Fall for the Devil

Starving

"Ate Maggie, can you send Sage to school?" Napatingin ako sa kapatid kong si Prim. He's still look pale. Ano na naman kaya ang nararamdaman niya? Sage and Prim are my twin brothers. Matanda ako sa kanila ng dalawang taon.

Nasa grade twelve na sila ngaun while I'm on second year college. Gusto ko nga sanang kumuha ng fashion design, kaya lang, ayaw nila mommy. They're expecting me to handle our business in the future. Mayroon kasi kaming trucking business. Like! Ano naman ang malay ko don? I guess, I have to go with the flow nalang. Alam ko dadating ang araw na isa sa kambal ang mag papatuloy niyan.

"Magpahinga kana, Prim. I can handle myself." Iritableng sagot ni Sage. Alam ko naman na kahit ganyang si Sage ay nag aalala lang siya kay Prim. Sa dalawa kasi, Prim is the weaker one. Palagi nalang nagkakasakit. Sayang nga eh, pareho silang talented, forte ng dalawa ang dancing. Kaya lang, Sage gave his way to Prim. I admire Sage for that. Kahit di niya sabihin, alam na alam ko naman na mahal niya si Prim. Well, me naman, I love them both.

"Glen will fetch me, Sage. You can come." Sagot ko tsaka inabot ang bag ko sa gilid niya. These two loves to hang out in my room. Kaya nga minsan nawawala na yung privacy ko. Okay lang din naman sa akin kasi malapit ako sa kanila. Tatlo nalang kami mag aaway paba kami?

"Nah, I'll ride with, Simon, Mags." Ngumiti siya sa akin kaya umirap ako. Why does he love Simon? "What's with look?" Nagtatakang tanong niya.

"You're so fond of him. Baka mamaya kaugali ka na niya." Sagot ko. Nagkatingin sila ni Prim at tsaka ngumiti ng nakakaloko. May nakakatawa ba sa sinabi ko?

"You're being hard on him, Mags.. He's a good man." Sagot ni Prime. As in seriously? Good man? Saan banda?

"Bahala nga kayo!" Tumalikod ako sa kanila. Narinig ko na kasi ang busina ng sasakyan sa baba. Maybe it's Glen na.

Sabay silang natawa." He's a devil to you, coz you're a monster to him, Mags.." Natatawang sabi nila. Ugh! Ewan ko sa kanila. Ano ba ang pinakain ni Simon sa dalawa na 'to at pinatronize siya ng sobra.

Nang makarating ako sa baba ay inayos ko pa bigla ang sarili ko. I want to be perfect. Gusto ko maayos at maganda ako sa paningin niya. Mahirap na, gwapo kasi si Glen at maraming nagkakagusto baka maunahan pa ako ng iba.

"Lets go, Mags.." Natatawa akong hinila ni Sage palabas ng bahay. Paglabas namin ng gate ay nawala ang ngiti ko. Hindi si Glen ang nandito! It is Simon. What the hell?

Sinamaan ko ng tingin si Sage. Nagkibit balikat lang siya at pumasok sa loob ng Mustang ni Simon. Si Simon naman ay nakahalukipkip sa labas ng sasakyan niya habang nakatingin sa akin. I can't look at him. Why? Okay, I admit. Ang gwapo gwapo kasi ni Simon, at yung mga mata niya? Titig na titig sa akin. Damn! Bakit ba ganyan siya makatingin? Kung kandila nga ako ay kanina pa siguro ako natunaw.

"Where's G-Glen?" I stuttered. Damn it! Simon suddenly chuckled na parang amuse na amuse sa akin. Nakakainis siya! Who would not stuttered anyway? Eh kung makatingin siya nakakalunod eh.

"I asked him for some errands, I will be the one to fetch you, love."

Talagang iniinis ako nitong lalaki nato! Inutusan pa si Glen! Alam naman niyang si Glen ang palaging susundo sa akin. At ayan na naman yung love niya. When will he stop calling me that crazy endearment? It's so annoying.

"You never failed to annoy me.." Padabog akong nagmartsa sa sasakyan niya. Ngumuso sa akin si Simon pero nakangisi pa din siya.

