When We Fall (Book 3 of When Trilogy)

Chapter 6

Chapter 6

Battle

Sunod-sunod ang ginawa niyang pag-iling. He's even looking at me like I'm some crazy b***h who needed some treatment.

"You're asking me to marry you? Hmm... Is this still about my son?" Itinaas niya ang kanyang isang kilay, the one that he shaved.

Naramdaman ko ang pamumula ng aking magkabilang pisngi dahil sa paratang niya.

"E-excuse me? Sinasabi mo ba'ng para sa pansarili kong kagustuhan kaya ko ginagawa ito?"

Inalis niya ang isa niyang kamay mula sa loob ng kanyang bulsa. He then crossed his muscular arms over his chest.

He glared at me. "Ikaw ang nagsabi niyan..."

Natawa ako nang pagak at lalo akong namula dahil sa sinabi niya. Why am I blushing anyway? Damn it! I'm not guilty! Ang kapal ng mukha niya para paratangan ako nang ganoon!

"And why would you think that I want to marry you for some personal reasons?"

Tinaasan ko rin siya ng kilay at sinubukang gawing buo ang boses ko.

He slightly leaned down on me at piningkitan niya ako ng mga mata. "I don't know. You tell me." He whispered. My brows furrowed. How could he accuse me of something like this? Masyado naman yatang lumevel-up ang pagiging arogante niya?

Anong akala niya? Hindi pa 'ko nakakapag move on sa kanya? Tumira ako sa New York kasama ang pinsan ko. Mas marami pa akong kailangang isipin do'n kaya wala na akong oras para isingit pa siya!

I have lots of problems to deal with at mas importante pa ang mga iyon kaysa sa nararamdaman ko sa para kanya. I gues, doon pa lang ay matagal na akong naka move on!

"Kapal ng mukha mo!" I scowl.

"That was rich coming from a girl who's forcing a committed man to marry her."

Napaawang ang bibig ko sa sinabi niya. I was taken aback! He indirectly told me na makapal ang mukha ko dahil ipinagsisiksikan ko ang sarili ko sa kanya kahit na alam kong may girlfriend na siya.

That was harsh, I know, but he has a point. Other people might think of that too. Iisipin nila na isa akong desperadang mang-aagaw pero wala na akong pakialam sa sasabihin ng iba. I'm doing this for my son.

Ayaw kong malayo siya sa akin at ayaw ko na rin siyang ilayo kay Yael. May karapatan si Yael kay Mikel at karapatan din ni Mikel na makilala ang ama niya.

At isa pa... gusto kong maranasan ng anak ko na magkaroon siya ng isang buong pamilya. Kahit isang taon lang, pagkatapos no'n ay pababayaan ko na si Yael at si Vien.

I know it sounds selfish pero masama bang hilingin ko na mabigyan si Mikel ng kumpletong pamilya?

After this I will let Yael and Vien do whatever they want. They could build their own family o kahit ano pang gusto nilang gawin! Basta h'wag lang nilang kunin ang karapatan ko sa anak ko.

I composed myself, hindi ko ininda ang sakit sa damdamin ko na si Yael ang may gawa.

"Sabihin mo na kung anong gusto mong sabihin. I am doing this for the both of us... and for Mikel too. Pag-isipan mong mabuti." Sabi ko at saglit siyang tiningnan sa mga mata. Wala akong nakitang emosyon doon kaya nag-iwas na lamang ako ulit.

Ilang sandali kaming nabalot nang katahimikan at maya-maya pa ay narinig ko ang kanyang malalim na pagbuntong hininga.

"Fine..." He said under his breath.

Lumawak ang mga mata ko at awtomatiko akong napatingin sa kanya. I met his emotionless gaze.

"I'll marry you then..." walang ka gana-gana niyang sabi.

I bit my lower lip before swallowing the lump on my throat. "A-alright... D-don't worry, magpa-file rin ako ng divorce sa US after a year and then y-you can do whatever you want and be with whoever you want..."

