When We Fall (Book 3 of When Trilogy)

Chapter 2

Chapter 2

Merciless dark eyes 

“Where’s the frappe and the blueberry cheesecake?” bungad sa akin ni Zariel.

Hindi ko pinansin ang tanong niya at nanghihina akong napaupo sa maliit na sofa.

“I saw Yael... He’s just here in New York, Zariel.” Wala sa sarili kong sabi sa kanya.

“What?! Are you on drugs or something?” hindi niya makapaniwalang tanong.

“I’m serious, Zariel! I saw him! Nakausap ko pa… Well, not really but I saw him and he saw me!” frustrated kong sabi at naihilamos ko na lamang ang palad ko sa aking mukha.

Napanga-nga siya. She looked amused but then she shook his head and gave me a weird look.

“So, what’s the problem? Where is he now?” sunod-sunod niyang tanong.

Nagkibit balikat ako. “I don’t know… He’s with his girlfriend.”

“Oh f**k,” mura ni Zariel.

Wala sa sarili akong tumango-tango. “Yep. I even talked to his girlfriend.”

“I don’t care about the b***h. Now, have you told Yael about Mikel already?” aniya sabay sulyap sa anak kong mahimbing pa rin ang tulog sa sofa.

Umiling ako. Napaawang ang bibig niya at pinanlakihan niya ako ng mga mata.

“Siraulo ka!” Gigil niyang sabi sa akin.

Umigting ang aking bagang. “May girlfriend siya, Zariel. They’re celebrating their first anniversary here in New York.”

Tinaasan niya ako ng kilay. “So you’re telling me that you didn’t tell him that he has a son because you don’t want to ruin their first anniversary? Tang ina, Beatrix! Ano bang pakialam mo sa anniversary nila?” nagtaas siya nang boses at nagulat si Mikel sa kanyang pagtulog ngunit naging maagap naman si Zariel at marahan niya itong tinapik-tapik para hindi siya tuluyang magising.

“No, no, it’s not that. My point here is Yael has a girlfriend now. What do you think will happen if both of them find out that Yael and I has a son? At isa pa kung nakita mo lang kung paano ako titigan ni Yael. He looked at me like I didn’t matter to him for even once in his life.” Narinig ko ang panginginig ng aking boses.

Sandali siyang natahimik.

“You can’t blame him, Trix…” mahina niyang sabi habang nakatingin sa akin na mayroong simpatya.

I smiled bitterly at her. “I know… I already expected this. Ako ang nakipaghiwalay sa kanya kung kailan alam kong mas kailangan niya ako,”

Pero hindi ko naisip na posible palang makahanap siya ng iba. Akala ko katulad pa rin ng dati na ako lang. Ako pa rin kahit ilang buwan na ang lumipas.

Siguro masyado akong naging kampante. Masyado akong naging sigurado na ako pa rin ang mamahalin niya, hindi ko naisip na pwede rin pala siyang mapagod na mahalin ako.

I can’t blame him… No one could ever blame him. Nasaktan siya nang husto.

I can see through his eyes that he hates me… That’s okay though because If I was him I’d hate me too. Naiintindihan ko siya. I understand where his anger is coming from at hindi ko siya masisisi.

“Ginawa mo lang naman iyon para sa kanya at para sa anak niyo.”

Bumuntong hininga na lamang ako at nagkibit balikat. Hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong sabihin. Naguguluhan ako. Ang daming tanong sa isip ko.

Naputol ang pag-uusap namin ni Zariel nang biglang mag ring ang phone ko. Tiningnan ko iyon kaagad at nakita ko ang numero ni Colton na nakarehistro sa aking screen.

Nagkatinginan kami ni Zariel. Tinaasan niya ako ng dalawang kilay na para bang tinatanong niya kung sino ang tumawag.

“Si Colton.” I informed her. Tumango lamang siya at tumayo naman ako at lumayo nang kaunti bago ko sinagot ang tawag.

“Hey…” bungad ko nang masagot ko na ang tawag.

I heard him cleared his throat from the other line. “So, uhm… may balita na ako kay Yael.” Anunsyo niya sa akin.

“He’s in New York, right?”

