Misadventures Of Cassandra Torres

Chapter 03

Pinaningkitan ko siya ng mata nang sa ganoon ay hindi niya mapansing nakilala ko siya.

"Sino ka ba, ha? Anong karapatan mong kausapin ako?"

This is the girl that everybody know; that feisty, insensitive girl, na walang pakialam sa mga tao.

"Wow! Wala akong karapatang kausapin ka, pero 'yung gago mong ex, may karapatang saktan ka ng gan'yan?"

How the f**k did he knew? Nakinig siya? He saw how vulnerable I was, begging for my ex-boyfriend to come back to me?

"So kanina mo pa pala kami pinapanood?"

"Yes. Ang ingay mo, e. Sigaw ka nang sigaw, sinong 'di makukuha ang atensiyon dahil doon, hindi ba?" Simpleng sagot niya.

This guy is a total rude, I swear.

"Asshole."

"Sa ex mo sabihin 'yan, 'wag sa 'kin."

"Bakit ba napakapakialamero mo, ha? Sino ka ba sa akala mo?" Bulyaw ko sa kaniya.

"I'm Ford Isaiah."

"I don't care."

"Tatanong mo kung sino ako tapos kapag sinagot ka, sasabihin mo, I don't care? Ang labo mo naman."

Nagulat ako sa isinagot niya sa akin. Napagtanto ko na, oo nga naman, tama siya. Pero alam kong sinagot niya iyon para pilosopohin ako. I laughed unbelievably.

"Alam mo? Ewan ko sa 'yo. Pwede bang umalis ka na? 'Di ko kailangan ng kasama dito!"

"Okay."

Nanatili siyang nakaupo at ako naman ay nakatingin sa kaniya nang hindi makapaniwala sa pinaggagawa niya.

"Bakit ba ganyan ka makatingin?"

"I said get lost. Ano pang ginagawa mo d'yan? Can't you see, I'm not in the mood to play with jerks like you. Iwan mo na nga ako!"

"Wala namang mababawas sa pagkatao mo kung makikita kitang magmukhang mahina. You can't just pretend na kaya mo lahat. Just let me see you in your down-est times, and after this, I won't bother you again. Let me be the person to console you."

He won't bother me again...

This sounds so awfully painful. I don't know why am I feeling this way but I like it even more that he's bothering me that not bothering me again.

"You're a stranger."

Tinaasan niya ako ng kilay.

"And so? Hindi ba mas mainam na ipakita mo sa strangers ang tunay na ikaw? Kasi wala akong karapatan na ipagkalat ang nakita ko. And I actually don't care kahit na 'di ako natuwa sa ginawa mong pagbaba ng worth mo para balikan ka niya. I'm just here so you won't feel alone in these kinds of situation. After this, you won't see me anymore."

You won't see me anymore.

I hate those f*****g words. I know I don't really know him personally but how can someone say those words so casually? People leaving and going away from me are the things I'm scared the most.

But since he said that he wanted to console me, just this once, I give in. I just cry my heart out because the image of my ex-boyfriend and my ex-best friend keeps on repeating in my mind; on how they had s*x inside the laboratory room, above the long table.

Fuck. What a painfully vivid memory I will never forget.

"Bakit ba kayong mga lalaki, ganyan ha? Ano bang problema niyo? Dahil ba hindi ko maibigay 'yung s*x na inaasam niyo, lolokohin niyo na lang kami? Dahil ba 'di namin ma-satisfy 'yung needs niyo, iiwan niyo na kami? Anong kagaguhan 'yan, ha!?"

I saw how his mouth opened, like he wanted to talk back at me but chose not to because it will never made me feel better.

"Tang ina! Pinaglaban ko 'yung gago na 'yon sa pamilya ko! Pinalayas ako sa amin dahil ayaw sa kanya ng mga magulang ko, tapos ganito igaganti niya sa akin? Wala nang natitira sa akin kung hindi siya na lang! Bakit iniwan niya pa ako?"

I didn't pay attention to his reaction because I know he heard everything a while ago.

"At alam mo kung ano ang masakit? Tang ina, best friend ko 'yung ginamit niya para gaguhin ako! Hindi niya lang ako tinanggalan ng boyfriend. Kinuha niya rin sa akin 'yung best friend ko! Ano bang nagawa kong kasalanan sa past life ko para maranasan ko lahat ng ito, ha? Sabihin mo nga sa akin?"

Nakita kong may kinuha siya sa bulsa niya, at hindi ko inaasahan na ang susunod na gagawin niya ay ang punasan ang mga luhang lumalabas sa mga mata ng estranghero na umiiyak sa harap niya.

I never saw how genuine a person before; not until now.

"Hindi mo naman kasi kailangang manatili kung ang ibig sabihin nito ay kailangan mong isakripisyo ang lahat para sa kanya." He said.

I still cannot hide from myself that I was shocked at what he did. If I was in his shoe, I would never wipe a stranger's tears. But he was different. He's just genuine.

"Ilang taon ka na ba? Bakit hinahayaan mong maranasan ang mga ganitong paghihirap? Sa nakikita ko sa 'yo, bata ka pa. Hindi mo kailangang isakripisyo ang lahat, maging ang pamilya mo, para sa taong hindi ka pa naman sigurado na makakasama mo hanggang sa huli."

