Chapter 4
1231 Words
Itinigil ni Graciella ang sasakyan sa tabi ng daan.
Nanlalabo ang kanyang mga mata sa sobrang pag-iyak, halos hindi na niya makita nang maayos ang paligid habang nagpapakainit ng luha sa pisngi. Kung magpapatuloy siya sa pagmamaneho sa ganoong kalagayan, baka hindi niya makontrol ang sasakyan at maaksidente pa siya.
She still wanted to live. Kahit gustong-gusto na niyang patayin ang sarili niya sa alak, may bahagi pa siya na hindi susuko. May buhay pa siyang gustong ipaglaban. Gusto pa niya marinig ang tinig ng mga paborito niyang kanta — lalo na ang “Story of Life” at “Searchin’ for the Right” ni Marian Rivera. Parang iyon ang tamang kanta sa mga oras na ganito.
“Alexa, play Unfaithful by Marian Rivera!” sigaw niya nang buong lakas, pakiramdam niya ay hindi na niya kaya ang bigat ng nararamdaman.
Nasisiraan na yata siya.
Tumunog ang cellphone niya bigla. Nang tiningnan niya ang screen, nanlaki ang mga mata niya. Lumutang ang pangalan ni Lon doon, ang lalaking minahal niya nang buong puso, ang lalaking ngayon ay nagsilbing sugat at pasakit sa kanyang buhay.
He was calling her.
Kinagat ni Graciella ang ibabang labi nang mabigat, habang ang mga mata ay naglalaban ng luha at galit.
Yes, it’s true — mahal na mahal niya si Lon.
Pero pagkatapos ng mga nakita niya, pagkatapos ng pagkakanulo, sigurado ba siya na gusto pa rin niyang tanggapin ang tawag na iyon?
Handa ba siyang muli pang magpakamartir, magpakatanga, at magpakastupidong babae para sa lalaking ito?
Hindi.
Mabilis niyang pinatay ang tunog ng telepono.
Siguro, hanggang doon na lang sila. Tapos na kung ano man ang meron sila.
She’s not going back to the man who made her feel so worthless.
Hindi na niya gustong bumalik sa dati niyang buhay na puno ng sakit, pagkakanulo, at pagkabigo.
Humiga siya sandali sa manibela at napaiyak nang malakas.
Sometimes life is just so unfair.
Niyakap niya ang panginginig ng katawan na dulot ng sobrang emosyon.
Ipinangako niya sa sarili na ito na ang huling beses na iiyak siya.
Ito na ang huling beses na aapakan ng taong minahal niya ang kanyang damdamin, ang huling pagkakataon na bibigyan niya ng puwang ang mga taong laging gumagawa ng sakit sa kanya — mula sa ina at ama niya, kay Terry, at kay Lon.
Pagod na siya.
Pagod na pagod na siya sa lahat ng ito.
This will be the last time.
Pinahid niya ang mga luha nang mahigpit, sinubukang paginhawahin ang sarili sa loob ng kotse habang nilalaro ang malamig na 100b na iniinom niya.
Muli niyang pinaandar ang makina ng sasakyan at sinimulang ituloy ang biyahe.
Malakas ang bagsak ng ulan sa bubong at windshield ng kotse habang nagmamaneho siya, tila pinapaalala sa kanya ang kalungkutan at unos sa loob ng kanyang puso.
Papunta siya ngayon sa bahay ng pinsan niya sa Lobo, Batangas.
She’s going to stay there for a while — magpapakalayo muna siya, maghahanap ng katahimikan.
Habang tinatahak niya ang basang kalsada, bigla niyang napansin ang isang gumagalaw sa gilid ng daan.
Isang kambing.
Biglang tumigil ang t***k ng puso niya sa takot.
Nagpanic siya.
Masasagasaan niya ang inosenteng hayop!
Hindi niya kayang pumatay kahit ng isang kambing — isang nilalang na may buhay, na nagmamahal at may karapatan din sa mundo.
Habang sinusubukan niyang iwasan ang kambing, nakapag-react siya nang mabilis at nagliko nang marahan.
Ngunit sa pag-iwas niya, huli na ang lahat para mapigilan ang pagbagsak.
Nasalpok ang kotse niya sa puno.
Isang matinding pagkabigla ang sumalubong sa kanya, parang ang mundo ay huminto sandali.
She thought she was going to die.
Sa isipan niya, nagsimula siyang magdasal nang walang tigil, ang mga salita ay bumabagsak na parang mga hiling sa langit:
Jusko, jusko, wag nyo muna kunin. Di pa ako nakakaganti sa mga nangwalanghiya sa akin!