Sandaling tumahimik mula sa kabilang linya.

“Y-you saw him?” bakas ang pagkagulat sa kanyang boses.

Tumango-tango ako kahit alam kong hindi naman ako nakikita ni Colton. Naitampal ko pa ang aking palad sa gilid ng aking noo habang ang isa ko namang kamay ay nakahawak sa phone ko.

“Yes, I saw him…”

“S-so you already know…” he paused. I know what he was trying to say. He’s pertaining to the girlfriend.

“Yeah. I know. I met the girl.” Pagkompirma ko sa nais niyang itanong.

Narinig ko ang kanyang pagbuntong hininga mula sa kabilang linya.

“Anong plano mo?”

That question is probably equivalent to the phrase: “Tell me about yourself” Napakahirap sagutin. Kahit anong pilit kong umisip ng solusyon ay wala pa rin akong mahanap mula sa utak ko.

“I don’t know, Cols. Hindi ko pa nasasabi sa kanya ang tungkol kay Mikel.”

“I already expected that…”

“Paano kapag sinabi ko? A-ano nang mangyayari no’n?” tanong ko sabay kagat sa aking labi. I really hope that Colton can help me on this dahil sa totoo lang ay hirap akong magdesisyon at hindi ko na alam kung papaano.

“You have to accept the fact that Yael would demand for the custody of Mikel…”

Napapikit ako nang mariin.

I know, I know he would ask for that. Iniisip ko pa lamang na malalayo sa akin ang anak ko ng kahit isang araw lang ay parang pinapatay na ako. Tapos kasama niya pa ang girlfriend niya palagi. Paano kung sobrang kulit ng anak ko tapos maisipan niyang saktan ito?

I may sound stereotyping pero iyon ang madalas na mangyari. Hindi ako papayag. Makakapatay ako sa oras na saktan nila ang anak ko.

“Yes and then what? Nasa kanila ng girlfriend niya ang anak ko tuwing sabado at linggo?” I couldn’t hide the bitterness in my voice.

“Beatrix, karapatan ni Yael iyon at isa pa, sabi sa akin ng inutusan kong mag imbestiga ay nagtatrabaho na ulit si Yael bilang isang piloto sa ibang airline. That means madalas siyang wala, Trix…”

“Iyon na nga! Tapos ano? Iiwan niya sa girlfriend niya ang anak ko? You think her girlfriend will love my son as much as I do? Hindi, Colton!” Hindi ko maiwasang hindi magtaas nang boses.

“Will you stop overthinking, Beatrix? Pwede niyo namang pag-usapan ni Yael ‘yan. You know, Yael’s professional, he would listen to your suggestions so calm down.” 

Hindi ako nakasagot.

I doubt that. With that coldness in his eyes? Sa palagay ko ay kahit na anong pakiusap ko ay magbibingi-bingian lamang siya sa akin. 

“Ewan ko, Colton… Hindi pa ako handa sa kung ano man ang pwedeng mangyari. Ang sabi nung girlfriend niya ay dalawang linggo lang sila dito. Mabilis lang iyon at babalik na ulit sa normal ang buhay namin dito.”

At isa pa, mukhang hindi na rin naman magtatagpo ang landas namin. Sa palagay ko ay huli na iyong kanina. Malawak ang New York at sigurado ako na abala ang mga iyon sa paglilibot.

Kung bakit naman kasi sa dinami-dami ng mga lugar na pwede nilang puntahan para sa lintek nilang anniversary ay dito pa! Bakit hindi na lamang sila nag Hong Kong? Singapore? Or sa kahit saan basta h’wag lang dito!

Narinig ko ang pagtawa nang pagak ni Colton mula sa kabilang linya.

“f**k, I don’t get your logic, Beatrix. Noong minsan lang ay gusto mo siyang ipahanap tapos ngayong nakita mo na siya ay gusto mo naman siyang mawala!” 

Ramdam ko ang pag-init ng magkabila kong pisngi dahil sa sinabi ni Colton. May punto siya. Isang napakalaking punto. Pero ayoko lang namang mawala ang anak ko sakin at isa pa, masyadong mabilis. Hindi lang dalawang linggo ang kailangan kong panahon upang maipagtapat ko sa kanya ang tungkol sa anak namin. 

