Once Upon a Myth

KABANATA V-I

UNANG PARTE NG IKALIMANG KABANATA

MAHALIA

NOTE: THIS IS ONLY A SHORT AND PART OF SPECIAL UPDATE OF ONCE UPON A MYTH. I HOPE YOU ENJOY IT!

Napabalikwas ako mula sa aking pagkakatulog at napabuga ng malalalim na hangin.

My chest is poundering and exhaling wildly because of that dream. Napahawak ako sa aking ulo at sumandig sa head board habang kinakalma ang sarili ko.

“That was weird very very weird,” I whispered to myself.

Simula noong mabalitaan namin ni kuya na wala na sila mama at papa ay hindi ko sila napapanaginipan kaya this is just so weird to dream about my mother all of the sudden.

Rrring...Rrringg...Rrring

Napataas-baba ang braso ko sa gulat ng biglang mag ring ang cellphone ko. I reached my phone from the study table and look at the caller Id.

Napahinga ako ng malalim at kinalma ng mabuti ang sarili ko bago sagutin ang tawag. “Hello kuya Hanzu?” I tried to copy my morning voice para hindi niya tanungin kung bakit gising pa ako.

“Hello bunso? maaga kang nagising ah, kamusta kayo diyan?" I rolled my eyes and glances at my study clock.

Oh, it's already 6:30 in the morning. It's not really early for a student like me.

“Ah, kakagising ko lang kuya dahil nagtawag ka. Ayos lang naman kami dito,” hindi ko na tinanong the kung nasaan siya dahil may ideya na ako kung saan siya natulog ngayon.

Bumangon ako sa aking kama at tinurn-on- ko ang speaker mode para marinig ko ang sasabihin niya at nilapag ito sa study table ko.

“Ayos rin naman, napatawah ako jus to inform you that maybe I'll be not there for a couple of days. May pinaasikaso sa akin si chief kaya baka hindi ako makauuwi diyan.” Napatigil ako sa pagta-tie ng kurtina ko at hinayaang masinagan ng araw ang kwarto ko.

“When ka babalik kuya?” I hate to admit this especially infront of my brother but as his younger sister.

I do miss him ever since nakuha niya yung trabaho bilang detective minsan na lang kami nagkakasama.

“Sus miss mo naman ako, uuwi naman ako kaagad kung matatapos ko rin ito. Tsaka pala nagpadala ako ng pera sa credit card mo, budget mo na yan at kina lola na din. Ikaw na bahal sa kanila, bunso ha?" I grab the hair brush inside the drawer and brush my hair.

“Oo na kuya, mag-ingat ka diyan. Kailangan mo talaga akong suyuin pagkabalik mo dito or else!” narinig ko siyang tumawa sa kabilang linya.

“Wag ka na magtampo bunso pagkabalik ko diyan. I'll treat you to a resort!” my eyes turns wide and I almost stop my self to squek.

“Che! maliligo na ako baka malate pa ako. Basta di tayo bati, bye, love you~” tinutok ko ang bibig ko sa speaker para mas madinig niya ang pinagsasabi ko.

“Tama maligo kana kasi hanggang dito about yung baho mo hahahaha, bye, love you bunso ko~" before I can shout at him he already ended the call.

Hmph. Bahala siya!

Agad akong pumunta sa loob ng cr para maligo. Nang matapos ko na ang pagliligo ko agad akong nagbihis sa uniform ko.

Lucky me, our uniform is my liking.

Blinower ko ang buhok ko para hindi na siya basa kapah ipopo-ny-tail ko na. After I fixed my hair, I also put a light make up and lip gloss para hindi mukhang naglalakad na multo ako.

Today sasama ako sa rehearsal para sa GCU ELITE EVENT. So I need to be GORGEOUS as I can.

Later on, I'm already done preparing myself even my backpack. Sinuot the ko na ang backpack ko at lumabas ng kwarto para kumain ng umagahan.

Pagkakalabas ko ay naka handa na sa mesa ang mga pagkain.

“Magandang umaga, bakla!” bungad sa akin ni Tasha at linagyan ng sabaw Ang bowl ko.

“Goodmorning ate Tasha, asan si lola?” tanong ko sa kanya. Normally mas maaga pa sina Tasha at lola magising sa akin.

