Dreams Can Be Nightmares
--
We missed you so much. Please, come back home.
Napabuntong hininga na naman ako. Hindi ko nga alam kung ilang beses ko nang ginagawa 'yon. Si Mama...nag-reply siya. Miss ko na rin sila.
Pero ayokong umuwi. Ginagawa ko 'to para sa sarili ko. Call it selfish pero ayokong sila ang magpagalaw ng buhay ko, lalo na si Papa. Babalik naman ako, eh. Pero hindi pa ngayon. At saka...nandito na ang buhay ko.
Bumangon ako at napatingin sa oras ng phone ko. Madaling-araw pa lang. Yung totoo, bakit lagi akong nagigising ng ganitong oras? Kaunti na lang maniniwala na 'kong may multo rito.
Pagkatapos maghilamos at magsuklay ay lumabas na 'ko ng kwarto. Napakunot pa ang noo ko nang mapansing bukas ang pinto ng kwarto ni South. Sumilip ako kahit madilim pero wala siya. Mukha