"Of course love, yun talaga ang goal ko." Natatawang sabi niya.

"Really? Your goal is to annoy me?" Asik ko. Lalo siyang natawa. Nagkibit balikat siya at binuksan ang front seat ng Mustang niya.

"Nope, to notice me.." Sagot niya sabay sara ng pinto ng sasakyan niya. I'm kinda dumdfounded for a minute. What was that?

Nang makapasok na siya sa loob ay nakaramdamn ako ng ilang. May nakapasak kasi na earphone sa tainga ni Sage. Si Simon naman ay diretso lang ang tingin sa kalsada habang tamad na nakahawak sa manibela.

Naisip ko tuloy kung ano iniisip niya. He's so damn serious.

Medyo natagalan kami dahil sa traffic. Pakiramdam ko nga ay napanis na ang laway ko sa loob ng sasakyan. Si Simon kasi ay nakasandal lang sa backrest habang nilalaro niya ng daliri ang mga labi niya.

Kinuha ko ang cellphone ko sa bag ko ng maramdaman kong nag vibrate ito. I'm kinda excited to see the message came from Glen. I was about to open it when Simon grabbed my phone.

"What the f**k!?" Singhal ko sa kanya. Pilit kong inaabot ang cellphone ko pero mabilis niyang ipinasok sa loob ng shirt niya. Like, is he crazy?

"If you want it, get it." Ngumisi si Simon sa akin. Talagang nabuhay siya para minuminuto akong mairita. Ugh! Umiwas na ako ng tingin sa kanya, pakiramdam ko kasi ay nag- init ang pisngi ko.

Nasa harap lang ang mga mata ko. Ayoko nang makipagtalo kay Simon dahil alam ko naman na hindi ako mananalo.

Malaki ang ngisi niya nang nag green na ang stop light. I am really pissed at the moment. Alam kong tinitignan ako ni Simon kahit sa harap lang ako nakatigin. And he's all smiling na naman!

Huminto siya sa Easton University para ibaba si Sage. Dito kasi sila nag -aaral ni Prim. Hindi ko alam kung ano meron sa school na ito at lumipat sila bigla.

When he was about to start the engine ay nilahad ko ang kamay ko. He arched his brow na parang nalilito sa ginawa ko.

"What?" He said like an innocent moron. "Don't play with me like you are so innocent, Simon. Give me my damn phone." I scolded.

He look at me intently. I looked away. How can he look at me like that? I think magkakaheart attack ako sa tingin na binibigay niya. And I'ts kinda made me feel so awkward. Bigtime!

"NO.. when you are with me, you're with me. And I want you to focus on me." Nalaglag ang panga ko sa kanya. He'a talking to me with full of authority na para bang hindi ako pwedeng sumagot o magreklamo.

I didn't answer him back. Umirap nalang ako sabay napanguso at ibinalik ang tingin sa daan. Dinig ko ang bahagyang pagtawa ni Simon na para bang nagwagi sa isang laban. He's so weird.

Nang makarating kami sa university ay mabilis akong lumabas sa sasakyan niya. I stopped when I bumped into Dominic with his flavor of the month! Damn this guy!

"Mags!" Gulat na gulat siya ng makita ako. His hand were placed at the girls waist. Tinignan ko ang babae na para bang naiinis sa reaksyon ko sa kanya. I looked at her blankly. How dare she look at me that way?

Lumapit sa akin si Dominic tsaka ako hinalikan sa noo. Napapitlag ako bigla ng sabay tumikhim si Simon at yung flavor of the month ni Dom.

"C'mon Maggie.." malamig na sabi ni Simon. Dom look at him tsaka siya pinagtaasan ng kilay. Hindi ko makita ang reaksyon ni Simon dahil nasa likod ko siya.

Ramdam ko ang kaonting tensyon sa paligid namin. Pinilit kong ngumiti sa kanila. "Where's--" magsasalita sana ako ng biglang dumating si Glen. He's all smiling kaya pakiramdam ko ay namula ang pisngi ko. He's so gwapo talaga!

"Tss.." tikhim ni Simon sa likod ko. Problema niya?

