought that he's composed and detached. Hindi ko naman alam na ganyan pala siya ka-clingy! Isa pa, may mga bagay-bagay na hindi na dapat balikan." Mahina ngunit mariin kong sabi. Mahirap na baka marinig pa niya ako. "Ang sabihin mo hindi ka marunong makuntento!" Asar niya pa sa akin. Inirapan ko na lang siya at hindi pinansin ang paratang. Masyadong naging masalimuot ang hapon ko kaya wala akong gana para patulan ang mga pang-aasar niya. "You know what, I don't get you. You see someone, you like him, you flirt with him and when he flirts right back, you're out. That cycle always happens all the f*****g time!" "Clingy guys don't make me stay, Jess. Ayoko sa kanila dahil naaalibadbaran ako." Nakangiwi kong sabi. "I don't think so... I guess you just don't like the idea of getting liked back. Mabilis kang magsawa. You get eager to reach for someone when he's out of reach but when they learn to adjust and start reaching for you ayaw mo na, sawa ka na." Hindi ako nagsalita sa sinabi ni Jess. Nag-iwas ako ng tingin at ipinaglapat ang aking mga labi. I'm not going to talk to her about that. She's confronting me and I hate confrontations. "Alright, I'll shut up." She raised both of her hands in defeat nang mapansin niyang nanahimik na ako. Well, she should. I don't want to talk about things like this. Kanina pa niya ako tinitira, pasalamat siya mahal ko siya "Sa PGN kayo?" Tanong ni Ryan na ngayon ay nakasunod sa amin ni Jessica. Kunwari ay wala akong narinig at nagpatuloy sa kunwari'y pag scroll ko ng phone ko kahit wala naman akong message na natanggap. s**t! What is he doing here? Can't he just leave me the f**k alone? "Yes, Ry." Si Jess na ang sumagot dahil wala akong balak na kausapin siya. I'm doing him a favor here. "Great! Doon din ako." Sagot niya na naging dahilan para palihim kong tingnan ng masama si Jess. Damn it! Wala na bang mas papangit sa araw ko na to? Nagkibit balikat lang si Jess at nagpatuloy sa paglalakad. Biglang tumabi si Ryan sa akin habang naglalakad kami and I swear, the uneasiness that I felt was on the next damn level. I once heard about how absurd it will make you when you started to ignore the person who likes you. I get that it takes every ounce of strength they have just to start a conversation with you and believe me, I don't like feeling irritated everytime that Ryan is around but I just couldn't help it. Nagi-guilty ako sa tuwing tinatrato ko siya ng ganito pero ayaw ko naman siyang paasahin sa wala. "What are you planning to eat, Beatrix?" Tanong niya habang sinasabayan ako sa paglakad. Mas nilakihan ko ang mga hakbang ko para kahit papaano ay mauna ako sakanya. Well, I'm planning to eat a 'Shut The f**k Up' with a side dish of 'f**k Off', I wanted to say but I just bit my tongue hard. "Anong kakainin mo?" Ulit niya sa tanong niya at muli na naman ako pinantayan. Ginawa ko na lang normal ang paglalakad ko dahil hindi naman ako mananalo. He's just so persistent... "Fries lang." Tipid kong sagot. "Ahh. Ako na ang pipila para sa atin." Aniya na tinanguan ko na lang para matapos na. Gusto ko lang mabuhay ng matiwasay! Nang makarating na kami sa canteen ng PGN building ay naghanap ako kaagad ng upuan. Si Ryan naman ay nagpunta na doon sa stall na may nagbebenta ng fries na may kasama ng inumin. Sabi niya ay siya na lang ang o-order edi siya na. Hindi na ako makikipagtalo pa. Umupo si Jess sa harapan ko. "You okay?" Natatawa niyang tanong. Ito talagang babaeng 'to ay mahal ko pero kaunti na lang ay masasakal ko na. She fully aware that I'm not okay! "Ugh! No!" I groaned. "Bakit kasi hindi mo pa prangkahin kaysa sa naiinis ka diyan?" She suggested. "I'm giving him the signals that I don't like him! Ano pa ba ang hindi niya makuha doon?" "Iba pa rin yung ikaw mismo ang magsasabi." Aniya. Hindi ako nakasagot. Like I've said I hate confrontations and I'm not good at it. At ang nakakapikon pa, hindi na nga ako marunong sa confrontation ay hindi pa makaramdam itong si Ryan na ayaw ko sa kanya. What the f**k! "Osya, bibili lang ako ng sundae." Paalam niya. Tumango naman ako at nagready na ng pera para pagdating ni Ryan ay babayaran ko ang inorder niya para sa akin. Maya-maya lang ay mas naunang dumating si Ryan na may dala-dalang dalawang tall cups na may drinks at fries na. Nakangiti siyang umupo sa harapan ko at inilagay sa tapat ko 'yung para sa akin. Iniabot ko sa kanya ang isang 100 peso bill. "No, Beatrix. Hindi mo na kailangang bayaran." He refused while slightly shaking his head. "I insist." Sabi ko. Pumalatak siya. "Hindi nga, ang kulit." Aniya. Pinaghalong guilt at gratitude ang naramdaman ko nang mga sandaling iyon. Nagu-guilty ako dahil sa pagiging bastos ko kanina. It's not like I hate him, I just don't like it when he sticks around with us. It's not like it's embarrassing to be seen with him in fact, ang gwapo ni Ryan. He's really a good catch and he can even get a girl in instant kung gugustuhin niya. "Salamat, Ryan." Lumambot ang ekspresyon at ang boses ko. Nginitian niya lang ako at sinimulan na ang pagkain. Kagaya niya ay kumain na rin ako. Sa kalagitnaan ng pagkain ko ay ramdam na ramdam ko ang mga titig ni Ryan. Nag-angat ako ng tingin sa kanya. I looked at him quizzically. Nagulat na lang ako nang kumuha siya ng tissue at pinunasan ang gilid ng labi ko. My eyeballs looked left and right to check if there's someone's watching us. Nang maibalik ko na ang mga mata ko sa gawi ni Ryan ay para akong napasong iniwas ang mukha ko mula sa pagpunas ni Ryan nang makita ko si Brody! Damn it's Brody! He saw us! f**k!