Just fall in love again

Kabanata 2

Kabanata 2

Indeed

Nandito na kami sa university na pag aari ko, pagpasok pa lang namin nagsitilian ang mga babae. Yung iba bumubulong pa e, di na naman birhen kasi nakuha ko na. Sa dami ng babaeng nai-kama ko, hindi ko na mabilang ang mga iyon. Siguro, minsan ang tingin sa akin ng mga tao ay mahilig ako sa s*x pero hindi ko naman mapigilan ang sarili na gawin iyon. It's like my addiction! Habang tumatagal, mas lalo akong nababaliw na gawin iyon.

My life has been ruin after my mother's died. Kung hindi lang ako dinamayan ni Caelan, baka sumunod na ako kay mama. Hindi ko alam ang gagawin noon. Halos mabaliw ako kakaisip sa kanya, kung ano ang mga dapat gawin, mga katanungan na hindi masagot, at kung bakit bumitaw siya sa amin. Hindi ko na alam! Para akong nalulong sa droga dahil sa pagkawala niya. And I hate to admit that I blame my father for her lost! 

Kasi siya naman talaga ang dahilan kung bakit nawalan ng gana si mama na mabuhay. Kung bakit sa tuwing gabi, kapag umuuwi ako, palagi ko siyang naaabutang umiinom ng alak, tapos umiiyak sa sobrang lungkot. Kasi si daddy wala ng oras sa kanya. Si daddy na palaging negosyo ang nasa isip. Ni hindi nga nagtanong kung okay lang ba kami, kung maayos lang ba kami! Hindi pera ang palagi naming kailangan, minsan mas gusto namin ang oras. 

Pero iyon ang mahirap na ibigay ni daddy. He can't give it! Kasi negosyo lang! Kasi pera lang! Kasi hindi naman namin kailangan ng oras niya! Iyon ang bad side ni daddy, kaya kung bakit mas pinili ni mama na maging mag-isa at mawalan ng gana sa buhay. Kahit ganito ako ngayon, kahit nakikita nilang malakas ako at mapaglarong lalaki, deep inside, nasasaktan din ako kasi wala na ang babaeng nagbibigay ng lakas sa akin. 

I hate to admit it! But I am weak without my mother! Malakas lang ako outside, pero sa kaloob-looban ko, nanghihina ako. Kasi miss na miss ko si mama. Kaya ngayon, ito ang coping mechanism ko para mawala ang lungkot sa akin. Though, nakakasakit ako ng mga babae pero hindi ko naman maiwasang hindi gumamit sa kanila. 

"Oh my gosh, ang gwapo mo talaga, Crey!"

"Impregnate me, baby!" 

"s**t, ang gwapo-gwapo niya talaga! Walang kupas!"

"Nakakalaglag ng panty pa rin!"

Those were the voices echoed around me. Mga boses ng mga babaeng naghahabol sa akin. Na gustong makuha ang atensyon ko. Pero hindi ko naman magawa kasi tapos ko na sila. At kapag basura na, hindi na kailangan balikan pa! 

Nang makarating kami sa elevator, pinondot ko na ito papuntang 8 floor para puntahan si dad, he wanted to talk to me kaya pupuntahan ko and besides wala na akong allowance kaya hihinge nalang din ako.

"Grabe ang mga fans mo, insan!" si Caelan.

Umikot ang mga mata ko. 

"Tumahimik ka dyan!" inis kong sabi.

Narinig ko ang kanyang halakhak. Tumatawa pa talaga ang ugok na ito! 

Huminto ang elevator sa 3 floor hudyat na may sasakay. Pagkabukas ng pinto ay pumasok ang isang babaeng may makapal na salamin sa mata. Librong halos pumuno sa kanyang braso at nahihiyang mukha. Hays, may mga nerd na naman dito! Nakayuko lang siya at pumunta sa pinaka dulo ng elevator. Bumulong sa akin ang pinsan kong baliw.

"Sabi nila mas fresh at virgin pa daw ang mga nerd." bulong ni Caelan.

Kumunot ang noo ko. Paano niya naman nasabi iyon? Paano niya nasabing mas ganoon ang mga babaeng ganito? Teka, may naka-relasyon ba siyang nerd?

"Paano mo nasabi huh?" tanong ko.

Ngumisi ang hinayupak.

