Sold To My Billionaire Ex-Husband

"WHAT the hell, Zoey? Don't act as if you are a virgin!" "Bitiwan mo ako! Bakit ka pa ba bumalik? Ano, masaya ka na? Masaya ka na ba dahil nakikita mong miserable ang buhay ko? Ano pa ba ang gusto mo?" "I want you back.” Lumambot ang ekspresyon ng mukha niya. Kung kanina ay para siyang tigreng handang lamunin ang buong pagkatao ko. Ngayon ay mas maamo pa siya sa tuta. Umiling ako at inalis ang pagkakahawak niya sa kamay ko. "No. I don't want you back, Zach," "You are mine. I've paid ten million for you, Zoey, so you are mine.” "Not all. Siguro nga binili mo ako. Pero hanggang doon lang ‘yun. Hinding hindi mo na ulit ako maloloko. You will never win my heart back." "Let’s see," NAALIMPUNGATAN ako nang may marinig akong sigaw. "Bullshit! What did you do? Damn it!" Boses ni Zach 'yon. Kahit hindi pa kaya ng katawan ko ay bumangon ako. Nakita ko ang kahubdan ng aking katawan. Sobrang sakit ng puson ko at halos lahat ng parte ng katawan dahil hindi niya ako tinigilan kagabi. Naririnig ko ang hikbi ni Kelly. Mabilis kong kinuha ang mga damit na nasa tabi ng kama at sinuot iyon. Pagkatapos ay agad akong lumabas ng kwarto. Nakita ko ang pagtaas ng kamay niya. Sasaktan niya ang kapatid ko! "Zach!" sigaw ko. Wala akong pakialam kahit ano pa ang hitsura ko. Kahit na gulo pa ang aking buhok. Wag na wag niyang sasaktan ang kapatid ko. "Bullshit!" sigaw niya at hinampas ang hangin. "Yang kapatid mo, pagsabihan mo. Masyadong pakialamera." Iritadong sambit niya. Nakita ko ang ilang dokumento sa kaniyang kamay na punit-punit. Marahil ay iyon ang kaniyang kinagagalit sa aking kapatid, mukhang pinakialaman ni Kelly ang ibang mahalagang dokumento ni Zach kaya ganoon na lamang ang kaniyang galit sa kapatid ko, pero mali pa rin iyon dahil hindi pa alam ni Kelly ang tungkol sa mga bagay na iyan. Dapat ay unawain niya man lang sana. Umiling na lamang ako habang nakatitig kami sa isa't isa. I'm disappointed and I know he doesn't care. All he cares about is about himself, not for us and clearly, not for me anymore. Mabilis kong nilapitan ang kapatid ko at niyakap. "Shh... Stop crying baby, nandito na si ate." Umiyak lamang siya nang umiyak. I used the sign language that I know will get her calm. I'm always using this every time na nalulungkot siya at sa tuwing nararamdaman niyang kinukutya siya. Sa edad niyang pito, ni minsan ay hindi pa siya nakapagsalita. Naaawa ako sa kapatid ko. Wala man lang ako magawa sa kaniya. Hindi ko man lang siya maipagamot dahil wala akong sapat na halaga upang ituloy ang tamang treatment, o kahit ang mga session na dapat niyang i-take upang marecover sa kung anumang sakit niya. "Tama na 'yang drama niyo, Zoey. I want you to prepare my breakfast, now." aniya at umalis na. Naglakad siya patungo sa sariling office niya rito sa bahay. "Baby, doon ka muna sa sofa, okay? Laro ka roon... susunod si ate, gagawa lang ako ng breakfast natin nina Kuya Zachary mo, huwag kang mag-alala, hindi na siya galit sa iyo," sabi ko sa kapatid ko gamit pa rin ang sign language at pinunasan ang luhang pumapatak sa kaniyang pisngi. Sa pamamagitan kasi ng sign language kaming dalawa nagkakausap, simula noong limang taon siya ay sabay kaming nag-aral niyon para magka-intindihan kaming dalawa. Sa una ay mahirap ngunit kapag nagtagal ay masasanay din. Kailangan ko rin kasing pag-aralan para magkaintindihan kaming dalawa ni Kelly. Bukal naman sa loob ko ang pag-aaral non. Mabilis siyang tumango at pinunasan ang natitirang luha niya. Pumunta siya sa sofa at doon naglaro. Ako naman ay sa banyo nagpunta at naglinis na muna ng katawan bago ako dumiretso sa kusina upang magluto ng pagkain ni Zach. "Ano pang gusto mo?" tanong ko sa kaniya nang inilapag ko sa lamesa ang mga pagkaing niluto ko. "I said breakfast not meal. Hindi mo ba alam kung ano 'yong breakfast?" "Sorry. Akala ko kasi hanggang ngayon kanin pa rin ang inaalmusal mo. Ano bang breakfast ang gusto mo? Pancake? Fried sandwich? Egg sandwich? Tell me para magawa ko na." Umiling siya. "Never mind, this is fine." "Okay. Tawagin mo na lang ako kung may kailangan ka pa." tatalikuran ko na sana siya para mapuntahan ang kapatid ko pero napatigil ako nang magsalita siya. "Umupo ka." Saglit ko siyang tiningnan. Bakit niya ako pinauupo sa harapan niya? Gusto niya atang panuorin ko pa siya habang kumakain. Seryoso ang kaniyang mukha nang pagmasdan ko iyon kaya naman sinunod ko na lamang ang utos niya. Umupo ako sa kaniyang harap pero bago pa siya magsalita ay inunahan ko na siya. "Zachary, gusto ko lang linawin sa iyo na wala kang karapatang saktan ang kapatid ko. Kaya sana, sana lang, huwag mo siyang sasaktan. Bata pa si Kelly at wala pa siyang alam sa mga bagay. Hindi niya nga alam kung