“That was before, Colton… I’ve changed my mind now.” Sagot ko na lamang. I’ve changed my mind the moment Vien came to the picture. 

“Basta bigyan niyo lang muna ako ng kaunting panahon at sasabihin ko rin kay Yael ang tungkol kay Mikel. Hindi ko naman ipagkakait sa kanya ang bata… basta… kailangan ko lang talaga ng panahon para i-absorb ang lahat ng ito.”

Nagpakawala ako ng isang malalim na buntong hininga sabay pikit nang mariin. 

“Okay, hindi na kita pakikialaman sa mga desisyon mo, Beatrix. Matanda ka na… pero sana gawin mo kung ano yung alam mong tama.” bilin niya mula sa kabilang linya.

“Right. Kiss Nice-Nice and Jess for me.”

“Okay… Say hi to Mikel and Zariel for me too.”

With that I ended the call. Muli akong pumunta sa sala kung saan naroroon sina Zariel at Mikel. When Zariel heard my footsteps she instantly jerk her heard towards my direction.

“What did he say?” She asked. 

I shrugged. “About Yael.” tipid kong sagot. Tumango-tango naman siya at mukhang naiintindihan na niya kung ano ang naging takbo nang usapan namin ni Colton.

Nagbaba ako nang tingin ko kay Mikel na mahimbing pa rin ang tulog. Napangisi ako nang mapait. Why would I do without you, Mikel? 

Muli kong ibinaling ang tingin ko kay Zariel.

“Akin na muna si Mikel…” sabi ko. Tumango naman siya at maingat na tumayo mula sa kinauupuan niya.

Humakbang ako papalapit at dahan-dahan at maingat kong kinuha ang natutulog kong anak mula sa pagkakahiga niya sa sofa. Bahagya siyang napatalon sa gulat ngunit kaagad ko naman siyang hinele para hindi siya tuluyang magising. 

“Hey, I’ll just go out and buy us some frappe and blueberry cheesecake…” Nakangisi niyang sabi sabay dila sa kanyang pang-ibabang labi. 

I nodded my head and smiled at her apologetically. Nginitian niya lamang ako at tinalikuran na ako ngunit hindi pa man siya nakakalapit sa pintuan ay tinawag ko na siya ulit. 

“Aalis ka nang ganyan?” Mahina kong tanong sa kanya nang humarap siya sa akin. Pinasadahan ko nang tingin si Zariel.

Manipis na spaghetti strap top lang ang suot niya at isang maliit na denim shorts.

Nagkibit balikat siya. “So what?” 

“You’re not even wearing a bra. I can see your n*****s poking.” Sita ko sa kanya.

“And welcome to New York, Beatrix.”

I just rolled my eyes at her and shook my head. Sure, I’m liberated but I’m not as liberated as her. 

Tinawanan niya ako. “What? Come on, Beatrix. I’m Azariela Ponce de Leon and I’m the president of ‘No Bra Club’.” She chuckled. 

Natawa na rin ako sa kanya. “Bahala ka diyan…” Sabi ko na lamang at ako na ang tumalikod sa kanya. Pumasok ako sa kwarto ko habang karga-karga ko pa rin si Mikel. I gently placed him on my bed before lying down beside him.

Pinagmasdan ko lamang siya at marahang inayos ang kanyang buhok.

“I will never let anyone take you away from me, baby… I love you so much.” Buong sinseridad kong sabi at kinintalan siya nang halik sa pisngi. 

-

Nagising ako na wala na sa tabi ko si Mikel. Bigla akong sinalakay nang kaba sa dibdib ko. Mula sa pagkakahiga ko ay kaagad akong bumangon na naging dahilan upang mahilo ako pero hindi ko iyon ininda.

Halos baligtarin ko na ang kama at pati sa ilalim ay tiningnan ko pa para lang makita si Mikel pero wala akong nakita. Nagsisimula nang magtubig ang aking mga mata at walang tigil sa pagtibok ng mabilis ang puso ko.

“s**t!” Napamura ako.