"Dude, you said you want new and fresh? E, ang mga nerd lang naman ang fresh pa!" tumatawa niyang sabi.

Natigilan ako sa kanyang sinabi. Teka, may point siya! Oo nga noh! Since, ayaw ng mga nerd sa mga ganoong bagay kasi libro at pag-aaral lang ang gusto nila. Tinignan ko ang nerd na sumakay kanina. Hmm, she's sexy and tall. She has a red lips and a pointed noise. Teka nerd ba 'to? May salamin lang naman siya pero over all maganda mukha niya.

She has an angel face! Tsaka kung tanggalin niya ang salamin sa mata, tiyak na makikita ang kagandahan niya! With that aura, height and sexy body, she's slaying! May ibubuga ito sa mga babaeng nandito. Pinagmasdan ko lang ang mukha niya. I should ask her name kasi alam ko birhen pa 'to!

Alam kong magiging awkward ito sa aming dalawa pero hindi naman 'yon uso sa akin e. Hindi ako nahihiya sa mga babae. Kaya ko silang harapin na hindi nanginginig ang tuhod at kinakabahan.  Kaya bihasa ako sa kanila. 

"Hey, what is your name?" sabi ko ng nakatitig sa maamo niyang mukha.

Damn it, she caught my attention!

"Ahh? A--ano po hmm…Kar---"

Hindi na natuloy ang sasabihin ng biglang tumunog ang elevator. Hays,  bwiset naman 'to oh! Hinila na ako palabas ng pinsan kong siraulo pero hindi ko pa rin iniwas ang pagkakatitig sa mukha ng nerd.

Evil smile popped on my face, humanda ka sa aking nerd ka. I'm pretty sure your fresh pa kaya kukunin ko yun! I will take it whether she like it or not!

---

Karen POV

Grabe kinabahan talaga ako dun huh! Akala ko may gagawin ang lalaking iyon sa akin. Pero in fairness, gwapo siya at matangkad. Bet na bet ko pa naman ang mga matatangkad na mga lalaki. Lalo na kapag maputi at maamong mukha. Sa lugar namin, maraming ganoong lalaki pero hindi ko lang binibigyan ng pansin kasi mas focus ako sa pag-aaral. Mas binibigyan ko ng oras ang libro kaysa sa mga taong ganoon.

Hindi ko alam kung bakit ganito ako. Hindi naman ako nerd talaga e, pero bet ko ang ganitong style. Gusto ko ang ganito, hindi yung nauuso ngayon. Tsaka parang freedom ko ang ganitong style. This is my comfort zone. Ayoko ko ng pakitang katawan. Pero maraming nagsasabi na maganda ang hugis ng baywang ko pero hindi ko naman iyon pinapansin. 

I am more interested with studying, not in sexy figure body. In honor my father's memory, I want to remain being conservative girl. I am doing this by myself and by my father's memory. He wants his girls being respected. Ayaw niyang nababastos kami. Kaya iyon ang ginagawa ko.

And to introduce myself, I'd like to spare my time recognizing my name. I am Karen Emmerry Felicidad, the nerd in the university, bookworm, hindi mahilig makihalubilo sa iba. Ganyan ako at syempre fresh and virgin pa ako kaya masaya. Nag-aaral nga pala ako sa Clinded State University, wag ka kasi puro rich kid ang nag-aaral dito kaya mahirap makapasok. Mabuti nalang at matalino ako kaya ginamit ko yun para makakuha ng scholarship.

One of my dream is to be part of this university. I dream to finish my degree here. And to be part of it is not a piece of cake. Marami kang pagdadaanan na kahirapan, pagdadasal ng taimtim at pagbibigay ng lahat para sa pangarap. This university has been my dream school, and now that I am here, I will do everything to finish my study. 

I took Social Studies, in consonance of History, Socio-cultural anthropology, Sociology and the life. Paborito ko kasi ang asignaturang Araling Panlipunan nung high school ako. And I am so inspired because of my teacher. Kaya naisip ko, what if I'll took Social Studies in college, would it satisfy me? Since, I aim to be one of it. 

Kaya ngayon na nabigyan ako ng opportunity dito, iyon ang kinuha ko. Since this university is offering all the course, hindi ako nahirapan sa proseso. Mahigpit nga lang sila sa grading system, in terms of demand of the scholarship. Pero alam kong makakaya kong maabot ang gradong pasado sa kanila. Lalo pa't gustong-gusto ko ang kursong kinuha. 