ano yung mga papel na napunit niya. Kung sana kasi iningatan mo iyon hindi naman mapapakialam ng bata-" "So you're telling me it's my fault? Kasi hindi ko iningatan iyong gamit ko, Zoey?" "No... Hindi naman sa ganoon," "Malinaw na iyon ang gusto mong iparating." "Ang akin lang huwag mong sasaktan si Kelly dahil bata pa siya. Unawain mo sana. Ikaw ang mas matanda sa kaniya sana alam mo iyon. Sana nagkakaintindihan tayo." "Then get her out of my house. Hindi ako mag-a-adjust sa inyong dalawa. This is my house and I'll do everything in here because this is mine. You're just my toy." "Please," pakiusap ko sa kaniya. "Napag-usapan na natin ito noong isang araw and you agreed. Wag mo naman sana akong pahirapan pa, Zach." Agad sumilay ang ngisi sa kaniyang labi pagkatapos niya akong pakinggan. "Zoey, sa pagkakatanda ko kasi, ikaw lang ang binili ko. Hindi kasama ang kulang-kulang mong kapatid." Mariin kong itinikom ang aking kamaong nasa ilalim ng mesa dahil sa kaniyang sinabi. Anong karapatan niyang sabihin 'yon sa kapatid ko? Wala talaga siyang puso! Ibang iba na talaga siya. "Why are you looking at me like that, my new toy? Are you thinking about killing me now, ha? Do you want to kill me?" mapanuya niyang tanong. "Or do you want me to punish you for talking like that to me? Know your limits, pinagbibigyan lang kitang sagut-sagutin ako. Next time, hindi na kaya matuto kang lumugar." "Huwag na huwag mong pagsalitaan ng kung ano ang kapatid ko. Wala kang karapatang husgahan ang kapatid ko. Ano ngayon kung special siya? Ikaw naman ay walang puso at mabilis mantapak ng kapwa. Wala kang awa." Mahina pero mariin kong wika sa kaniya. Sana'y mabatid niya ang hinanakit ko sa aking tono. Sobra na talaga siya. Pagak siyang natawa tila hindi makapaniwala sa binitiwan kong salita sa kaniya. "Zoey, let me remind you, I'm the boss here. I'm your King. You don't have a right to speak like that to me. I can cut your f*****g tongue if I want to. So don't you dare talk to me again like that. I don't even need your opinion. Just do what I say and follow my orders so we can have a peaceful life here. Did you get it?" "Wala kang kasing sama." hinayaan kong pumatak ang luha sa mata ko habang nakatitig sa kaniya. "Or maybe you don't understand. Gusto mong tagalugin ko?" Hindi ako umimik. Nakatingin lamang ako sa kaniya ng masama dahil sa pangmamaliit niya sa akin. Tagos sa puso ko ang lahat ng sinabi niya. Parang wala kaming pinagsamahang dalawa. Talaga ngang binaon na niya ako sa limot at wala na siyang pakialam pa sa nararamdaman ko. "Hindi ko akalaing magiging ganito ka kasama, Zach. Nagsisisi akong minahal ko ang isang kagaya mo." "Likewise. Hindi lang ikaw ang nakaramdam niyan. Mas nauna kong sinabi sa sarili ko iyan, Zoey. Maraming beses pa. Kumain ka na." Ngumiti siya na para bang walang nangyari. Masama ko siyang tinitigan. Walang pakiramdam. Parang wala lang sa kaniya ang mga sinabi niya pero lahat ng iyon ay tumagos sa aking puso at winasak ang damdamin ko dahil sa pang-iinsulto niya sa aking kapatid. Diretso pa rin ang pagkain niya habang masama ang titig ko sa kaniya. "Oo nga pala, darating dito si Alejandra mamaya. I want you to clean the house. Make sure na walang dumi pagdating niya and be good to here while I'm out." "Sino si Alejandra?" tanong ko. At bakit kailangan niya pang sabihin sa akin 'yon? Magdala siya ng babae niya kung magdadala siya. "Secretary ko. Makakasama natin siya mamaya." ngumisi siya sa akin at tila ba'y may binabalak na masama. "Saan naman, Zach?" "Sa kama." Nangunot ang noo ko dahil sa sinabi niya. Matagal bago nag proseso sa utak ko ang nais niyang mangyari. Gusto niya ng threesome? "Zach, huwag mo naman akong ganituhin. Hindi ako baboy. Huwag mo naman akong babuyin." Pagmamakaawa ko sa kaniya. "Hindi ako makakapayag sa iniisip mo." "Madali naman akong kausap." tumingin siya sa baba niya at tumingin sa akin. I bit my lower lips. Lumakas ang kabog ng dibdib ko sa nais niyang mangyari kapalit ng hindi niya pagpapapunta dito sa kaniyang secretary. "Gagawin mo ba o hindi?" tanong niya. "Gagawin ko. Huwag lang ang binabalak mo kanina. Ayokong makikita 'yung Alejandra na 'yon dito mamaya." "Blowjob." simpleng sabi niya. Dahan dahan akong lumuhod at pumasok sa loob ng ibaba ng lamesa. Doon ay nakita ko ang pantalon niya na may bukol. He's hard! Lumuhod ako sa harap niya. Hindi ko nakikita ang kaniyang mukha dahil nasa ilalim ako ng lamesa. Dahan dahan kong binuksan ang zipper ng pantalon niya. Nanginginig pa ang kamay kong tinanggal sa brief ang nagagalit doon. Saglit ko 'yung tiningnan. Hindi ko alam kung papaano ito nagkakasya sa bibig ko. Dahan dahan ko iyong sinubo. Narinig ko ang mahinang ungol na nagmula sa kaniya dahil sa ginawa ko.