"Wag kang feeling. Di ka maganda para bigyan kita ng magnum. Hampaslupa ka at kawawa ka naman kung magnum lang di mo pa matikman." Walang emosyon niyang sabi. Ugh! Panira talaga siya. Akala ko pa naman bumait na siya sa akin. Mukhang wala na nga yatang pag-asa pang mawala ang utot sa kaniyang utak. Grr! Di ko nalang siya pinansin saka pinulot ang magnum sa sahig at naglakad palabas ng condo niya. Sige lang. Alam ko namang mahirap lang ako, pero di naman siguro kailangang ipamukha niya pa sa akin ang pagiging hampaslupa ko.
Itinapon ko nalang sa basurahan ang magnum. Bwesit siya puro pasakit na lang talaga pinagagawa niya sa akin.
Tulog na si Grace pagdating ko ng bahay kaya pagkatapos kong maghapunan ay pumunta na rin ako sa kwarto ko para matulog. Eh, sa napagod din ako ngayong araw.