Umigting ang kanyang bagang. "And what about my son after that? What will happen?"

"W-we'll have joint custody... May mga araw na na sa'yo siya at may mga araw na na sa akin siya... Actually we don't really have to get married kung hindi mo na itutuloy ang gusto mo na makasama si Mikel ng isang taon. We could just have the joint custody now. I can talk to—"

"I want to be with my son for a year... straight." Pinal niyang sabi.

"O-okay. Your call."

Nagpakawala siya ng isang malalim na buntong hininga.

"We'll get married on thursday." anunsiyo niya na ikinagulat ko. Bakit naman yata ang bilis? Today is tuesday and a wedding preparation doesn't only takes one freaking day! Bukas lang ang palugit na ibibigay niya sa akin para maghanda?

Paano kung sa biyernes pala magbago ang isip ko di ba?

Well, I know that I can't back out any day and I'm not planning to but just in case, right?

"T-thursday?"

"Thursday." pagkompirma niya. "Civil wedding. We'll do this thing fast." he deadpanned.

"Halata nga." pabulong kong sabi. Pinukulan niya lamang ako nang masamang titig.

I pressed my lips together. Well, ano pa nga ba naman ang inaasahan ko? Of course it'll just going to be a civil wedding! Ako na nga itong namilit pero napaka demanding ko pa!

Why would I expect a church or a beach wedding from him? He's just marrying me because he wants to be with my son and not because he still loves me.

"H-how are you gonna tell your... your girlfriend?" I bit my tongue. Inaamin ko, nagu-guilty ako. This is unfair for Vien, I know. But life's a f*****g survival, you have to do everything no matter what it takes for you to stay alive.

"Now, that's not your problem." Malamig niyang tugon. Hindi na ako nagsalita at pinaglaruan na lamang ang kwintas na suot ko na siya ang nagbigay.

Nagbaba siya nang tingin doon at saka umigting ang kanyang bagang bago siya nag-iwas nang tingin.

"Sa miyerkules ay dapat handa na lahat ng kailangan para dire-diretso na kinabukasan..." Bilin niya at wala naman akong nagawa kung hindi tumango.

God, help me.

-

"You what?!" Halos maputol na ang ugat ni papa sa leeg niya nang sabihin ko sa kanila ang tungkol sa pagpapakasal namin ni Yael.

Kanina pa siya nakaalis. At bago siya umalis ay sinilip niya muna si Mikel at kinintalan siya ng halik sa noo. What broke my heart is when he whispered "Sorry for ruining your day."

Saka na siya tuluyang umalis nang hindi man lang ako tinitingnan. I felt my chest clenched that moment. He's Mikel's father, he should be there. Dapat kasama namin siya. Dapat hindi siya humihingi ng sorry kay Mikel dahil nasira niya ang araw niya.

Why does this have to happen? Why does everything has to be f****d up?

Bakit kailangan niyang humingi nang tawad sa anak namin? Bakit kailangan niyang mawalan ng paki sa akin?

He couldn't even look at me! At kung titingnan niya ako ay sa malamig na paraan pa.

Of course, he has girlfriend! And I know Yael for being loyal kaya hindi talaga siya titingin sa iba. Pero ngayon ay napilitan siyang matali sa akin dahil sa anak namin. Pakiramdam ko ay mas lalo lamang lumaki ang galit niya sa akin.

Pero ano naman ang pakialam ko? Ano naman ang magagawa ko? Kahit na anong gawin ko ay hindi naman maibabalik ang dating Yael so I might as well don't give a f**k at all.

"Yael and I are getting married." Ulit ko sabay buntong hininga.

Napapikit nang mariin si papa sabay sapo sa kanyang noo nang kumpirmahin ko ang sinabi ko kanina.

"We'll get married on thursday."

"Thursday?!" Sabay nilang sabi ni Colton dahil sa sobrang gulat.