“Ah maagang kinuha ng mga nurse yung lola mo para i-pa-check up. Nag paiwan ako dito para paglutuan ka. Alam mo naman ang kuya mo hanggang di siya ang nagturo sayo magluto wag ka daw papahawakin ng kung anong bagay na pangluto!” parehas kaming natawa sa sinabi ni Tasha.

She's quiete right, ayaw akong paghawakin ni kuya nang ano pang bagay sa kusina lalo't na ang pangluto baka kasi daw masunog ang bahay. Hintayin ko nalang daw siya na turuan ako magluto.

I find it somewhat overreacting but in logical reason totoo naman ang sinabi niya. Minsan ko na muntikan na masunog ang kamay ko dahil sa kabaliwan ko na akala ko independent woman ako.

In the end of the day, I'm still a child needed some assistance.

“Tama ka nga, sige kain na ako ate Tasha kumain kana ba?” tanong ko sa kanya at nilagyan ng kanin Ang pinggan ko.

Even she's a man in paper but she's woman in heart kaya mas pinili kong tawagin siya na ate dahil for me mas mahalaga na kung ano ang pagkilala niya sa kanyang sarili ang dapat kung sundin at respetuhin.

I'm not homophobic though even I'm not that knowledgeable about their self or anything about them. But I'm pretty sure they're part of the community and humanity.

Whatever gender they chose they still a human who needs to be respected and accepted.

“Nag dyedyeta ako noh, you know kailangan ko ring magbawas baka masira ko ang bahay niyo kapag naging doraemon ako!" napailing-iling ako habang tumatawa sa kanya.

Ito naman nilait pa si Doraemon ang kyut kaya noon.

Pagkatapos kong kumain ay nag toothbrush ako at nag prepare para mag commute.

Nagpaalam ako kay ate Tasha at naghintau ng jeep papuntang GCU. Mabuti na lang at umaga akong nagising kundi malalelate ako dahil sa sobrang habulan at siksikan sa jeep.

Nang marating ko ang school ay agad akong pumunta sa classroom at umupo sa upuan ko. Ilang saglit na lang ang magsisimula na ang klase.

“Hoy Lia anong meron?” tanong sakin ni Lizzie. Napataas naman ako ng kilay sa kanya at ibinaba ang bag ko sa sahig.

“Huh? anong, anong meron?” tanong ko sa kanya at pinagpagan ang palda ko.

“Beh babae rin ako ang blooming mo ngayon at ang ayos mo. I'm not saying na hindi ka maayos kahapon ha, it's just there's something.” Kumukumpas -kumpas pa ang kanyang kamay at idiniin ang bawat mga salita niya.

Umiiling naman ako sa kanya and making sure that my face is still in neutral. “Wala naman napaaga lang ako ng gising kaya mas prepared ako,” sagot ko at napansin bakante pa ang msa harapan namin.

I'm sure as usual late nanaman Ang dalawang yun.

"Hindi kita nais labanan Apolaki at hindi ko rin nais ng laban," Pagtanggi ni Mayari sa hamon Ng nakakatandang kapatid.

"Huwag kang maging duwag Mayari ako'y labanan mo at nang malaman natin kung sino ba ang karapat dapat!" Pag-udyok ni Apolaki sa kanyang nais.

"Apolaki!" Sinigaw ni Dian Masalanta ang pangalan niya.

Ngunit huli na ang lahat purisigido na si Apolaki na umpisahan at tapusin ang laban na Ang tagumpay ay nasa kamay niya.

Pinalibutan ni Apolaki ng nagliliyab na apoy ng araw Ang paligad upang ang laban ay pagitan lamang sa kanilang dalawa ni Mayari at wala nang mangngingialam.

"Kailangan nating silang pigilan!" Nag-aalalang saad ni Tala at aktong pipigilan ang dalawa niyang nakakatandang kapatid.

Ngunit mabilis na hinarangan siya ni Dian Masalanta at Hanan pati na nang konseho.

"Hindi na natin sila mapiligilan," Kalmadong saad ni Hanan.

"Ngunit," Hindi na sumabat pa si Tala ngunit makikita sa kanyang galaw at mukha ang pagkabog ng kanyang puso sa kaba.