Pinilit niyang kontrolin ang sasakyan habang unti-unting humihinto ang makina, ngunit hindi niya maikubli ang panginginig ng katawan at ang malakas niyang paghinga.
Bumangga siya sa puno ng saging.
Napakainit ng sakit sa kanyang tenga dahil sa malakas na tunog ng pagbangga.
Nababaliw na din yata ako, naisip niya sa sobrang kirot.
Sinong mamamatay ba naman sa pagbangga sa puno ng saging?
Nakaramdam siya ng katakut-takot na pagka-overreact, pero sa dami ng pinagdadaanan niya, hindi na niya mapigilan ang mga emosyon.
Muling pinaandar ni Graciella ang kotse, ngunit agad na nagloko ito.
Tulad ni Lon — minahal niya ng ilang taon, ngunit ngayon, siya rin ang nagbigay sa kanya ng pagkabigo at sakit.
Pinilit niyang buhayin ang makina ngunit nabingi lang siya sa matinis na ugong ng makina, at tuluyang tumirik ito.
Tumirik ang makina.
Parang mata ni Terry habang nagpapakasarap sa kandungan ng nobyo niya — malamlam, walang pakundangan, walang imik.
Ngayon, pati kotse niya ay tumirik na rin.
Malakas siyang napamura sa loob ng kotse.
Talaga bang desidido siyang paglaruan ng tadhana?
Pinarurusahan ba siya ng langit?
Iritadong hinampas niya ang manibela nang ilang ulit.
Inhale.
Exhale.
Kailangan niyang kumalma.
Hindi pwedeng mastuck siya roon sa gitna ng malakas na ulan at putik.
Kung hindi ba naman siya minamalas, ano pa?
“You’re so f****d up, Graciella,” bulong niya sa sarili bago magdesisyon na bumaba ng sasakyan.
Wala siyang pakialam sa malalaking butil ng ulan na bumabagsak sa katawan niya, basang-basa siya na parang nilubog sa dagat.
Mukhang talagang nasiraan na siya ng bait.
Sa paglabas niya, tumama ang gulong ng kotse sa isang malaking bato na matulis.
Napapasinghap siya sa sobrang frustration.
Ano na ba ito?
Kadikit ba talaga ng pangalan niya ang kamalasan?
Napaiyak siya, nanghihinang naupo sa putikan ng gilid ng kalsada.
Naghihintay siyang tamaan na rin siya ng kidlat para masulit na ang pagpaparusa ng tadhana sa kanya.
Ngunit hindi iyon ang nangyari.
Narinig niya ang malalakas na yabag na papalapit.
“Miss, are you okay?”
Nag-angat siya ng mukha, nanlalabo ang paningin habang sinusubukang makita kung sino ang nagsasalita.
Isang lalaki ang lumapit sa kanya.
Nakasakay siya sa itim na kabayo, isang stallion na napakaganda ng katawan.
Nakasuot siya ng hubad na barong tagalog, maong na pantalon, at itim na boots.
Sa laki at tindig ng lalaki, tila kinuha siya mula sa isang Mexican soap opera.
Well-built siya, namumutok ang matitigas na kalamnan sa mga braso at dibdib niya.
Bumaba siya sa kabayo nang maingat.
Good lord, he was tall — mga anim na talampakan at dalawa pulgada siguro.
Tumingin si Graciella sa mukha ng lalaki.
Sigurado siyang tumatama ang epekto ng alak sa kanya dahil sa kakaibang pagkahilo at init ng katawan, pero hindi siya nagkakamali sa pagkilatis.
He looked so f*****g good.
Marami na siyang nakitang gwapo sa buhay niya.
Ang iba, dinadaan lang niya.
Pero ito, ibang klase.
Isang tunay na sexy beast.
Napatulala siya sa panlalaki ng katawan ng lalaki.
Basang-basa ng ulan ang kanyang maskuladong katawan, ang malakas na agos ng tubig ay bumababa mula sa kanyang malapad na dibdib pababa sa matipuno at namumutok na abs.
Tiningnan niya ang mga malalaking tattoo na nakapaligid sa makakapal na braso nito.
Kinagat niya ang labi para pigilan ang sarili niyang mapamura.
His arms are so big and thick, and his bulging pecs are on point.
It literally screams s*x.
This one is a dangerous male species.
Nagsusumigaw ang buong katawan niya ng babala.
He looks like the type of man to prefer hard, rough s*x.
Gawd, what the hell was she thinking?
- Writer