I nodded my head casually kahit sa loob-loob ko ay kinakabahan na ako. I'm talking to my father and brother about my marriage. Sino ba naman ang hindi kakabahan? Lalo na't OA si Colton pagdating sa mga lalaking lumalapit sa akin noon.

"Yes, civil wedding."

Sunod-sunod ang ginawang pag-iling ni papa. "No, No... This is not how I imagined you getting married, Beatrix. Hindi ganito. This is not the kind of marriage that I want for my daughter!"

"Why are you two getting married anyway? And how come you accepted his proposal knowing that he is commited to someone?" Naguguluhan ring tanong ni Colton.

"God, thursday! Ganoon ba sila ka-sabik sa isa't-isa?" bulong niya sa kanyang sarili kaya hindi ko masyadong narinig.

"H-he didn't propose. I-I did." I admitted. Yumuko ako at kinagat ang aking pang-ibabang labi.

"Dios mio... I did not raise you to be like that!"

"Jesus Christ! What the hell, Beatrix?!"

"Woah, nasa lahi ba talaga natin ang namimilit ng kasal? O kayo lang talagang magkapatid?" Sabay-sabay kaming napatingin kay Eli na kasalukuyang nakatayo malapit sa bukas na pintuan.

Colton glared at him. "Will you get your ass out of here, Eliott?!"

Napasapo na lamang ako sa noo ko. "God, Eli! This conversation is for us only!"

"What? I'm a Ponce de Leon too!" Giit niya.

"At feeling mo naman anak ka ng papa ko at kapatid kita?" I said in gritted teeth.

"Well, my father and tito Ronan are brothers. We're cousins, so..."

"Get out!" The three of us said in chorus.

Itinaas niya ang kanyang dalawang kamay. "Geez. Okay." pagsuko niya at tuluyan nang tumalikod.

"Why did you propose to him, Beatrix? Are you out of your mind?!" papa tried to calm himself but he just couldn't. I can see that.

"Pa, ayokong malayo kay Mikel ng isang taon... Malayo nga sa kanya ng isang oras hindi ko na kaya ano pa kaya 'yung isang taon?"

Colton brows furrowed. His arms are resting on the armrest of the sofa. Habang si papa naman ay nakasandal sa sofa, his index finger is on the top of his upper lip while his thumb was on his chin.

"Bakit siya malalayo sa'yo? You're the mother and according to Philip hindi nila pwedeng kunin sa'yo ang bata habang under seven pa siya."

"He wants us to get even. Itinago ko si Mikel sa kanya ng isang taon at ganoon din ang gagawin niya." I explained.

I heard papa's harsh sigh. "Son of a bitch..."

I frowned.

"You used to like Yael, pa and now you're calling him a son of b***h?" Colton noticed.

"Yeah, you're right. I used to like him... until he impregnate my daughter behind my back."

"What, you want them to do the deed while you're watching them do it?"

"Colton!" saway ko sa kanya at pakiramdam ko ay kulay pula na ang buong mukha ko.

"Colton, what kind of brain is placed inside that hard head of yours?" Papa said in gritted teeth.

"Okay, I get it... Pero hindi naman bobo si Yael para malaman na hindi niya pwedeng gawin iyon. Si atty. Philip na mismo ang nagsabi kanina." Colton remained calm, not wanting to throw foul words at his best friend... or ex-best friend.

Umiling-iling ako. "Narinig mo naman ang sagot niya kay Philip di 'ba? He's ready to bend and break whatever law that will come on his way just to be with Mikel."

"And that's why you asked him to marry you?" Papa concluded.

I nodded. "That's why I asked him to marry me." I confirmed.

"Beatrix, honey, you don't have to do that. We're going to help you. Hindi mo naman kailangang magpakasal sa kanya. Hindi mo alam kung ano ang pinapasok mo... Marriage is not a subscription that you can cancel anytime you want. Are you getting my point?"

"I-I know, pa but this is the only way I know... Ayoko nang magsayang ng oras at ng pera. I don't want to hide Mikel from his father either. I'm just so tired of running away... I'm so tired of everything." I said, honestly.