His words brought me back to reality, and all I could say is, "mahal ko siya."

"Pero may limitasyon ang pagmamahal." I looked at him and he gave me a timid smile. "Hindi mo kailangang gawin 'yan. Hindi naman pagmamahal 'yan, e. Pagpapakatanga. Nararamdaman kong hindi ito ang unang beses na nagawa ka niyang lokohin dahil sa mga nasaksihan ko kanina. Lalaki din ako, kaya kilala ko ang mga lalaking tulad niya."

Inilagay niya ang panyo niya sa kamay ko, tsaka siya sumandal sa concrete bench na inuupuan niya.

"May girlfriend ka ba?" I suddenly asked him.

Gusto kong bawiin ang itinanong ko sa kaniya dahil pakiramdam ko ay masiyado siyang nagulat sa itinanong ko, at hindi ko rin alam kung bakit ko itinanong iyon. Pero bahala na.

"O-Oo." Nag-aalangan na sagot niya.

So...what should I say?

"Gaano na kayo katagal?"

Fuck it, Cassandra. Just shut your mouth!

"Mahigit dalawang taon. Wait, saan ba patungo ang usapang ito?"

Nang sa wakas ay nakahanap ako ng puwede kong ilusot sa biglaan kong pagtanong sa kaniya ng mga bagay na iyon ay mabilis ko itong tinanong sa kaniya nang walang pag-aalinlangan.

"Dumating na ba sa point na nagkaroon ka ng iba, habang kayo pa?"

Kita ko ang pag-awang ng labi niya. Doon ko nakumpirma na pareho lang silang manloloko ng ex ko. Pero dahil sa ipinakita niya kanina sa akin, noong pinunasan niya ang mga luha ko, gusto kong tanungin ang isang bagay tungkol sa kaniya.

"Hindi ka nakasagot, ibig sabihin oo." I heaved a deep sigh. "Gusto ko lang malaman, gamit ang point of view mo. Bakit kailangan niyong lokohin ang babaeng mahal niyo? Bakit hindi niyo na lang iwanan kung hindi na kayo masaya? Bakit kailangan niyong maghanap ng iba habang nandito pa kami?"

Hindi ko alam kung bakit pero huli na noong ma-realize kong para akong naghahamon ng suntukan base sa tono ng pananalita ko kanina.

"Oo, may ilang beses na akong nagloko sa kanya, pero mahal ko siya. Mahal ko si Lexie."

Napakuyom ang kamao ko sa simulang sinabi niya. He did. He cheated, not once, not twice, but thrice. His girlfriend must be a strong person.

Ikinwento niya ang lahat ng nangyari kung bakit siya nagloko, kung paano siya napatawad sa una, pangalawa at pangatlong beses ng pagloloko niya, at kung paanong muntik na siyang tuluyang iwanan ng babaeng pinakamamahal niya.

I still couldn't agree on how he cheated on her just because she lacks time, effort and attention for him. I still couldn't believe that guys are guys and they'll cheat whenever you lacked something.

But based on how he tells the story of him and his girlfriend, there's only one thing that I want to know.

"Gusto mo siyang pakasalan?"

"Oo."

I smiled bitterly. "Kahit kailan hindi niya nasabi sa akin 'yan. Siguro nga, hindi lahat ng lalaki pare-pareho lang. Kasi habang pinapakinggan ko ang lahat ng sinabi mo, narealize ko na iba si Paul sa 'yo. Noong ako ang niloko ni Paul, 'di pa siya nagsosorry, pinatawad ko na siya. Hindi ko nagawa 'yung ginawa ng girlfriend mo sa 'yo kasi hindi ko kaya. Hindi niya nagawang magmakaawa sa akin tulad ng ginawa mo para sa kanya...kasi ako ang madalas na gumagawa no'n, wag niya lang akong iwanan."

I heaved a deep sigh. "Baka nga hindi pagmamahal 'to? Baka nga pagpapakatanga lang?" I smiled at him.

"Miss, alam mo, hindi mo kailangang ibaba ang halaga mo para sa kanya. Babae ka, hayaan mong siya ang gumawa noon para sa 'yo. At siguro, tama na ang ginawa mong pagpapatawad nang paulit-ulit para sa kanya. Tama na ang paghihirap na naranasan mo nang dahil sa kanya. Bumalik ka na sa pamilya mo at humingi ng tawad sa lahat ng nagawa mo. Kung sa ex mo nga, nagawa mong magmakaawa, e. Ano ba naman 'yung mag-sorry ka lang sa mga magulang mo, hindi ba? Alam kong ikaw lang ang hinihintay nila."

I smiled at him, and I don't know if it's just my imagination but he stared at my lips—my violet-colored lips.

"Ang swerte siguro ng girlfriend mo, kasi may isang tulad mo na nagmamahal sa kanya."

He shook his head. "Mas maswerte ako, dahil sa kabila ng panloloko ko, nand'yan pa rin siya ngayon sa tabi ko."

And then, I've decided to go home.

I stood up. "May sasakyan ka ba?"

"Oo."

"Good. Pwede mo ba akong ihatid sa apartment ni Paul? Kukuhanin ko lang lahat ng gamit ko."