“Azariela! Zariel!” sigaw ko sa pangalan ng pinsan ko habang hinahanap ko ang phone ko. Nang makita ko iyon ay nakita kong may lima akong messages na natanggap. 

Apat kay Kaye at isa mula kay Zariel.

Inuna kong basahin ang text message ni Zariel.

Zariel:

Mikel was crying and you were still sleeping kaya kinuha ko na muna siya. Don’t worry, he already drank his milk and I’ve changed his diapers. Ngayon naman ay naglilibot lang kami sa building.

Napahawak ako sa dibdib ko sabay hinga nang maluwang. s**t! Muntik na akong atakihin sa puso dahil doon.

The message was sent ten minutes ako. Matatagalan pa siguro ang mga iyon so I’ll just might as well join them. Tinanggal ko ang denim jacket na suot ko at inintsa iyon sa kama. Pero bago ako lumabas ay binasa ko na muna ang mga texts ni Kaye at mabilis siyang nireplyan. 

Hindi ko na muna ibinalita sa kanya ang tungkol kay Yael. Sumasakit lang ang ulo ko.

Initsa ko na rin ang phone ko sa kama bago ako lumabas. Umakyat ako patungo sa rook deck para i-check sila doon pero wala akong nakitang Zariel at Mikel doon. Nagpunta na rin ako sa may pool area pero wala rin.

Imposible namang magtungo ang mga iyon sa may gym. Anong gagawin ni Zariel doon? Tuturuang magbuhat ng barbel si Mikel? 

Napailing na lamang ako sa aking naisip at muli akong bumaba para magtungo sa kwarto kung saan may billiard table, dartboard at kung ano pa.

Nang masipat ko na ang entrada ay binilisan ko ang paghakbang ko para mapuntahan ko na sila kaagad. I’m always with my son everyday pero hindi ko maiwasang hindi makaramdam ng excitement ngayon. Bakit nga ba hindi ko naisipang ipasyal sa building si Mikel?

“Mikel—” I stop mid step and I froze from where I’m standing when I saw the familiar built of guy. Nakaupo siya sa.may dulo ng billiard table at doon sa billiard table na iyon ay may mga darts na nakapatong. Ang kanyang kanang kamay ay nakataas sa ere at may nakaipit na dart sa pagitan ng dulo ng kanyang mga daliri.

Mukhang ihahagis niya dapat ito sa dartboard pero natigilan siya nang may marinig siyang nagsalita.

When I saw him, my heart stopped. When he looked at me, it beated fast. 

Napaawang ang bibig ko ngunit walang lumabas na kahit ano mula doon. What the f**k! Bakit siya nandito? What is he doing here? H’wag niyang sabihing dito sa Midtown West din sila tutuloy nung girlfriend niya?

Muli niyang ibinalik ang tingin niya sa dartboard at tuluyan nang initsa ang dart na hawak niya. Maging ako ay napatingin doon sa may dartboard at may mga iilang darts ng nakatusok doon pero ang dart na kaka-hagis niya lamang ay sumapol iyon sa gitna.

Hindi nakatakas sa akin ang pagngisi niya dahil doon. Pagkatapos no’n ay umayos na siya ng tayo at humarap sa may direksyon ko. He’s wearing a plain dark blue shirt and a cargo shorts.

Ipinasok niya sa bulsa ng shorts niya ang kanyang dalawang kamay at napalunok na lamang ako nang humakbang siya papalapit sa akin. His merciless dark eyes met mine. Lalo akong kinabahan. Gusto ko nang tumakbo palayo pero hindi ko maigalaw ang mga paa ko. 

His jaw clenched and his mouth is shut and his posture is very intimidating. Idagdag mo pa ang isa niyang kilay na may shave na lalong nagpa-angas sa dating niya ngayon. Parang kaunti na lang ay mangangatog na ang mga tuhod ko.

Tumigil siya sa paglalakad nang makalapit siya sa akin. Napasinghap ako nang maamoy ko ang pinaghalong pabango at ang natural niyang amoy.

Nostalgia  swept over me.

Fuck! It’s funny how a certain smell could bring back thousands of memories. 

“So… Who’s Mikel?”