Colton cleared his throat. "Marrying Yael... I guess that's the wisest decision that you had ever made, Trix."

Papa raised a brow at Colton while I look at him with amusement.

"Wisest decision? The man has a girlfriend, Colton. That's not a wise decison to make! I can raise my grandson without that son of a b***h's help!" giit ni papa. Napapikit ako ng mariin.

"Pa, may anak na sila... Mikel is growing up so fast. Darating ang araw na maghahanap siya ng tatay. At hindi pa naman kasal si Yael sa girlfriend niya. Kung tutuusin ay responsibilidad nga ni Yael na pakasalan si Beatrix dahil nabuntis niya ito... Pa, hayaan mo namang mabigyan ang apo mo ng kumpletong pamilya."

"Believe me, Colton, I'd love to! But how can I agree to this marriage if I know for fact that Yael and Beatrix don't love each other?"

"We can't say that, pa... Hindi mo naman alam kung ano ang tumatakbo sa isip ng dalawa... you know, hindi naman siguro maga-alok ng kasal iyong isa kung wala na siyang nararamdaman pa. I bet she knows what she's getting herself into."

Lumawak ang mga mata ko at napa-awang ang bibig ko sa paratang ng magaling kong kapatid.

"Excuse me, Colton? Nandito pa 'ko! H'wag mo 'kong ichismis na para bang may lihim pa akong pagtingin kay Yael!" Iritable kong sabi.

"Thank you, Beatrix. You're just giving papa some more reasons to disagree to this marriage of yours." Sarcastic niyang sabi.

Ibinaling ko ang tingin ko kay papa. "Pa..." I looked at him, begging.

Malungkot niya akong tiningnan at inilingan. "I'm sorry, sweetie. You don't know what you're doing." Marahan niyang sabi.

I heard Colton's harsh sigh. "Great." He whispered as he facepalm.

Ilang sandali kaming nabalot ng katahimikan.

I bit my lower lip.

"I'm sorry too, pa but I'm going to marry Yael. Matanda na 'ko, may anak na kami. Sa tingin ko may karapatan na akong magdesisyon para sa sarili ko at sa kung ano sa tingin ko ang makakabuti para sa anak ko."

Papa just looked at me. He doesn't looked surprise at all.

"I saw this coming... Alam ko naman na kahit tutol ako ay gagawin mo pa rin. I know you're already a grown woman pero h'wag na h'wag kang uuwi sa akin nang umiiyak at sasabihing tama ako. Your family is still welcome in my house though, you can still come and visit there but just so you know, I'm still not agreeing to this whole marriage thing." seryoso niyang saad.

I slowly nodded my head. "Okay... Thanks, pa." Sabi ko at tumayo mula sa pagkakaupo ko at niyakap siya. Niyakap naman niya ako pabalik.

"Prove me wrong, Beatrix. Prove me wrong." Aniya saka hinigpitan ang yakap sa akin.

I shut my eyes tight. I can't promise you that, pa.

"Kayong dalawa ng kapatid mo ang kumausap sa mama niyo tungkol dito... You know I won't do that."

--

"Where are your parents?" Hindi ko mapigilang tanong kay Yael. He's wearing a white polo at pinatungan niyo ito ng coat na kulay krema. Pati ang kanyang pangbaba ay kakulay ng kanyang pang-itaas. His hair was clean cut and he obviously shaved his stubbles.

He didn't answer. Pinasadahan niya lamang ako nang tingin. Pinigilan ko naman ang sarili ko na magbaba nang tingin sa suot ko para h'wag ipahalata sa kanya na nako-conscious ako sa paraan nang pagtitig niya.

I was wearing a white laced fabric dress. My hair was fixed into a bun at may mga strands ako iniwan sa gilid. I can feel the cold metal of my pendant kissing place between my collarbones.

I cleared my throat. "Hindi ba sila darating?" I pressed. Muli niyang ibinalik ang tingin sa mukha ko. I'm pretty sure that I look good on my make-up pero kapag ganyan siya makatingin ay pakiramdam ko ang pangit-pangit ko.