I am also a huge fan of Karen Carpenter. Ang ganda kasi ng boses niya. Yung parang nasa heaven ka pag naririnig mo ang boses niya. Actually, pinaglihi ako doon ni mama ko kaya hindi nagkakalayo ang boses namin ni Karen. Pero syempre ako lang at ang pamilya ko ang nakaka-alam no'n kasi secret lang daw sabi ni mama.

Isa rin sa rason kung bakit gusto kong makatapos ng pag-aaral ay dahil kay mama. She was very disappointed because of my siblings. When she found out that my two eldest sibling get pregnant, she was in rage. 'Yung tipong hinding-hindi niya mapapatawad ang kapatid ko. She loathed them. Kasi umasa si mama sa kanila. Na silang dalawa ang pag-asa ng pamilya namin. Kaya binigay ni mama ang hundred percent trust niya, pero sa huli, halos bumagsak ang sarili niya ng malaman iyon.

When my father died, she was the one affected most. Ang hirap sa kanya na tumayo bilang ama at ina. Lalo pa't kailangan niya kaming buhayin. May gabing nakikita ko siyang umiiyak, siguro iniisip ang yumao kong ama. May sandaling nakikita ko siyang napapagod sa paghahanap buhay. Hindi ko kayang makita 'yon. Ang hirap para sa akin na panoorin lang si mama na naghihirap habang wala akong ginagawa. 

So, to paid her sacrifices, I am doing my best in school. Para manlang mawala ang kanyang pagod at kalungkutan. Alam ko kasing nangungulila pa siya kay Papa kaya ganito ang ginagawa niya. Her coping mechanism was to make her emotion and physical tired. 

My father died when I was three years old. Base on the record, he was a law degree holder. A best and famous lawyer in town. He was recognize by a lot of people. Recommended by his clients, and hundred percent closed the case. But, during his limelight, he was assassinated outside in our house. With twenty bullets found in his body. 

Sobra kaming nasaktan sa kanyang pagkawala. Though, I am not in the age to feel the sorrow and mourn but when I reimagine it, I found myself crying. Imagining my father, lying in the ground, bleeding and lifeless, I can't take it! Baka nag-breakdown ako no'n. Kaya alam kong mas nasasaktan si mama kaysa sa amin. At ang tanging pag-asa niya to avoid pain and sorrow, work hard and work hard. 

Kaya gustong-gusto kong makatapos ng pag-aaral, nang sa ganoon ay mabalik ko ang tiwala niya sa mga kapatid ko. At bumalik ang liwanag at ligaya sa pamilya namin. Kasi alam ko, kahit ganito ang sinapit ng pamilya namin, ramdam na ramdam ko pa rin ang kagustuhan ni mama na bumalik ang mga kapatid ko. Kaya sana, ako ang maging susi no'n. Kahit maibalik ko ang pamilya namin noon.

We've lost our father, and I can't bear losing my mother too. Siya nalang ang meron kami, at ayokong mawala pa iyon. As long as possible, I want us stay here. I want our family reunited again, for the betterment. 

Since I am not familiar with the rooms, premises of the university, ginugol ko ang oras sa pagsasaulo ng mga parte dito. So, to make it clear for me, inuna ko sa labas ng school. Sa hallway ay napupuno ng mga istudyante, maging sa locker at sa hagdan. Nang makalabas ako, una kong tinignan ang kabuohan ng paaralan. Nawindang ako sa luwag, taas at laki ng mga gusali. It's like a palace in abroad. The glass wall, the design of the school, the planning are all in one.

There were a swimming pool, soccer field, gymnasium, and all. Nang pumasok ako, nawindang ulit sa chandelier na nasa gitna ng lounge. It has a diamonds that surround it. An elegant stairs, with available locker. Yes, kahit scholar ako, I have the freedom to use locker. Hindi siya exclusively sa mga Elite Students, pati rin sa amin. Sa katunayan, I am happy to know it. Lalo pa't alam kong para naman talaga sa mga mayayamang istudyante iyon. 

Marami akong nakita, mga bago sa paningin ko. Nagmistula akong ignorante dito ngayon. Maging ang bulletin ay high-tech na. Instead of board, the news about school are flashed in the LED Screen. Sobrang galing, this university is indeed, fantastic!