Pagpasok ko sa loob ng bahay, nandun na naman yung pagkalutang ko kaya siguro hindi ko namalayan na nadaanan ko na pala si mommy. Na-acknowledge ko lang yung presence nya when she called me for the third time.
"Josette anak?" tawag nya. Napalingon ako saka ko nakita yung nagtataka nyang mukha.
"Yes mum? Sorry, tinatawag mo po ako?" I asked.
Nag-sigh sya, "I've been calling you multiple times sweetie. Anyway, how's your day? C'mon, sit here." sabi nya na nag-tap dun sa tabi nya sa sofa. Sumunod naman ako saka naupo dun. Inayos nya yung buhok ko. Very motherly talaga ni mommy, kahit usually busy sya sa work, she still always make it a point to give me and my brother quality time. Sabagay, wala na nga yung dad namin, kung lagi pa syang wala edi ang hirap naman ata nun.
Humilig ak