"They're out of the country." malamig niyang tugon sabay sulyap sa direksyon ni mama. Kasalukuyan kasing karga-karga ni mama si Mikel.

Halos lahat ng pamilya at kaibigan ko ay nandito pwera lang sa papa ko ngunit ni isa sa pamilya ni Yael ay wala akong nakita.

Ako lang ba ang ikakasal dito? I can't help but to feel worthless.

Pakiramdam ko ay wina-walangkwenta niya ako dahil ni hindi man lang niya naisipang sabihin sa mga pinsan niya o sa kanyang mga magulang na ikakasal na siya. Kunsabagay, ako nga lang naman ang namilit. Mukhang hindi naman siya masaya kanina pa.

Ilang minuto na lamang ay mag-uumpisa na ang seremonyas ngunit tila tumigil ang oras nang matanaw ko ang isang pamilyar na babae sa may nakabukas na pintuan.

Everyone looked at her as she makes her way inside. She's wearing a cream colored tight dress and her hair was fixed into a high ponytail. She looks effortlessly elegant walking while holding her Channel purse.

Wow, matchy-matchy sila ni Yael.

"Vien..."  umigting ang bagang ni Yael nang makita niya ang kanyang girlfriend. I fought the urge to bit my bottom lip because I don't want to ruin my maroon lipstick.

"Hey, am I late?" she asked to Yael while giving him a cheek to cheek kiss. I can't help but to wonder kung ano ba ang ginagawa niya dito? Ayos lang ba sa kanya na ikakasal na sa iba si Yael?

But the real question here is did they actually break up?

"No. Just in time." Yael replied under his breath. Nginitian niya lamang si Yael bago itinuon ang atensyon niya sa akin.

Nang magtama ang mga mata namin ay

inirapan niya ako nang matindi bago siya umupo sa isang bakanteng upuan sa may harapan.

Halos lahat ng mga pinsan ko ay nakatingin kay Vien na kararating lamang. I even saw Kaye and Jessica's b***h faces while they're looking at her.

Ako naman ay hindi ko magawang makapagtaray dahil ako ang nang-agaw. Naiintindihan ko naman kung bakit sa mga tingin pa lamang niya sa akin ay parang gusto na niya akong igisa ng buhay.

I just forced his boyfriend to marry me. Hello! Sino namang hindi magagalit? Tiningnan ko si Yael upang makita kung ano ang reaksyon niya pero nanatili lamang naka igting ang kanyang bagang at ibinaling na lamang ang tingin sa kawalan.

"K-kung ayaw mong ituloy ay ayos lang sa akin." mahina kong sabi na sapat na para siya lang ang makarinig.

He gave me a mocking grin. "Ako ba ang gustong umatras dito o ikaw?" He whispered, harshly.

Bago pa man ako makapag salitang muli ay pumwesto na ang judge sa harapan namin at nagsi-ayos na ang lahat.

--

"Beatrix, this ring I give as token and pledge, as a sign of my love and devotion. With this ring, I thee wed." aniya habang isinusuot ang singsing sa akin.

His voice was low and cold. Those words doesn't even sounds sincere as he speak them.

"Yael, this ring I give as token and pledge, as a sign of my love and devotion. With this ring, I thee wed." sabi ko habang nanginginig ang kamay kong isinusuot ang singsing sa daliri niya.

As every second passes, I was praying to God to give me strength because I know that marrying Yael was like going into a battlefield without bringing any armor and weapon.

"Yael and Beatrix, by the power invested in me, I now pronounce you married. You may kiss!"

Malamig ang mga mata ni Yael habang nakatingin sa akin. Naka-awang lamang ang aking bibig habang ang puso ko ay nagwawala na sa aking dibdib.

I felt his hand grabbed my cheek before he leaned forward to give me a peck on the lips.

I closed my eyes the moment his lips met mine.

The ruthless battle has now begun.