"Hey.." salita ni Glen ng makalapit sa amin. Nakipag fist bump siya kay Dominic at tumango sa babae na kasama ni Dom. Lumapit sa akin si Glen at hinalikan ang noo ko.

"Sorry, I have something to do kaya hindi kita nasundo." Malambing na sabi ni Glen. I smiled at him to assure him that it was fine. Sana lang hindi niya nalang pinapunta sa akin si Simon.

"It's fine." Sagot ko. Ngumuso si Glen kaya napapikit ako. Why do you have to do that? Ugh! Ang gwapo mo!

"Here's your phone." Malamig at baritong boses ni Simon. Napalingon ako sa kanya. He's fixing his messy hair while handling me my phone. Nakaka-intimidate talaga ang dating ni Simon. Na para bang kahit tignan mo siya ay mapapaso ka. Nagkatingin kami. His eyes were cold as ice which makes him look dangerous.

Umiling ako at marahas na hinablot ang cellphone ko sa kanya.

"You gave him your phone?" Seryosong sabi ni Glen sa akin. I feel like I did something wrong kahit ala naman. The way he asked me kasi ay para niya akong inakusahan.

"Kinuha ko.." Nanunuyang sabi ni Simon. Halos hindi ako makahinga sa tensyon at tinginan nilang dalawa.

Walang nagsalita. Nagkatinginan pa kami ni Dominic. Ngumisi siya sa akin na puno ng kahulugan. I just rolled my eyes.

"Are you hungry?" Biglang sabi ni Glen tsaka hinawakan ang kamay ko. Sumipol si Dominic at bahagya pang tumawa.

"M-medyo?" Alanganin sagot ko sa kanya. Natawa pa siya ng bahagya kaya ngumuso ako. "Let's eat first. Nagugutom na din ako." Hinila ni Glen ang kamay ko kaya nagpaubaya ako. Hindi pa man din kami nakakalayo when Simon interupted us. For the nnth time sa umagang ito ay hindi ko na nabilang ang pag irap na nagawa ko. He's epal na naman.

"Did you finish what mom told you?" Malamig na sabi ni Simon, but his voice will sent you shiver. Na para bang he's the one who controlled everything. Mabilis na nag-igting ang panga ni Glen at nagpakawala ng mahinang mura.

"I'll finish it later." Iritableng sabi niya. Pabalik balik ang tingin ko sa kanila. I want to punch Simon for that! He's so bossy! Bakit hindi siya ang gumawa?

"Finish it now. They need that asap." Humalukipkip si Simon tsaka ako pinagtaasan ng kilay. My eyes were directed to him dahil sa iritasyon na nadadama ko.

Bumuntong hininga si Glen na para bang sumusuko sa sinabi ng kapatid niya. Pakiramdam ko ay bumagsak sa harap ko ang langit at lupa. Palagi nalang kasi siyang sumusunod kay Simon. I can't blame him, though. His dream is to manage the university someday.

Ala kasing interes si Simon sa university. He's into modeling kasi. Nakaramdam ako bigla ng tabang.

"I have to go.." bumaling sa akin si Glen. I timidly smiled at him. "See you later, then?" Tumango lang ako at pinanood siyang unti unting nawawala sa paningin ko.

"I have to go na din. See you at class, Mags." Tumango nalang din ako kay Dominic. Unang araw ng klase pero busy na sila. Nakakainis!

I was about to walk sa building kung nasaan ang klase ko ng bigla akong hinila ni Simon.

"Ano na naman?" Singhal ko. Naiirita ako sa kanya.

"We'll eat." Natigilan ako sinabi niya. There's no humor on him.

"Are you even serious?" Matabang na sabi ko sa kanya. Kahit mamatay ako sa gutom ay hindi ako sasama kumain sa kanya. He look at me so I look away. He's authoritive looked really intimidates me. "I'm not starving anymore."

I saw bitterness sa mga mata niya na mabilis din nawala. Humigpit ang hawak niya sa kamay ko. He looked at me like it's a big sin to declined him.

His jaw tightened. "Starve yourself, then, love. You'll join me coz I'm really starving."