"Tama si Hanan,Tala, kapag lalo natin silang pipigilan mas lalong iinit ang laban." Napahinga nang malalim si Tala sa sinabi sa kanya ng isa sa mga konseho.

Wala silang magawa ngunit panoorin ang laban ng araw at ng buwan.

"itigil mo na tong kabaliwan mo Apolaki,hindi ko gusto ang ginagawa mo!" Utos sa kanya ni Mayari ngunit tumawalamang ito.

"Ano ako?uto-uto?hunghang? tapusin na natin ito!" Itinaas ni Apolaki ang kanyang kamay at kasing bilis nang kidlat ay may lumutang na mahabang espada na nagliliyab na kanyang hawak.

"Apolaki!" Pagpigil sa kanya ni Mayari ngunit huli na ang lahat tumatakbo na parang kidlat si Apolaki sa kanyang harapan.

Iniharap ni Mayari ang kanyang dalawang palad sa papasalubong na si Apolaki at nang tangkain nitong paslangin si Mayari ay bigla siyang hinagis nang paatras nang kapangyarihan ni Mayari.

"Hindi ko nais nang kung anumang kaguluhan ngunit hindi ko rin papayagan na ako'y iyong patumbahin!" Sa pagkakataon ito'y ay ginamit ni Mayari ang kanyang talento sa mahika at pinalipad pataas si Apolaki.

Agad namang kumilos si Apolaki at gumawa nang nagliliyab na latigo at pinatamaan si Mayari.

"Ah!" Napaatras si Mayari nang mapaso siya sa nagliliyab na latigo ni Apolaki.Itinaas niya ang kanyang kamay at may lumitaw na Kabilan.

Ang kabilan ay isang Palitong (wand) na maaring maging dalawang espada.Pinalipad niya ito at hinagis sa direksyon ni Apolaki.

Napahawak si Apolaki sa kanyang bewang kung saan siya nasugatan ng Kabilan.Mas lalong uminit ang paligid hindi lamang sa init na dala ng apoy na ginawa ni Apolaki ngnit dahil narin sa nararamdaman nitong galit.

Biglang naglaho si Apolaki sa hangin.Alam ni Mayari na ginagamit ni Apolaki ang kapangyarihan nilang mga diyos na mag laho kaya hinanda niya ang dalawa niayng balangis.

Pinakiramdaman niya ang paligid.Inilibot-libot at pianglaruan niya ang balangis sa hangin ngunit kahit anong pagmatyag niya ay hindi siya natagumpay dahil biglang lumutang sa kanyang harapan si Apolaki at natusok nang Hirada nito ang mata ni Mayari.

Pinababasa sa amin ni Ms.Luigi ang continuation ng aming lesson kahapon. She's our first subject this morning.

We're in the middle of the class when someone knocked on the our classroom's door.

“Yes,miss vice president?” tanong ni Ms.Luigi sa babaeng naka bob hair at naka eyeglasses.

Nakasuot ito ng uniform namin ngunit agaw pansin ang pin na nakalagay sa kanyang vest. Ito ay ang SSG council’s pin.

She looked over the class before pinning her eyes on me. “Good morning Ms.Luigi, may I borrow Ms.Mahalia Rivera. She's invited by the president to join the Elite event.” I lowered my head in shyness.

Everyone in the class keeps saying “ohh” “ouy” and even tag us “Mr.President’s lover”.

Ellie,Lizzie and Althea didn't say a word but gives me a teasing look.

Ms.Luigi looked at me with confusion. “But Ms.Rivera is neither a part of honorary club?” she looked at the secretary with creased furrowed.

The secretary stand firmed and looked at me. “I do believe it's not my position to answer ma'am but I'm pretty sure the president himself asked our moderator to take Ms.Rivera to the event’s rehearsals.” I saw Ms.Luigi nodded and wave her hands at me gesturing me to go with the secretary.

I stand up from my seat and looked at my back seeing my classmates watching me with interest as if it's a big deal make my heart pump.

“Thank you ma'am,” I said before leaving the room.

Through out our journey to the hall, the council’s secretary was silence.

After a long walks and turns we already reached the hall. The hall is still in semi-decorated form while there's a lot of students talking to each other.

And I already expected they're all from honorary club.

“WHY ARE YOU HEARE?!”